NAZWA¶

config - biblioteka plików konfiguracyjnych OpenSSL CONF

OPIS¶

Biblioteka OpenSSL CONF służy do wczytywania plików konfiguracyjnych. Obsługuje główny plik konfiguracyjny OpenSSL openssl.cnf oraz kilka innych, jak na przykład pliki SPKAC i pliki rozszerzenia certyfikatów dla narzędzi x509. Aplikacje OpenSSL mogą także używać biblioteki CONF do swych własnych celów.

Plik konfiguracyjny jest podzielony na sekcje. Każda z nich rozpoczyna się wierszem [ nazwa_sekcji ] i kończy wraz z początkiem następnej sekcji lub wraz z końcem pliku. Nazwa sekcji może się składać ze znaków alfanumerycznych oraz znaków podkreślenia.

Pierwsza sekcja pliku konfiguracyjnego ma specjalne znaczenie i określana jest jako sekcja domyślna. Zwykle nie ma nazwy i znajduje się na początku pliku, przed pierwszą nazwaną sekcją. Nazwy są wyszukiwane najpierw w nazwanych sekcjach (o ile takie są), a następnie w sekcji domyślnej.

Środowisko jest mapowane na sekcję o nazwie ENV.

Komentarze należy poprzedzać znakiem #.

Każda sekcja pliku konfiguracyjnego składa się z par nazwa,wartość w formie nazwa=wartość.

Łańcuch nazwa może zawierać dowolne znaki alfanumeryczne jak również niektóre znaki przestankowe, takie jak . , ; oraz _.

Łańcuch wartość składa się z ciągu znaków pomiędzy znakiem = a końcem wiersza, z wyłączeniem wszelkich spacji poprzedzających oraz końcowych.

Łańcuch wartości podlega przesłanianiu zmiennych. Robi się to przez użycie formy $zmienna lub ${zmienna}: zastępuje to wartość nazwanej zmiennej w bieżącej sekcji. Można także zastąpić wartość z innej sekcji przy użyciu formy $sekcja::nazwa lub ${sekcja::nazwa}. Zmienne środowiskowe przesłania się za pomocą konstrukcji $ENV::nazwa. W ten sam sposób można także definiować zmienne środowiskowe, jeśli tylko program wyszukuje je za pośrednictwem biblioteki CONF zamiast bezpośredniego wywołania getenv().

Można cytować poszczególne znaki przez dowolny znak cytowania lub znak \. Przez postawienie znaku \ na końcu wiersza łańcuch wartość można rozciągać na kilka wierszy. Tę samą funkcję pełnią też sekwencje \n, \r, \b oraz \t.

KONFIGURACJA BIBLIOTEKI OPENSSL¶

W OpenSSL 0.9.7 i późniejszych aplikacje mogą automatycznie konfigurować niektóre aspekty OpenSSL, używając do tego głównego pliku konfiguracyjnego OpenSSL lub alternatywnego pliku konfiguracyjnego. Narzędzie użytkowe openssl zawiera w sobie taką funkcjonalność: dowolne podpolecenie używa głównego pliku konfiguracyjnego OpenSSL, chyba że podpoleceniu przekazano opcję nakazującą użycie alternatywnego pliku konfiguracyjnego.

Aby włączyć konfigurację biblioteki, sekcja domyślna musi zawierać odpowiednią linię, wskazującą na główną sekcję konfiguracji. Domyślną nazwą używaną przez narzędzie użytkowe openssl jest openssl_conf. Inne aplikacje mogą używać alternatywnych nazw takich jak aplikacja_conf.

Sekcja konfiguracji powinna się składać ze zbioru par nazwa,wartość, zawierających odpowiednią konfigurację modułu. nazwa oznacza nazwę modułu konfiguracji, znaczenie wartości zależy od modułu: może na przykład oznaczać inną, specyficzną dla modułu, sekcję konfiguracji. Przykład:

 openssl_conf = openssl_init
 [openssl_init]
 oid_section = nowe_oidy
 engines = sekcja_silnika
 [nowe_oidy]
 ... tutaj nowe oidy  ...
 [sekcja_silnika]
 ...  tutaj rzeczy związane z silnikiem ...

Obecnie istnieją dwa moduły konfiguracyjny: jeden dla obiektów ASN1, a drugi dla konfiguracji SILNIKA.

 [new_oids]
 jakiś_nowy_oid = 1.2.3.4
 jakiś_inny_oid = 1.2.3.5

 krótkaNazwa = jakaś długa nazwa obiektu, 1.2.3.4

 [sekcja_silnika]
 # Konfiguracja SILNIKA nazwanego "foo"
 foo = sekcja_foo
 # Konfiguracja SILNIKA nazwanego "bar"
 bar = sekcja_bar
 [sekcja_foo]
 ... polecenia specyficzne dla SILNIKA "foo" ...
 [sekcja_bar]
 ... polecenia specyficzne dla SILNIKA "bar" ...

