.\" Automatically generated by Pod::Man 2.25 (Pod::Simple 3.16) .\" .\" Standard preamble: .\" ======================================================================== .de Sp \" Vertical space (when we can't use .PP) .if t .sp .5v .if n .sp .. .de Vb \" Begin verbatim text .ft CW .nf .ne \\$1 .. .de Ve \" End verbatim text .ft R .fi .. .\" Set up some character translations and predefined strings. \*(-- will .\" give an unbreakable dash, \*(PI will give pi, \*(L" will give a left .\" double quote, and \*(R" will give a right double quote. \*(C+ will .\" give a nicer C++. Capital omega is used to do unbreakable dashes and .\" therefore won't be available. \*(C` and \*(C' expand to `' in nroff, .\" nothing in troff, for use with C<>. .tr \(*W- .ds C+ C\v'-.1v'\h'-1p'\s-2+\h'-1p'+\s0\v'.1v'\h'-1p' .ie n \{\ . ds -- \(*W- . ds PI pi . if (\n(.H=4u)&(1m=24u) .ds -- \(*W\h'-12u'\(*W\h'-12u'-\" diablo 10 pitch . if (\n(.H=4u)&(1m=20u) .ds -- \(*W\h'-12u'\(*W\h'-8u'-\" diablo 12 pitch . ds L" "" . ds R" "" . ds C` "" . ds C' "" 'br\} .el\{\ . ds -- \|\(em\| . ds PI \(*p . ds L" `` . ds R" '' 'br\} .\" .\" Escape single quotes in literal strings from groff's Unicode transform. .ie \n(.g .ds Aq \(aq .el .ds Aq ' .\" .\" If the F register is turned on, we'll generate index entries on stderr for .\" titles (.TH), headers (.SH), subsections (.SS), items (.Ip), and index .\" entries marked with X<> in POD. Of course, you'll have to process the .\" output yourself in some meaningful fashion. .ie \nF \{\ . de IX . tm Index:\\$1\t\\n%\t"\\$2" .. . nr % 0 . rr F .\} .el \{\ . de IX .. .\} .\" ======================================================================== .\" .IX Title "PO4A 7" .TH PO4A 7 "2013-08-21" "Narzędzia po4a" "Narzędzia po4a" .\" For nroff, turn off justification. Always turn off hyphenation; it makes .\" way too many mistakes in technical documents. .if n .ad l .nh .SH "NAZWA" .IX Header "NAZWA" po4a \- narzędzia do tłumaczeń dokumentacji i innych materiałów .SH "Wstęp" .IX Header "Wstęp" Celem projektu po4a (\*(L"\s-1PO\s0 for anything\*(R") jest ułatwienie tłumaczeń (oraz, co ciekawsze, zarządzania tłumaczeniami) przy użyciu narzędzi gettext w tych obszarach, gdzie nie były używane, jak na przykład w obszarze dokumentacji. .SH "Spis treści" .IX Header "Spis treści" Dokument jest zorganizowany następująco: .IP "1. Dlaczego powinno się używać po4a? Jakie są jego zalety?" 4 .IX Item "1. Dlaczego powinno się używać po4a? Jakie są jego zalety?" Ten rozdział wprowadzenia wyjaśnia motywy i filozofię projektu. Jeżeli rozważasz użycie po4a do Twoich tłumaczeń, powinieneś najpierw przeczytać ten rozdział. .IP "2. Jak używać po4a?" 4 .IX Item "2. Jak używać po4a?" Rozdział ten jest rodzajem podręcznika i próbuje odpowiedzieć na pytania użytkowników, pozwalając lepiej zrozumieć cały proces. Odpowiada, jak wykonać różne rzeczy w po4a, i służy jako wprowadzenie do dokumentacji konkretnych narzędzi. .RS 4 .IP "\s-1JAK\s0 zacząć nowe tłumaczenie?" 4 .IX Item "JAK zacząć nowe tłumaczenie?" .PD 0 .IP "\s-1JAK\s0 zamienić tłumaczenie z powrotem do pliku dokumentacji?" 4 .IX Item "JAK zamienić tłumaczenie z powrotem do pliku dokumentacji?" .IP "\s-1JAK\s0 zaktualizować tłumaczenie programem po4a?" 4 .IX Item "JAK zaktualizować tłumaczenie programem po4a?" .IP "\s-1JAK\s0 skonwertować istniejące tłumaczenia do po4a?" 4 .IX Item "JAK skonwertować istniejące tłumaczenia do po4a?" .IP "\s-1JAK\s0 dodać dodatkowy tekst do tłumaczeń (np. nazwisko tłumacza)?" 4 .IX Item "JAK dodać dodatkowy tekst do tłumaczeń (np. nazwisko tłumacza)?" .IP "\s-1JAK\s0 to wszystko zrobić, wywołując tylko jeden program?" 4 .IX Item "JAK to wszystko zrobić, wywołując tylko jeden program?" .IP "\s-1JAK\s0 dostosować po4a do własnych potrzeb?" 4 .IX Item "JAK dostosować po4a do własnych potrzeb?" .RE .RS 4 .RE .IP "3. Jak to działa?" 4 .IX Item "3. Jak to działa?" .PD Ten rozdział zawiera krótki opis wewnętrznych mechanizmów po4a, tak że będziesz miał więcej odwagi, aby pomóc nam w jego tworzeniu i udoskonalaniu. Może także Ci pomóc w zrozumieniu, dlaczego nie działa tak, jak byś tego oczekiwał, oraz jak rozwiązać napotkane problemy. .IP "4. \s-1FAQ\s0" 4 .IX Item "4. FAQ" Ten rozdział zawiera odpowiedzi na często zadawane pytania. Tak naprawdę, większość tych pytań może być sformułowanych jako \*(L"Dlaczego po4a zostało zaprojektowane tak, a nie inaczej?\*(R". Jeśli wydaje Ci się, że po4a nie jest właściwym narzędziem do tłumaczenia dokumentacji, powinieneś rozważyć przeczytanie tego rozdziału. Jeśli nie znajdziesz w nim odpowiedzi na swoje pytanie, prosimy się z nami skontaktować poprzez listę dyskusyjną . Uwielbiamy znać opinie użytkowników. .IP "5. Specyficzne uwagi o modułach" 4 .IX Item "5. Specyficzne uwagi o modułach" Ten rozdział opisuje rzeczy specyficzne dla każdego modułu, z punktu widzenia zarówno tłumacza, jak i autora oryginalnego dokumentu. Czytając ten rozdział, dowiesz się, kiedy dany moduł wykonuje tłumaczenia oraz jakich zasad powinieneś przestrzegać, pisząc oryginalny dokument, aby uprościć życie tłumaczom. .Sp W zasadzie, ta sekcja nie jest częścią tego dokumentu. Zamiast tego jest umieszczana w dokumentacji każdego modułu. Pomaga to w zapewnieniu aktualności tych informacji, trzymając kod i dokumentację razem. .SH "Dlaczego używać po4a? Do czego jest on przydatny?" .IX Header "Dlaczego używać po4a? Do czego jest on przydatny?" Podoba mi się idea wolnego oprogramowania, pozwalającego każdemu na dostęp do programów i ich kodów źródłowych. Będąc jednak Francuzem, jestem świadomy tego, że licencja programu nie jest jedynym ograniczeniem otwartości oprogramowania: nieprzetłumaczone oprogramowanie jest bezużyteczne dla ludzi nieznających angielskiego, więc ciągle czeka na nas dużo pracy, żeby udostępnić je każdej takiej osobie. .PP Świadomość tego problemu wśród osób związanych z oprogramowaniem open-source ostatnio znacznie wzrosła. Wygraliśmy, jako tłumacze, pierwszą bitwę i przekonaliśmy wszystkich o znaczeniu tłumaczeń. Niestety, to była ta łatwiejsza część. Teraz musimy wykonać naszą pracę i przetłumaczyć wszystkie te rzeczy. .PP Właściwie oprogramowanie typu open-source ma dość przyzwoity poziom tłumaczeń, dzięki wspaniałemu pakietowi gettext, który ma możliwości wyodrębniania z programu komunikatów do przetłumaczenia, przekazywania tłumaczom plików w jednolitym formacie i używania wyników ich pracy do pokazywania użytkownikowi przetłumaczonych komunikatów w czasie działania programu. .PP W przypadku dokumentacji sytuacja jest trochę inna. Zbyt często się zdarza, że tłumaczony dokument nie jest dostatecznie widoczny (nie jest dystrybuowany jako część programu), jest tylko częściowy lub nie jest aktualny. Ostatnia sytuacja jest najgorszą z możliwych. Przestarzałe tłumaczenie, opisujące stare, już nieistniejące zachowanie programu, może być o wiele gorsze dla użytkownika niż brak tłumaczenia w ogóle. .SS "Problem do rozwiązania" .IX Subsection "Problem do rozwiązania" Tłumaczenie dokumentacji samo w sobie nie jest zbyt trudne. Teksty są dużo dłuższe niż komunikaty wyświetlane przez program, więc ich tłumaczenie zajmuje trochę więcej czasu, nie wymaga przy tym jednak żadnych umiejętności technicznych. Trudniejszą częścią pracy jest zarządzanie tłumaczeniem. Wykrywanie