.\" -*- coding: UTF-8 -*- .\" $File: magic.man,v 1.110 2024/11/27 15:37:00 christos Exp $ .\"******************************************************************* .\" .\" This file was generated with po4a. Translate the source file. .\" .\"******************************************************************* .Dd 27 listopada 2024 r. .Dt MAGIC 5 .Os .\" install as magic.4 on USG, magic.5 on V7, Berkeley and Linux systems. .Sh NAZWA .Nm magic .Nd plik wzorców magicznych polecenia file .Sh OPIS Ta strona podręcznika systemowego opisuje format pliku magicznego, używanego przez polecenie .Xr file 1 w wersji 5.46. Polecenie .Xr file 1 rozpoznaje typ pliku, korzystając (poza innymi metodami) z testu, polegającego na sprawdzeniu, czy plik nie rozpoczyna się od pewnego \[Bq]wzorca magicznego\[rq]. Baza \[Bq]wzorców magicznych\[rq] znajduje się zwykle w pliku binarnym .Pa /usr/share/misc/magic.mgc lub w katalogu z plikami zawierającymi fragmenty źródłowe tekstów wzorców magicznych .Pa /usr/share/misc/magic . Baza określa jakie wzorce sprawdzać i jakie komunikaty lub typy MIME wypisywać w przypadku znalezienia określonego wzorca magicznego oraz dodatkowe dane, które mają zostać pobrane z pliku. .Pp Format plików z fragmentami źródeł służącymi do zbudowania tej bazy danych jest następujący: Każdy wiersz pliku fragmentarycznego określa test, które ma być wykonany. Test porównuje dane, rozpoczynające się przy określonym przesunięciu względem początku pliku z wartością bajtową, numeryczną lub łańcuchem. Jeśli test zakończy się pomyślnie, wypisywany jest komunikat. Wiersz składa się z następujących pól: .Bl -tag -width ".Dv message" .It Dv offset Liczba, określająca przesunięcie (w bajtach) względem początku pliku, przy którym należy szukać testowanych danych. Przesunięcie może być liczbą ujemną, jeśli jest: .Bl -bullet -compact .It Pierwszym bezpośrednim przesunięciem wpisu magicznego (na poziomie kontynuacji 0), wówczas jest interpretowane jako przesunięcie liczone od końca pliku. Działa to tylko, gdy dostępny jest deskryptor danego pliku i jest to zwykły plik. .It Przesunięcie kontynuacji względem końca ostatniego pola wyższego poziomu .Dv ( \*[Am] ) . .El Jeśli przesunięcie zaczyna się od symbolu \[Bq]+\[rq], to wszystkie przesunięcia interpretowane są jako przesunięcia od początku pliku (domyślnie). .It Dv type Typ testowanych danych. Dopuszczalne wartości to: .Bl -tag -width ".Dv lestring16" .It Dv byte Wartość jednobajtowa. .It Dv short Wartość dwubajtowa w natywnej kolejności bajtów tego komputera. .It Dv long Wartość czterobajtowa w natywnej kolejności bajtów tego komputera. .It Dv quad Wartość ośmiobajtowa w natywnej kolejności bajtów tego komputera. .It Dv float 32-bitowa liczba zmiennoprzecinkowa o pojedynczej precyzji IEEE, w natywnej dla tego komputera kolejności bajtów. .It Dv double 64-bitowa liczba zmiennoprzecinkowa o podwójnej precyzji IEEE, w natywnej dla tego komputera kolejności bajtów. .It Dv string Łańcuch bajtów. Po określeniu typu łańcucha może opcjonalnie wystąpić opcja / oraz opcjonalnie zestaw flag /[bCcftTtWw]*. Szerokość ogranicza liczbę znaków do skopiowania. Zero oznacza wszystkie znaki. Obsługiwane są poniższe flagi: .Bl -tag -width B -compact -offset XXXX .It b Wymusza test pliku binarnego. .It C Używa dopasowania niewrażliwego na wielkość wielkich liter: wielkie litery w magii dopasują zarówno małe jak i wielkie litery w celu, natomiast małe litery w magii dopasują jedynie małe litery w