.\" -*- nroff -*-
.\" Copyright 1993, 1994, 1995 by Theodore Ts'o.  All Rights Reserved.
.\" This file may be copied under the terms of the GNU Public License.
.\"*******************************************************************
.\"
.\" This file was generated with po4a. Translate the source file.
.\"
.\"*******************************************************************
.\" This file is distributed under the same license as original manpage
.\" Copyright of the original manpage:
.\" Copyright © 1993-2008 Theodore Ts'o (GPL-2)
.\" Copyright © of Polish translation:
.\" Przemek Borys (PTM) <pborys@dione.ids.pl>, 1999.
.\" Grzegorz Goławski (PTM) <grzegol@pld.org.pl>, 2002.
.\" Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>, 2012, 2013, 2014.
.TH E2FSCK 8 "sierpień 2014" "E2fsprogs wersja 1.42.12" 
.SH NAZWA
e2fsck \- sprawdza linuksowy system plików ext2/ext3/ext4
.SH SKŁADNIA
\fBe2fsck\fP [ \fB\-pacnyrdfkvtDFV\fP ] [ \fB\-b\fP \fIsuperblok\fP ] [ \fB\-B\fP
\fIrozmiar\-bloku\fP ] [ \fB\-l\fP|\fB\-L\fP \fIplik\-złych\-bloków\fP ] [ \fB\-C\fP \fIfd\fP ] [
\fB\-j\fP \fIzewnętrzny\-dziennik\fP ] [ \fB\-E\fP \fIopcje\-rozszerzone\fP ] \fIurządzenie\fP
.SH OPIS
\fBe2fsck\fP jest używany do sprawdzania rodziny systemów plików
ext2/ext3/ext4. W przypadku systemów plików ext3 i ext4 używających
dziennika, jeśli system zostanie nieprawidłowo zamknięty bez wystąpienia
błędów, po odtworzeniu transakcji wprowadzonych do dziennika, system plików
powinien zostać zwykle oznaczony jako czysty. Z tego powodu, w systemach
plików używających dziennika, \fBe2fsck\fP zwykle odtworzy go i wyjdzie, chyba
że superblok danego systemu plików wskazuje, że konieczne są dalsze
sprawdzenia.
.PP
\fIUrządzenie\fP jest specjalnym plikiem urządzenia, gdzie przechowywany jest
system plików (np. \fI/dev/hdc1\fP).
.PP
Proszę zauważyć, że uruchamianie \fBe2fsck\fP na zamontowanym systemie plików
generalnie nie jest bezpieczne. Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, gdy podano
opcję \fB\-n\fP, ale \fInie\fP użyto \fB\-c\fP, \fB\-l\fP ani \fB\-L\fP. Jednak nawet gdy takie
działanie jest bezpieczne, wyniki wypisane przez \fBe2fsck\fP nie są
prawidłowe, jeśli system plików jest zamontowany. Jeśli \fBe2fsck\fP pyta czy
należy sprawdzić zamontowany system plików, jedyną poprawną odpowiedzią jest
"nie". Jedynie eksperci, którzy rzeczywiście wiedzą co robią, mogą
zastanowić się nad inną odpowiedzią w takim wypadku.
.SH OPCJE
.TP 
\fB\-a\fP
Ta opcja robi to samo co opcja \fB\-p\fP.  Jest udostępniana jedynie ze względu
na kompatybilność wstecz; zaleca się używanie \fB\-p\fP wszędzie tam, gdzie to
możliwe.
.TP 
\fB\-b\fP\fI superblok\fP
Zamiast używać normalnego superbloku, używa innego, podanego jako
\fIsuperblok\fP.  Ta opcja używana jest, gdy podstawowy superblok został
uszkodzony.  Położenie kopii zapasowej superbloku zależne jest od rozmiaru
bloku w danym systemie plików. W systemach plików o rozmiarze bloku 1k,
kopia zapasowa superbloku znajduje się w bloku 8193, dla systemów plików o
rozmiarze bloku 2k, w bloku 16384, zaś dla systemów plików o rozmiarze bloku
4k, w bloku 32768.
.IP
Położenie dodatkowej kopii zapasowej superbloku może być określone poprzez
użycie programu \fBmke2fs\fP z opcją \fB\-n\fP wypisującą położenia
superbloków. Opcja \fB\-b\fP programu \fBmke2fs\fP, określająca rozmiar bloku
systemu plików musi być podana w dokładnie takiej samej kolejności, w jakiej
wypisane zostały położenia.