części, które się zmieniły i powinny być zaktualizowane, jest bardzo trudne, podatne na błędy i wysoce nieprzyjemne. Najprawdopodobniej wyjaśnia to, dlaczego tak wiele przetłumaczonej dokumentacji nie jest aktualne. .SS "Odpowiedzi po4a" .IX Subsection "Odpowiedzi po4a" Tak więc, celem po4a jest uczynienie tłumaczeń dokumentacji \fIłatwymi do zarządzania\fR. Ideą jest wykorzystanie metodologii gettexta na tym nowym polu. Tak jak w programie gettext, teksty są wyodrębniane z ich oryginalnych miejsc, aby mogły w jednolitym formacie zostać zaprezentowane tłumaczowi. Klasyczne narzędzia gettexta pomogą im uaktualnić ich pracę, kiedy pojawi się nowa wersja oryginalnego dokumentu. W przeciwieństwie zaś do klasycznego modelu gettext, tłumaczenia są wstawiane do struktury oryginalnego dokumentu, tak żeby mogły być przetwarzane i dystrybuowane w dokładnie taki sam sposób, co wersja angielska. .PP Dzięki temu stało się łatwiejsze znalezienie do przetłumaczenia zmienionych części dokumentu. Innym plusem jest to, że w wypadku zasadniczej reorganizacji struktury dokumentu, gdy rozdziały są przesuwane, łączone lub dzielone, narzędzia wykonają prawie całą brudną robotę. Wyodrębnianie ze struktury dokumentu tekstów do przetłumaczenia pozwala tłumaczom nie przejmować się złożonością struktury dokumentu i zmniejsza szanse otrzymania dokumentu o niepoprawnej strukturze (choć zawsze jest to możliwe). .PP W sekcji \fB\s-1FAQ\s0\fR poniżej opisano kompletną listę plusów i minusów tego rozwiązania. .SS "Obsługiwane formaty" .IX Subsection "Obsługiwane formaty" Obecnie rozwiązanie to zaimplementowano z sukcesem dla kilku formatów tekstu: .PP \fIman\fR .IX Subsection "man" .PP Format starych, dobrych stron podręcznika ekranowego, używanego przez wiele programów. Obsługa tego formatu w po4a jest mile widziana, ponieważ ten format jest raczej trudny w użyciu i niezbyt przyjazny dla nowych użytkowników. Moduł \fILocale::Po4a::Man\fR\|(3pm) obsługuje również format mdoc,używany przez strony podręcznika systemu \s-1BSD\s0 (całkiem często występujących również pod Linuksem). .PP \fIpod\fR .IX Subsection "pod" .PP Jest to format dokumentacji Perla. W ten sposób jest udokumentowany sam język i jego rozszerzenia, a także większość istniejących skryptów Perla. Łączenie dokumentacji i kodu w jednym pliku, pomaga utrzymywać aktualność dokumentacji. Upraszcza to życie programisty, ale niestety, nie tłumacza. .PP \fIsgml\fR .IX Subsection "sgml" .PP Nawet jeśli jest obecnie wypierany przez \s-1XML\s0, ten format jest wciąż raczej często używany w dokumentach o długości większej niż kilka ekranów. Pozwala tworzyć kompletne książki. Aktualizowane tłumaczeń tak długich dokumentów może być prawdziwym koszmarem. Program \fBdiff\fR bardzo często okazuje się bezużyteczny, jeśli zmieni się struktura oryginalnego tekstu. Na szczęście, z pomocą może przyjść po4a. .PP Obecnie obsługiwane są tylko \s-1DTD\s0 DebianDoc i docbook, ale dodanie obsługi nowego typu jest bardzo proste. Jest nawet możliwe użycie po4a z nieznanym \&\s-1DTD\s0 \s-1SGML\s0 bez zmiany kodu \- przez podanie wymaganych informacji w parametrach linii poleceń. Szczegóły można znaleźć w \fILocale::Po4a::Sgml\fR\|(3pm). .PP \fITeX / LaTeX\fR .IX Subsection "TeX / LaTeX" .PP Format LaTeX jest głównym formatem dokumentacji używanym w publikacjach pisanych przez ludzi związanych ze światem wolnego oprogramowania. Moduł \&\fILocale::Po4a::LaTeX\fR\|(3pm) był testowany na dokumentacji Pythona, książce i kilku prezentacjach. .PP \fItexinfo\fR .IX Subsection "texinfo" .PP Cała dokumentacja \s-1GNU\s0 jest pisana w tym formacie (i jest to nawet jedno z wymagań stawianych projektom , które chcą stać się oficjalnymi projektami \&\s-1GNU\s0). Wsparcie dla \fILocale::Po4a::Texinfo\fR\|(3pm) jest wciąż w fazie początkowej. Prosimy o zgłaszanie błędów i przesyłanie uwag dotyczących brakujących funkcjonalności. .PP \fIxml\fR .IX Subsection "xml" .PP \&\s-1XML\s0 jest formatem bazowym wielu innych formatów dokumentacji. .PP Obecnie po4a obsługuje DocBook \s-1DTD\s0. Szczegóły można znaleźć w \&\fILocale::Po4a::Docbook\fR\|(3pm). .PP \fIinne\fR .IX Subsection "inne" .PP Po4a może także obsługiwać kilka rzadszych lub bardziej specjalizowanych formatów, takich jak dokumentacja opcji kompilacji jąder 2.4 lub diagramów wyprodukowanych przez narzędzie dia. Dodanie nowego formatu jest często bardzo proste, a głównym zadaniem jest napisanie parsera tego formatu. Więcej informacji o tym można znaleźć w \&\fILocale::Po4a::TransTractor\fR\|(3pm). .SS "Formaty niewspierane" .IX Subsection "Formaty niewspierane" Niestety, po4a ciągle nie obsługuje kilku formatów dokumentacji. .PP Istnieje cała masa innych formatów, które byśmy chcieli obsługiwać w po4a, i nie są to tylko formaty dokumentacji. W zasadzie, naszym celem jest wypełnienie wszystkich dziur pozostawionych przez klasyczne narzędzia gettext. Obejmuje to opisy pakietów (deb i rpm), pytania skryptów instalacyjnych pakietów, logi zmian pakietów i wszystkie specjalizowane formaty używane przez programy, jak na przykład scenariusze gier lub pliki zasobów wine. .SH "Jak używać po4a?" .IX Header "Jak używać po4a?" Rozdział ten jest rodzajem podręcznika i próbuje odpowiedzieć na pytania użytkowników, pozwalając lepiej zrozumieć cały proces. Odpowiada, jak wykonać różne rzeczy w po4a, i służy jako wprowadzenie do dokumentacji konkretnych narzędzi. .SS "Graficzne podsumowanie" .IX Subsection "Graficzne podsumowanie" Następujący schemat pokazuje poglądowo proces tłumaczenia dokumentacji z użyciem po4a. Nie powinno się przejmować jego pozorną złożonością, która wzięła się stąd, że pokazaliśmy tutaj \fIcały\fR proces. Po skonwertowaniu projektu do po4a, istotna będzie tylko prawa część schematu. .PP Proszę zauważyć, że \fImaster.doc\fR występuje tu jako przykład pliku dokumentacji do przetłumaczenia, a \fItłumaczenie.doc\fR jest odpowiadającym mu tekstem przetłumaczonym. Rozszerzeniem może być \fI.pod\fR, \fI.xml\fR lub \&\fI.sgml\fR, zależnie od formatu pliku. Każdą część rysunku omówimy szczegółowo w następnych sekcjach. .PP .Vb 10 \& master.doc \& | \& V \& +<\-\-\-\-\-<\-\-\-\-+<\-\-\-\-\-<\-\-\-\-\-<\-\-\-\-\-\-\-\-+\-\-\-\-\-\-\->\-\-\-\-\-\-\-\->\-\-\-\-\-\-\-+ \& : | | : \&{tłumaczenie} | { aktualizacja master.doc } : \& : | | : \& XX.doc | V V \&(nieobowiązkowy) | master.doc \-\-\-\-\-\-\->\-\-\-\-\-\-\-\->+ \& : | (nowy) | \& V V | | \& [po4a\-gettextize] doc.XX.po\-\-\->+ | | \& | (stary) | | | \& | ^ V V | \& | | [po4a\-updatepo] | \& V | | V \& tłumaczenie.pot ^ V | \& | | doc.XX.po | \& | | (fuzzy) | \& { tłumaczenie } | | | \& | ^ V V \& | | {ręczna edycja} | \& | | | | \& V | V V \& doc.XX.po \-\-\->\-\-\-\->+<\-\-\-<\-\-\-\- doc.XX.po załącznik master.doc \& (początkowy) (aktualny) (opcjonalny) (aktualny) \& : | | | \& : V | | \& +\-\-\-\-\->\-\-\-\-\->\-\-\-\-\->\-\-\-\-\-\-> + | | \& | | | \& V V V \& +\-\-\-\-\-\->\-\-\-\-\-+\-\-\-\-\-\-<\-\-\-\-\-\-+ \& | \& V \& [po4a\-translate] \& | \& V \& XX.doc \& (aktualny) .Ve .PP Lewa część pokazuje konwersję tłumaczenia nie używającego jeszcze po4a do tego systemu. Góra prawej części pokazuje akcje autora oryginału (aktualizowanie dokumentacji). Środek prawej części obrazuje automatyczne akcje po4a. Nowy materiał jest wyodrębniany i porównywany