.\" Copyright (c) 1992 Drew Eckhardt (drew@cs.colorado.edu), March 28, 1992 .\" and Copyright (c) 2006 Michael Kerrisk .\" .\" %%%LICENSE_START(VERBATIM) .\" Permission is granted to make and distribute verbatim copies of this .\" manual provided the copyright notice and this permission notice are .\" preserved on all copies. .\" .\" Permission is granted to copy and distribute modified versions of this .\" manual under the conditions for verbatim copying, provided that the .\" entire resulting derived work is distributed under the terms of a .\" permission notice identical to this one. .\" .\" Since the Linux kernel and libraries are constantly changing, this .\" manual page may be incorrect or out-of-date. The author(s) assume no .\" responsibility for errors or omissions, or for damages resulting from .\" the use of the information contained herein. The author(s) may not .\" have taken the same level of care in the production of this manual, .\" which is licensed free of charge, as they might when working .\" professionally. .\" .\" Formatted or processed versions of this manual, if unaccompanied by .\" the source, must acknowledge the copyright and authors of this work. .\" %%%LICENSE_END .\" .\" Modified by Michael Haardt .\" Modified 1993-07-21 by Rik Faith .\" Modified 1994-08-21 by Michael Chastain : .\" Modified 1997-01-31 by Eric S. Raymond .\" Modified 1999-11-12 by Urs Thuermann .\" Modified 2004-06-23 by Michael Kerrisk .\" 2006-09-04 Michael Kerrisk .\" Added list of process attributes that are not preserved on exec(). .\" 2007-09-14 Ollie Wild , mtk .\" Add text describing limits on command-line arguments + environment .\" .\"******************************************************************* .\" .\" This file was generated with po4a. Translate the source file. .\" .\"******************************************************************* .\" This file is distributed under the same license as original manpage .\" Copyright of the original manpage: .\" Copyright © 1992 Drew Eckhardt, 2006 Michael Kerrisk .\" Copyright © of Polish translation: .\" Przemek Borys (PTM) , 1998. .\" Andrzej Krzysztofowicz (PTM) , 2002. .\" Robert Luberda , 2013. .\" Michał Kułach , 2014. .TH EXECVE 2 2014\-08\-19 Linux "Podręcznik programisty Linuksa" .SH NAZWA execve \- uruchomienie programu .SH SKŁADNIA \fB#include \fP .sp \fBint execve(const char *\fP\fIfilename\fP\fB, char *const \fP\fIargv\fP\fB[], \fP .br \fB char *const \fP\fIenvp\fP\fB[]);\fP .SH OPIS \fBexecve\fP() wykonuje program wskazywany przez \fIfilename\fP. \fIfilename\fP musi być albo wykonywalnym plikiem binarnym, albo skryptem zaczynającym się od linii w postaci: .in +4n .nf \fB#!\fP \fIinterpreter \fP[opcjonalny\-parametr] .fi .in Szczegóły tego ostatniego przypadku można znaleźć poniżej w rozdziale "Skrypty interpretowane". \fIargv\fP jest tablicą łańcuchów przekazywanych jako argumenty nowego programu. Zgodnie z konwencją pierwszy z nich powinien zawierać nazwę pliku skojarzonego z wykonywanym programem. \fIenvp\fP jest tablicą łańcuchów postaci \fBklucz=wartość\fP, która jest przekazywana jako środowisko do nowego programu. Zarówno \fIargv\fP, jak i \fIenvp\fP muszą być zakończone wskaźnikiem pustym (NULL). Tablica argumentów oraz środowisko są dostępne w funkcji main wywoływanego programu, jeżeli jest ona zdefiniowana jako: .in +4n .nf