.\" -*- coding: UTF-8 -*- .\" Copyright (c) 2006, 2008 by Michael Kerrisk .\" .\" SPDX-License-Identifier: Linux-man-pages-copyleft .\" .\"******************************************************************* .\" .\" This file was generated with po4a. Translate the source file. .\" .\"******************************************************************* .TH core 5 "15 czerwca 2024 r." "Linux man\-pages 6.9.1" .SH NAZWA core \- plik zrzutu pamięci .SH OPIS Dla pewnych sygnałów domyślną akcją procesu jest zakończenie działania i utworzenie \fIpliku zrzutu pamięci\fP (core), czyli pliku zawierającego obraz pamięci procesu w czasie, gdy został on zakończony. Dowolny debugger (np. \fBgdb\fP(1)) może użyć tego obrazu do zbadania stanu programu w czasie jego zakończenia. Listę sygnałów powodujących utworzenie pliku core przez proces można znaleźć w \fBsignal\fP(7). .P Proces może ustawić miękki limit zasobów \fBRLIMIT_CORE\fP, aby ograniczyć maksymalny rozmiar pliku, który zostanie utworzony po otrzymaniu sygnału powodującego zrzut pamięci; szczegółowe informacje można znaleźć w \fBgetrlimit\fP(2). .P W następujących wypadkach plik zrzutu pamięci nie będzie utworzony: .IP \[bu] 3 Proces nie ma uprawnień, aby zapisać plik zrzutu pamięci (Domyślnie plik ten nazywa się \fIcore\fP lub \fIcore.pid\fP, gdzie \fIpid\fP jest identyfikatorem procesu który zrzuca pamięć i jest tworzony w bieżącym katalogu roboczym procesu. Nazwę tę można zmienić \- patrz niżej). Zapisywanie pliku zrzutu nie powiedzie się również wtedy, gdy prawa katalogu, w którym ten plik miałby być utworzony, nie pozwalają na zapis do niego lub gdy plik o tej samej nazwie istnieje i nie jest zapisywalny lub nie jest zwykłym plikiem (ale np. katalogiem lub dowiązaniem symbolicznym). .IP \[bu] Już istnieje (zapisywalny, zwykły) plik o tej samej nazwie, jaka zostałaby użyta dla pliku zrzutu pamięci, jednakże plik ten ma więcej niż jedno dowiązanie twarde. .IP \[bu] System plików, w którym zostałby utworzony plik zrzutu pamięci, jest pełny, wyczerpał mu się limit i\-węzłów, jest zamontowany w trybie tylko do odczytu albo użytkownik osiągnął przydział systemu plików. .IP \[bu] Nie istnieje katalog, w którym miałby być utworzony plik zrzutu pamięci. .IP \[bu] Limity zasobów \fBRLIMIT_CORE\fP (rozmiar pliku zrzutu pamięci) lub \fBRLIMIT_FSIZE\fP (rozmiar pliku) dla procesu są ustawione na zero; patrz \fBgetrlimit\fP(2) i dokumentacja wbudowanego w powłokę polecenia \fIulimit\fP (lub \fIlimit\fP w powłoce \fIcsh\fP(1)). \fBRLIMIT_CORE\fP będzie ignorowane, gdy system skonfigurowano do przekazywania zrzutów pamięci za pomocą potoku do programu. .IP \[bu] Wykonywany przez proces plik binarny nie ma włączonych uprawnień do odczytu (jest to zabezpieczenie, w celu wykluczenia sytuacji, gdy plik wykonywany, którego odczyt jest niemożliwy, tworzyłby \[em] potencjalnie odczytywalny \[em] zrzut pamięci zawierający obraz pliku wykonywalnego). .IP \[bu] .\" FIXME . Perhaps relocate discussion of /proc/sys/fs/suid_dumpable .