z istniejącymi tłumaczeniami. Znajdowane są części, które się nie zmieniły, i dla nich używane jest poprzednie tłumaczenie. Części zmodyfikowane tylko w nieznacznym stopniu są także łączone z poprzednimi tłumaczeniami, ale dodawany jest specjalny znacznik, mówiący, że tłumaczenie musi być uaktualnione. Dół rysunku pokazuje sposób, w jaki jest budowany sformatowany dokument. .PP Właściwie, jedyną ręczną operacją, którą musi wykonać tłumacz jest część oznaczona {ręczna edycja}. Przykro nam, po4a tylko pomaga tłumaczyć, ale niestety niczego za Ciebie nie przetłumaczy... .SS "\s-1JAK\s0 zacząć nowe tłumaczenie?" .IX Subsection "JAK zacząć nowe tłumaczenie?" Ta sekcja opisuje kroki niezbędne do rozpoczęcia nowego tłumaczenia z użyciem po4a. Konwertowanie istniejącego projektu do tego systemu opisano w szczegółach w odpowiedniej sekcji. .PP Aby zacząć nowe tłumaczenie, używając po4a, należy wykonać następujące kroki: .IP "\-" 2 Wyciągnąć tekst do przetłumaczenia z oryginalnego dokumentu <\fImaster.doc\fR> do nowego szablonu pliku <\fItłumaczenie.pot\fR> (w formacie programu gettext). Aby to zrobić, należy wywołać program \fBpo4a\-gettextize\fR w następujący sposób: .Sp .Vb 1 \& $ po4a\-gettextize \-f \-m \-p .Ve .Sp <\fIformat\fR> jest oczywiście formatem używanym w dokumencie \&\fImaster.doc\fR. Jak można oczekiwać, plikiem wyjściowym jest \&\fItłumaczenie.pot\fR. Więcej szczegółów o dostępnych opcjach można znaleźć w \&\fIpo4a\-gettextize\fR\|(1). .IP "\-" 2 Przetłumaczyć to, co jest do przetłumaczenia. W tym celu należy zmienić nazwę pliku \s-1POT\s0 na przykład na \fIdoc.XX.po\fR (gdzie \fI\s-1XX\s0\fR jest kodem \s-1ISO639\s0 języka, na który się tłumaczy, np. \fBfr\fR dla języka francuskiego) i edytować powstały plik. Zazwyczaj dobrym pomysłem jest nienazywanie tego pliku \&\fI\s-1XX\s0.po\fR, aby uniknąć pomylenia z tłumaczeniem komunikatów programu, ale wybór należy do Ciebie. Proszę nie zapominać o uaktualnieniu nagłówków pliku \&\s-1PO\s0; są one bardzo ważne. .Sp Do tłumaczenia można wykorzystać tryb \s-1PO\s0 Emacsa lub Vi, program Lokalize (oparty na \s-1KDE\s0), Gtranslator (oparty na \s-1GNOME\s0) lub jakikolwiek inny program, w zależności od upodobań tłumacza (np. Virtaal). .Sp Aby dowiedzieć się czegoś więcej, stanowczo powinno się przeczytać dokumentację programu gettext, dostępną w pakiecie \fBgettext-doc\fR. .SS "\s-1JAK\s0 zamienić tłumaczenie z powrotem do pliku dokumentacji?" .IX Subsection "JAK zamienić tłumaczenie z powrotem do pliku dokumentacji?" Po zakończeniu tłumaczenia zapewne należałoby wygenerować przetłumaczone dokumenty i rozdystrybuować je wśród użytkowników, razem z oryginalnymi dokumentami. Aby to zrobić, należy użyć programu \fIpo4a\-translate\fR\|(1) w ten sposób (\fI\s-1XX\s0\fR jest kodem języka): .PP .Vb 1 \& $ po4a\-translate \-f \-m \-p \-l .Ve .PP Jak wcześniej, <\fIformat\fR> jest formatem dokumentu \&\fImaster.doc\fR. Jednak tym razem plik \s-1PO\s0, przekazany w opcji \fB\-p\fR, jest częścią wejścia \- jest to Twoje tłumaczenie. Wyjście jest zapisywane w \&\fI\s-1XX\s0.doc\fR. .PP Więcej szczegółów można znaleźć w <\fIpo4a\-translate\fR\|(1)>. .SS "\s-1JAK\s0 zaktualizować tłumaczenie programem po4a?" .IX Subsection "JAK zaktualizować tłumaczenie programem po4a?" Aby zaktualizować tłumaczenie, gdy zmieni się oryginalny plik \fImaster.doc\fR, należy użyć \fIpo4a\-updatepo\fR\|(1) w następujący sposób: .PP .Vb 1 \& $ po4a\-updatepo \-f \-m \-p .Ve .PP (Więcej szczegółów można znaleźć w <\fIpo4a\-updatepo\fR\|(1)>). .PP Oczywiście ta operacja nie spowoduje automagicznego przetłumaczenia nowych akapitów oryginalnego dokumentu. Należy ręcznie uaktualnić plik \s-1PO\s0. Podobnie należy zaktualizować tłumaczenie akapitów, które się choć trochę zmieniły. Aby mieć pewność, że żadnego z nich nie ominiesz, zostały one zaznaczone jako \*(L"fuzzy\*(R" (niepewne) i zanim \fBpo4a\-translate\fR będzie mógł ich użyć, to zaznaczenie musi zostać usunięte. Tak jak w przypadku pierwszego tłumaczenia najlepiej jest użyć ulubionego edytora. .PP Kiedy plik \s-1PO\s0 będzie znowu aktualny, bez żadnych wpisów nieprzetłumaczonych lub niepewnych (\*(L"fuzzy\*(R"), można wygenerować przetłumaczony plik dokumentacji, tak jak to opisano w poprzedniej sekcji. .SS "\s-1JAK\s0 skonwertować istniejące tłumaczenia do po4a?" .IX Subsection "JAK skonwertować istniejące tłumaczenia do po4a?" Często się zdarzało, że tłumaczyłeś dokument ręcznie dopóty, dopóki nie nastąpiła większa reorganizacja oryginalnego dokumentu \fImaster.doc\fR. W tej sytuacji, po kilku nieprzyjemnych próbach z diffem lub podobnymi narzędziami, możesz zechcieć skonwertować dokument do po4a. Oczywiście należy go skonwertować tak, aby nie utracić istniejących tłumaczeń. Nie należy się obawiać, ten przypadek także jest obsługiwany przez po4a i jest nazywany procesem przechodzenia do formatu gettext. .PP Kluczową kwestią jest to, aby struktura tłumaczonego dokumentu była taka sama jak oryginału, tak żeby narzędzia mogły odpowiednio dopasować zawartość. .PP Jeśli masz szczęście (tj. struktura obu dokumentów dokładnie do siebie pasuje), wszystko zadziała bez żadnego problemu i będzie gotowe w ciągu paru sekund. W przeciwnym razie możesz zrozumieć dlaczego ten proces ma taką brzydką nazwę i przygotuj się na dość nieprzyjemną pracę. W każdym razie, pamiętaj, że jest to cena za komfort, który później dostarczy po4a. Dobre w tym wszystkim jest to, że trzeba to zrobić tylko raz. .PP Nie będę się długo nad tym rozwodził. Aby ułatwić proces, ważne jest znalezienie dokładnie tej wersji oryginału, która była przetłumaczona. Najlepiej, jeśli zanotowałeś sobie wersję z CVS-u dokumentu użytego do tłumaczenia i jej nie modyfikowałeś w procesie tłumaczenia, tak że możesz jej teraz użyć. .PP Nie zadziała to dobrze, jeśli użyje się uaktualnionego tekstu oryginału ze starym tłumaczeniem. Pozostaje to możliwe, ale jest to trudniejsze i naprawdę powinno się tego unikać, gdy tylko jest to możliwe. Jeżeli nie udało Ci się znaleźć ponownie starego oryginału, to najlepszym rozwiązaniem jest znalezienie kogoś, kto przeprowadzi za Ciebie proces przechodzenia na format gettext (ale, proszę, niech nie będę to ja ;). .PP Być może zbytnio w tym momencie dramatyzuję. Jednak nawet, gdy proces się nie udaje, pozostaje mimo wszystko szybszą drogą niż tłumaczenie wszystkiego od nowa. Udało mi się przepuścić przez ten proces francuskie tłumaczenie dokumentacji Perla w ciągu jednego dnia, nawet wtedy, gdy \fBwszystko\fR szło źle. Było to ponad dwa megabajty tekstu, którego tłumaczenie od nowa trwałoby miesiącami lub dłużej. .PP Proszę najpierw pozwolić mi wyjaśnić podstawy tej procedury, a potem powrócę do wskazówek, co zrobić, gdy proces się nie udaje. Dla lepszego zrozumienia, ponownie użyjemy powyższego przykładu. .PP Jeżeli jest dostępny stary plik \fImaster.doc\fR z odpowiadającymi mu tłumaczeniami \fI\s-1XX\s0.doc\fR, przechodzenie do formatu gettext można zrobić bezpośrednio do pliku \fIdoc.XX.po\fR bez ręcznego tłumaczenia pliku \&\fItłumaczenie.pot\fR: .PP .Vb 1 \& $ po4a\-gettextize \-f \-m \-l \-p .Ve .PP Jeśli masz szczęście, to to wszystko. Stare tłumaczenia zostały skonwertowane do po4a i można od razu zacząć ich aktualizowanie. Należy tylko trzymając się procedury opisanej kilka sekcji wcześniej, zsynchronizować plik \s-1PO\s0 z najnowszym oryginalnym dokumentem i odpowiednio zaktualizować tłumaczenia. .PP Proszę zauważyć, że nawet jeśli wydaje się, że wszystko zadziałało poprawnie, może się okazać, że jednak wystąpiły błędy podczas tego procesu. Po4a nie rozumie przetwarzanych tekstów, więc nie może być być pewne, że tłumaczenia są poprawnie przypisane do oryginałów. Dlatego wszystkie komunikaty są oznaczone jako \*(L"fuzzy\*(R" (niepewne). Przed usunięciem tych znaczników, proszę uważnie sprawdzić każde tłumaczenie. .PP Bardzo często struktury dokumentów nie pasują dokładnie do siebie, przez co \&\fBpo4a\-gettextize\fR nie może poprawnie wykonać swojego zadania. W tym punkcie gra toczy się o to, aby tak pozmieniać pliki, aby ich cholerne struktury sobie odpowiadały. .PP Pomocne może być przeczytanie poniżej sekcji \fBProces przekształcania do formatu gettext: jak to działa?