.\" -*- coding: UTF-8 -*- .\" -*- nroff -*- .\" Copyright 1993, 1994, 1995 by Theodore Ts'o. All Rights Reserved. .\" This file may be copied under the terms of the GNU Public License. .\" .\"******************************************************************* .\" .\" This file was generated with po4a. Translate the source file. .\" .\"******************************************************************* .TH MKE2FS 8 "styczeń 2025" "E2fsprogs wersja 1.47.2" .SH NAZWA mke2fs \- tworzy linuksowy system plików ext2/ext3/ext4 .SH SKŁADNIA \fBmke2fs\fP [ \fB\-c\fP | \fB\-l\fP \fInazwa\-pliku\fP ] [ \fB\-b\fP \fIrozmiar\-bloku\fP ] [ \fB\-C\fP \fIrozmiar\-klastra\fP ] [ \fB\-d\fP \fIkatalog\-główny\fP|\fIarchiwum\fP ] [ \fB\-D\fP ] [ \fB\-g\fP \fIbloki\-na\-grupę\fP ] [ \fB\-G\fP \fIliczba\-grup\fP ] [ \fB\-i\fP \fIbajty\-na\-i\-węzeł\fP ] [ \fB\-I\fP \fIrozmiar\-i\-węzła\fP ] [ \fB\-j\fP ] [ \fB\-J\fP \fIopcje\-dziennika\fP ] [ \fB\-N\fP \fIliczba\-i\-węzłów\fP ] [ \fB\-n\fP ] [ \fB\-m\fP \fIprocent\-zarezerwowanych\-bloków\fP ] [ \fB\-o\fP \fItworzący\-system\-operacyjny\fP ] [ \fB\-O\fP [^]\fIwłaściwość\fP[,...] ] [ \fB\-q\fP ] [ \fB\-E\fP \fIopcje\-rozszerzone\fP ] [ \fB\-v\fP ] [ \fB\-F\fP ] [ \fB\-L\fP \fIetykieta\-woluminu\fP ] [ \fB\-M\fP \fIkatalog\-ostatniego\-montowania\fP ] [ \fB\-S\fP ] [ \fB\-t\fP \fIyp\-systemu\-plików\fP ] [ \fB\-T\fP \fItyp\-użycia\fP ] [ \fB\-U\fP \fIUUID\fP ] [ \fB\-V\fP ] [ \fB\-e\fP \fIzachowanie\-w\-razie\-błędów\fP ] [ \fB\-z\fP \fIplik\-zapasowy\fP ] \fIurządzenie\fP [ \fIrozmiar\-systemu\-plików\fP ] .sp .\" No external-journal specific journal options yet (size is ignored) .\" [ .\" .B \-J .\" .I journal-options .\" ] \fBmke2fs \-O journal_dev\fP [ \fB\-b\fP \fIrozmiar\-bloku\fP ] [ \fB\-L\fP \fIetykieta\-woluminu\fP ] [ \fB\-n\fP ] [ \fB\-q\fP ] [ \fB\-v\fP ] \fIzewnętrzny\-dziennik\fP [ \fIrozmiar\-systemu\-plików\fP ] .SH OPIS \fBmke2fs\fP jest używany do tworzenia systemów plików ext2, ext3 lub ext4 zwykle w partycji dyskowej (lub pliku) określonym przez \fIurządzenie\fP. .PP Rozmiar systemu plików należy podać jako \fIrozmiar\-systemu\-plików\fP. Jeśli nie ma on przyrostka, jest interpretowany jako kilobajty będące potęgą dwójki, chyba że podano opcję \fB\-b\fP \fIrozmiar\-bloku\fP, gdy \fIrozmiar\-systemu\-plików\fP jest interpretowany jako liczba bloków o \fIrozmiarze\-bloku\fP. Jeśli natomiast podano przyrostki \[Bq]k\[rq], \[Bq]m\[rq], \[Bq]g\[rq], \[Bq]t\[rq] (wielkimi lub małymi literami) to dana liczba jest interpretowana jako podana w będących potęgą dwójki kilobajtach, megabajtach, gigabajtach, terabajtach itd. Jeśli nie poda się \fIrozmiaru\-systemu\-plików\fP to \fBmke2fs\fP utworzy system plików na podstawie rozmiaru urządzenia. .PP Jeśli uruchomi się \fBmke2fs\fP jako \fBmkfs.\fP\fIXXX\fP (np. \fBmkfs.ext2\fP, \fBmkfs.ext3\fP lub \fBmkfs.ext4.\fP) zastępuję to opcję \fB\-t\fP \fIXXX\fP, tak więc \fBmkfs.ext3\fP utworzy system plików ext3, \fBmkfs.ext4\fP utworzy system plików ext4 itd. .PP Domyślne parametry do nowo tworzonych systemów plików, jeśli nie są przesłonięte przez poniższe opcje, są kontrolowane przez plik konfiguracyjny \fI/etc/mke2fs.conf\fP. Strona podręcznika \fBmke2fs.conf\fP(5) zawiera więcej szczegółów na ten temat. .SH OPCJE .TP \fB\-b\fP\fI rozmiar\-bloku\fP Określa rozmiar bloku w bajtach. Poprawnymi wartościami są potęgi dwójki \- od 1024 do 65536 (proszę jednak zauważyć, że jądro potrafi zamontować jedynie systemy plików o rozmiarze bloku mniejszym lub równym systemowemu rozmiarowi strony \- 4k w systemach x86 i do 64k na architekturach ppc64 i aarch64 \- w zależności od konfiguracji jądra). Gdy wartość ta zostanie pominięta, rozmiar\-bloku mke2fs jest ustalany na podstawie rozmiaru systemu plików oraz oczekiwanej jego eksploatacji (zobacz opcję \fB\-T\fP). W większości przypadków domyślnym rozmiarem bloku