.IP
Jeżeli podany jest alternatywny superblok, a system plików nie jest otwarty
w trybie tylko do odczytu, e2fsck sprawdzi, czy podstawowy superblok jest
uaktualniony.
.TP 
\fB\-B\fP\fI rozmiar\-bloku\fP
Normalnie, e2fsck szuka superbloku w zmienianych rozmiarach bloku i próbuje
znaleźć rozmiar odpowiedni. Ta technika czasem daje się ogłupić. Dlatego
opcja ta wymusza na e2fsck wyszukiwanie superbloków o określonej wielkości
bloku. Jeśli superblok nie zostanie znaleziony, e2fsck zakończy działanie z
błędem krytycznym.
.TP 
\fB\-c\fP
Opcja ta powoduje, że \fBe2fsck\fP uruchamia program \fBbadblocks\fP(8) w celu
znalezienie uszkodzonych bloków systemu plików przy użyciu skanowania
odczytu. Bloki takie są następnie zaznaczane poprzez dodawanie ich do
i\-węzła uszkodzonych bloków.  Jeżeli opcja ta podana jest dwa razy, wtedy
uszkodzone bloki będą poszukiwane przy użyciu niedestruktywnego testu
odczytu i zapisu.
.TP 
\fB\-C\fP\fI fd\fP
Ta opcja powoduje, że \fBe2fsck\fP wypisze kompletną informację do podanego
deskryptoru pliku. Dzięki temu postęp sprawdzania systemu plików może być
kontrolowany. Ta opcja jest używana przede wszystkim przez programy
uruchamiające \fBe2fsck\fP. Jeśli liczba deskryptora pliku jest ujemna, to
używana jest wartość bezwzględna z deskryptora pliku, a wyjście jest
początkowo wyłączone. Można je później włączyć, wysyłając procesowi
\fBe2fsck\fP sygnał SIGUSR1. Jeżeli jako deskryptor pliku podane jest 0,
\fBe2fsck\fP wypisze pasek postępu w swoim stylu. To wymaga, aby e2fsck
uruchomiony był na konsoli lub na terminalu.
.TP 
\fB\-d\fP
Wypisuje wyjście debugowania (bezużyteczne, chyba że używane przy
debugowaniu \fBe2fsck\fP).
.TP 
\fB\-D\fP
Optymalizuje katalogi w systemie plików. Ta opcja powoduje, że e2fsck
próbuje zoptymalizować wszystkie katalogi albo ponownie je indeksując (jeśli
system plików obsługuje indeksowanie katalogów), albo sortując i kompresując
katalogi (przy mniejszych katalogach, lub w systemach plików używających
tradycyjnych, liniowych katalogów).
.IP
Nawet bez opcji \fB\-D\fP, \fBe2fsck\fP może niekiedy optymalizować część katalogów
\- np. jeśli indeksowanie katalogów jest włączone, a katalogi nie zostały
zindeksowane i mogą odnieść korzyści z tej operacji, albo jeśli struktury
indeksowania są uszkodzone i muszą zostać odbudowane. Opcja \fB\-D\fP wymusza
zoptymalizowanie wszystkich katalogów w systemie plików. Niekiedy może to
sprawić, że będą nieco mniejsze i trochę szybsze w przeszukiwaniu, ale w
praktyce, rzadko kiedy jest sens stosować tę opcję.
.IP
Opcja \fB\-D\fP wykryje wpisy katalogowe ze zduplikowanymi nazwami w pojedynczym
katalogu, czego e2fsck normalnie nie wymusza ze względów wydajnościowych.
.TP 
\fB\-E\fP\fI opcje\-rozszerzone\fP
Ustawia rozszerzone opcje e2fsck. Opcje rozszerzone są oddzielone
przecinkami i mogą przyjmować argument za pomocą znaku równości
("="). Obsługiwane są następujące opcje:
.RS 1.2i
.TP 
\fBea_ver=\fP\fIwersja\-atrybutów\-rozszerzonych\fP
Ustawia wersję rozszerzonych atrybutów bloków, które \fBe2fsck\fP wymaga do
sprawdzania systemu plików. Numerem wersji może być 1 lub 2. Domyślnym
formatem rozszerzonych atrybutów jest 2.
.TP 
\fBjournal_only\fP
Jeśli to wymagane, odtwarza wyłącznie dziennik, ale nie przeprowadza żadnych
dalszych sprawdzeń lub napraw.