\fR. Zrozumienie wewnętrznych procesów pomoże wykonać zadanie. Plusem jest to, że w razie niepowodzenia, \&\fBpo4a\-gettextize\fR głośno powie, co poszło źle, umożliwiając poznanie komunikatów, które do siebie nie pasowały, ich pozycję w tekście i typ każdego z nich. Co więcej, plik \s-1PO\s0 wygenerowany do tej pory, będzie zachowany jako \fBgettextization.failed.po\fR. .IP "\-" 4 Należy usunąć wszystkie dodatkowe części tłumaczenia, takie jak sekcja, w której podano nazwisko tłumacza i podziękowania dla wszystkich ludzi, którzy pomagali przy tłumaczeniu. Później takie części będzie można z powrotem dodać, używając załączników, opisanych w następnym rozdziale. .IP "\-" 4 Nie wahaj się edytować zarówno pliku oryginalnego, jak i jego tłumaczenia. Najważniejszą rzeczą jest otrzymanie pliku \s-1PO\s0. Potem będzie można go zaktualizować. Edytowanie tłumaczeń powinno być jednak preferowane, ponieważ uprości to pewne rzeczy po zakończeniu się procesu przekształcania na format gettext. .IP "\-" 4 Jeśli jest taka potrzeba, należy usunąć kilka części oryginalnego dokumentu, które nie są przetłumaczone. Później podczas synchronizowania \s-1PO\s0 z dokumentem części te się pojawią same. .IP "\-" 4 Jeśli w niewielkim stopniu zmieniłeś strukturę dokumentu (połączenie dwóch akapitów, albo podzielenie innego akapitu), wycofaj te zmiany. Jeśli te zmiany miały związek z problemami występującym w oryginalnym dokumencie, powinieneś poinformować o nich jego autora. Korzyści z poprawienie ich tylko w Twoim tłumaczeniu będzie miała tyko część społeczności. Co więcej, takie poprawki nie są możliwe, gdy się używa po4a. .IP "\-" 4 Czasami zawartości akapitów się zgadzają, ale ich typy nie. Poprawienie tego zależy od formatu. W formatach \s-1POD\s0 i man, często bierze się to z tego, że jeden z tych dwóch akapitów zawiera linię zaczynającą się od białego znaku, a drugi \- nie. W tych formatach tekst takich akapitów nie może być zawijany i dlatego występuje niezgodność typów. Rozwiązaniem jest usunięcie spacji. Może to być także literówka w nazwie elementu. .Sp Podobnie, dwa akapity mogą zostać scalone razem w formacie \s-1POD\s0, jeżeli rozdzielająca linia zawiera spacje lub kiedy brakuje pustej linii przed linią ==item i zawartością tego elementu. .IP "\-" 4 Czasami występuje rozsynchronizowanie między plikami i tłumaczenie jest przypisane do złego akapitu oryginału. Jest to oznaka, że w rzeczywistości problem leży w plikach. Proszę znaleźć w \fIgettextization.failed.po\fR miejsce, gdzie zaczyna się rozsynchronizowanie, a następnie poprawić w tym miejscu pliki wejściowe. .IP "\-" 4 Czasami może się wydawać, że po4a zjadło jakąś część tekstu albo z oryginału, albo z tłumaczenia. \fIgettextization.failed.po\fR wskazuje, że oba pliki dokładnie do siebie pasowały, a przetwarzanie kończy się błędem ponieważ nastąpiła próba dopasowania jakiegoś akapitu do akapitu po (lub przed) tym właściwym, tak jakby ten właściwy się ulotnił. Można tylko kląć na po4a, tak jak ja kląłem, gdy mi się to zdarzyło po raz pierwszy. Serio. .Sp Ta nieszczęśliwa sytuacja zdarza się, kiedy ten sam akapit jest powtórzony w dokumencie. W tym przypadku nie jest tworzony nowy wpis w pliku \s-1PO\s0, ale dodawane jest tylko nowe odwołanie do już istniejącego wpisu. .Sp Tak więc, kiedy ten sam akapit pojawia się dwa razy w oryginalnym dokumencie, ale nie jest przetłumaczony w dokładnie ten sam sposób, można mieć wrażenie, że ten akapit oryginału zniknął. Wystarczy usunąć nowe tłumaczenie. Jeśli preferowałbyś usunięcie pierwszego z tych tłumaczeń, bo drugie jest lepsze, po prostu przenieś drugie tłumaczenie w miejsce pierwszego. .Sp Odwrotnie, jeśli dwa podobne, ale jednak różne, akapity były przetłumaczone dokładnie tak samo, to jeden akapit tłumaczenia zniknie. Rozwiązaniem jest dodanie głupiego tekstu do oryginalnego akapitu (takiego jak \*(L"różnię się\*(R"). Nie trzeba się tego bać, takie rzeczy znikną podczas synchronizacji, a kiedy taki tekst jest wystarczająco krótki, gettext dopasuje Twoje tłumaczenie do istniejącego tekstu (oznaczając je jako niepewne [\*(L"fuzzy\*(R"], czym nie powinno się przejmować, gdyż wszystkie komunikaty są tak oznaczone zaraz po procesie przekształcania na format gettext). .PP Mamy nadzieję, że te porady pomogą w procesie przekształcania do formatu gettext i w otrzymaniu pliku \s-1PO\s0. Można teraz ten plik zsynchronizować i zacząć go tłumaczyć. Proszę zauważyć, że w wypadku długich plików, pierwsza synchronizacja może zająć dużo czasu. .PP Na przykład, pierwsze wykonanie \fBpo4a\-updatepo\fR na francuskim tłumaczeniu dokumentacji Perla (plik \s-1PO\s0 o rozmiarze 5.5 Mb) zajęło około dwóch dni na komputerze 1Ghz G5. Tak, 48 godzin. Ale kolejne zajmują tylko kilkanaście sekund na moim starym laptopie. Dzieje się tak, ponieważ na samym początku większość msgid pliku \s-1PO\s0 nie pasuje do żadnego msgid w pliku \s-1POT\s0. Wymusza to na programie gettext wyszukiwanie najbardziej zbliżonego msgid, używając kosztownego algorytmu bliskości łańcuchów znaków. .SS "\s-1JAK\s0 dodać dodatkowy tekst do tłumaczeń (np. nazwisko tłumacza)?" .IX Subsection "JAK dodać dodatkowy tekst do tłumaczeń (np. nazwisko tłumacza)?" Z powodu rozwiązań stosowanych przez gettext, zrobienie tego może być trudniejsze w po4a niż było wcześniej, kiedy to plik był po prostu ręcznie edytowany. Jednak pozostaje to możliwe, dzięki tak zwanym \fBzałącznikom\fR. .PP Dla lepszego zrozumienia można przyjąć, że załączniki są rodzajem łat (patch) aplikowanych do przetłumaczonego dokumentu po zakończeniu przetwarzania. Różnią się one od zwykłych łat (mają tylko jedną linię kontekstu, która może zawierać wyrażenie regularne Perla, i mogą tylko dodawać nowy tekst bez usuwania czegokolwiek), ale funkcjonalność jest taka sama. .PP Celem jest danie tłumaczowi możliwości dołączenie do dokumentu dodatkowej zawartości, która nie jest tłumaczeniem oryginalnego dokumentu. Najczęściej używany jest do dodawania sekcji dotyczącej samego tłumaczenia, wypisania współpracowników lub podania sposobu zgłaszania błędów znalezionych w tłumaczeniu. .PP Załącznik musi być podany jako osobny plik, którego pierwsza linia zawiera nagłówek określający, gdzie należy umieścić tekst załącznika. Reszta pliku załącznika będzie umieszczona bez zmian w określonej pozycji wynikowego dokumentu. .PP Składnia nagłówka jest całkiem sztywna: musi zaczynać się