jest 4k. Jeśli \fIrozmiar\-bloku\fP jest poprzedzony minusem (\[Bq]\-\[rq]), to \fBmke2fs\fP używa heurystyki, aby określić poprawny rozmiar bloku z tym ograniczeniem, że będzie on wynosił co najmniej \fIrozmiar\-bloku\fP bajtów. Jest to przydatne przy sprzęcie wymagającym rozmiaru bloku będącego wielokrotnością 2k. .TP \fB\-c\fP Powoduje, że przed utworzeniem systemu plików, urządzenie zostanie sprawdzone w poszukiwaniu uszkodzonych bloków. Gdy opcja ta zostanie podana dwa razy, wykonany będzie wolniejszy test w trybie odczyt\-zapis, zamiast szybkiego testu w trybie tylko\-do\-odczytu. .TP \fB\-C\fP \fIrozmiar\-klastra\fP Określa rozmiar klastra w bajtach w przypadku systemów plików używających funkcji bigalloc. Poprawnymi wartościami rozmiaru klastra są wartości z zakresu od 2\- do 32768\-krotności rozmiar bloku systemu plików, będące jednocześnie potęgami dwójki. Rozmiar klastra można podać tylko, gdy włączono funkcję bigalloc (więcej informacji o tej funkcji można uzyskać zapoznając się z podręcznikiem \fBext4\fP(5)). Domyślnie, rozmiar klastra wynosi szesnastokrotność wielkości bloku. .TP \fB\-d\fP \fIkatalog\-główny\fP|\fIarchiwum\fP Kopiuje zawartość podanego katalogu lub archiwum tar do korzenia systemu plików. Archiwum tar jest dostępne tylko gdy mke2fs skompilowano z włączoną obsługą libarchive i w trakcie uruchomienia dostępna była biblioteka dzielona libarchive. Wartość specjalna \[Bq]\-\[rq] oznacza odczyt archiwum tar ze standardowego wejścia. .TP \fB\-D\fP Używa bezpośredniego wejścia/wyjścia podczas zapisu na dysk. Zapobiega to zajmowaniu przez mke2fs wielu buforów podręcznych, które mogą wpłynąć na inne aplikacje, podczas działania na obciążonym serwerze. Opcja ta spowoduje znaczne spowolnienie działania mke2fs, więc jest to pójście na kompromis. .TP \fB\-e\fP \fIzachowanie\-w\-razie\-błędu\fP Zmienia zachowanie jądra, gdy wykryty zostanie błąd. We wszystkich przypadkach błąd systemu plików powoduje uruchomienie \fBe2fsck\fP(8) podczas następnego restartu w celu sprawdzenia systemu plików. \fIZachowanie\-w\-razie\-błędu\fP może przyjmować następujące wartości: .RS 1.2i .TP 1.2i \fBcontinue\fP Kontynuuje normalną pracę. .TP \fBremount\-ro\fP Powoduje przejście systemu plików w tryb tylko do odczytu. .TP \fBpanic\fP Wywołuje panikę jądra. .RE .TP \fB\-E\fP \fIopcje\-rozszerzone\fP Ustawia rozszerzone opcje systemu plików. Opcje rozszerzone są oddzielone przecinkami i mogą zawierać argument podany po znaku równości (\[Bq]=\[rq]). Opcja \fB\-E\fP była nazwana \fB\-R\fP we wcześniejszych wersjach \fBmke2fs\fP i jest wciąż akceptowana w celu zachowania kompatybilności wstecznej, lecz jest przestarzała. Obsługiwane są następujące opcje: .RS 1.2i .TP \fBassume_storage_prezeroed\fP[\fB=\fP<\fB0\fP aby wyłączyć, \fB1\fP aby włączyć>] Jeśli jest włączone, \fBmke2fs\fP przyjmuje, że nośnik został wcześniej wyzerowany, pomija zatem zerowanie dziennika i tablic i\-węzłów oraz oznacza flagi grupy bloków wskazując, że tablica i\-węzłów została wyzerowana. .TP \fBdiscard\fP Próbuje wykonać operację discard na blokach w czasie tworzenia systemu (jest to przydatne na SSD albo tzw. rzadkich dyskach lub dyskach dynamicznie alokowanych). Gdy urządzenie informuje że operacja discard również zeruje dane (każde kolejne odczytanie po tej operacji, a przed zapisem, zwraca zero), to wszystkie jeszcze niewyzerowane tabele i\-węzłów są oznaczane jako wyzerowane. Znacznie przyspiesza to inicjowanie systemu. Tak jest domyślnie. .TP \fBencoding=\fP\fInazwa\-kodowania\fP Włącza funkcję \fIcasefold\fP w superbloku i ustawia \fInazwę\-kodowania\fP jako używane kodowanie. Jeśli nie podano \fInazwy\-kodowania\fP, użyte będzie kodowanie określone w pliku \fBmke2fs.conf\fP(5). .TP \fBencoding_flags=\fP\fIflagi\-kodowania\fP Definiuje parametry do operacji kodowania znaków nazw plików. Jeśli flaga nie jest