\" and PR_SET_DUMPABLE to this page? Proces uruchomił program z flagą set\-user\-ID (set\-group\-ID), którego właścicielem jest użytkownik (grupa) inny niż rzeczywisty użytkownik (grupa) procesu lub proces wykonujący program ma przywileje plikowe (zob. \fBcapabilities\fP(7)). (Jednakże patrz w \fBprctl\fP(2) opis operacji \fBPR_SET_DUMPABLE\fP oraz w \fBproc\fP(5) opis pliku \fI/proc/sys/fs/suid_dumpable\fP). .IP \[bu] \fI/proc/sys/kernel/core_pattern\fP jest pusty i \fI/proc/sys/kernel/core_uses_pid\fP zawiera wartość 0 (pliki te opisano poniżej). Proszę zauważyć, że gdy \fI/proc/sys/kernel/core_pattern\fP jest pusty i \fI/proc/sys/kernel/core_uses_pid\fP zawiera wartość 1, to pliki zrzutu pamięci będą miały nazwy w postaci \fI.pid\fP, a pliki takie są ukryte, chyba że poda się opcję \fBls\fP(1) \fI\-a\fP. .IP \[bu] .\" commit 046d662f481830e652ac34cd112249adde16452a (od Linuksa 3.7) Jądro zostało zbudowane bez opcji \fBCONFIG_COREDUMP\fP. .P Dodatkowo zrzut pamięci może nie zawierać części przestrzeni adresowej procesu jeśli użyto flagi \fBMADV_DONTDUMP\fP \fBmadvise\fP(2). .P .\" W systemach korzystającym z \fBsystemd\fP(1) jako \fIinit\fP, pliki zrzutu pamięci mogą być w zamian umieszczane w położeniu wskazanym przez \fBsystemd\fP(1). Więcej szczegółów poniżej. .SS "Nazwy plików zrzutu pamięci" Domyślnie plik zrzutu pamięci nazywa się \fIcore\fP, jednakże w pliku \fI/proc/sys/kernel/core_pattern\fP (od wersji 2.6 i 2.4.21 Linuksa) można zdefiniować szablon, który będzie użyty do nazywania plików zrzutu pamięci. Szablon ten może zawierać specjalne znaczniki zaczynające się od \[Bq]%\[rq], które podczas tworzenia pliku zrzutu będą zastąpione następującymi wartościami: .P .RS 4 .PD 0 .TP 4 %% Pojedynczy znak %. .TP %c Miękki limit zasobu rozmiaru pliku zrzutu pamięci procesu zrzucającego pamięć (od Linuksa 2.6.24). .TP %d .\" Added in git commit 12a2b4b2241e318b4f6df31228e4272d2c2968a1 Tryb zrzutu \[em] taki sam jak wartość zwracana przez \fBprctl\fP(2) \fBPR_GET_DUMPABLE\fP (od Linuksa 3.7). .TP %e Wartość \fIcomm\fP procesu lub wątku, zwykle równa nazwie pliku wykonywalnego (bez przedrostka ścieżki i obcięta do maksymalnie 15 znaków), lecz mogąca być również zmodyfikowana na inną wartość, zob. opis \fI/proc/\fPpid\fI/comm\fP i \fI/proc/\fPpid\fI/task/\fPtid\fI/comm\fP w \fBproc\fP(5). .TP %E Nazwa ścieżki pliku wykonywalnego, z ukośnikami (\[Bq]/\[rq]) zastąpionymi przez wykrzykniki (\[Bq]!\[rq]) (od Linuksa 3.0). .TP %g Numeryczny identyfikator grupy (GID) procesu, który zrzucił pamięć. .TP %h Nazwa komputera (taka sama jak \fInodename\fP zwracane przez \fBuname\fP(2)). .TP %i .\" commit b03023ecbdb76c1dec86b41ed80b123c22783220 identyfikator wątku (TID) który zainicjował zrzut pamięci, taki jak w przestrzeni nazw PID\-ów w której wątek działa (od Linuksa 3.18). .TP %I .\" commit b03023ecbdb76c1dec86b41ed80b123c22783220 identyfikator wątku (TID) który zainicjował zrzut pamięci, taki jak w początkowej przestrzeni nazw PID\-ów (od Linuksa 3.18). .TP %p identyfikator zrzucanego procesu, taki jak w przestrzeni nazw PID\-ów w której proces działa. .TP %P .