od tekstu \&\fB\s-1PO4A\-HEADER:\s0\fR poprzedzającego rozdzieloną średnikami (\fB;\fR) listę pól \&\fIklucz\fR\fB=\fR\fIwartość\fR. Spacje SĄ istotne. Proszę zauważyć, że nie można użyć średników (\fB;\fR) w wartości, a ich cytowanie za pomocą odwrotnego ukośnika nie pomaga. .PP Tak, brzmi to strasznie, ale poniższe przykłady powinny pomóc w napisaniu odpowiedniej linii nagłówka. Aby zilustrować dyskusję, załóżmy, że chcemy dodać sekcję \*(L"O tłumaczeniu\*(R" zaraz po sekcji \*(L"O dokumencie\*(R". .PP Kilka możliwych kluczy nagłówka: .IP "\fBposition\fR (obowiązkowe)" 4 .IX Item "position (obowiązkowe)" wyrażenie regularne. Załącznik będzie umieszczony w pobliżu linii pasującej do wyrażenia regularnego. Proszę zauważyć, że mówimy tutaj o dokumencie przetłumaczonym, a nie o oryginale. Jeśli więcej niż jedna linia pasuje do tego wyrażenia, dodawanie załącznika się nie powiedzie. Istotnie, lepiej jest zgłosić błąd niż wstawić załącznik w nieodpowiednie miejsc. .Sp Tę linię będziemy dalej nazywać \fIpunktem pozycji\fR. Punkt, w którym załącznik jest dodawany nazwiemy \fIpunktem wstawienia\fR. Te dwa punkty są blisko siebie, ale nie są sobie równe. Na przykład, aby dodać nową sekcję łatwiej zaczepić \fIpunkt pozycji\fR na tytule poprzedniej sekcji i wytłumaczyć programowi po4a, gdzie ta sekcja się kończy (należy pamiętać, że \fIpunkt pozycji\fR jest podany przez wyrażenie regularne, które powinno dopasowywać się do pojedynczej linii). .Sp Zależność miejsca \fIpunktu wstawienia\fR w stosunku do \fIpunkty pozycji\fR jest określana przez pola \fBmode\fR, \fBbeginboundary\fR i \fBendboundary\fR, opisane poniżej. .Sp W naszym przypadku byłoby to: .Sp .Vb 1 \& position=O dokumencie .Ve .IP "\fBmode\fR (obowiązkowe)" 4 .IX Item "mode (obowiązkowe)" Może być to jeden z następujących łańcuchów znaków: \fBbefore\fR (= przed) lub \&\fBafter\fR (= po), określających pozycję dodatku w stosunku do \fIpunktu pozycji\fR. .Sp Ponieważ chcemy nową sekcję umieścić pod tą, którą wyszukaliśmy, mamy: .Sp .Vb 1 \& mode=after .Ve .IP "\fBbeginboundary\fR (używany, gdy \fBmode=after\fR i obowiązkowy w tym wypadku)" 4 .IX Item "beginboundary (używany, gdy mode=after i obowiązkowy w tym wypadku)" .PD 0 .IP "\fBendboundary\fR (jak wyżej)" 4 .IX Item "endboundary (jak wyżej)" .PD wyrażenie regularne pasujące do końca sekcji, po której jest dodawany załącznik. .Sp W trybie \fBafter\fR \fIpunkt wstawienia\fR jest za \fIpunktem pozycji\fR, ale nie bezpośrednio za! Jest on umieszczony na końcu sekcji zaczynającej się w \&\fIpunkcie pozycji\fR, czyli za albo przed linią pasującą do argumentu \&\fI???\fR\fBboundary\fR w zależności od tego, czy było użyte \fBbeginboundary\fR, czy \&\fBendboundary\fR. .Sp W rozpatrywanym przypadku możemy wybrać wskazanie końca dopasowywanej sekcji, dodając: .Sp .Vb 1 \& endboundary= .Ve .Sp albo możemy wskazać początek kolejnej sekcji w następujący sposób: .Sp .Vb 1 \& beginboundary=
.Ve .Sp W obu wypadkach załącznik będzie umieszczony po \fB
\fR, a przed \fB
\fR. Ten pierwszy sposób działa lepiej, ponieważ zadziała nawet wtedy, gdy dokument zostanie zreorganizowany. .Sp Obie formy istnieją ponieważ formaty dokumentacji są różne. Niektóre z nich zawierają znacznik końca sekcji (tak jak \fB
\fR, której właśnie użyliśmy), a inne (np. man) tego końca nie oznaczają w żaden szczególny sposób. W pierwszym przypadku \fIboundary\fR powinno odpowiadać \&\fIkońcowi sekcji\fR, tak że \fIpunkt wstawienia\fR następuje po niej. W drugim przypadku \fIboundary\fR powinno pasować do \fIpoczątku następnej sekcji\fR, a \&\fIpunkt wstawienia\fR powinien być umieszczony zaraz przed nią. .PP Może się to wydawać niejasne, następne przykłady powinny co nieco wyklarować. .ie n .IP "Podsumowując przykłady podane do tej pory: aby dodać sekcję ""O tłumaczeniu"" po sekcji ""O dokumencie"" w dokumencie \s-1SGML\s0, należy użyć jednej z poniższych linii nagłówka:" 2 .el .IP "Podsumowując przykłady podane do tej pory: aby dodać sekcję ``O tłumaczeniu'' po sekcji ``O dokumencie'' w dokumencie \s-1SGML\s0, należy użyć jednej z poniższych linii nagłówka:" 2 .IX Item "Podsumowując przykłady podane do tej pory: aby dodać sekcję O tłumaczeniu po sekcji O dokumencie w dokumencie SGML, należy użyć jednej z poniższych linii nagłówka:" .Vb 2 \& PO4A\-HEADER: mode=after; position=O dokumencie; endboundary= \& PO4A\-HEADER: mode=after; position=O dokumencie; beginboundary=
.Ve .IP "Aby dodać coś po następującej sekcji nroff:" 2 .IX Item "Aby dodać coś po następującej sekcji nroff:" .Vb 1 \& .SH "AUTORZY" .Ve .Sp powinno się ustawić \fBpositon\fR pasujące do tej linii oraz \fBbeginboundary\fR pasujące do początku następnej sekcji (tj. \fB^\e.SH\fR). Załącznik zostanie dodany \fBpo\fR \fIpunkcie pozycji\fR i zaraz \fBprzed\fR pierwszą linią pasującą do \&\fBbeginboundary\fR. Czyli: .Sp .Vb 1 \& PO4A\-HEADER:mode=after;position=AUTORZY;beginboundary=\e.SH .Ve .ie n .IP "Aby zamiast dodawać całą sekcję, dodać coś do jakiejś sekcji (np. po ""Copyright Big Dude""), trzeba podać \fBposition\fR pasujące do tej linii i \fBbeginboundary\fR pasujące do jakiejkolwiek linii." 2 .el .IP "Aby zamiast dodawać całą sekcję, dodać coś do jakiejś sekcji (np. po ``Copyright Big Dude''), trzeba podać \fBposition\fR pasujące do tej linii i \fBbeginboundary\fR pasujące do jakiejkolwiek linii." 2 .IX Item "Aby zamiast dodawać całą sekcję, dodać coś do jakiejś sekcji (np. po Copyright Big Dude), trzeba podać position pasujące do tej linii i beginboundary pasujące do jakiejkolwiek linii." .Vb 1 \& PO4A\-HEADER:mode=after;position=Copyright Big Dude, 2004;beginboundary=^ .Ve .ie n .IP "Aby dodać coś na końcu dokumentu, należy podać \fBposition\fR pasujące do jakiejkolwiek linii pliku (ale tylko jednej linii. Po4a nie przetworzy tego, jeśli linia nie będzie unikatowa) i podać \fBendboundary\fR nie pasujące do niczego. Nie należy używać tutaj prostych tekstów jak \fB""\s-1EOF\s0""\fR, tylko takich, które mają małe szanse pojawienia się w dokumencie." 2 .el .IP "Aby dodać coś na końcu dokumentu, należy podać \fBposition\fR pasujące do jakiejkolwiek linii pliku (ale tylko jednej linii. Po4a nie przetworzy tego, jeśli linia nie będzie unikatowa) i podać \fBendboundary\fR nie pasujące do niczego. Nie należy używać tutaj prostych tekstów jak \fB``\s-1EOF\s0''\fR, tylko takich, które mają małe szanse pojawienia się w dokumencie." 