zmieniana przy użyciu tego parametru, korzysta się z wartości domyślnej. \fIFlagi\-kodowania\fP powinny być listą flag do włączenia, z przecinkiem jako separatorem. Aby wyłączyć flagę, należy go dodać do listy z przedrostkiem \[Bq]no\[rq]. Obecnie jedyną flagą jaką można ustawić, to \fIstrict\fP oznaczająca, że nieprawidłowe łańcuchy znaków powinny być odrzucane przez system plików. W domyślnej konfiguracji flaga \fIstrict\fP jest wyłączona. .TP \fBlazy_itable_init\fP[\fB=\fP<\fB0\fP aby wyłączyć, \fB1\fP aby włączyć>] Jeśli jest włączone oraz włączona jest funkcja uninit_bg, to tabela i\-węzłów nie będzie w pełni inicjowana przez \fBmke2fs\fP. Przyspiesza to znacznie inicjalizację systemu plików, lecz wymaga zakończenia inicjowania systemu plików w tle, przez jądro, podczas gdy system plików jest wcześniej zamontowany. Jeśli pominie się wartość opcji, jest używana domyślnie 1, aby włączyć zerowanie leniwej tabeli i\-węzłów. .TP \fBlazy_journal_init\fP[\fB=\fP<\fB0\fP aby wyłączyć, \fB1\fP aby włączyć>] Jeśli jest włączone, to i\-węzeł dziennika nie będzie w pełni zerowany przez \fBmke2fs\fP. Znacznie przyspiesza to inicjowanie systemu, ale niesie niewielkie ryzyko, jeśli system załamie się przed pełnym, jednokrotnym nadpisaniem dziennika. Jeśli opcja zostanie pominięta, przyjmuje domyślną wartość 1, włączając leniwe zerowanie i\-węzła dziennika. .TP \fBmmp_update_interval=\fP\fIinterwał\fP Dostosowuje pierwotny interwał aktualizacji MMP (zabezpieczenia przed wielokrotnym montowaniem) do \fIinterwału\fP sekund. Podanie wartości 0 spowoduje użycia domyślnego interwału. Podany interwał musi być mniejszy niż 300 sekund. Wymaga włączonej funkcji \fBmmp\fP. \fBnodiscard\fP Nie próbuje wykonać operacji discard na blokach w czasie tworzenia systemu plików. .TP \fBno_copy_xattrs\fP Zwykle \fBmke2fs\fP skopiuje atrybuty rozszerzone plików w hierarchii katalogu określonej (opcjonalną) opcją \fB\-d\fP. Niniejsza opcja wyłączy to zachowanie i pozostawi pliki w nowo utworzonym systemie plików bez atrybutów rozszerzonych. .TP \fBnum_backup_sb=\fP\fB0\fP|\fB1\fP|\fB2\fP Jeśli włączona jest funkcja \fBsparse_super2\fP systemu plików, to ta opcja kontroluje liczbę zapasowych superbloków utworzonych w systemie plików. Może być ich 0, 1 lub 2. .TP \fBoffset=\fP\fIprzesunięcie\fP Tworzy system plików z przesunięciem od początku urządzenia lub pliku. Może się to przydać przy tworzeniu obrazów dysków dla maszyn wirtualnych. .TP .TP \fBorphan_file_size=\fP\fIrozmiar\fP Ustawia rozmiar pliku służącego do śledzenia niepodlinkowanych, lecz wciąż otwartych i\-węzłów oraz i\-węzłów które właśnie są przycinane. Większy plik zwiększa skalowalność, najlepiej jest zarezerwować kilka bloków na procesor. .TP \fBpacked_meta_block\fP[\fB=\fP<\fB0\fP aby wyłączyć, \fB1\fP aby włączyć>] Umieszcza mapy bitowe alokacji i tabelę i\-węzłów na początku dysku. Do zadziałania opcja ta wymaga włączonej funkcji flex_bg systemu plików, utworzy ona również dziennik na początku systemu plików. Jest przydatna w przypadku urządzeń z pamięcią flash, które na początku dysku używają pamięci SLC. Maksymalizuje również zasięg ciągłych bloków danych, co jest korzystne w określonych wyspecjalizowanych przypadkach użycia, takich jak obsługiwane Shingled Drives. .TP \fBquotatype\fP Określa, które typy udziałów dyskowych (usrquota, grpquota, prjquota \- tj. użytkownika, grupy, projektu) powinny być włączone w tworzonym systemie plików. Argumentem tej opcji rozszerzonej powinna być lista, używająca dwukropka jako separatora. Opcja działa wyłącznie jeśli ustawiono właściwość \fBquota\fP. Domyślnie inicjowanymi typami udziałów, jeśli nie poda się tej opcji, są udziały użytkownika i grupy. Jeśli włączono właściwość projektu, zainicjowane będą również udziały projektu. .TP \fBresize=\fP\fImaksymalna\-zmiana\-online\fP Rezerwuje przestrzeń, dzięki