int main(int argc, char *argv[], char *envp[]) .fi .in W razie powodzenia \fBexecve\fP() nie powraca, a sekcje tekstu, danych, bss i stos wywołującego procesu są nadpisywane odpowiednimi sekcjami ładowanego programu. Jeśli obecny program jest śledzony za pomocą ptrace, wysyła się mu \fBSIGTRAP\fP po pomyślnym \fBexecve\fP(). Jeżeli plik programu wskazywany przez \fIfilename\fP ma ustawiony bit set\-user\-ID i plik ten jest umieszczony na systemie plików zamontowanym bez opcji \fInosuid\fP (znacznika \fBMS_NOSUID\fP wywołania \fBmount\fP(2)) oraz proces wywołujący nie jest śledzony (\fBptrace\fP(2)), to efektywny identyfikator użytkownika procesu wywołującego jest ustawiany na właściciela pliku programu. Podobnie, jeżeli dla pliku programu ustawiony jest bit set\-group\-ID, to efektywnemu identyfikatorowi grupy procesu wywołującego jest przypisywana grupa pliku programu. Efektywny identyfikator użytkownika jest kopiowany do saved\-set\-user\-ID; podobnie efektywny identyfikator grupy jest kopiowany do saved\-set\-group\-ID. Kopiowanie odbywa się po zmianie któregokolwiek z efektywnych identyfikatorów związanej z bitami praw dostępu set\-user\-ID i set\-group\-ID. Jeśli program wykonywalny jest skonsolidowany dynamicznie w formacie a.out z bibliotekami dzielonymi, to na początku uruchamiania wywoływany jest konsolidator dynamiczny \fBld.so\fP(8), który ładuje wszystkie biblioteki do pamięci i konsoliduje z nimi program wykonywalny. Jeżeli program jest skonsolidowany dynamicznie jako ELF, to do załadowania potrzebnych bibliotek współdzielonych używany jest interpreter określony w segmencie PT_INTERP. Tym interpreterem jest zazwyczaj \fI/lib/ld\-linux.so.2\fP, w wypadku programów skonsolidowanych z biblioteką glibc2. Wszystkie atrybuty procesu są zachowywane podczas \fBexecve\fP(), z wyjątkiem poniższych: .IP * 3 Ustawienia obsługi sygnałów, które są przechwytywane, są zmieniane na wartości domyślne (\fBsignal\fP(7)). .IP * Alternatywny stos sygnałów nie jest zachowywany (\fBsigaltstack\fP(2)). .IP * Mapowania pamięci nie są zachowywane (\fBmmap\fP(2)) .IP * Dołączone segmenty pamięci dzielonej Systemu\ V są odłączane (\fBshmat\fP(2)). .IP * Regiony pamięci dzielonej POSIX są odmapowane (\fBshm_open\fP(3)). .IP * Otwarte kolejki komunikatów POSIX są zamykane (\fBmq_overview\fP(7)). .IP * Otwarte semafory nazwane POSIX są zamykane (\fBmq_overview\fP(7)). .IP * Timery POSIX nie są zachowywane (\fBtimer_create\fP(2)). .IP * Otwarte strumienie katalogów są zamykane (\fBopendir\fP(3)). .IP * Blokady pamięci nie są zachowywane (\fBmlock\fP(2), \fBmlockall\fP(2)). .IP * Zarejestrowanie funkcje wykonywanych po zakończeniu procesu nie są zachowywane (\fBatexit\fP(3), \fBon_exit\fP(3)). .IP * Środowisko zmiennoprzecinkowe jest ustawiane na domyślne (patrz \fBfenv\fP(3)). .PP Atrybuty procesu w liście przedstawionej powyżej są określone w POSIX.1\-2001. Następujące specyficzne dla Linuksa atrybuty procesu również nie są zachowywane podczas \fBexecve\fP(): .IP * 3 Znacznik \fBPR_SET_DUMPABLE\fP \fBprctl\fP(2) jest ustawiany, chyba że wykonywany program ma ustawiony bit set\-user\-ID lub set\-group\-ID, w którym przypadku znacznik ten jest czyszczony. .IP * Znacznik \fBPR_SET_KEEPCAPS\fP \fBprctl\fP(2) jest czyszczony. .IP * (Od Linuksa 2.4.36 / 2.6.23) Jeśli wykonywany program ma ustawiony bit set\-user\-ID lub