2 .IX Item "Aby dodać coś na końcu dokumentu, należy podać position pasujące do jakiejkolwiek linii pliku (ale tylko jednej linii. Po4a nie przetworzy tego, jeśli linia nie będzie unikatowa) i podać endboundary nie pasujące do niczego. Nie należy używać tutaj prostych tekstów jak EOF, tylko takich, które mają małe szanse pojawienia się w dokumencie." .Vb 1 \& PO4A\-HEADER:mode=after;position=O dokumencie;beginboundary=NieistniejąaLiniaPo4a .Ve .PP W każdym wypadku należy pamiętać, że są to wyrażenia regularne. Na przykład, aby dopasować koniec sekcji nroff, kończącej się linią .PP .Vb 1 \& .fi .Ve .PP nie należy używać \fB.fi\fR jako \fBendboundary\fR, ponieważ będzie on pasował do \&\*(L"the[ fi]le\*(R" co raczej nie jest tym, czego można by oczekiwać. Poprawnym \&\fBendboundary\fR w tym przypadku jest \fB^\e.fi$\fR. .PP Jeśli załącznik nie trafił tam, gdzie powinien, spróbuj przekazać narzędziom po4a argument \fB\-vv\fR, który powinien pomóc wyjaśnić co się dzieje podczas dodawania załącznika. .PP \fIBardziej szczegółowy przykład\fR .IX Subsection "Bardziej szczegółowy przykład" .PP Oryginalny dokument (w formacie \s-1POD\s0): .PP .Vb 7 \& |=head1 NAZWA \& | \& |dummy \- fikcyjny program \& | \& |=head1 AUTOR \& | \& |ja .Ve .PP Wtedy następujący dodatek spowoduje dodanie sekcji (w języku francuskim) na koniec tego pliku (w jęz. francuskim \*(L"\s-1TRADUCTEUR\s0\*(R" oznacza \*(L"TŁUMACZ\*(R", a \*(L"moi\*(R" znaczy \*(L"ja\*(R") .PP .Vb 5 \& |PO4A\-HEADER:mode=after;position=AUTEUR;beginboundary=^=head \& | \& |=head1 TRADUCTEUR \& | \& |moi .Ve .PP Aby umieścić dodatek przed sekcją \s-1AUTOR\s0, należy użyć następującego nagłówka: .PP .Vb 1 \& PO4A\-HEADER:mode=after;position=NOM;beginboundary=^=head1 .Ve .PP To działa, ponieważ następną linią pasującą do \fBbeginboundary\fR /^=head1/ po sekcji \*(L"\s-1NAZWA\s0\*(R" (przetłumaczonej na francuskie \*(L"\s-1NOM\s0\*(R") jest linia opisująca autorów. Tak więc załącznik zostanie umieszczony pomiędzy obiema sekcjami. .SS "\s-1JAK\s0 to wszystko zrobić, wywołując tylko jeden program?" .IX Subsection "JAK to wszystko zrobić, wywołując tylko jeden program?" Użytkownicy udowodnili, że takie użycie po4a jest narażone na błędy, ponieważ należy we właściwym porządku wywołać dwa różne programy (\fBpo4a\-updatepo\fR, a następnie \fBpo4a\-translate\fR), z których każdy wymaga podania więcej niż 3 argumentów. Co więcej, w tym systemie było trudno użyć tylko jednego pliku \s-1PO\s0 dla wszystkich dokumentów, kiedy użyto więcej niż jednego formatu. .PP Program \fIpo4a\fR\|(1) zaprojektowano, aby rozwiązać te trudności. Kiedy tylko projekt zostanie skonwertowany do tego systemu, można napisać prosty plik konfiguracyjny opisujący miejsce położenia plików tłumaczeń (\s-1PO\s0 i \s-1POT\s0) i oryginalnych dokumentów, ich formaty oraz miejsce, gdzie powinny trafiać przetłumaczone dokumenty. .PP Uruchomienie \fIpo4a\fR\|(1) na tym pliku spowoduje zsynchronizowanie wszystkich plików \s-1PO\s0 z oryginalnym dokumentem, tak żeby przetłumaczony dokument został poprawnie wygenerowany. Oczywiście należy ten program wywołać dwa razy: raz przed edytowaniem pliku \s-1PO\s0, żeby go zaktualizować, i raz po jego edycji, aby otrzymać całkowicie aktualny przetłumaczony dokument . Tylko że potrzebujesz zapamiętać tylko jedną komendę linii poleceń. .SS "\s-1JAK\s0 dostosować po4a do własnych potrzeb?" .IX Subsection "JAK dostosować po4a do własnych potrzeb?" Moduły po4a mają opcje (określane przez \fB\-o\fR opcja), których można użyć, żeby zmienić zachowanie modułów. .PP Możliwe jest także dostosowywanie modułu oraz modułu nowego / pochodnego / zmodyfikowanego przez umieszczenie go w katalogu \fIlib/Locale/Po4a/\fR i dodanie \fIlib\fR do ścieżki określonej w zmiennej środowiskowej \s-1PERLLIB\s0 lub \&\s-1PERL5LIB\s0. Na przykład: .PP .Vb 1 \& PERLLIB=$PWD/lib po4a \-\-previous po4a/po4a.cfg .Ve .PP Uwaga: rzeczywista nazwa katalogu lib nie jest istotna. .SH "Jak to działa?" .IX Header "Jak to działa?" Ten rozdział zawiera krótki opis wewnętrznych mechanizmów po4a, tak że będziesz miał więcej odwagi, aby pomóc nam w jego tworzeniu i udoskonalaniu. Może także Ci pomóc w zrozumieniu, dlaczego nie działa tak, jak byś tego oczekiwał, oraz jak rozwiązać napotkane problemy. .SS "Jak wyglądają szczegóły?" .IX Subsection "Jak wyglądają szczegóły?" Architektura po4a jest zorientowana obiektowo (w Perlu, czy to nie eleganckie?). Wspólny przodek wszystkich klas parserów zwie się TransTractor. Ta dziwna nazwa wzięła się stąd, że jest on odpowiedzialny za tłumaczenie dokumentu i wydobywanie komunikatów. .PP Bardziej formalnie mówiąc, pobiera dokument do przetłumaczenia oraz plik \s-1PO\s0 zawierający tłumaczenia używany jako wejście podczas tworzenia dwóch oddzielnych plików wyjściowych: innego pliku \s-1PO\s0 (wyniku wyodrębniania komunikatów z dokumentu wejściowego) oraz przetłumaczonego dokumentu (mającego taką samą strukturę jak plik wejściowy, ale ze wszystkimi komunikatami zamienionymi na zawartość wejściowego pliku \s-1PO\s0). Poniżej jest graficzne przedstawienie tego procesu: .PP .Vb 6 \& Dokument wejściowy \-\e /\-> Dokument wyjściowy \& \e TransTractor:: / (przetłumaczony) \& +\-\->\-\- parse() \-\-\- \-+ \& / \e \& Wejściowy PO \-\-\-\-\-\-\-/ \e\-\-\-> Wyjściowy PO \& (wyodrębniony) .Ve .PP Ta mała kość jest podstawą całej architektury po4a. Jeśli pominiesz wejściowy plik \s-1PO\s0 i dokument wyjściowy, otrzymasz \fBpo4a\-gettextize\fR. Jeśli podasz oba pliki wejściowe i zlekceważysz wyjściowy plik \s-1PO\s0, otrzymasz \&\fBpo4a\-translate\fR. .PP \&\fITransTractor::parse()\fR jest wirtualną funkcją zaimplementowaną w każdym module. Tutaj podano prosty przykład, żeby zobrazować jej działanie. Przetwarza listę akapitów, z których każdy zaczyna się od \&\fB

\fR. .PP .Vb 10 \& 1 sub parse { \& 2 PARAGRAPH: while (1) { \& 3 $my ($paragraph,$pararef,$line,$lref)=("","","",""); \& 4 $my $first=1; \& 5 while (($line,$lref)=$document\->shiftline() && defined($line)) { \& 6 if ($line =~ m/

/ && !$first\-\-; ) { \& 7 $document\->unshiftline($line,$lref); \& 8 \& 9 $paragraph =~ s/^

//s; \& 10 $document\->pushline("

".$document\->translate($paragraph,$pararef)); \& 11 \& 12 next PARAGRAPH; \& 13 } else { \& 14 $paragraph .= $line; \& 15 $pararef = $lref unless(length($pararef)); \& 16 } \& 17 } \& 18 return; # Nie otrzymano linii? Koniec pliku wejściowego. \& 19 } \& 20 } .Ve .PP W linii 6. po raz drugi napotkaliśmy \fB

\fR. Oznacza to kolejny akapit. Powinniśmy dlatego zwrócić otrzymaną linię do oryginalnego dokumentu (linia 7.), a na wyjście dołożyć akapit zbudowany do tej pory. Po usunięciu z niego początkowego \fB

\fR w linii 9., dokładamy ten element połączony z tłumaczeniem reszty akapitu. .PP Funkcja \fItranslate()\fR jest bardzo fajna (cool ;)). Dodaje swoje argumenty na koniec wynikowego pliku \s-1PO\s0 (ekstrakcja) i zwraca ich tłumaczenie, znalezione w wejściowym pliku \s-1PO\s0 (tłumaczenie). Ponieważ jest używana jako część argumentu \fIpushline()\fR, tłumaczenie ląduje w wynikowym dokumencie. .PP Czy to nie jest fajne? Jest możliwe zbudowanie kompletnego modułu po4a w mniej niż 20 liniach, jeżeli tylko format jest wystarczająco prosty... .PP Więcej informacji o tym można znaleźć w \&\fILocale::Po4a::TransTractor\fR\|(3pm). .SS "Proces przekształcania do formatu gettext: jak to działa?" .IX Subsection "Proces przekształcania do formatu gettext: jak to działa?" Idea jest następująca: pobranie oryginalnego dokumentu i jego tłumaczenia i powiedzenie, że n\-ty komunikat wyodrębniony z tłumaczenia jest tłumaczeniem n\-tego komunikatu wyodrębnionego z oryginału. Aby to zadziałało, oba pliki muszą mieć dokładnie taką samą strukturę. Na przykład, jeżeli pliki mają poniższą strukturę, to jest raczej niemożliwe, by 4. komunikat tłumaczenia (typu \*(L"rozdział\*(R") był tłumaczeniem 4. komunikatu oryginału (typu \*(L"akapit\*(R"). .PP .Vb 1 \& Oryginał Tłumaczenie \& \& rozdział rozdział \& akapit akapit \& akapit akapit \& akapit rozdział \& rozdział akapit \& akapit akapit .Ve .PP Aby to osiągnąć, parsery po4a są używane zarówno na pliku oryginału, jak i tłumaczenia, żeby utworzyć pliki \s-1PO\s0, a następnie jest budowany