której tablica deskryptora grupy bloków może się powiększyć, aby obsłużyć system plików z \fImaksymalną\-zmianą\-online\fP bloków. .TP \fBrevision=\fP\fIrewizja\-systemu\-plików\fP Określa rewizję systemu plików. Rewizja 0 systemu plików zapewnia kompatybilność z jądrami Linux starszymi niż 1.2 (pochodzących sprzed 1995 r.). Jest to przydatne tylko do celów testowych lub dla osób, chcących korzystać z bardzo wczesnych, historycznych systemów Linux. Obecna wartość domyślna (obsługiwana przez wszystkie współczesne systemy Linux) to rewizja 1 .TP \fBroot_owner\fP[\fB=\fP\fIuid\fP\fB:\fP\fIgid\fP] Określa numeryczny identyfikator użytkownika (UID) i grupy (GID) w katalogu głównym. Jeśli nie poda się \fIuid\fP\fB:\fP\fIgid\fP, używa identyfikatora użytkownika i grupy użytkownika uruchamiającego \fBmke2fs\fP. W \fBmke2fs\fP 1.42 i wcześniejszych, UID i GID katalogu głównego były ustawiane domyślnie na UID i GID użytkownika uruchamiającego polecenie mke2fs. Opcja \fBroot_owner=\fP pozwala na jawne podanie tych wartości i zapobiega efektom ubocznym dla użytkowników, którzy nie spodziewają się domyślnego zachowania programu \fBmke2fs\fP. .TP \fBroot_perms\fP[\fB=\fP\fIuprawnienia\fP] Określa uprawnienia katalogu głównego w formacie ósemkowym. Jeśli nie poda się żadnych uprawnień, to katalog główny będzie miał ustawione uprawnienia zgodnie z domyślną umask systemu plików. .TP \fBstride=\fP\fIrozmiar\-części\fP Konfiguruje system plików do macierzy RAID z \fIrozmiarem\-części\fP (ang. stride size lub chunk size) bloków systemu plików. Jest to liczba bloków odczytywanych lub zapisywanych na dysk przed przejściem na następny dysk. To ustawienie wpływa głównie na położenie metadanych systemu plików, takich jak mapy bitów podczas wykonywania \fBmke2fs\fP, aby zapobiec umieszczeniu ich na jednym dysku, co mogłoby negatywnie wpłynąć na wydajność. Może być również użyte przez alokator bloków. .TP \fBstripe_width=\fP\fIrozmiar\-paska\fP Konfiguruje system plików do macierzy for RAID z \fIrozmiarem\-paska\fP (ang. stripe width) bloków systemu plików na pasek. Zazwyczaj jest to rozmiar\-części * N, gdzie N jest liczbą dysków z danymi w macierzy RAID (np. przy RAID 5, gdzie jest jeden dysk parzystości, M jest liczbą dysków w macierzy minus jeden). Pozwala to alokatorowi bloków na przeciwdziałanie cyklowi odczytu\-modyfikacji\-zapisu w pasku RAID, jeśli to możliwe, przy zapisie danych. .TP \fBtest_fs\fP Ustawia flagę superbloku systemu plików, oznaczającą, że może być on montowany przy użyciu eksperymentalnego kodu jądra, np. kodu systemu plików ext4dev. .RE .TP \fB\-F\fP Wymusza na \fBmke2fs\fP utworzenie systemu plików, nawet jeśli podane urządzenie nie jest partycją na specjalnym urządzeniu blokowym lub inne parametry nie mają sensu. Aby wymusić na \fBmke2fs\fP utworzenie systemu plików, nawet jeśli wygląda na to, że system plików jest w użyciu lub jest zamontowany (jest to niezwykle niebezpieczne), to opcja musi zostać podana dwukrotnie. .TP \fBg\fP\fI bloki\-na\-grupę\fP Określa liczbę bloków w grupie bloków. Ogólnie rzecz biorąc, nie ma powodu, aby użytkownik musiał kiedykolwiek ustawiać ten parametr, ponieważ wartość domyślna jest optymalna dla systemu plików (administratorzy, którzy tworzą systemy plików na macierzach RAID, powinny używać parametru RAID \fBstride\fP jako część opcji \fB\-E\fP, zamiast zmieniać liczbą bloków na grupę). Opcja jest przeznaczona dla deweloperów, którzy używają jej w sytuacjach testowych. .IP Jeśli włączona jest funkcja bigalloc, to opcja \fB\-g\fP określa liczbę klastrów w grupie bloków. .TP \fB\-G\fP\fI liczba\-grup\fP Określa liczbę grup bloków, która będzie spakowana razem, tworząc większą, wirtualną grupę bloków (lub \[Bq]flex_bg group\[rq]) w systemie plików ext4. Usprawnia to lokowanie metadanych i wydajność metadanych przy dużym obciążeniu. Liczba grup musi