\" Added in git commit 65aafb1e7484b7434a0c1d4c593191ebe5776a2f identyfikator zrzucanego procesu, taki jak w początkowej przestrzeni nazw PID\-ów (od Linuksa 3.12). .TP %s Numer sygnału powodującego zrzut pamięci. .TP %t Czas zrzutu wyrażony w sekundach od początku epoki, czyli od 1970\-01\-01 00:00:00 +0000 (UTC). .TP %u Numeryczny identyfikator użytkownika (UID) procesu, który zrzucił pamięć. .PD .RE .P Jeśli szablon kończy się pojedynczym znakiem %, to znak ten zostanie usunięty z nazwy pliku zrzutu. Podobnie zostaną usunięte wszelkie kombinacje % ze znakami innymi niż te, wymienione powyżej. Wszystkie inne znaki szablonu staną się częścią nazwy pliku zrzutu. Szablon może zawierać znaki \[Bq]/\[rq], które są interpretowane jako separatory nazw katalogów. Maksymalna długość wygenerowanej nazwy pliku wynosi 128 bajtów (64 bajty w wersjach wcześniejszych niż Linux 2.6.19). Domyślną wartością jest \[Bq]core\[rq]. W celu zachowania wstecznej zgodności, jeśli \fI/proc/sys/kernel/core_pattern\fP nie zawiera \fI%p\fP, a \fI/proc/sys/kernel/core_uses_pid\fP (patrz niżej) ma niezerową wartość, to \&.PID będzie dołączony do nazwy pliku zrzutu. .P Ścieżki są interpretowane zgodnie z ustawieniami aktywnymi dla załamującego się procesu. Oznacza to: przestrzeń nazw montowania (zob. \fBmount_namespaces\fP(7)), jego bieżący katalog roboczy (odnaleziony za pomocą \fBgetcwd\fP(2)) oraz jego katalog główny (zob. \fBchroot\fP(2)). .P Od Linuksa 2.4, Linux dostarcza również bardziej prymitywną metodę kontrolowania nazwy pliku zrzutu pamięci. Gdy plik \fI/proc/sys/kernel/core_uses_pid\fP zawiera wartość 0, plik zrzutu pamięci ma po prostu nazwę \fIcore\fP. Gdy plik ten zawiera wartość niezerową, plik zrzutu pamięci będzie zawierał w swojej nazwie ID procesu, w postaci \fIcore.PID\fP. .P .\" 9520628e8ceb69fa9a4aee6b57f22675d9e1b709 Od Linuksa 3.6 jeśli \fI/proc/sys/fs/suid_dumpable\fP ustawiono na 2 (\[Bq]suidsafe\[rq]) to wzorzec musi być albo ścieżką absolutną (zaczynającą się znakiem \[Bq]/\[rq]) lub potokiem, zgodnie z poniższą definicją. .SS "Przekazywanie zrzutów pamięci potokiem do programu" Od wersji Linuksa 2.6.19, Linux obsługuje alternatywną składnię pliku \fI/proc/sys/kernel/core_pattern\fP. Jeśli pierwszym znakiem pliki jest symbol potoku (\fB|\fP), to wszystko, co po nim występuje, jest interpretowane jako wiersz polecenia dla programu w przestrzeni użytkownika (lub skryptu), który ma być wykonany. .P .\" commit 315c69261dd3fa12dbc830d4fa00d1fad98d3b03 Od Linuksa 5.3.0, szablon potoku jest dzielony na spacjach na listę argumentów \fIprzed\fP rozwinięciem parametrów szablonu. We wcześniejszych jądrach parametry szablonu były najpierw rozwijane, a wynikowy łańcuch był dzielony na spacjach na listę argumentów. Oznacza to, że we wcześniejszych jądrach, nazwy plików wykonywalnych dodawane za pomocą parametrów szablonu \fI%e\fP i \fI%E\fP mogły ulec podzieleniu na wiele argumentów. Procedura obsługi zrzutu pamięci musi zatem umieszczać nazwy plików wykonywalnych jako ostatni argument i upewnić się, że połączy wszystkie składowe nazwy pliku wykonywalnego używającego spacji. Nazwy plików wykonywalnych