.TP 
\fBfragcheck\fP
Podczas pierwszego przebiegu, wypisuje szczegółowe sprawozdanie o wszystkich
nieciągłych blokach plików, znalezionych w systemie plików.
.TP 
\fBdiscard\fP
Próbuje wyczyścić wolne bloki i nieużywane i\-węzły po pełnym sprawdzeniu
systemu plików (użyteczne na dyskach SSD i urządzeniach zapisujących "z
dziurami" (sparse) lub alokujących dane elastycznie
(thin\-provisioned)). Proszę zauważyć, że ta operacja jest przeprowadzana w
przebiegu piątym, PO pełnym sprawdzeniu systemu plików i tylko, jeśli nie
zawiera on rozpoznawalnych błędów. Może się jednak zdarzyć, że \fBe2fsck\fP nie
rozpozna problemu w pełni i wówczas użycie tej opcji może uniemożliwić
późniejsze, ręczne odzyskiwanie danych.
.TP 
\fBnodiscard\fP
Nie próbuje wyczyścić wolnych bloków i nieużywanych bloków i\-węzłów. Ta
opcja jest dokładnym przeciwieństwem opcji discard. Jest ustawiona jako
domyślna.
.RE
.TP 
\fB\-f\fP
Wymusza sprawdzanie, nawet jeśli system wydaje się być czysty.
.TP 
\fB\-F\fP
Wypróżnia bufory systemu plików przed uruchomieniem programu. Przydatne
właściwie tylko w czasowych próbach \fBe2fsck\fP.
.TP 
\fB\-j\fP\fI zewnętrzny_dziennik\fP
Ustawia ścieżkę dostępu do zewnętrznego dziennika dla tego systemu plików.
.TP 
\fB\-k\fP
W połączeniu z opcją \fB\-c\fP, zachowywane są wszystkie uszkodzone bloki na
liście złych bloków, a nowe uszkodzone bloki znalezione przez
\fBbadblocks\fP(8) będą dodane do istniejącej listy złych bloków.
.TP 
\fB\-l\fP\fI plik\fP
Dodaje podane przez \fIplik\fP bloki do listy bloków uszkodzonych. Format pliku
jest taki sam jak ten utworzony przez program \fBbadblocks\fP(8). Proszę
zauważyć, że numery bloków bazują na rozmiarze bloku systemu plików. Dlatego
\fBbadblocks\fP(8)  musi otrzymać rozmiar bloku systemu plików. Jednak dużo
łatwiejsze i bezpieczniejsze jest użycie opcji \fB\-c\fP programu \fBe2fsck\fP,
ponieważ zapewnia to przekazanie właściwych parametrów do programu
\fBbadblocks.\fP
.TP 
\fB\-L\fP\fI plik\fP
Ustawia listę uszkodzonych bloków na listę bloków określoną przez \fIplik\fP.
(Opcja ta jest identyczna z \fB\-l\fP, poza tym, że przed dodaniem listy bloków
z pliku, stara lista uszkodzonych bloków jest czyszczona).
.TP 
\fB\-n\fP
Otwiera system plików w trybie tylko do odczytu i zakłada odpowiedź "nie" na
wszystkie pytania. Umożliwia to użycie \fBe2fsck\fP w trybie
nieinteraktywnym. Ta opcja nie może być podana razem z opcjami \fB\-p\fP lub
\fB\-y\fP.
.TP 
\fB\-p\fP
Automatycznie naprawia ("preen") system plików. Ta opcja powoduje
automatyczne naprawianie przez \fBe2fsck\fP wszystkich problemów systemu
plików, które mogą zostać bezpiecznie naprawione bez udziału
człowieka. Jeśli \fBe2fsck\fP wykryje problem, który może wymagać obecności
administratora w celu wykonania dodatkowych działań, \fBe2fsck\fP wypisze opis
problemu i wyjdzie z wartością 4 dodaną (logiczne OR) do kodu
zakończenia. (patrz rozdział \fBKOD WYJŚCIA\fP). Ta opcja jest zwykle używana w
systemowych skryptach rozruchowych. Nie może być użyta razem z opcjami \fB\-n\fP
lub \fB\-y\fP.
.TP 
\fB\-r\fP
Ta opcja nie robi nic; jest udostępniona dla kompatybilności wstecznej.
.TP 
\fB\-t\fP
Wypisuje statystyki czasowe dla \fBe2fsck\fP.  Jeśli opcja ta jest użyta
dwukrotnie, to wyświetlane są dodatkowe statystyki czasowe.
.TP 
\fB\-v\fP
Tryb szczegółowy (verbose).
