.\" -*- coding: UTF-8 -*- .\" SPDX-License-Identifier: Linux-man-pages-1-para .\" .\" This man page is Copyright (C) 1999 Andi Kleen . .\" .\" $Id: udp.7,v 1.7 2000/01/22 01:55:05 freitag Exp $ .\" .\"******************************************************************* .\" .\" This file was generated with po4a. Translate the source file. .\" .\"******************************************************************* .TH udp 7 "2 maja 2024 r." "Linux man\-pages 6.9.1" .SH NAZWA udp \- Protokół datagramów użytkownika dla IPv4 .SH SKŁADNIA .nf \fB#include \fP \fB#include \fP \fB#include \fP .P \fIudp_socket\fP\fB = socket(AF_INET, SOCK_DGRAM, 0);\fP .fi .SH OPIS Jest to implementacja opisanego w RFC\ 768 protokołu datagramów użytkownika. Implementuje usługę bezpołączeniowych, niepewnych pakietów datagramowych. Kolejność pakietów może się zmienić przed ich dotarciem do celu, mogą one też zostać powielone. UDP generuje i sprawdza sumy kontrolne, aby wykryć błędy transmisji. .P Podczas tworzenia gniazda UDP jego adresy: lokalny i zdalny są nieokreślone. Datagramy można wysyłać natychmiast za pomocą \fBsendto\fP(2) lub \fBsendmsg\fP(2), podając jako argument prawidłowy adres docelowy. Gdy dla gniazda jest wywołane \fBconnect\fP(2), ustawiany jest domyślny adres docelowy i od tego momentu można wysyłać datagramy za pomocą \fBsend\fP(2) lub \fBwrite\fP(2), nie podając adresu docelowego. Nadal możliwe jest wysyłanie do innych adresów docelowych, przekazując adres do funkcji \fBsendto\fP(2) lub \fBsendmsg\fP(2). Aby odbierać pakiety, gniazdo może zostać najpierw przypisane do adresu lokalnego za pomocą \fBbind\fP(2). W przeciwnym przypadku, warstwa gniazd automatycznie przypisze wolny port lokalny spoza zakresu zdefiniowanego przez \fI/proc/sys/net/ipv4/ip_local_port_range\fP i przypisze gniazdo do \fBINADDR_ANY\fP. .P Wszystkie operacje odbioru zwracają tylko jeden pakiet. Gdy pakiet jest mniejszy niż przekazany bufor, zwracane są tylko dane o rozmiarze pakietu; gdy pakiet jest większy niż bufor, pakiet jest obcinany i ustawiany jest znacznik \fBMSG_TRUNC\fP. \fBMSG_WAITALL\fP nie jest wspierane. .P Opcje IP mogą być wysyłane lub odbierane za pomocą opcji gniazda opisanych w \fBip\fP(7). Są one przetwarzane przez jądro tylko wtedy, gdy włączony jest odpowiedni parametr w \fI/proc\fP (ale nadal są przekazywane do programu użytkownika, nawet gdy kontrolka jest wyłączona). Zobacz \fBip\fP(7). .P Gdy przy wysyłaniu ustawiony jest znacznik \fBMSG_DONTROUTE\fP, adres docelowy musi odnosić się do lokalnego adresu interfejsu i pakiet jest wysyłany jedynie do tego interfejsu. .P Domyślnie UDP pod Linuksem wykrywa MTU (Maximum Transmission Unit) ścieżki. Oznacza to, że jądro utrzymuje informacje o MTU określonego docelowego adresu IP i zwraca \fBEMSGSIZE\fP, jeśli pakiet UDP jest większy niż MTU. W takim wypadku aplikacja powinna zmniejszyć rozmiar pakietu. Wykrywanie MTU ścieżki można wyłączyć ustawiając opcję \fBIP_MTU_DISCOVER\fP gniazda lub