set\-group\-ID, to jest czyszczony znacznik \fBPR_SET_PDEATHSIG\fP sygnału śmierci rodzica ustawiony przez \fBprctl\fP(2). .IP * Nazwa procesu ustawiona przez \fBPR_SET_NAME\fP z \fBprctl\fP(2) (i wyświetlana przez \fIps\ \-o comm\fP) jest ustawiana na nazwę nowego pliku wykonywalnego. .IP * Znacznik \fBSECBIT_KEEP_CAPS\fP w \fIsecurebits\fP jest czyszczony. Patrz \fBcapabilities\fP(7). .IP * Sygnał zakończenia jest ustawiany na \fBSIGCHLD\fP (patrz \fBclone\fP(2)). .PP Dalsze uwagi: .IP * 3 Wszystkie wątki oprócz wątku wywołującego są niszczone podczas \fBexecve\fP(). Muteksy, zmienne warunkowe i inne obiekty pthreads nie są zachowywane. .IP * Odpowiednik \fIsetlocale(LC_ALL, "C")\fP jest wykonywany po uruchomieniu programu. .IP * POSIX.1\-2001 określa, że ustawienie procedur obsługi sygnału na ignorowanie lub na wartość domyślną jest pozostawiane bez zmian. POSIX.1\-2001 przewiduje jeden wyjątek od tej reguły: jeśli \fBSIGCHLD\fP jest ignorowany, to implementacja może albo nie zmienić tego ustawienia, albo przestawić je na wartość domyślną; Linux robi to pierwsze. .IP * Wszystkie asynchroniczne operacje wejścia/wyjście są anulowane (\fBaio_read\fP(3), \fBaio_write\fP(3)). .IP * Sposób obsługi atrybutów (zdolności) procesu podczas \fBexecve\fP() opisano w \fBcapabilities\fP(7). .IP * .\" On Linux it appears that these file descriptors are .\" always open after an execve(), and it looks like .\" Solaris 8 and FreeBSD 6.1 are the same. -- mtk, 30 Apr 2007 Domyślnie deskryptory plików pozostają otwarte po \fBexecve\fP(). Deskryptory plików oznaczone jako "close\-on\-exec" są zamykane, patrz opis \fBFD_CLOEXEC\fP w \fBfcntl\fP(2). (Jeśli deskryptor pliku zostanie zamknięty, to zwolnione zostaną wszystkie blokady rekordów dotyczące pliku związanego z tym deskryptorem. Szczegóły można znaleźć w \fBfcntl\fP(2)). POSIX.1\-2001 mówi, że jeżeli deskryptory plików 0, 1 i 2 zostałyby zamknięte po pomyślnym wykonaniu \fBexecve\fP(), a proces uzyskałby przywileje z powodu ustawionego na wykonywanym pliku bitu uprawnień set\-user\-ID lub set\-group\-ID, to system może otworzyć bliżej nieokreślony plik dla każdego z tych deskryptorów plików. Jako zasadę należy przyjąć, że żaden przenośny program, uprzywilejowany czy nie, nie może zakładać, że te trzy deskryptory plików będą zamknięte po \fBexecve\fP(). .SS "Skrypty interpretowane" Skrypt interpretowany jest plikiem tekstowym mającym ustawione prawo do wykonywania. Pierwsza linia tego pliku jest w postaci: .in +4n .nf \fB#!\fP \fIinterpreter \fP[opcjonalny\-parametr] .fi .in \fIinterpreter\fP mus być poprawną nazwą ścieżki do pliku wykonywalnego, który nie jest skryptem. Jeśli argument \fIfilename\fP wywołania \fBexecve\fP() określa interpreter, to zostanie uruchomiony \fIinterpreter\fP z następującymi argumentami: .in +4n .nf \fIinterpreter\fP [opcjonalny\-arg] \fIfilename\fP arg... .fi .in gdzie \fIarg...