z nich trzeci plik \s-1PO\s0 zawierający komunikaty z drugiego pliku jako tłumaczenia komunikatów z pierwszego. Aby sprawdzić, że komunikaty, które ze sobą łączymy, są rzeczywiście odpowiadającymi sobie tłumaczeniami, parsesy dokumentów w po4a powinny umieszczać informacje o typach składniowych komunikatów wyodrębnionych z dokumentu (wszystkie istniejące to robią, Twój też powinien). Następnie te informacje są używane do sprawdzenia, że oba dokumenty mają tę samą składnię. W poprzednim przykładzie pozwoliło nam to wykryć, że 4. komunikat jest w jednym przypadku akapitem, a w drugim \- tytułem rozdziału i zgłosić problem. .PP Teoretycznie byłoby możliwe zsynchronizowanie plików po wykryciu problemu (tak, jak to robi \fBdiff\fR). Niestety, nie jest jasne, co zrobić z komunikatami, które nie występując w jednym z plików, były przyczyną rozsynchronizowania. Dlatego obecna implementacja nie stara się synchronizować plików i zgłasza błąd, kiedy coś poszło źle, wymagając od użytkownika ręcznego zmodyfikowania plików w celu rozwiązania problemu. .PP Nawet z tymi zabezpieczeniami, rzeczy mogą źle się potoczyć. Właśnie dlatego wszystkie tłumaczenia odgadnięte w ten sposób są zaznaczane jako niepewne (\*(L"fuzzy\*(R"), aby tłumacz je przejrzał i sprawdził. .SS "Załącznik: Jak to działa?" .IX Subsection "Załącznik: Jak to działa?" Hmm, to całkiem proste. Tłumaczony dokument nie jest bezpośrednio zapisywany na dysk, ale trzymany w pamięci, dopóki wszystkie załączniki nie zostaną dodane. Wykorzystane algorytmy są raczej proste. Szukamy linii pasującej do wyrażenia regularnego określającego pozycję i dodajemy załącznik przed tą liną, jeśli tryb = \fBbefore\fR. Jeśli nie jesteśmy w tym trybie, to szukamy następnej linii pasującej do ograniczenia i wstawiamy załącznik po tej linii, jeśli jest to \fBendboundary\fR, lub przed nią, jeśli jest to \&\fBbeginboundary\fR. .SH "FAQ" .IX Header "FAQ" Ten rozdział zawiera odpowiedzi na często zadawane pytania. Tak naprawdę, większość tych pytań może być sformułowanych jako \*(L"Dlaczego po4a zostało zaprojektowane tak, a nie inaczej?\*(R". Jeśli wydaje Ci się, że po4a nie jest właściwym narzędziem do tłumaczenia dokumentacji, powinieneś rozważyć przeczytanie tego rozdziału. Jeśli nie znajdziesz w nim odpowiedzi na swoje pytanie, prosimy się z nami skontaktować poprzez listę dyskusyjną . Uwielbiamy znać opinie użytkowników. .SS "Dlaczego trzeba tłumaczyć każdy akapit osobno?" .IX Subsection "Dlaczego trzeba tłumaczyć każdy akapit osobno?" Tak, w po4a, każdy akapit jest tłumaczony osobno (w zasadzie, to każdy moduł o tym decyduje, ale wszystkie istniejące moduły tak robią i Twój także powinien). Są dwie główne przyczyny takiego rozwiązania: .IP "\(bu" 2 Kiedy techniczne części dokumentu są ukryte, tłumacz nie może w nich zrobić bałaganu. Im mniej znaczników pokazujemy tłumaczowi, tym mniej błędów może popełnić. .IP "\(bu" 2 Przycinanie dokumentu pomaga odizolować zmiany w oryginalnym dokumencie. Kiedy oryginał zostanie zmieniony, ten proces uprości wyszukanie części tłumaczeń potrzebujących aktualizacji. .PP Nawet biorąc pod uwagę te plusy, niektórym ludziom nie podoba się osobne tłumaczenie każdego akapitu. Postaram się odpowiedzieć na ich obawy: .IP "\(bu" 2 Takie podejście sprawdziło się w projekcie \s-1KDE\s0, pozwalając temu zespołowi na wyprodukowanie znacznej ilości przetłumaczonej i aktualnej dokumentacji. .IP "\(bu" 2 Tłumacze mogą wciąż używać kontekstu tłumaczenia, ponieważ wszystkie komunikaty w pliku \s-1PO\s0 są w takiej samej kolejności jak w oryginalnym dokumencie. Tłumaczenie sekwencyjne jest podobne, niezależnie, czy używa się po4a czy nie. I w każdym wypadku najlepszym sposobem otrzymania kontekstu pozostaje skonwertowanie dokumentu do formatu dokumentu drukowanego, ponieważ formaty źródłowe tekstu mogą nie być zbyt czytelne. .IP "\(bu" 2 Takie podejście jest używany przez profesjonalnych tłumaczy. Zgadzam się, mają oni trochę inne cele niż tłumacze oprogramowania open-source. Na przykład możliwość łatwego zarządzania tłumaczeniem jest często dla nich mniej istotna, ponieważ zawartość rzadko się zmienia. .SS "Dlaczego nie podzielić na zdania (lub mniejsze części)?" .IX Subsection "Dlaczego nie podzielić na zdania (lub mniejsze części)?" Profesjonalne narzędzie tłumaczy czasami dzielą dokument na poszczególne zdania, aby zmaksymalizować wykorzystanie wcześniejszych tłumaczeń i zwiększyć szybkość tłumaczenia. Problemem jest jednak to, że w zależności od kontekstu to samo zdanie może mieć kilka tłumaczeń. .PP Akapity są z definicji dłuższe niż zdania. Jeżeli w dwóch dokumentach ten sam akapit występuje, to możemy założyć, że jego znaczenie (i tłumaczenie) jest takie samo, niezależnie od kontekstu. .PP Dzielenie na części mniejsze niż zdania byłoby czymś \fBbardzo niedobrym\fR. Za dużo miejsca by zajęło napisanie tu wyjaśnienie dlaczego, ale zainteresowany czytelnik może na przykład przeczytać stronę podręcznika \&\fILocale::Maketext::TPJ13\fR\|(3pm) (pochodzącą z dokumentacji Perla). W skrócie, każdy język ma określone zasady składniowe i nie istnieje taki sposób budowania zdań przez łączenie ich części, który by działał dla wszystkich istniejących języków (lub nawet dla tylko 5 czy 10 najpopularniejszych). .SS "Dlaczego nie umieścić oryginału jako komentarza do tłumaczenia (lub w inny sposób)?" .IX Subsection "Dlaczego nie umieścić oryginału jako komentarza do tłumaczenia (lub w inny sposób)?" Na pierwszy rzut oka gettext nie wydaje się być przeznaczony do wszystkich rodzajów tłumaczeń. Na przykład nie wydawał się on być przystosowany do debconfa, interfejsu wszystkich pakietów Debiana używanego do interakcji z użytkownikiem podczas instalacji. W tym przypadku teksty do tłumaczenia były całkiem krótkie (tuzin linii dla każdego pakietu) i było trudno umieścić tłumaczenie w specjalnym pliku ponieważ musiało być dostępne jeszcze przed zainstalowaniem pakietu. .PP To dlatego opiekun debconfa zdecydował zaimplementować inne rozwiązanie, w którym tłumaczenia są umieszczane w tym samym pliku, co oryginał. Jest to pociągające. Ktoś mógłby nawet chcieć coś takiego zrobić dla XML-a na przykład. Mógłby on wyglądać tak: .PP .Vb 3 \&

\& My title \& Mon titre \& \& \& My text. \& Mon texte. \& \&