być potęgą dwójki i może być podana jedynie gdy włączona jest funkcja systemu plików \fBflex_bg\fP. .TP \fB\-i\fP\fI bajty\-na\-i\-węzeł\fP Określa współczynnik bajty/i\-węzeł. \fBmke2fs\fP tworzy i\-węzeł co każde \fIbajty\-na\-i\-węzeł\fP bajtów dysku. Im większy współczynnik \fIbajty\-na\-i\-węzeł\fP, tym więcej i\-węzłów. Generalnie, wartość ta nie powinna być mniejsza od rozmiaru bloku w systemie plików, gdyż wtedy byłoby utworzonych zbyt dużo i\-węzłów. Ostrzeżenie: wartość ta nie może być już zmieniona po utworzeniu systemu plików, więc należy ostrożnie dobrać wartość tego parametru. Proszę zauważyć, że zmiana rozmiaru systemu plików zmienia liczbę i\-węzłów która wpływa na ten współczynnik. .TP \fB\-I\fP\fI rozmiar\-i\-węzła\fP Określa rozmiar każdego i\-węzła w bajtach. Wartość \fIrozmiaru\-i\-węzła\fP musi być potęgą dwójki, większą lub równą 128. Większy rozmiar \fIrozmiaru\-i\-węzła\fP powoduje zwiększenie powierzchni zajmowanej przez tabelę i\-węzłów i zredukowanie użytecznej powierzchni systemu plików, a może również negatywnie wpłynąć na wydajność. Nie da się zmienić tej wartości po utworzeniu systemu plików. .IP Systemy plików z i\-węzłami o rozmiarze 128 bajtów nie obsługują znaczników czasu późniejszych niż 19 stycznia 2038. I\-węzły o rozmiarze 256 bajtów lub większym obsługują rozszerzone znaczniki czasu, identyfikatory projektów oraz możliwość przechowywania pewnych dodatkowych atrybutów w tabeli i\-węzłów, które wpływają na zwiększoną wydajność. .IP Domyślny rozmiar i\-węzła zależy od pliku \fBmke2fs.conf\fP(5). W pliku \fImke2fs.conf\fP rozprowadzanym razem z e2fsprogs domyślny rozmiar i\-węzła wynosi 256 bajtów we wszystkich systemach plików, z wyjątkiem GNU Hurd, ponieważ obsługuje on jedynie 128\-bajtowe i\-węzły. .TP \fB\-j\fP Powoduje utworzenie system plików z księgowaniem ext3. Gdy nie podano opcji \fB\-J\fP, przy tworzeniu dziennika zostaną użyte domyślne parametry oraz dobrany będzie właściwy rozmiar tego dziennika (na podstawie wielkości systemu plików) przechowywanego we wnętrzu systemu plików. Proszę zauważyć, że trzeba korzystać z jądra posiadającego wsparcie dla ext3, aby móc używać dziennika. .TP \fB\-J\fP\fI opcje\-dziennika\fP Tworzy dziennik ext3 używając opcji podanych z linii poleceń. Opcje te są oddzielone przecinkami i mogą posiadać argument, podawany po znaku równości (\[Bq]=\[rq]). Obsługiwane są następujące opcje: .RS 1.2i .TP \fBdevice=\fP\fIzewnętrzny\-dziennik\fP Przyłącza system plików do urządzenia blokowego dziennika znajdującego się na \fIzewnętrznym\-dzienniku\fP. Zewnętrzny dziennik musi być utworzony za pomocą polecenia .IP \fBmke2fs \-O journal_dev\fP \fIzewnętrzny\-dziennik\fP .IP Proszę zauważyć, że \fIzewnętrzny\-dziennik\fP musi zostać utworzony z tą samą wielkością bloku jak nowy system plików. Dodatkowo, o ile obsługa dołączania wielu systemów plików do pojedynczego dziennika zewnętrznego jest obecna, jądro Linux i \fBe2fsck\fP(8) nie obsługuje na razie dzielonych dzienników zewnętrznych. .IP Zamiast podawać nazwę urządzenia bezpośrednio, \fIzewnętrzny\-dziennik\fP może być określony przez \fBLABEL=\fP\fIetykieta\fP lub \fBUUID=\fP\fIUUID\fP, aby znaleźć zewnętrzny dziennik na podstawie etykiety woluminu lub UUID przechowywanego w superbloku ext2 na początku dziennika. Do wypisania etykiety i UUID urządzenia z dziennikiem można posłużyć się \fBdumpe2fs\fP(8). Zobacz także opis opcji \fB\-L\fP programu \fBtune2fs\fP(8). .TP \fBfast_commit_size=\fP\fIrozmiar\-szybkiego\-zatwierdzania\fP Tworzy dodatkowy obszar szybkiego zatwierdzania dziennika o rozmiarze \fIrozmiar\-szybkiego\-zatwierdzania\fP w kilobajtach. Opcja jest prawidłowa wyłącznie jeśli włączono funkcję \fBfast_commit\fP w danym systemie plików. Jeśli nie podano tej opcji, a funkcja \fBfast_commit\fP jest włączona, domyślnym rozmiarem tego obszaru będzie \fIrozmiar\-dziennika\fP / 64 megabajtów. Całkowity rozmiar dziennika z ustawioną funkcją \fBfast_commit\fP wynosi \fIrozmiar\-dziennika\fP + ( \fIrozmiar\-szybkiego\-zatwierdzania\fP * 1024) megabajtów. Całkowity rozmiar dziennika nie może być większy niż 10\ 240\ 000 bloków systemu plików lub połowy całkowitego rozmiaru systemu plików (mniejszą z tych wartości). .TP \fBlocation=\fP\fIpołożenie\-dziennika\fP Określa położenie dziennika. Argument \fIpołożenie\-dziennika\fP można podać jako numer bloku lub, jeśli liczba ma przyrostek określający jednostkę (\[Bq]M\[rq], \[Bq]G\[rq] itp.), liczbę interpretowaną jako przesunięcie od początku systemu plików. .TP \fBsize=\fP\fIrozmiar\-dziennika\fP Tworzy wewnętrzny dziennik (np. przechowywany wewnątrz systemu plików) o rozmiarze \fIrozmiar\-dziennika\fP megabajtów. Rozmiar dziennika musi wynosić co najmniej 1024 bloki systemu plików (np. 1MB przy korzystaniu z bloków 1k, 4MB przy blokach 4k, itd.) i nie może być większy niż 10\ 240\ 000 bloków systemu plików lub połowę całkowitego rozmiaru systemu plików (mniejsza z tych dwóch wartości). .RE .IP Dla danego systemu plików można podać tylko jedną z opcji \fBsize\fP lub \fBdevice\fP. .TP \fB\-l\fP \fInazwa\-pliku\fP Powoduje odczytanie listy uszkodzonych bloków z \fInazwy\-pliku\fP. Proszę zauważyć, że numery bloków na liście zepsutych bloków muszą być wygenerowane przy użyciu takiego samego rozmiaru bloków jaki użyty był w mke2fs. W rezultacie opcja \fB\-c\fP do \fBmke2fs\fP jest prostszą i mniej podatną na błędy metodą sprawdzenia dysku pod kątem zepsutych bloków przed formatowaniem go, gdyż \fBmke2fs\fP automatycznie podaje odpowiednie parametry do programu \fBbadblocks\fP. .TP \fB\-L\fP\fI nowa\-etykieta\-woluminu\fP Ustawia etykietę woluminu systemu plików na \fInową\-etykietę\-woluminu\fP. Maksymalna długość etykiety woluminu to 16 bajtów. .TP \fB\-m\fP\fI procent\-zarezerwowanych\-bloków\fP Określa procent bloków systemu plików, zarezerwowanych dla superużytkownika. Zapobiega to fragmentacji i pozwala demonom działającym z uprawnieniami roota, takim jak \fBsyslogd\fP(8), na poprawne kontynuowanie działania po tym, gdy procesy nieuprzywilejowane nie będą już mogły zapisywać do systemu plików. Domyślna wartość to 5%. .TP \fB\-M\fP\fI ostatnio\-montowany\-katalog\fP Ustawia katalog ostatniego montowania systemu plików. Opcja ta może być użyteczna ze względu na aplikacje, dla których katalog ostatniego montowania wskazuje, gdzie należy zamontować dany system plików. .TP \fB\-n\fP Powoduje, że \fBmke2fs\fP nie tworzy systemu plików, lecz wyświetla co zrobiłby, gdyby miał go utworzyć. Można wykorzystać tę opcję do określenia położenia zapasowych superbloków danego systemu plików tak długo, jak parametry \fBmke2fs\fP, które były podane podczas pierwotnego tworzenia systemu plików, są ponownie użyte (oczywiście z dodaną opcją \fB\-n\fP). .TP \fB\-N\fP\fI liczba\-i\-węzłów\fP Zmienia domyślnie wyliczoną liczbę i\-węzłów, które powinny być zarezerwowane dla systemu plików (a która bazuje na liczbie bloków i współczynniku \fIbajty\-na\-i\-węzeł\fP). To pozwala użytkownikowi podać bezpośrednio liczbę żądanych i\-węzłów. .TP \fB\-o\fP\fI tworzący\-system\-plików\fP Służy do ręcznej zmiany domyślnej wartości pola \[Bq]creator operating system\[rq] (tworzący system operacyjny) systemu plików. Normalnie pole to jest ustawiane na nazwę systemu operacyjnego, do którego skompilowano plik wykonywalny \fBmke2fs\fP. .TP \fB\-O \fP[\fB^\fP]\fIcecha\fP[\fB,\fP...] Tworzy system plików z podanymi cechami (opcjami systemu plików), przesłaniając domyślne opcje systemu plików. Cechy, które są włączane domyślnie, są podane w relacji \fIbase_features\fP, albo w sekcji \fI[defaults]\fP pliku \fI/etc/mke2fs.conf\fP , albo w podsekcji \fI[fs_types]\fP w przypadku typów użycia, zgodnie z opcją \fB\-T\fP, zmodyfikowane