\fP jest serią słów, na które wskazuje argument \fIargv\fP wywołania \fBexecve\fP(), poczynając od \fIargv\fP[1]. Dla zachowania przenośności na inne systemu \fIoptional\-arg\fP albo w ogóle nie powinien być podawany, albo powinien być podany jako pojedyncze słowo (nie powinien zawierać spacji); patrz UWAGI poniżej. .SS "Ograniczenia rozmiaru argumentów i środowiska" Większość implementacji Uniksa narzuca ograniczenia na całkowity rozmiar argumentów linii poleceń (\fIargv\fP) i środowiska (\fIenvp\fP) przekazywanych do nowego programu. POSIX.1 pozwala implementacji ogłosić te ograniczenia za pomocą stałej \fBARG_MAX\fP (albo zdefiniowanej w \fI\fP, albo dostępnej podczas wykonywania programu za pomocą wywołania \fIsysconf(_SC_ARG_MAX)\fP). W jadrach Linuksa wcześniejszych niż 2.6.23, pamięć używana do przechowywania łańcuchów znaków środowiska i argumentów była ograniczana do 32 stron (zdefiniowane przez stałą jądra \fBMAX_ARG_PAGES\fP). W architekturach mających strony o rozmiarze 4 kB oznaczało to maksymalny rozmiar równy 128 kB. .\" For some background on the changes to ARG_MAX in kernels 2.6.23 and .\" 2.6.25, see: .\" http://sourceware.org/bugzilla/show_bug.cgi?id=5786 .\" http://bugzilla.kernel.org/show_bug.cgi?id=10095 .\" http://thread.gmane.org/gmane.linux.kernel/646709/focus=648101, .\" checked into 2.6.25 as commit a64e715fc74b1a7dcc5944f848acc38b2c4d4ee2. .\" Ollie: That doesn't include the lists of pointers, though, .\" so the actual usage is a bit higher (1 pointer per argument). W jądrze 2.6.23 i późniejszych większość architektur wspiera ograniczenie rozmiaru wywodzące się z miękkiego limitu zasobu \fBRLIMIT_STACK\fP (patrz \fBgetrlimit\fP(2)), obowiązującego podczas wywołania \fBexecve\fP() (Wyjątek stanowią architektury nie mające jednostki zarządzania pamięcią: przechowują ograniczenie obowiązujące przed wersją jądra 2.6.23). Zmiana ta pozwala programom na posiadanie znacznie większej listy argumentów lub środowiska. Na tych architekturach całkowity rozmiar jest ograniczony do 1/4 dopuszczalnego rozmiaru stosu. (Limit 1/4 zapewnia, że zostanie jakaś przestrzeń na stos dla nowego programu). Od Linuksa 2.6.25 jądro przyjmuje wartość minimalną 32 stron dla tego limitu rozmiaru, tak żeby zagwarantować, że w przypadku gdy \fBRLIMIT_STACK\fP ma niewielką wartość, aplikacje dostaną co najmniej taką przestrzeń na argumenty i środowisko, jaką miały w Linuksie 2.6.23 i wcześniejszych. (Takiej gwarancji nie ma w Linuksach 2.6.23 i 2.6.24). Dodatkowo ograniczeniem na pojedynczy łańcuch znaków są 32 strony (stała jądra \fBMAX_ARG_STRLEN\fP), a maksymalna liczba takich łańcuchów wynosi 0x7FFFFFFF. .SH "WARTOŚĆ ZWRACANA" Po pomyślnym zakończeniu \fBexecve\fP() nie wraca, w wypadku błędu zwracane jest \-1 i odpowiednio ustawiane \fIerrno\fP. .SH BŁĘDY .TP \fBE2BIG\fP Całkowita liczba bajtów środowiska (\fIenvp\fP) i listy argumentów (\fIargv\fP) jest za duża. .TP \fBEACCES\fP Brak praw do przeszukiwania dla składnika ścieżki \fIfilename\fP lub ścieżki interpretera skryptu (patrz także \fBpath_resolution\fP(7)). .TP \fBEACCES\fP Plik lub interpreter skryptu nie jest zwykłym plikiem. .TP \fBEACCES\fP Brak praw wykonywania dla pliku, skryptu lub intepretera ELF. .TP \fBEACCES\fP System plików jest zamontowany jako \fInoexec\fP. .TP \fBEAGAIN\fP (od Linuksa 3.1) .