celu. .It c Używa dopasowania niewrażliwego na wielkość małych liter: małe litery w magii dopasują zarówno małe jak i wielkie litery w celu, natomiast wielkie litery w magii dopasują jedynie wielkie litery w celu. Aby uzyskać dopasowanie całkowicie niewrażliwe na wielkość liter, należy podać zarówno \[Bq]c\[rq] jak i \[Bq]C\[rq]. .It f Wymaga, aby dopasowany łańcuch był pełnym słowem, a nie dopasowaniem części słowa. .It T Przycina łańcuch, tzn. początkowe i końcowe białe znaki .It t Wymusza test pliku tekstowego .It W Kompaktuje białe znaki w celu, który musi zawierać przynajmniej jeden biały znak. Jeśli magia ma .Dv n kolejnych białych znaków, cel musi mieć przynajmniej .Dv n kolejnych białych znaków, aby zostać dopasowanym. .It w Traktuje każdą spację w magii jako opcjonalną. Jest ona usuwana przed wypisaniem łańcucha. .El .It Dv pstring Łańcuch w stylu Pascala, gdzie pierwszy bajt/liczba typu short/liczba typu int jest interpretowany jako długość bez znaku. Domyślną długością jest bajt i można go określić jako modyfikator. Obsługiwane są następujące modyfikatory: .Bl -tag -width B -compact -offset XXXX .It B Długość bajtu (domyślnie). .It H Długość 2 bajtów big endian. .It h Długość 2 bajtów little endian. .It L Długość 4 bajtów big endian. .It l Długość 4 bajtów little endian. .It J Długość zawierająca się w swej liczebności. .El Łańcuch nie kończy się znakiem NUL. Zamiast bardziej wartościowego \[Bq]I\[rq] używane jest \[Bq]J\[Bq], ponieważ ten typ długości jest cechą formatu JPEG. .It Dv date Czterobajtowa wartość, interpretowana jako data uniksowa. .It Dv qdate Ośmiobajtowa wartość, interpretowana jako data uniksowa. .It Dv ldate Czterobajtowa wartość, interpretowana jako data w stylu uniksowym, ale interpretowana jako czas lokalny, a nie UTC. .It Dv qldate Ośmiobajtowa wartość, interpretowana jako data w stylu uniksowym, ale interpretowana jako czas lokalny, a nie UTC. .It Dv qwdate Ośmiobajtowa wartość interpretowana jako data w stylu windowsowym. .It Dv msdosdate Dwubajtowa wartość interpretowana jako data w stylu FAT/DOS. .It Dv msdostime Dwubajtowa wartość interpretowana jako czas w stylu FAT/DOS. .It Dv beid3 32-bitowa długość ID3 w kolejności bajtów big-endian .It Dv beshort Wartość dwubajtowa w kolejności bajtów big-endian. .It Dv belong Wartość czterobajtowa w kolejności bajtów big-endian. .It Dv bequad Wartość ośmiobajtowa w kolejności bajtów big-endian. .It Dv befloat 32-bitowa liczba zmiennoprzecinkowa o pojedynczej precyzji IEEE, w kolejności bajtów big-endian. .It Dv bedouble 64-bitowa liczba zmiennoprzecinkowa o podwójnej precyzji IEEE, w kolejności bajtów big-endian. .It Dv bedate Czterobajtowa wartość w kolejności bajtów big-endian, interpretowana jako data uniksowa. .It Dv beqdate Ośmiobajtowa wartość w kolejności bajtów big-endian, interpretowana jako data uniksowa. .It Dv beldate Czterobajtowa wartość w kolejności bajtów big-endian, interpretowana jako data w stylu uniksowym, ale interpretowana jako czas lokalny, a nie UTC. .It Dv beqldate Ośmiobajtowa wartość w kolejności bajtów big-endian, interpretowana jako data w stylu uniksowym, ale interpretowana jako czas lokalny, a nie UTC. .It Dv beqwdate Ośmiobajtowa wartość w kolejności bajtów big-endian, interpretowana jako data w stylu windowsowym. .It Dv bemsdosdate Dwubajtowa wartość w kolejności bajtów big-endian, interpretowana jako data w stylu FAT/DOS. .It Dv bemsdostime Dwubajtowa wartość w kolejności bajtów big-endian, interpretowana