zawierające wiele spacji nie były prawidłowo reprezentowane we wcześniejszych jądrach, co oznacza, że procedura obsługi zrzutu pamięci musi używać mechanizmów do odnalezienia nazwy pliku wykonywalnego. .P Zamiast zostać zapisanym na dysku, zrzut pamięci jest przekazywany na standardowe wejście programu. Proszę zauważyć, że: .IP \[bu] 3 Program musi być podany używając ścieżki bezwzględnej (lub ścieżki względnej w stosunku do korzenia systemu plików, czyli katalogu \fI/\fP) i musi występować bezpośrednio po znaku \[Bq]|\[rq]. .IP \[bu] Argumenty linii poleceń mogą zawierać dowolne z wymienionych powyżej specyfikatorów %. Na przykład, aby przekazać identyfikator procesu zrzucającego pamięć, należy podać \fI%p\fP jako argument. .IP \[bu] Proces tworzony do wykonania programu jest wykonywany jako użytkownik i grupa \fIroot\fP. .IP \[bu] Uruchomienie jako \fIroot\fP nie pomija w żaden sposób procedur bezpieczeństwa. Przede wszystkim, LSM\-y (np. SELinux) są wciąż aktywne i mogą zapobiec uzyskaniu szczegółów poprzez \fI/proc/\fPpid, przez procedurę obsługi, na temat załamanego procesu. .IP \[bu] Ścieżka programu jest interpretowana zgodnie z początkową przestrzenią nazw montowań, jako że zawsze jest on tu wykonywany. Nie mają na nią wpływu ustawienia (np. katalog główny, przestrzeń nazw montowań, bieżący katalog roboczy) załamującego się procesu. .IP \[bu] Proces działa w swoich pierwotnych przestrzeniach nazw (PID, montowania, użytkownika itd.), a nie w przestrzeniach nazw załamującego się procesu. Można użyć znaczników, takich jak \fI%P\fP, aby odnaleźć właściwy katalog \fI/proc/\fPpid i sprawdzić/wejść w przestrzenie nazw załamującego się procesu, jeśli jest taka potrzeba. .IP \[bu] Proces uruchamia się ze swoim bieżącym katalogiem roboczym jako katalogiem głównym. Jeśli to wskazane, można zmienić katalog roboczy zrzucanego procesu za pomocą wartości podanej przez znacznik \fI%P\fP, aby zmienić położenie zrzucanego procesu za pomocą \fI/proc/\fPpid\fI/cwd\fP. .IP \[bu] Można przekazać do programu argumenty linii poleceń (od Linuksa 2.6.24), rozdzielając je spacjami (aż do wyczerpania limitu całkowitej długości linii wynoszącego 128 bajtów). .IP \[bu] .\" Limit \fBRLIMIT_CORE\fP nie jest pilnowany w przypadku zrzutów pamięci, które są przekazywane potokiem za pomocą tego mechanizmu. .SS /proc/sys/kernel/core_pipe_limit Przy zbieraniu zrzutów pamięci za pomocą potoku do program w przestrzeni użytkownika, może okazać się przydatne zbieranie danych o załamującym się procesie z katalogu \fI/proc/\fPpid procesu. Aby uczynić to bezpiecznie, jądro musi zaczekać na wyjście przez program zbierający zrzut pamięci, aby nie usuwać przedwcześnie plików \fI/proc/\fPpid załamującego się procesu. Z drugiej jednak strony, daje to możliwość blokowania dorzynania (ang. reaping) załamanego procesu, przez niepoprawnie działający program zbierający, który może nigdy nie wyjść. .P .