później przez relację \fIfeatures\fP z podsekcji \fI[fs_types\fP] w przypadku systemu plików i typów użycia. Strona podręcznika \fBmke2fs.conf\fP(5) zawiera więcej szczegółów. Konfiguracja charakterystyczna dla danego system plików mieszcząca się w sekcji \fI[fs_types]\fP przesłoni domyślne opcje globalne z sekcji \fI[defaults]\fP. .sp Cecha systemu plików będzie edytowana później albo przez zestaw cech podanych przez tę opcję lub, jeśli nie użyto tej opcji, przez relację \fIdefault_features\fP do tworzonych typów systemów plików, lub w sekcji \fI[defaults]\fP pliku konfiguracyjnego. .sp Zestaw cech systemu plików składa się z listy cech, oddzielonych przecinkami, które mają być włączone. Aby wyłączyć którąś cechę, należy poprzedzić nazwę właściwości znakiem karetki (\[Bq]\[ha]\[rq]). Cechy z zależnościami nie będą poprawnie usuwane. Pseudo\-cecha \[Bq]none\[rq] wyłączy wszystkie właściwości systemu plików. .TP Więcej informacji o cechach, które można ustawić, znajduje się w podręczniku \fBext4\fP(5). .TP \fB\-q\fP .\" .TP .\" .BI \-t " test" .\" Check the device for bad blocks before creating the file system .\" using the specified test. Ciche działanie. Przydatne, gdy \fBmke2fs\fP działa z poziomu skryptu. \fB\-S\fP Zapisuje jedynie superblok i deskryptory grupy. Może się to przydać jedynie w ekstremalnych przypadkach, takich jak mało prawdopodobna sytuacja, gdy uszkodzony zostanie cały superblok i kopie zapasowe superbloków. Jest to ostateczna metoda odzyskania dla zaawansowanych użytkowników. Powoduje ona, że \fBmke2fs\fP ponownie inicjuje superblok i deskryptory grup, lecz nie dotyka tablicy i\-węzłów, bloku, ani map bitowych i\-węzłów. Natychmiast po użyciu tej opcji należy uruchomić program \fBe2fsck\fP, a i tak nie jest pewne, czy że uda się odzyskać jakiekolwiek dane. Z powodu wielu możliwych opcji \fBmke2fs\fP, które wpływają na układ dysku, konieczne jest podanie dokładnie tych samych opcji formatu, takich jak rozmiar bloku, typ systemu plików, flagi właściwości i inne możliwe do zmiany opcje, bowiem użycie innych kombinacji doprowadzi do dalszej degradacji systemu plików. W niektórych przypadkach, takich jak zmiana rozmiaru systemu plików lub włączenie właściwości już po formatowaniu, nie da się poprawnie nadpisać wszystkich superbloków, zatem przynajmniej część systemu plików zostanie uszkodzona. Najbezpieczniej jest wypróbować tę opcję na pełnej kopii systemu plików, co umożliwi wypróbowanie innych opcji, gdy ta nie zadziała. .TP \fB\-T\fP\fI typ\-systemu\-plików\fP Określa typ systemu plików (np. ext2, ext3, ext4 itp.) do utworzenia. Jeśli nie poda się tej opcji, \fBmke2fs\fP wybierze domyślny na podstawie polecenia, które go uruchomiło (np. mkfs.ext2, mkfs.ext3 itd.) lub na podstawie domyślnego systemu plików, zdefiniowanego plikiem \fI/etc/mke2fs.conf\fP. Opcja kontroluje, który system plików jest używany jako domyślny, na podstawie wpisu konfiguracyjnego \fBfstypes\fP w \fI/etc/mke2fs.conf\fP. .sp Jeśli opcja \fB\-O\fP jest użyta do jawnego dodania lub usunięcia opcji systemu plików, które powinny być ustawiane w nowo tworzonych systemach plików, to wynikowy system plików może nie być obsługiwany przez żądany \fItyp\-systemu\-plików\fP. (np. \[Bq]\fBmke2fs \-t ext3 \-O extent /dev/sdXX\fP\[rq] utworzy system plików, który nie jest obsługiwany przez implementację ext3 w jądrze Linux, a \[Bq]\fBmke2fs \-t ext3 \-O ^has_journal /dev/hdXX\fP\[rq] utworzy system plików nieposiadający dziennika i, w związku z tym, nieobsługiwany przez kod systemu plików ext3 w jądrze Linux). .TP \fB\-T\fP\fI typ\-użycia\fP[\fB,\fP...] Określa, w jaki sposób dany system plików będzie wykorzystywany. Dzięki temu \fBmke2fs\fP może wybrać optymalne parametry dla systemu plików. Obsługiwane typy użycia są zdefiniowane w pliku konfiguracyjnym \fI/etc/mke2fs.conf\fP. Użytkownik może podać jeden