\" commit 72fa59970f8698023045ab0713d66f3f4f96945c Po zmianie swojego rzeczywistego UID za pomocą jednego z wywołań \fBset*uid\fP(), wywołujący był\(emi wciąż jest\(empowyżej swojego limitu zasobó \fBRLIMIT_NPROC\fP (zob. \fBsetrlimit\fP(2)). Więcej informacji o tym błędzie znajduje się w rozdziale UWAGI. .TP \fBEFAULT\fP \fIfilename\fP lub jeden ze wskaźników w wektorach \fIargv\fP lub \fIenvp\fP wskazuje poza dostępną dla użytkownika przestrzeń adresową. .TP \fBEINVAL\fP Plik wykonywalny w formacie ELF ma więcej niż jeden segment PT_INTERP (tzn. ma więcej niż jeden interpreter). .TP \fBEIO\fP Wystąpił błąd wejścia\-wyjścia. .TP \fBEISDIR\fP Intepreter ELF jest katalogiem. .TP \fBELIBBAD\fP Nie został rozpoznany format interpretera ELF. .TP \fBELOOP\fP Podczas rozwiązywania \fIfilename\fP, nazwy skryptu lub interpretera ELF napotkano zbyt wiele dowiązań symbolicznych. .TP \fBEMFILE\fP Proces osiągnął już maksymalną liczbę otwartych plików. .TP \fBENAMETOOLONG\fP \fIfilename\fP jest zbyt długie. .TP \fBENFILE\fP Zostało osiągnięte systemowe ograniczenie na całkowitą liczbę otwartych plików. .TP \fBENOENT\fP Plik \fIfilename\fP, skrypt, lub intepreter ELF nie istnieje albo nie można znaleźć biblioteki współdzielonej potrzebnej do uruchomienia pliku lub interpretera. .TP \fBENOEXEC\fP Nie rozpoznano formatu pliku binarnego, plik ten jest skompilowany dla innej architektury albo wystąpił jakiś inny błąd formatu pliku, który powoduje, że program nie może być uruchomiony. .TP \fBENOMEM\fP Brak dostępnej pamięci jądra. .TP \fBENOTDIR\fP Składnik ścieżki \fIfilename\fP, ścieżki skryptu lub ścieżki interpretera ELF nie jest katalogiem. .TP \fBEPERM\fP System plików jest zamontowany jako \fInosuid\fP, użytkownik nie jest administratorem, a plik ma ustawiony bit set\-user\-ID lub set\-group\-ID. .TP \fBEPERM\fP Proces jest śledzony (trace), użytkownik nie jest superużytkownikiem, a plik ma ustawiony bit set\-user\-ID lub set\-group\-ID. .TP \fBETXTBSY\fP Plik wykonywalny był otwarty do zapisu przez jeden lub więcej procesów. .SH "ZGODNE Z" .\" SVr4 documents additional error .\" conditions EAGAIN, EINTR, ELIBACC, ENOLINK, EMULTIHOP; POSIX does not .\" document ETXTBSY, EPERM, EFAULT, ELOOP, EIO, ENFILE, EMFILE, EINVAL, .\" EISDIR or ELIBBAD error conditions. SVr4, 4.3BSD, POSIX.1\-2001. POSIX.1\-2001 nie opisuje zachowania #!,oprócz tego jest zgodny. .SH UWAGI Procesy z ustawionymi znacznikami set\-user\-ID oraz set\-group\-ID nie mogą być śledzone za pomocą \fBptrace\fP(2). .\" e.g., EFAULT on Solaris 8 and FreeBSD 6.1; but .\" HP-UX 11 is like Linux -- mtk, Apr 2007 .\" Bug filed 30 Apr 2007: http://bugzilla.kernel.org/show_bug.cgi?id=8408 .\" Bug rejected (because fix would constitute an ABI change). .\" Efekt zamontowania systemu plików \fInosuid\fP jest różny dla różnych wersji jądra Linuksa: niektóre odmówią uruchomienia programów set\-user\-ID i set\-group\-ID, gdy spowodowałoby to udostępnienie użytkownikowi możliwości, którymi w danym momencie nie dysponuje (i zwrócą \fBEPERM\fP), inne po prostu zignorują bity set\-user\-ID i set\-group\-ID i pomyślnie wykonają \fBexec\fP(). W Linuksie, \fIargv\fP i \fIenvp\fP mogą być określone jako NULL. W obu przypadkach ma to ten sam skutek, co określenie argumentu jako wskaźnika do listy zawierającej pojedynczy wskaźnik zerowy. \fBProszę nie korzystać z tej "funkcji"!\fP Jest to zachowanie niestandardowe i nieprzenośne, większość innych systemów uniksowych zwróci w takim przypadku błąd (\fBEFAULT\fP). POSIX.1\-2001 określa, że wartości zwracane przez \fBsysconf\fP(3) nie powinny się zmieniać przez cały czas życia procesu. Jednakże od wersji 2.6.23 Linuksa zmiana limitu zasobów \fBRLIMIT_STACK\fP powoduje również zmianę wartości zwracanej przez \fB_SC_ARG_MAX\fP, żeby odzwierciedlić fakt, że zmieniły się ograniczenia przestrzeni służącej do przechowywania argumentów linii poleceń i zmiennych środowiska. .