\" commit a293980c2e261bd5b0d2a77340dd04f684caff58 Od Linuksa 2.6.32, można użyć \fI/proc/sys/kernel/core_pipe_limit\fP do obrony przed taką ewentualnością. Wartość pliku definiuje, jak wiele współbieżnych załamujących się procesów można przekazać równolegle, potokiem, do programów w przestrzeni użytkownika. Po przekroczeniu tej wartości, załamujące się programy niemieszczące się w tej wartości są odnotowywane w dzienniku jądra, a ich zrzuty pamięci są pomijane. .P .\" Wartość 0 w tym pliku ma specjalne znaczenie. Oznacza, że równolegle może być przechwytywana nieograniczona liczba procesów, ale nie zajdzie żadne oczekiwanie (tj. program zbierający nie ma gwarancji dostępu do \fI/proc/\fP). Domyślną wartością pliku jest 0. .SS "Kontrolowanie mapowań zapisywanych do pliku zrzutu pamięci" Od Linuksa 2.6.23, można użyć specyficznego dla Linuksa pliku \fI/proc/\fPPID\fI/coredump_filter\fP do kontrolowania, które segmenty pamięci zostaną zapisane do pliku zrzutu pamięci, w przypadku gdy pamięć jest zrzucana przez proces o podanym identyfikatorze. .P Wartość w tym pliku jest maską bitową typów mapowań pamięci (patrz \fBmmap\fP(2)). Jeśli bit jest ustawiony w masce, to odpowiadające mu mapowanie jest zapisywane w pliku, w przeciwnym wypadku \- nie jest. Bity w masce mają następujące znaczenia: .P .PD 0 .RS 4 .TP bit 0 Zrzucanie anonimowych mapowań prywatnych. .TP bit 1 Zrzucanie anonimowych mapowań współdzielonych. .TP bit 2 Zrzucanie prywatnych mapowań plików. .TP bit 3 .\" file-backed shared mappings of course also update the underlying .\" mapped file. Zrzucanie współdzielonych mapowań plików. .TP bit 4 (od Linuksa 2.6.24) Zrzucanie nagłówków ELF. .TP bit 5 (od Linuksa 2.6.28) Zrzucanie prywatnych dużych stron. .TP bit 6 (od Linuksa 2.6.28) Zrzucanie współdzielonych dużych stron. .TP bit 7 (od Linuksa 4.4) .\" commit ab27a8d04b32b6ee8c30c14c4afd1058e8addc82 Zrzucanie prywatnych stron DAX. .TP bit 8 (od Linuksa 4.4) .\" commit ab27a8d04b32b6ee8c30c14c4afd1058e8addc82 Zrzucanie współdzielonych stron DAX. .RE .PD .P Domyślnie ustawione są następujące bity: 0, 1, 4 (jeśli jest włączona opcja \fBCONFIG_CORE_DUMP_DEFAULT_ELF_HEADERS\fP konfiguracji jądra) oraz 5. Tę wartość domyślną można zmodyfikować przy rozruchu za pomocą opcji \fIcoredump_filter\fP. .P Wartość tego pliku jest wyświetlana szesnastkowo (z tego powodu domyślna wartość jest wyświetlana jako 33). .P Strony wejścia/wyjścia mapowane w pamięci, takie jak bufor ramki, nigdy nie są zrzucane, a wirtualne strony DSO (\fBvdso\fP(7)) są zawsze zrzucane, niezależnie od wartości \fIcoredump_filter\fP. .P Proces\-dziecko utworzony przez \fBfork\fP(2) dziedziczy wartość \fIcoredump_filter\fP od swojego rodzica; wartość ta jest także zachowywana podczas \fBexecve\fP(2). .P Może być użyteczne ustawienie \fIcoredump_filter\fP w powłoce przed uruchomieniem programu, na przykład: .P .in +4n .EX $\fB echo 0x7 > /proc/self/coredump_filter\fP $\fB ./some_program\fP .EE .in .P .