jako czas w stylu FAT/DOS. .It Dv bestring16 Dwubajtowy łańcuch unikodu (UCS16), w kolejności bajtów big-endian. .It Dv leid3 32-bitowa długość ID3 w kolejności bajtów little-endian .It Dv leshort Wartość dwubajtowa w kolejności bajtów little-endian. .It Dv lelong Wartość czterobajtowa w kolejności bajtów little-endian. .It Dv lequad Wartość ośmiobajtowa w kolejności bajtów little-endian. .It Dv lefloat 32-bitowa liczba zmiennoprzecinkowa o pojedynczej precyzji IEEE, w kolejności bajtów little-endian. .It Dv ledouble 64-bitowa liczba zmiennoprzecinkowa o podwójnej precyzji IEEE, w kolejności bajtów little-endian. .It Dv ledate Czterobajtowa wartość w kolejności bajtów little-endian, interpretowana jako data uniksowa. .It Dv leqdate Ośmiobajtowa wartość w kolejności bajtów little-endian, interpretowana jako data uniksowa. .It Dv leldate Czterobajtowa wartość w kolejności bajtów little-endian, interpretowana jako data w stylu uniksowym, ale interpretowana jako czas lokalny, a nie UTC. .It Dv leqldate Ośmiobajtowa wartość w kolejności bajtów little-endian, interpretowana jako data w stylu uniksowym, ale interpretowana jako czas lokalny, a nie UTC. .It Dv leqwdate Ośmiobajtowa wartość w kolejności bajtów little-endian, interpretowana jako data w stylu windowsowym. .It Dv lemsdosdate Dwubajtowa wartość w kolejności bajtów big-endian, interpretowana jako data w stylu FAT/DOS. .It Dv lemsdostime Dwubajtowa wartość w kolejności bajtów big-endian, interpretowana jako czas w stylu FAT/DOS. .It Dv lestring16 Dwubajtowy łańcuch unikodu (UCS16), w kolejności bajtów little-endian. .It Dv melong Wartość czterobajtowa w kolejności bajtów middle-endian (PDP-11). .It Dv medate Czterobajtowa wartość w kolejności bajtów middle-endian (PDP-11), interpretowana jako data uniksowa. .It Dv meldate Czterobajtowa wartość w kolejności bajtów middle-endian (PDP-11), interpretowana jako data w stylu uniksowym, ale interpretowana jako czas lokalny, a nie UTC. .It Dv indirect Poczynając od podanego przesunięcia, sprawdza ponownie bazę danych magii. Przesunięcie magii .Dv indirect jest domyślnie przesunięciem absolutnym w pliku, ale można podać .Dv /r aby wskazać, że przesunięcie jest względne wobec początku wpisu. .It Dv name Definiuje \[Bq]nazwane\[rq] wystąpienie magii, które można wywołać z innego wpisu magii .Dv use , jak wywołanie podfunkcji. Przesunięcia nazwanych wystąpień bezpośrednich magii są względem przesunięcia poprzednio dopasowanego wpisu, natomiast niebezpośrednie przesunięcia są liczone względem początku pliku, jak zwykle. Nazwane wpisy magii są zawsze dopasowywane. .It Dv use Rekurencyjne wywołuje nazwaną magię poczynając od bieżącego przesunięcia. Jeśli nazwa odniesienia rozpoczyna się od .Dv ^ , to zamieniana jest kolejność bajtów magii; jeśli magia wspominała np. .Dv leshort , jest traktowana jako .Dv beshort i na odwrót. Jest to przydatne, aby uniknąć duplikowania reguł dla różnych kolejności bajtów. .It Dv regex Wyrażenie regularne w składni rozszerzonych wyrażeń regularnych POSIX (jak egrep). Przetworzenie wyrażeń regularnych może zająć wykładniczo więcej czasu i ciężko przewidzieć ich wydajność, zatem odradza się ich używania. W środowiskach produkcyjnych należy uważnie sprawdzić ich wydajność. Należy też ograniczyć rozmiar łańcucha do przeszukania, podając .Dv / , aby uniknąć problemów z wydajnością przy skanowaniu długich plików. Po określeniu typu można opcjonalnie dodać .Dv /[c][s][l] . Flaga \[Bq]c\[rq] czyni dopasowanie niewrażliwym na wielkość znaków, natomiast \[Bq]s\[rq] aktualizuje przesunięcie na początek przesunięcia dopasowania, zamiast jego koniec. Modyfikator \[Bq]l\[rq] zmienia limit długości, aby oznaczał on liczbę wierszy zamiast liczbę bajtów. Wiersze są rozgraniczane przez ogranicznik zależny od platformy. Gdy poda się liczbę wierszy, obliczana jest też niejawnie liczba bajtów zakładając, że każdy wiersz ma 80 znaków. Jeśli nie poda się liczby bajtów ani wierszy, wyszukiwanie jest automatycznie ograniczane do 8KiB. .Dv ^ i .Dv $ dopasowują początek i koniec poszczególnych wierszy, a nie początek i koniec pliku. .It Dv search Dosłowny łańcuch szukany od podanego przesunięcia. Można korzystać z tych samych flag modyfikujących jak przy wzorcach łańcuchowych. Wyszukiwane wyrażenie musi zawierać zakres w postaci .Dv /liczba, tj. liczbę pozycji, na której dokonane będą próby dopasowania, zaczynając od początkowego przesunięcia. Jest to właściwe przy wyszukiwaniu większych wyrażeń binarnych z różnymi przesunięciami, korzystając z cytowania znaków specjalnych za pomocą .Dv \e . Kolejność modyfikatorów i liczb nie ma znaczenia. .It Dv default Zaprojektowane do użycia z testem .Em x (zawsze prawdziwym); nie ma typu. Dopasowuje, gdy inne testy na tym poziomie kontynuacji nic wcześniej nie dopasowały. Za pomocą testu .Dv clear można wyczyścić dopasowane testy dla poziomu kontynuacji. .It Dv clear Ten test jest zawsze prawdziwy i czyści flagę dopasowania dla danego poziomu kontynuacji. Zaprojektowany do użycia z testem .Dv default . .It Dv der Przetwarza plik jako plik certyfikatu DER. Pole testowe służy jako typ der, który musi być dopasowany. Występują następujące typy DER: .Dv eoc , .Dv bool , .Dv int , .Dv bit_str , .Dv octet_str , .Dv null , .Dv obj_id , .Dv obj_desc , .Dv ext , .Dv real , .Dv enum , .Dv embed , .Dv utf8_str , .Dv rel_oid , .Dv time , .Dv res2 , .Dv seq , .Dv set , .Dv num_str , .Dv prt_str , .Dv t61_str , .Dv vid_str , .Dv ia5_str , .Dv utc_time , .Dv gen_time , .Dv gr_str , .Dv vis_str , .Dv gen_str , .Dv univ_str , .Dv char_str , .Dv bmp_str , .Dv date , .Dv tod , .Dv datetime , .Dv duration , .Dv oid-iri , .Dv rel-oid-iri . Po typach tych może wystąpić opcjonalny rozmiar numeryczny, który oznacza szerokość pola w bajtach. .It Dv guid Globalnie unikalny identyfikator (ang. Globally Unique Identifier \[en] GUID), przetwarzany i wypisywany jako XXXXXXXX-XXXX-XXXX-XXXX-XXXXXXXXXXXX. Jest to format łańcuchowy. .It Dv offset Jest to wartość typu quad wskazująca aktualne przesunięcie pliku. Może służyć do określenia rozmiaru pliku lub bufora magicznego. Przykładowe wpisy magiczne: .Bd -literal -offset indent -0 offset x ten plik ma %lld bajtów -0 offset <=100 musi mieć więcej niż 100 \e bajtów, a ma tylko %lld .Ed .It Dv octal Łańcuch oznaczający liczbę ósemkową. .El .Pp Ze względu ma kompatybilność z Single .Ux Standard, określenia typu .Dv dC i .Dv d1 są równoważne .Dv byte , określenia typu .Dv uC i .Dv u1 są równoważne .Dv ubyte , określenia typu .Dv dS i .Dv d2 są równoważne .Dv short , określenia typu .Dv uS i .Dv u2 są równoważne .Dv ushort , określenia typu .Dv dI , .Dv dL , i .Dv d4 są równoważne .Dv long , określenia typu .Dv uI , .Dv uL , i .Dv u4 są równoważne .Dv ulong , określenie typu .Dv d8 jest równoważne .Dv quad , określenie typu .Dv u8 jest równoważne .Dv uquad , a określenie typu .Dv s jest równoważne .Dv string . Dodatkowo określenie typu .Dv dQ jest równoważne .Dv quad , a określenie typu .Dv uQ jest równoważne .Dv uquad . .Pp Każdy wzorzec magiczny najwyższego poziomu (poniżej wyjaśniono znaczenie poziomów) jest klasyfikowany jako tekstowy lub binarny, w zależności od użytego typu. Typy \[Bq]regex\[rq] i \[Bq]search\[rq] są klasyfikowane jako tekstowe, chyba że we wzorcu użyto znaków niedrukowalnych. Wszystkie inne testy są klasyfikowane jako binarne. Wzorzec najwyższego poziomu uważa się za test tekstowy, jeśli wszystkie jego wzorce są wzorcami tekstowymi; w innym przypadku jest uważany za wzorzec binarny. Przy dopasowywaniu pliku, jako pierwsze próbowane są wzorce binarne; jeśli żaden nie zostanie dopasowany, a plik wygląda na tekstowy, to określane jest jego kodowanie i próbowane są wzorce tekstowe. .Pp Po typach numerycznych może opcjonalnie wystąpić .Dv \*[Am] i wartość numeryczna aby określić, że wartość ma być zsumowana (AND) z wartością numeryczną przed dokonaniem jakiegokolwiek porównania. Wstawienie .Dv u przed typem oznacza, że uszeregowane porównania mają być dokonywane bez względu na znak. .It Dv test Wartość, które ma być porównywana z wartością z pliku. Jeśli typ jest numeryczny, to wartość jest podawana w postaci zgodnej z językiem C; jeśli typ jest łańcuchowy, to wartość jest podawana jako łańcuch języka C z dozwolonymi znakami specjalnymi (np. \en dla nowego wiersza). .Pp Wartości numeryczne mogą być poprzedzone znakami określającymi operację, jaka ma zostać wykonana. Znakiem operacji może być .Dv = , określający, że wartość z pliku musi się równać wartości podanej, .Dv \*[Lt] , określający, że wartość z pliku musi być mniejsza od podanej, .Dv \*[Gt] , określający, że wartość z pliku musi być większa od podanej, .Dv \*[Am] , określający, że wartość z pliku musi mieć wszystkie bity, które są ustawione w podanej wartości, .Dv ^ , określający, że wartość z pliku musi mieć wyzerowane wszystkie bity, które są ustawione w podanej wartości, lub .Dv ~ , określający, że podana wartość ma zostać zanegowana przed przetestowaniem. .Dv x , określa, że pasować może dowolna wartość. Jeśli znak operacji jest pominięty, używany jest .Dv = . Operatory .Dv \*[Am] , .Dv ^ i .Dv ~ nie działają z liczbami zmiennoprzecinkowymi i typu double. Operator .Dv !\& określa, że wiersz zostanie dopasowany jeśli test .Em nie powiedzie się. .Pp Wartości numeryczne są podawane w postaci zgodnej z językiem C, np. .Dv 13 to liczba dziesiętna, .Dv 013 to liczba ósemkowa, a .Dv 0x13 to liczba szesnastkowa. .Pp Operacje numeryczne nie są przeprowadzane na typach daty; wartość numeryczna jest zamiast tego interpretowana jako przesunięcie. .Pp Dla wartości łańcuchowych, łańcuch z pliku musi odpowiadać podanemu łańcuchowi. Do łańcuchów mogą być stosowane operatory .Dv = , .Dv \*[Lt] i .Dv \*[Gt] (lecz nie .Dv \*[Am] ) . Długość, używana do porównywania jest długością argumentu łańcuchowego z pliku magicznego. Znaczy to, że wiersz można dopasować do dowolnego niepustego łańcucha (zwykle używane do późniejszego wypisania łańcucha), stosując .Em \*[Gt]\e0 (ponieważ wszystkie łańcuchy są większe od łańcucha zerowego). .Pp Daty są traktowane jako wartości numeryczne w odpowiedniej wewnętrznej reprezentacji. .Pp Specjalny test .Em x zawsze daje prawdę. .It Dv message Komunikat do wypisania, jeśli porównanie powiedzie się. Jeśli łańcuch zawiera określenie formatu .Xr printf 3 , to wartość z pliku (po dokonaniu ewentualnego podanego przekształcenia) jest wypisywana korzystając z komunikatu