\" W większości sytuacji gdy \fBexecve\fP() zawiedzie, kontrola powraca do oryginalnego obrazu wykonywalnego, a wywołujący \fBexecve\fP() może następnie obsłużyć błąd. Jednak są (rzadkie) przypadki (zwykle przy braku zasobów), gdy błąd może wystąpić w momencie bez powrotu: oryginalny obraz wykonywalne został podzielony, a nie można całkowicie zbudować nowego obrazu. W takich sytuacjach jądro zabija proces sygnałem \fBSIGKILL\fP. .SS "Skrypty interpretowane" Maksymalna długość pierwszego wiersza skryptu interpretera wynosi 127 znaków. .\" e.g., Solaris 8 .\" e.g., FreeBSD before 6.0, but not FreeBSD 6.0 onward Semantyka argumentu \fIoptional\-arg\fP skryptu interpretera różni się pomiędzy implementacjami. Pod Linuksem cały łańcuch znaków występujący po nazwie \fIinterpreter\fPa jest przekazywany jako pojedynczy argument. Jednakże inne systemy zachowują się inaczej. Niektóre systemy traktują pierwszy znaku białej spacji jako znak kończący \fIoptional\-arg\fP. Na innych systemach skrypt interpretera może przyjmować wiele argumentów i białe znaki \fIoptional\-arg\fP służą do ich rozdzielania. .\" .\" .SH BUGS .\" Some Linux versions have failed to check permissions on ELF .\" interpreters. This is a security hole, because it allows users to .\" open any file, such as a rewinding tape device, for reading. Some .\" Linux versions have also had other security holes in .\" .BR execve () .\" that could be exploited for denial of service by a suitably crafted .\" ELF binary. There are no known problems with 2.0.34 or 2.2.15. Linux ignoruje bity set\-user\-ID i set\-group\-ID dla skryptów. .SS "execve() i EAGAIN" Poniżej znajduje się bardziej szczegółowy opis błędu \fBEAGAIN\fP, który może wystąpić (od Linuksa 3.1) przy wywoływaniu \fBexecve\fP(). .\" commit 909cc4ae86f3380152a18e2a3c44523893ee11c4 Błąd \fBEAGAIN\fP może wystąpić, gdy wywołanie \fIpoprzedzające\fP \fBsetuid\fP(2), \fBsetreuid\fP(2) lub \fBsetresuid\fP(2) spowodowało, że rzeczywisty ID użytkownika procesu zmienił się i ta zmiana doprowadziła do wyczerpania jego limitu zasobów \fBRLIMIT_NPROC\fP (tzn. liczba procesów należących do nowego rzeczywistego UID przekroczy limit zasobów). W wersjach Linuksa od 2.6.0 do 3.0 powodowało to niepowodzenie wywołania \fBset*uid\fP(). Przed wersja 2.6 limit zasobów nie był\ nakładany w przypadku procesów zmieniających swój identyfikator użytkownika. Od Linuksa 3.1, opisana sytuacja nie powoduje już niepowodzenia wywołania \fBset*uid\fP(), ponieważ zbyt często prowadziło to do dziur bezpieczeństwa, gdy nieprawidłowo napisane programy nie sprawdzały statusu zakończenia i przyjmowały, że\(emjeśli wywołujący ma uprawnienia roota\(emwywołanie zawsze powiedzie się. Obecnie wywołania \fBset*uid\fP() poprawnie zmieniają rzeczywisty UID, lecz jądro ustawia wewnętrzną flagę \fBPF_NPROC_EXCEEDED\fP, wskazując że przekroczono limit zasobów \fBRLIMIT_NPROC\fP. Jeśli flaga \fBPF_NPROC_EXCEEDED\fP jest ustawiona, a limit zasobów jest wciąż przekroczony w trakcie kolejnego wywołania \fBexecve\fP(), to wywołanie to zakończy się z błędem \fBEAGAIN\fP. Ta logika jądra zapewnia, że limit zasobów \fBRLIMIT_NPROC\fP jest wciąż wymuszony dla zwykłej pracy demonów uprzywilejowanych \(emprzykładem jest \fBfork\fP(2) + \fBset*uid\fP() + \fBexecve\fP(). Jeśli jednak limit zasobów nie był już przekroczony w trakcie wywołania \fBexecve\fP() (ponieważ zakończyły się inne procesy należące do tego rzeczywistego UID pomiędzy wywołaniami \fBset*uid()\fP i \fBexecve\fP()), to wywołanie \fBexecve\fP() powiedzie się, a jądro usunie flagę procesu \fBPF_NPROC_EXCEEDED\fP. Flaga jest usuwana również wówczas, gdy kolejne wywołanie do \fBfork\fP(2) przez ten proces powiedzie się. .SS Historia .