\" Plik istnieje, jeśli jądro zostało zbudowane z włączoną opcją konfiguracji \fBCONFIG_ELF_CORE\fP. .SS "Zrzuty pamięci i systemd" W systemach korzystających z \fIinit\fP w postaci \fBsystemd\fP(1), zrzuty pamięci mogą być umieszczane w położeniu określanym przez \fBsystemd\fP(1). \fBsystemd\fP(1) używa do tego funkcji \fIcore_pattern\fP, która pozwala na przekazywanie potokiem zrzutów pamięci do programu. Można to zweryfikować, sprawdzając czy zrzuty pamięci są przekazywane potokiem do programu \fBsystemd\-coredump\fP(8): .P .in +4n .EX $ \fBcat /proc/sys/kernel/core_pattern\fP |/usr/lib/systemd/systemd\-coredump %P %u %g %s %t %c %e .EE .in .P W tym przypadku, zrzuty pamięci będą umieszczane w położeniu skonfigurowanym dla \fBsystemd\-coredump\fP(8), zwykle jako pliki skompresowane \fBlz4\fP(1), w katalogu \fI/var/lib/systemd/coredump/\fP. Można wypisać listę zarejestrowanych przez \fBsystemd\-coredump\fP(8) zrzutów pamięci za pomocą \fBcoredumpctl\fP(1): .P .EX $ \fBcoredumpctl list | tail \-5\fP Wed 2017\-10\-11 22:25:30 CEST 2748 1000 1000 3 present /usr/bin/sleep Thu 2017\-10\-12 06:29:10 CEST 2716 1000 1000 3 present /usr/bin/sleep Thu 2017\-10\-12 06:30:50 CEST 2767 1000 1000 3 present /usr/bin/sleep Thu 2017\-10\-12 06:37:40 CEST 2918 1000 1000 3 present /usr/bin/cat Thu 2017\-10\-12 08:13:07 CEST 2955 1000 1000 3 present /usr/bin/cat .EE .P Informacje pokazywane dla każdego zrzutu pamięci obejmują datę i czas zrzutu, identyfikatory: procesu, użytkownika i grupy zrzucającego procesu, numer sygnału powodującego zrzut i ścieżka do pliku wykonywalnego, który był uruchomiony przez zrzucany proces. Można podać do \fBcoredumpctl\fP(1) wiele opcji, które pozwalają wskazać plik zrzutu pamięci, który ma być wyciągnięty z lokalizacji \fBsystemd\fP(1) do określonego pliku. Na przykład, aby wydobyć zrzut pamięci dla procesu o PID 2955 pokazanego powyżej, do pliku nazwanego \fIcore\fP w bieżącym katalogu można użyć polecenia: .P .in +4n .EX $ \fBcoredumpctl dump 2955 \-o core\fP .EE .in .P Więcej szczegółów znajduje się w podręczniku systemowym \fBcoredumpctl\fP(1). .P Aby (na stałe) wyłączyć mechanizm \fBsystemd\fP(1) archiwizujący zrzuty pamięci, przywracając bardziej tradycyjne zachowanie linuksowe, można przesłonić mechanizm \fBsystemd\fP(1), za pomocą konstrukcji podobnej do poniżej: .P .in +4n .EX # \fBecho "kernel.core_pattern=core.%p" > \[rs]\fP \fB/etc/sysctl.d/50\-coredump.conf\fP # \fB/lib/systemd/systemd\-sysctl\fP .EE .in .P Można również tymczasowo (do następnego przeładowania systemu) zmienić ustawienie \fIcore_pattern\fP poleceniem podobnym do poniższego (które powoduje włączenie do nazw zrzutu pamięci również nazwy pliku wykonywalnego i numer sygnału wyzwalające zrzut pamięci): .P .in +4n .EX # \fBsysctl \-w kernel.core_pattern="%e\-%s.core"\fP .EE .in .\" .SH UWAGI Aby uzyskać zrzut pamięci działającego procesu, można użyć polecenia \fIgcore\fP programu \fBgdb\fP(1). .P .\" Changed with commit 6409324b385f3f63a03645b4422e3be67348d922 .\" Always including the PID in the name of the core file made .\" sense for LinuxThreads, where each thread had a unique PID, .\" but doesn't seem to serve any purpose with NPTL, where all the .\" threads in a process share the same PID (as POSIX.1 requires). .\" Probably the behavior is maintained so that applications using .\" LinuxThreads continue appending the PID (the kernel has no easy .