jako łańcucha formatu. Jeśli łańcuch zaczyna się od \[Bq]\eb\[rq], wypisywany komunikat jest resztą łańcucha bez dodanej przed nim spacji: wielokrotne dopasowania są zwykle rozdzielone pojedynczą spacją. .El .Pp Twórcę i typ APPLE w formacie 4+4 znaków można podać jako: .Bd -literal -offset indent !:apple CREATYPE .Ed .Pp Listę powszechnych rozszerzeń plików, rozdzieloną ukośnikiem, można podać jako: .Bd -literal -offset indent !:ext rozsz[/rozsz...] .Ed .Pp tj. jako dosłowny łańcuch .Dq !:ext , po którym następuje lista powszechnych rozszerzeń plików, rozdzielona ukośnikiem; np. dla obrazów JPEG: .Bd -literal -offset indent !:ext jpeg/jpg/jpe/jfif .Ed .Pp Typ MIME jest podawany w osobnym wierszu, który musi wystąpić jako następny niepusty wiersz niebędący komentarzem po wierszu magii identyfikującym typ pliku; ma on następujący format: .Bd -literal -offset indent !:mime TYPMIME .Ed .Pp tj. dosłowny łańcuch .Dq !:mime , po którym następuje typ MIME. .Pp W osobnym wierszu można podać opcjonalną siłę, która odnosi się do aktualnego opisu magii; korzysta z następującego formatu: .Bd -literal -offset indent !:strength ARG WARTOŚĆ .Ed .Pp Argumentem .Dv ARG może być: .Dv + , .Dv - , .Dv * lub .Dv / ; natomiast .Dv WARTOŚĆ jest stałą z przedziału 0-255. Na aktualnie obliczonej domyślnej sile magii przeprowadzane jest działanie podane w argumencie, którego drugim elementem jest podana stała. .Pp Niektóre formaty pliku zawierają dodatkowe informacje, które będą wypisane razem z typem pliku lub wymagają dodatkowych testów aby określić prawdziwy typ pliku. Te dodatkowe testy są wprowadzane za pomocą jednego lub wielu znaków .Em \*[Gt] poprzedzających przesunięcie. Liczba znaków .Em \*[Gt] w wierszu określa poziom testu; wiersz bez .Em \*[Gt] na początku jest na poziomie 0. Testy są ułożone w hierarchii drzewiastej: jeśli test w wierszu na poziomie .Em n powiedzie się, wykonywane są wszystkie kolejne testy na poziomie .Em n+1 , a komunikaty są wypisywane jeśli testy powiodą się, do momentu pojawienia się wiersza na poziomie .Em n (lub niższym). W przypadku bardziej złożonych plików, można używać pustych komunikatów, aby uzyskać efektywną składnię \[Bq]jeżeli/to\[rq], w następującej postaci: .Bd -literal -offset indent 0 string MZ \*[Gt]0x18 uleshort \*[Lt]0x40 pl. wykonywalny MS-DOS \*[Gt]0x18 uleshort \*[Gt]0x3f rozsz. pl. wyk. PC (np. MS Windows) .Ed .Pp Przesunięcia nie muszą być stałe, mogą być też odczytywane ze sprawdzanego pliku. Jeśli pierwszym znakiem po ostatnim .Em \*[Gt] jest .Em \&( to łańcuch po nawiasie jest interpretowany jako niebezpośrednie przesunięcie. Oznacza to, że liczba po nawiasie jest używana jako przesunięcie w pliku. Wartość na jakiej przesunięcie jest odczytane, jest używana ponownie jako przesunięcie w pliku. Przesunięcia niebezpośrednie mają postać .Em ( x [[.,][bBcCeEfFgGhHiIlmosSqQ]][+\-][ y ]) . Wartość .Em x służy jako przesunięcie w pliku. Bajt, długości id3 short lub long jest odczytywany na tym przesunięciu, w zależności od określenia typu .Em [bBcCeEfFgGhHiIlLmsSqQ] . Wartość jest traktowana jako ze znakiem, jeśli podano \[Bq],\[rq] lub bez znaku, jeśli podano \[Bq].