.TP 
\fB\-V\fP
Wypisuje informację o wersji i wychodzi.
.TP 
\fB\-y\fP
Zakłada odpowiedź "tak" na wszystkie pytania; umożliwia użycie \fBe2fsck\fP w
trybie nieinteraktywnym. Opcja nie może być podana razem z opcjami \fB\-n\fP lub
\fB\-p\fP.
.SH "KOD WYJŚCIA"
Kod wyjścia zwracany przez \fBe2fsck\fP jest sumą następujących warunków:
.br
	0	\- Bez błędów
.br
	1	\- Błędy systemu plików są poprawione
.br
	2	\- Błędy systemu plików są poprawione, system powinien
.br
		  zostać uruchomiony ponownie
.br
	4	\- Błędy systemu plików nie zostały poprawione
.br
	8	\- Błąd operacyjny
.br
	16	\- Błąd w składni lub użyciu
.br
	32	\- Działanie e2fsck przerwane przez użytkownika
.br
	128	\- Błąd biblioteki dzielonej
.br
.SH SYGNAŁY
Następujące sygnały mają podany niżej efekt, gdy zostaną wysłane do
\fBe2fsck\fP.
.TP 
\fBSIGUSR1\fP
Ten sygnał powoduje, że \fBe2fsck\fP wyświetli pasek postępu. (Zobacz opis
opcji \fB\-C\fP).
.TP 
\fBSIGUSR2\fP
Ten sygnał powoduje, że \fBe2fsck\fP przestanie wyświetlać pasek postępu.
.SH ZGŁASZANIE\ BŁĘDÓW
Prawie każdy program ma błędy. W przypadku znalezienia systemu plików,
powodującego pad programu \fBe2fsck\fP lub takiego, którego \fBe2fsck\fP nie
potrafi naprawić, proszę zgłosić to autorowi.
.PP
Proszę załączyć tyle informacji, ile da się załączyć w swoim zgłoszeniu
błędu. Najlepiej dołączyć kompletną transkrypcję uruchomienia \fBe2fsck\fP, tak
by autor mógł dokładnie widzieć, co się działo. Proszę upewnić się, że
komunikaty programu są wyświetlane po angielsku; jeśli system został
skonfigurowany do używania tłumaczeń, proszę ustawić zmienną środowiskową
\fBLC_ALL\fP na wartość \fBC\fP, dzięki czemu transkrypcja działania programu
będzie przydatna dla autora. Jeśli jest zapisywalny system plików, gdzie
można tę transkrypcję zapisać, program \fBscript\fP(1) umożliwia łatwe
zapisanie wyjścia \fBe2fsck\fP do pliku.
.PP
Użyteczne może być też przesłanie wyjścia z \fBdumpe2fs\fP(8).  Jeśli określony
i\-węzeł lub ich grupa wydaje się sprawiać e2fsck kłopoty, proszę spróbować
uruchomić komendę \fBdebugfs\fP(8)  i wysłać wyjście komendy \fBstat\fP(1u)  na
dotkniętych i\-węzłach. Jeśli i\-węzeł jest katalogiem, komenda \fIdebugfs\fP o
nazwie \fIdump\fP umożliwi ekstrakcję zawartości i\-węzła katalogu, którą można
przesłać po zakodowaniu jej programem \fBuuencode\fP(1). Najbardziej przydatną
rzeczą, jaką można wysłać w celu umożliwienia odtworzenia błędu przez
autora, jest surowy, skompresowany zrzut obrazu systemu plików, utworzony za
pomocą \fBe2image\fP(8) (proszę zapoznać się z jego stroną podręcznika).
.PP
Proszę również zawsze załączać pełny tekst wersji, wyświetlany przez
\fBe2fsck\fP podczas pracy.
.SH AUTOR
Ta wersja \fBe2fsck\fP została napisana przez Theodore'a Ts'o
<tytso@mit.edu>.
.SH "ZOBACZ TAKŻE"
\fBe2fsck.conf\fP(5), \fBbadblocks\fP(8), \fBdumpe2fs\fP(8), \fBdebugfs\fP(8),
\fBe2image\fP(8), \fBmke2fs\fP(8), \fBtune2fs\fP(8)
.SH TŁUMACZENIE
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są:
Przemek Borys (PTM) <pborys@dione.ids.pl>,
Grzegorz Goławski (PTM) <grzegol@pld.org.pl>
i
Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>.
.PP
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją \fB 1.42.12 \fPoryginału.