.Ve .PP Jednak było to na tyle problematyczne, że obecnie jest używane rozwiązanie oparte na plikach \s-1PO\s0. Tylko oryginalny tekst może być edytowany w pliku, a tłumaczenia muszą się pojawić w plikach \s-1PO\s0, wyciągniętych z głównego szablonu (łączonych z powrotem w czasie kompilacji pakietu). Ten stary system jest potępiany z kilku powodów: .IP "\(bu" 4 problemy w zarządzaniu .Sp Jeżeli kilku tłumaczy dostarczy łatę w tym samym czasie, będzie trudno połączyć te łaty wszystkie razem. .Sp Jak wykryć te zmiany w oryginale, które muszą być zastosowane w tłumaczeniach? Aby użyć programu diff, trzeba było zanotować wersję oryginału, która została przetłumaczone. Tj. potrzebujesz pliku \s-1PO\s0 w Twoim pliku. .IP "\(bu" 4 problemy z kodowaniem znaków .Sp Rozwiązanie to jest dobre tylko dla europejskich języków, jednak wprowadzenie koreańskiego, rosyjskiego lub arabskiego bardzo wszystko komplikuje. Rozwiązaniem mógłby być \s-1UTF\s0, jednak wciąż jest z nim kilka problemów. .Sp Co więcej takie problemy są trudne do wychwycenia (tj. tylko Koreańczycy zauważą że kodowanie znaków w koreańskim tekście jest zepsute [bo tłumacz był Rosjaninem]). .PP gettext rozwiązuje wszystkie te problemy razem. .SS "Ale gettext nie został zaprojektowany do takiego użycia!" .IX Subsection "Ale gettext nie został zaprojektowany do takiego użycia!" To prawda, ale do tej pory nikt nie znalazł lepszego rozwiązania. Jedyną znaną alternatywą jest ręczne tłumaczenie ze wszystkimi problemami w jego zarządzaniu. .SS "Co z innymi narzędziami do tłumaczeń dokumentacji wykorzystującymi gettext?" .IX Subsection "Co z innymi narzędziami do tłumaczeń dokumentacji wykorzystującymi gettext?" O ile mi wiadomo, są tylko dwa takie: .IP "\fBpoxml\fR" 4 .IX Item "poxml" Jest to narzędzie rozwijane przez ludzi z \s-1KDE\s0 obsługujące format DocBook \&\s-1XML\s0. O ile mi wiadomo, był to pierwszy program wyciągający łańcuchy znaków do przetłumaczenia z dokumentacji do plików \s-1PO\s0 i wstawiający je z powrotem po przetłumaczeniu. .Sp Może on obsługiwać tylko \s-1XML\s0 i częściowo \s-1DTD\s0. Jestem bardzo niezadowolony z obsługi list, które zostają umieszczone w jednym wielkim msgid. Kiedy lista staje się długa, sprawa się komplikuje. .IP "\fBpo-debiandoc\fR" 4 .IX Item "po-debiandoc" Program utworzony przez Denisa Barbiera jest poprzednikiem modułu \s-1SGML\s0 po4a, który w mniejszym bądź większym stopniu go zastępuje, czyniąc przestarzałym. Zgodnie ze swą nazwą obsługuje tylko DebianDoc \s-1DTD\s0, który jest \s-1DTD\s0 mniej lub bardziej przestarzałym. .PP Największą zaletą po4a nad nimi jest łatwość umieszczania dodatkowej zawartości (co jest nawet gorsze tutaj) i przejścia na format gettext. .SS "Przekazywanie deweloperom wiedzy o tłumaczeniu" .IX Subsection "Przekazywanie deweloperom wiedzy o tłumaczeniu" Próbując tłumaczyć dokumentację lub programy można napotkać trzy rodzaje problemów: lingwistyczne (nie każdy mówi dwoma językami), techniczne (to dlatego istnieje po4a) i ludzkie. Nie wszyscy deweloperzy rozumieją potrzebę tłumaczeń. Nawet mając dobre chęci, mogą ignorować potrzebę upraszczania pracy tłumaczy. Aby w tym pomóc, po4a dostarcza wiele dokumentacji, do której można się odnosić. .PP Innym ważnym punktem jest to, że każdy plik z tłumaczeniem zaczyna się od krótkiego komentarza określającego, czym jest ten plik i jak go użyć. Powinno to pomóc deweloperom, zalanym tonami plików w różnych językach, których nie znają, pomóc w poprawnym obsłużeniu tego. .PP W projekcie po4a przetłumaczone dokumenty nie są plikami źródłowymi. Ponieważ jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że pliki sgml są plikami źródłowymi, łatwo jest o pomyłkę. Dlatego wszystkie pliki zawierają taki nagłówek: .PP .Vb 12 \& | **************************************************** \& | * PLIK WYGENEROWANY, NIE EDYTOWAĆ * \& | * TO NIE JEST PLIK ŹRÓDŁOWY, ALE WYNIK KOMPILACJI * \& | **************************************************** \& | \& | Ten plik został wygenerowany przez po4a\-translate(1). Nie przechowuj go \& | (na przykład w CVS\-ie), ale przechowuj plik PO, użyty jako plik źródłowy \& | przez polecenie po4a\-translate. \& | \& | Tak naprawdę, potraktuj ten plik jako plik binarny, a plik PO jako zwykły \& | plik źródłowy: jeśli plik PO zaginie, to będzie trudniej zachować aktualność \& | tego tłumaczenia ;) .Ve .PP Podobnie, to co należy zrobić ze zwykłymi plikami \s-1PO\s0 programu gettext, to skopiować je do katalogu \fIpo/\fR. Ale \fBw przypadku plików zarządzanych przez po4a to nie działa\fR. Największym ryzykiem tutaj jest to, że deweloper usunie istniejące tłumaczenia jego programu wraz z tłumaczeniami dokumentacji. (Oba nie mogą być przechowywane w jednym pliku \s-1PO\s0, ponieważ program wymaga instalacji pliku tłumaczeń jako pliku mo, podczas gdy dokumentacja używa tłumaczeń w czasie kompilacji). Dlatego pliki \s-1PO\s0 tworzone przez moduł po-debiandoc zawierają poniższy nagłówek: .PP .Vb 10 \& # \& # RADY DLA DEWELOPERÓW: \& # \- nie trzeba ręcznie edytować plików POT i PO. \& # \- ten plik zawiera tłumaczenie Twoich szablonów confiteor. \& # Nie zastępuj tłumaczeń Twojego programu tym plikiem !! \& # (albo tłumacze będą na Ciebie wściekli) \& # \& # RADY DLA TŁUMACZY: \& # Jeśli nie jesteś zaznajomiony z formatem PO, warto przeczytać \& # dokumentację pakietu gettext, zwłaszcza sekcje poświęcone \& # temu formatowi. Na przykład uruchom: \& # info \-n "(gettext)PO Files" \& # info \-n "(gettext)Heder Centry" \& # \& # Informacje specyficzne po\-debconf są dostępne w \& # /usr/share/doc/po\-debconf/README\-trans \& # lub http://www.debian.org/intl/l10n/po\-debconf/README\-trans \& # .Ve .SS "\s-1PODSUMOWANIE\s0 plusów i minusów rozwiązania opartego na gettext" .IX Subsection "PODSUMOWANIE plusów i minusów rozwiązania opartego na gettext" .IP "\(bu" 2 Tłumaczenia nie są trzymane wraz z oryginałem, co pozwala w prosty sposób wykryć, czy tłumaczenia nie są przestarzałe. .IP "\(bu" 2 Tłumaczenia są przechowywane w oddzielnych plikach, dzięki czemu tłumacze różnych języków sobie nie przeszkadzają, zarówno kiedy podsyłają swoje tłumaczenia, jak i kiedy zmieniają kodowanie znaków pliku. .IP "\(bu" 2 Wewnętrznie jest oparty na pakiecie \fBgettext\fR (ale \fBpo4a\fR oferuje bardzo prosty interfejs, tak że nie ma potrzeby poznawania wewnętrznych mechanizmów, aby go użyć). W ten sposób, nie musimy ponownie wymyślać koła, a ponieważ gettext jest szeroko używany, mamy nadzieję, że w większym lub mniejszym stopniu jest wolny od błędów. .IP "\(bu" 2 Z punktu widzenia końcowego użytkownika nic się nie zmieniło (poza tym, że tłumaczenia są lepiej zarządzane). Wynikowe pliki z dokumentacją są tak samo dystrybuowane. .IP "\(bu" 2 Tłumacze nie muszą uczyć się składni nowego pliku i mogą po prostu użyć swojego ulubionego edytora plików \s-1PO\s0 (jak tryb \s-1PO\s0 Emasca, Lokalize lub Gtranslator). .IP "\(bu" 2 gettext udostępnia prosty sposób otrzymania statystyk o tym, co zostało zrobione, co powinno być przejrzane i zaktualizowane, a co jeszcze jest do zrobienia. Przykłady można znaleźć \s-1POD\s0 tymi adresami: .Sp .Vb 2 \& \- http://kv\-53.narod.ru/kaider1.png \& \- http://www.debian.org/intl/l10n/ .Ve .PP Nie wszystko złoto, co się świeci \- to podejście ma także kilka minusów, z którymi musimy sobie poradzić. .IP "\(bu" 2 Na pierwszy rzut oka załączniki są... dziwne. .IP "\(bu" 2 Nie można dostosowywać tłumaczonego tekstu do własnych upodobań, na przykład przez podzielenie w danym miejscu na akapity, połączenie dwóch innych akapitów w jeden. Jednak w pewnym sensie, jeżeli jest jakiś problem z oryginałem, powinno to zostać zgłoszone jako błąd. .IP "\(bu" 2 Nawet mając łatwy interfejs, wciąż pozostaje nowym narzędziem, którego trzeba się uczyć. .Sp Jednym z moich marzeń jest zintegrowanie w jakiś sposób po4a z programami Gtranslator lub Lokalize. Kiedy plik \s-1SGML\s0 jest otwierany, komunikaty zostają automatycznie wyciągane. Kiedy jest zamykany, przetłumaczony plik jest zapisywany na dysk. Jeśli uda nam się zrobić moduł \s-1MS\s0 Word (\s-1TM\s0) (a przynajmniej \s-1RFT\s0), to będą mogli go nawet używać profesjonalni tłumacze. .SH "AUTORZY" .IX Header "AUTORZY" .Vb 2 \& Denis Barbier \& Martin Quinson (mquinson#debian.org) .Ve .SH "TŁUMACZENIE" .IX Header "TŁUMACZENIE" .Vb 1 \& Robert Luberda .Ve