\[rq]. Typy pisane wielką literą są interpretowane jako wartość big endian, a małe litery reprezentują wartość liczbową little endian; typ .Em m interpretuje liczbę jako wartość middle endian (PDP-11). Do tej liczby dodawana jest wartość .Em y , a wynik służy jako przesunięcie w pliku. Domyślnym typem, jeśli się go nie określi, jest long. Rozpoznawane są poniższe typy: .Bl -column -offset indent Type Half/Short Little Size .It Sy "Typ " Sy "Skrót od " Sy "Kol. baj." Sy Rozmiar .It "bcBC Byte/Char N/A 1" .It "efg Double Little 8" .It "EFG Double Big 8" .It "hs Half/Short Little 2" .It "HS Half/Short Big 2" .It "i ID3 Little 4" .It "I ID3 Big 4" .It "l Long Little 4" .It "L Long Big 4" .It "m Middle Middle 4" .It "o Octal Tekstowa Zmienny" .It "q Quad Little 8" .It "Q Quad Big 8" .El .Pp W ten sposób można sprawdzić struktury o zmiennej długości: .Bd -literal -offset indent # Pliki wykonywalne MS Windows są też prawidłowymi pl. wyk. MS-DOS 0 string MZ \*[Gt]0x18 uleshort \*[Lt]0x40 Wykonywalny MZ (MS-DOS) # pomiń poniższy blok, jeśli nie jest rozszerzonym pl. wykonywalnym \*[Gt]0x18 uleshort \*[Gt]0x3f \*[Gt]\*[Gt](0x3c.l) string PE\e0\e0 Wykonywalny PE (MS-Windows) \*[Gt]\*[Gt](0x3c.l) string LX\e0\e0 Wykonywalny LX (OS/2) .Ed .Pp Ten sposób ma swoje wady: trzeba się upewnić, że na końcu coś się wypisze albo użytkownicy mogą otrzymać puste wyjście (np. gdy w powyższym przykładzie nie jest to ani PE\e0\e0 ani LE\e0\e0). .Pp Jeśli nie da się bezpośrednio zastosować tego niebezpośredniego przesunięcia, możliwe są proste obliczenia: dołączenie .Em [+-*/%\*[Am]|^]liczba wewnątrz nawiasów pozwala na modyfikację wartości odczytanej z pliku, zanim zostanie użyta jako przesunięcie: .Bd -literal -offset indent # Pliki wykonywalne MS Windows są też prawidłowymi pl. wyk. MS-DOS 0 string MZ # czasem, wartość na 0x18 ma mniej niż 0x40 lecz wciąż jest to rozsz. # plik wykonywalny, zatem po prostu dodajemy do pliku \*[Gt]0x18 uleshort \*[Lt]0x40 \*[Gt]\*[Gt](4.s*512) leshort 0x014c Wykonywalny COFF (MS-DOS, DJGPP) \*[Gt]\*[Gt](4.s*512) leshort !0x014c Wykonywalny MZ (MS-DOS) .Ed .Pp Czasem dokładne przesunięcie nie jest znane, ponieważ zależy ono od długości lub pozycji (tam gdzie wcześniej używano przesunięć niebezpośrednich) poprzednich pól. Można podać przesunięcie względem końca ostatniego pola wyższego poziomu za pomocą .Sq \*[Am] stosowanego jako przedrostek przesunięcia: .Bd -literal -offset indent 0 string MZ \*[Gt]0x18 uleshort \*[Gt]0x3f \*[Gt]\*[Gt](0x3c.l) string PE\e0\e0 Wykonywalny PE (MS-Windows) # po którym występuje podpis PE będący typem procesora \*[Gt]\*[Gt]\*[Gt]\*[Am]0 leshort 0x14c dla Intel 80386 \*[Gt]\*[Gt]\*[Gt]\*[Am]0 leshort 0x8664 dla x86-64 \*[Gt]\*[Gt]\*[Gt]\*[Am]0 leshort 0x184 dla DEC Alpha .Ed .Pp Przesunięcia niebezpośrednie i względne można łączyć: .Bd -literal -offset indent 0 string MZ \*[Gt]0x18 uleshort \*[Lt]0x40 \*[Gt]\*[Gt](4.s*512) leshort !0x014c Wykonywalny MZ (MS-DOS) # jeśli to nie COFF, cofnij się o 512 bajtów i dodaj przesunięcie # z bajtu 2/3, które stanowi inny sposób znalezienia początku # rozszerzonego pliku wykonywalnego \*[Gt]\*[Gt]\*[Gt]\*[Am](2.s-514) string LE Wykonywalny LE (ster. MS Windows VxD) .Ed .Pp Lub na odwrót: .Bd -literal -offset indent 0 string MZ \*[Gt]0x18 uleshort \*[Gt]0x3f \*[Gt]\*[Gt](0x3c.l) string LE\e0\e0 Wykonywalny LE (MS-Windows) # na przesunięciu 0x80 (-4, ponieważ przesun. względne zaczynają się od # końca dopasowania wyższego poziomu) wewnątrz nagłówka LE, znajdujemy # absolutne przes. do kodu obszaru, gdzie szukamy określonego podpisu \*[Gt]\*[Gt]\*[Gt](\*[Am]0x7c.l+0x26) string UPX \eb, skompresowany UPX .Ed .Pp Lub podać oba! .Bd -literal -offset indent 0 string MZ \*[Gt]0x18 uleshort \*[Gt]0x3f \*[Gt]\*[Gt](0x3c.l) string LE\e0\e0 Wykonywalny