lub więcej typów użycia, za pomocą listy, oddzielając poszczególne pozycje przecinkiem. .sp Jeśli nie poda się tej opcji, to \fBmke2fs\fP wybierze pojedynczy, domyślny typ użycia, bazując na rozmiarze tworzonego systemu plików. Jeśli rozmiar systemu plików jest mniejszy niż 3 megabajty, to \fBmke2fs\fP użyje typu \fBfloppy\fP (dyskietka) systemu plików. Jeśli rozmiar będzie się większy lub równy 3 megabajty, lecz mniejszy niż 512 megabajtów, to \fBmke2fs\fP utworzy system plików typu \fBsmall\fP (mały). Jeśli rozmiar systemu plików będzie większy lub równy 4 terabajty, ale mniejszy niż 16 terabajtów, użytym typem będzie \fBbig\fP (duży). W przypadku systemu plików o wielkości ponad 16 terabajtów, użyty zostanie typ \fBhuge\fP (ogromny). W pozostałych przypadkach, \fBmke2fs\fP(8) użyje domyślnego typu systemu plików: \fBdefault\fP. .TP \fB\-U\fP\fI UUID\fP Ustawia uniwersalnie unikatowy identyfikator (universally unique identifier \- UUID) systemu plików na \fIUUID\fP. UUID składa się z serii cyfr w systemie szesnastkowym oddzielonych myślnikami, jak np.: \[Bq]c1b9d5a2\-f162\-11cf\-9ece\-0020afc76f16\[rq]. Parametr \fIUUID\fP może przyjmować też następujące wartości: .RS 1.2i .TP \fIclear\fP usuwa UUID systemu plików .TP \fIrandom\fP generuje nowy, przypadkowy UUID .TP \fItime\fP generuje nowy UUID, oparty na czasie .RE .TP \fB\-v\fP Wypisuje szczegółowe informacje. .TP \fB\-V\fP Wypisuje numer wersji \fBmke2fs\fP i wychodzi. .TP \fB\-z\fP \fIplik\-zapasowy\fP Przed nadpisaniem bloku w systemie plików, zapisuje jego starą zawartość do pliku zapasowego. Później można użyć programu \fBe2undo\fP(8) do przywrócenia starej zawartości systemu plików z pliku zapasowego, jeśli coś pójdzie nie tak. Jeśli jako \fIplik\-zapasowy\fP poda się pusty łańcuch, przyjmie on wartość domyślną: mke2fs\-\fIurządzenie\fP.e2undo w katalogu określonym zmienną środowiskową \fIE2FSPROGS_UNDO_DIR\fP albo dyrektywą \fIundo_dir\fP w pliku konfiguracyjnym. OSTRZEŻENIE: Plik zapasowy nie pomoże w przypadku utraty zasilania lub zawieszenia systemu. .SH ŚRODOWISKO .TP \fBMKE2FS_SYNC\fP Jeśli jest ustawiona na niezerową wartość całkowitą, to jej wartość jest używana do określenia częstości wywoływania \fBsync\fP(2) podczas inicjowania tabeli i\-węzłów. .TP \fBMKE2FS_CONFIG\fP Określa położenie pliku konfiguracyjnego (patrz \fBmke2fs.conf\fP(5)). .TP \fBMKE2FS_FIRST_META_BG\fP Jeśli jest ustawiona na niezerową wartość całkowitą, to jej wartość jest używana do określenia pierwszej grupy metabloków. Przeznaczona jest głównie do debugowania. .TP \fBMKE2FS_DEVICE_SECTSIZE\fP Jeśli jest ustawiona na niezerową wartość całkowitą, to jej wartość jest używana do określenia logicznego rozmiaru sektora \fIurządzenia\fP. .TP \fBMKE2FS_DEVICE_PHYS_SECTSIZE\fP Jeśli jest ustawiona na niezerową wartość całkowitą, to jej wartość jest używana do określenia fizycznego rozmiaru sektora \fIurządzenia\fP. .TP \fBMKE2FS_SKIP_CHECK_MSG\fP Jeśli jest ustawiona, nie są pokazywane wiadomości automatycznego sprawdzania systemu plików, spowodowane liczbą montowań lub interwałem sprawdzania. .SH AUTOR Ta wersja \fBmke2fs\fP została napisana przez Theodora Ts'o . .SH DOSTĘPNOŚĆ \fBmke2fs\fP jest częścią pakietu e2fsprogs i jest dostępne na stronie http://e2fsprogs.sourceforge.net. .SH "ZOBACZ TAKŻE" \fBmke2fs.conf\fP(5), \fBbadblocks\fP(8), \fBdumpe2fs\fP(8), \fBe2fsck\fP(8), \fBtune2fs\fP(8), \fBext4\fP(5) .PP .SH TŁUMACZENIE Tłumaczenie niniejszej strony podręcznika: Przemek Borys , Grzegorz Goławski i Michał Kułach . .PP Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z .UR https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html GNU General Public License w wersji 3 .UE lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI. .PP Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej .MT manpages-pl-list@lists.sourceforge.net .ME .