\" .\" .SH BUGS .\" Some Linux versions have failed to check permissions on ELF .\" interpreters. This is a security hole, because it allows users to .\" open any file, such as a rewinding tape device, for reading. Some .\" Linux versions have also had other security holes in .\" .BR execve () .\" that could be exploited for denial of service by a suitably crafted .\" ELF binary. There are no known problems with 2.0.34 or 2.2.15. W Uniksie\ V6 lista argumentów wywołania \fBexec\fP() była kończona 0, podczas gdy lista argumentów funkcji \fImain\fP była kończona \-1. Dlatego lista argumentów przekazana do \fImain\fP nie mogła być bezpośrednio użyta w wywołaniu \fBexec\fP(). Od Uniksa\ V7 obie te wartości są NULL. .SH PRZYKŁAD Następujący program jest zaprojektowany do wykonania przez drugi program przedstawiony poniżej. Wyświetla swoje argumenty uruchomienia po jednym w wierszu. .in +4n .nf /* myecho.c */ #include #include int main(int argc, char *argv[]) { int j; for (j = 0; j < argc; j++) printf("argv[%d]: %s\en", j, argv[j]); exit(EXIT_SUCCESS); } .fi .in Tego programu można użyć do uruchomienia programu podanego w argumencie linii poleceń: .in +4n .nf /* execve.c */ #include #include #include int main(int argc, char *argv[]) { char *newargv[] = { NULL, "witaj", "świecie", NULL }; char *newenviron[] = { NULL }; if (argc != 2) { fprintf(stderr, "Użycie: %s \en", argv[0]); exit(EXIT_FAILURE); } newargv[0] = argv[1]; execve(argv[1], newargv, newenviron); perror("execve"); /* execve() wraca tylko w przypadku błędu */ exit(EXIT_FAILURE); } .fi .in Możemy użyć drugiego programu do uruchomienia pierwszego: .in +4n .nf $\fB cc myecho.c \-o myecho\fP $\fB cc execve.c \-o execve\fP $\fB ./execve ./myecho\fP argv[0]: ./myecho argv[1]: witaj argv[2]: świecie .fi .in Możemy także użyć tych programów do pokazania używania interpretera skryptu. Aby to zrobić, tworzymy skrypt, którego "interpreterem" jest nasz program \fImyecho\fP: .in +4n .nf $\fB cat > script.sh\fP \fB#! ./myecho script\-arg\fP \fB^D\fP $\fB chmod +x script.sh\fP .fi .in Następnie używamy naszego programu do wykonania skryptu: .in +4n .nf $\fB ./execve ./script.sh\fP argv[0]: ./myecho argv[1]: script\-arg argv[2]: ./script.sh argv[3]: witaj argv[4]: świecie .fi .in .SH "ZOBACZ TAKŻE" \fBchmod\fP(2), \fBfork\fP(2), \fBptrace\fP(2), \fBexecl\fP(3), \fBfexecve\fP(3), \fBgetopt\fP(3), \fBcredentials\fP(7), \fBenviron\fP(7), \fBpath_resolution\fP(7), \fBld.so\fP(8) .SH "O STRONIE" Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 3.71 projektu Linux \fIman\-pages\fP. Opis projektu, informacje dotyczące zgłaszania błędów, oraz najnowszą wersję oryginału można znaleźć pod adresem \%http://www.kernel.org/doc/man\-pages/. .SH TŁUMACZENIE Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek Borys (PTM) , Andrzej Krzysztofowicz (PTM) , Robert Luberda i Michał Kułach . .PP Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją \fB 3.71 \fPoryginału.