LE (MS-Windows) # na przesunięciu 0x58 w nagłówku LE, znajdujemy przesunięcie względne do # obszaru danych, gdzie szukamy określonego podpisu \*[Gt]\*[Gt]\*[Gt]\*[Am](\*[Am]0x54.l-3) string UNACE \eb, samorozp. się archiwum ACE .Ed .Pp Jeśli w pliku zachodzi konieczność radzenia sobie z duetami przesunięcie/długość, z samego pliku można pobrać nawet drugą wartość w wyrażeniu w nawiasie, za pomocą kolejnego zestawu nawiasów. Proszę zauważyć, że to dodatkowe przesunięcie niebezpośrednie jest zawsze względem początku głównego przesunięcia niebezpośredniego. .Bd -literal -offset indent 0 string MZ \*[Gt]0x18 uleshort \*[Gt]0x3f \*[Gt]\*[Gt](0x3c.l) string PE\e0\e0 Wykonywalny PE (MS-Windows) # szukamy sekcji PE o nazwie ".idata"... \*[Gt]\*[Gt]\*[Gt]\*[Am]0xf4 search/0x140 .idata # ...i przechodzimy na jej koniec, obliczony jako początek+długość; # są one zlokalizowane 14 i 10 bajtów po nazwie sekcji \*[Gt]\*[Gt]\*[Gt]\*[Gt](\*[Am]0xe.l+(-4)) string PK\e3\e4 \eb, archiwum samorozp. ZIP .Ed .Pp Jeśli ma się listę znanych wartości na określonym poziomie kontynuacji i chce się udostępnić domyślny przypadek w postaci przełącznikowej: .Bd -literal -offset indent # wyczyść dopasowania danego poziomu kontynuacji \*[Gt]18 clear x \*[Gt]18 lelong 1 jeden \*[Gt]18 lelong 2 dwa \*[Gt]18 default x # wypisz domyślne dopasowanie \*[Gt]\*[Gt]18 lelong x niedopasowane 0x%x .Ed .Sh ZOBACZ TAKŻE .Xr file 1 \- polecenie odczytujące ten plik. .Sh USTERKI Formaty .Dv long , .Dv belong , .Dv lelong , .Dv melong , .Dv short , .Dv beshort i .Dv leshort nie zależą od długość typów danych C .Dv short i .Dv long na platformie, choć Single .Ux Specification implikuje, że zależą. Jednak ponieważ OS X Mountain Lion przeszedł zestaw walidacji Single .Ux Specification i dostarcza wersję .Xr file 1 w której brak jest zależności od rozmiarów typów danych C oraz która jest zbudowana dla środowiska 64-bitowego, w którym .Dv long ma 8 bajtów, a nie 4, być może zestaw walidujący nie sprawdza czy np. .Dv long odnosi się to elementu o tym samym rozmiarze, co typ danych C .Dv long . Prawdopodobnie powinny występować nazwy .Dv type takie jak .Dv int8 , .Dv uint8 , .Dv int16 , .Dv uint16 , .Dv int32 , .Dv uint32 , .Dv int64 i .Dv uint64 oraz warianty o określonej kolejności bajtów tychże, aby było jasne, że typy te mają określoną szerokość. .\" .\" From: guy@sun.uucp (Guy Harris) .\" Newsgroups: net.bugs.usg .\" Subject: /etc/magic's format isn't well documented .\" Message-ID: <2752@sun.uucp> .\" Date: 3 Sep 85 08:19:07 GMT .\" Organization: Sun Microsystems, Inc. .\" Lines: 136 .\" .\" Here's a manual page for the format accepted by the "file" made by adding .\" the changes I posted to the S5R2 version. .\" .\" Modified for Ian Darwin's version of the file command. .\" .\" For emacs editor .\" Local Variables: .\" eval: (add-hook 'before-save-hook 'time-stamp) .\" time-stamp-start: ".Dd " .\" time-stamp-end: "$" .\" time-stamp-format: "%:B %02d, %:Y" .\" time-stamp-time-zone: "UTC0" .\" system-time-locale: "C" .\" eval:(setq compile-command (concat "groff -Tlatin1 -m man " (buffer-file-name)) ) .\" End: .\" .Pp .Sh TŁUMACZENIE Tłumaczenie niniejszej strony podręcznika: Przemek Borys , Andrzej Krzysztofowicz i Michał Kułach . .Pp Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z .Lk https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI. .Pp Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej .Mt manpages-pl-list@lists.sourceforge.net .Me .