\" way of telling which threading implementation the user-space .\" application is using). -- mtk, April 2006 W wersjach jądra Linux do 2.6.27 włącznie, jeżeli pamięć zrzuca proces wielowątkowy (albo \- bardziej precyzyjnie \- proces, który dzieli swą pamięć z innym procesem utworzonym z flagą \fBCLONE_VM\fP funkcji \fBclone\fP(2)), to identyfikator procesu zawsze będzie dołączony do nazwy pliku zrzutu, chyba że ów identyfikator procesu już występuje w nazwie pliku, ponieważ w pliku \fI/proc/sys/kernel/core_pattern\fP użyto specyfikatora \fIp\fP (Jest to szczególnie użyteczne podczas stosowania przestarzałej implementacji LinuxThreads, w której każdy wątek procesu ma inny PID). .SH PRZYKŁADY Poniższy program pokazuje użycie składni potoku w pliku \fI/proc/sys/kernel/core_pattern\fP. Poniższa sesja powłoki demonstruje użycie tego programu (skompilowanego do pliku o nazwie \fIcore_pattern_pipe_test\fP): .P .in +4n .EX $\fB cc \-o core_pattern_pipe_test core_pattern_pipe_test.c\fP $\fB su\fP Hasło: #\fB echo \[dq]|$PWD/core_pattern_pipe_test %p UID=%u GID=%g sig=%s\[dq] > \[rs]\fP \fB/proc/sys/kernel/core_pattern\fP #\fB exit\fP $\fB sleep 100\fP \fB\[ha]\[rs]\fP # wpisz control+odwrotny ukośnik Quit (core dumped) $\fB cat core.info\fP argc=5 argc[0]= argc[1]=<20575> argc[2]= argc[3]= argc[4]= Całkowita liczba bajtów pliku core: 282624 .EE .in .SS "Kod źródłowy programu" \& .EX /* core_pattern_pipe_test.c */ \& #define _GNU_SOURCE #include #include #include #include #include #include \& #define BUF_SIZE 1024 \& int main(int argc, char *argv[]) { ssize_t nread, tot; char buf[BUF_SIZE]; FILE *fp; char cwd[PATH_MAX]; \& /* Zmienia bieżący katalog roboczy na katalog procesu który generuje zrzut pamięci. */ \& snprintf(cwd, PATH_MAX, "/proc/%s/cwd", argv[1]); chdir(cwd); \& /* Zapisuje wyjście do pliku "core.info" w tym katalogu. */ \& fp = fopen("core.info", "w+"); if (fp == NULL) exit(EXIT_FAILURE); \& /* Wyświetla argumenty wiersza poleceń przekazane do programu filtrującego "core_pattern". */ \& fprintf(fp, "argc=%d\[rs]n", argc); for (size_t j = 0; j < argc; j++) fprintf(fp, "argc[%zu]=<%s>\[rs]n", j, argv[j]); \& /* Zlicza bajty na standardowym wejściu (daje rozmiar zrzutu pamięci). */ \& tot = 0; while ((nread = read(STDIN_FILENO, buf, BUF_SIZE)) > 0) tot += nread; fprintf(fp, "Całkowita liczba bajtów pliku core: %zd\[rs]n", tot); \& fclose(fp); exit(EXIT_SUCCESS); } .EE .SH "ZOBACZ TAKŻE" \fBbash\fP(1), \fBcoredumpctl\fP(1), \fBgdb\fP(1), \fBgetrlimit\fP(2), \fBmmap\fP(2), \fBprctl\fP(2), \fBsigaction\fP(2), \fBelf\fP(5), \fBproc\fP(5), \fBpthreads\fP(7), \fBsignal\fP(7), \fBsystemd\-coredump\fP(8) .PP .SH TŁUMACZENIE Tłumaczenie niniejszej strony podręcznika: Robert Luberda i Michał Kułach . .PP Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z .UR https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html GNU General Public License w wersji 3 .UE lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI. .PP Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej .MT manpages-pl-list@lists.sourceforge.net .ME .