 [sekcja_silnika]
 # Normalnie ta sekcja obsłużyłaby SILNIK nazwany "foo"
 foo = sekcja_foo
 [sekcja_foo]
 # Nadpisuje domyślną nazwę i używa "myfoo" zamiast niej.
 engine_id = myfoo

 [sekcja_silnika]
 # Konfiguracja silnika nazwanego "foo"
 foo = sekcja_foo
 [sekcja_foo]
 # Ładuje silnik z obiektu dynamicznego
 dynamic_path = /ścieżka/do/sinlikfoo.so
 # Polecenie kontrolne specyficzne dla foo
 jakaś_kontrolka = jakaś_wartość
 # Inne polecenie kontrolne, niepobierająca wartości
 inna_kontrolka = EMPTY
 # Przekazuj wszystkie domyślne algorytmy
 default_algorithms = ALL

UWAGI¶

Jeżeli plik konfiguracyjny stara się przesłonić nieistniejącą zmienną, ustawiany jest znacznik błędu i plik nie zostaje wczytany. Może się to stać podczas próby przesłaniania niezdefiniowanej zmiennej środowiskowej. Na przykład w poprzedniej wesji OpenSSL domyślny plik konfiguracji OpenSSL używał wartości HOME, która może nie istnieć w systemach innych niż uniksowe, co powodowało błąd.

Można to obejść za pomocą sekcji domyślnej, w której znajdą się domyślne wartości: jeżeli wśród zmiennych środowiska nie znajdzie się danej wartości, zostanie użyta właśnie wartość domyślna. Aby ten sposób działał właściwie, wartość domyślna musi zostać zdefiniowana w pliku wcześniej niż przesłonięcie. Przykłady można znaleźć w rozdziale PRZYKŁADY.

Jeśli ta sama wartość jest zdefiniowana więcej niż jeden raz, wszystkie wystąpienia poza ostatnim zostaną pominięte bez komunikatu o błędzie. W sytuacjach takich jak DN to samo pole może się pojawić wielokrotnie - rozwiązaniem jest zwykle pomijanie znaków przed początkową ., na przykład:

 1.OU="Moje pierwsze OU"
 2.OU="Moje Drugie OU"

PRZYKŁADY¶

Oto przykładowy plik konfiguracyjny, zawierający niektóre z wymienionych wyżej elementów:

 # To jest sekcja domyślna
 HOME=/temp
 RANDFILE= ${ENV::HOME}/.rnd
 configdir=$ENV::HOME/config
 [ sekcja_pierwsza ]
 # Jesteśmy w sekcji pierwszej
 # Cytowanie pozwala na używanie spacji poprzedzających i końcowych
 cokolwiek = " dowolna nazwa zmiennej "
 tekst = Łańcuch który może \
 rozciągać się na kilka wierszy \
 jeśli użyje się znaków \\ na końcu wiersza
 komunikat = Witaj świecie\n
 [ sekcja_druga ]
 pozdrowienia = $sekcja_pierwsza::komunikat

Następny przykład pokazuje, jak bezpiecznie przesłaniać zmienne środowiskowe.

Załóżmy, że chcemy, aby zmienna tmpfile wskazywała nazwę pliku roboczego. Katalog, w którym ten plik się znajduje, można odczytać ze zmiennych środowiskowych TEMP lub TMP, lecz mogą one nawet nie mieć nadanej żadnej wartości. Jeśli po prostu użyjemy nazw zmiennych środowiskowych i okaże się, że one nie istnieją, to podczas próby otwarcia pliku wystąpi błąd. Przy wykorzystaniu sekcji domyślnej możemy spowodować, że najpierw będzie poszukiwana zmienna TEMP, następnie TMP, a jeśli żadna z nich nie będzie zdefiniowana, zostanie użyty katalog /tmp.

 TMP=/tmp
 # Powyższa wartość jest używana, kiedy TMP nie ma w środowisku
 TEMP=$ENV::TMP
 # Powyższa wartość jest używana, kiedy TEMP nie ma w środowisku
 tmpfile=${ENV::TEMP}/tmp.filename

BŁĘDY¶

W obecnej chwili nie ma sposobu na wykorzystanie znaków w zapisie ósemkowym \nnn. Wszystkie łańcuchy są zakończone znakiem null, więc ten znak nie może się pojawiać w wartościach.

Cytowanie nie jest całkiem porządne: po użyciu sekwencji w rodzaju \n nie można więcej używać cytowania w tym samym wierszu.

Pliki są wczytywane tylko w jednym przebiegu. Z tego powodu przesłanianie zmiennych działa tylko, jeżeli są one zdefiniowane we wcześniejszych wierszach danego pliku.

ZOBACZ TAKŻE¶

x509(1), req(1), ca(1)

TŁUMACZENIE¶

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Daniel Koć (PTM) <kocio@linuxnews.pl> i Robert Luberda <robert@debian.org>.

Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 1.0.1i oryginału.