używając pliku \fI/proc/sys/net/ipv4/ip_no_pmtu_disc\fP, szczegóły opisano w \fBip\fP(7). Jeśli jest wyłączone, UDP podzieli wychodzące pakiety UDP, których rozmiar przekracza MTU, na mniejsze pakiety. Jednakże wyłączenie wykrywania MTU ścieżki nie jest zalecane, gdyż ma negatywny wpływ na wydajność i niezawodność. .SS "Format adresu" UDP stosuje format adresu IPv4 \fIsockaddr_in\fP opisany w \fBip\fP(7). .SS "Obsługa błędów" Wszystkie błędy krytyczne są przekazywane do programu użytkownika jako wartość zwracana, nawet gdy gniazdo nie jest połączone. Dotyczy to także błędów asynchronicznych otrzymywanych z sieci. Można też otrzymać błąd dotyczący pakietu wcześniej wysłanego z danego gniazda. To zachowanie różni się od wielu innych implementacji gniazd BSD, które nie przekazują żadnych błędów, gdy gniazdo nie jest połączone. Zachowanie Linuksa ma oparcie w \fBRFC\ 1122\fP. .P Dla zgodności z kodem odziedziczonym w wersjach 2.0 i 2.2 jądra Linuksa było możliwe ustawienie opcji \fBSOL_SOCKET\fP \fBSO_BSDCOMPAT\fP, aby otrzymywać błędy zdalne tylko wtedy, gdy gniazdo jest połączone (z wyjątkiem \fBEPROTO\fP i \fBEMSGSIZE\fP). Błędy wygenerowane lokalnie są zawsze przekazywane. Obsługa tej opcji została usunięta w kolejnych wersjach jądra; szczegóły można znaleźć w \fBsocket\fP(7). .P Gdy włączona jest opcja \fBIP_RECVERR\fP, wszystkie błędy są przechowywane w kolejce błędów gniazda i mogą być odczytywane za pomocą \fBrecvmsg\fP(2) z ustawionym znacznikiem \fBMSG_ERRQUEUE\fP. .SS "Interfejsy /proc" Systemowe ustawienia parametrów można zmieniać, używając plików z katalogu \fI/proc/sys/net/ipv4/\fP. .TP \fIudp_mem\fP (od Linuksa 2.6.25) Jest wektorem trzech liczb całkowitych zawierających numery stron, które mogą być kolejkowane przez wszystkie gniazda UDP. .RS .TP \fImin\fP Do chwili przekroczenia podanej liczny stron, UDP nie przejmuje się zużyciem pamięci. Kiedy ilość pamięci zaalokowanej przez UDP przekroczy tę liczbę, UDP zaczyna zmniejszać zużycie pamięci. .TP \fIpressure\fP Wartość została wprowadzona, naśladując \fItcp_mem\fP (patrz \fBtcp\fP(7)) .TP \fImax\fP Liczba stron, które mogą być kolejkowane przez wszystkie gniazda UDP. .RE .IP Domyślne wartości powyższych trzech pozycji są wyliczane podczas startu systemu na podstawie ilości dostępnej pamięci. .TP \fIudp_rmem_min\fP (liczba całkowita; wartość domyślna: PAGE_SIZE; od Linuksa 2.6.25) Minimalny rozmiar, bajtach, bufora otrzymywania używanego z umiarem przez gniazda UDP. Każde gniazdo UDP jest w stanie użyć tego rozmiaru do otrzymywania danych, nawet jeśli całkowita liczba stron gniazd UDP przekroczy \fIudp_mem\fP. .TP \fIudp_wmem_min\fP (liczba całkowita; wartość domyślna: PAGE_SIZE; od Linuksa 2.6.25) Minimalny rozmiar, bajtach, bufora wysyłania używanego z umiarem przez gniazda UDP. Każde gniazdo UDP jest w stanie użyć tego rozmiaru do wysyłania danych, nawet jeśli całkowita liczba stron gniazd UDP przekroczy \fIudp_mem\fP. .SS "Opcje gniazda" Aby ustawić lub pobrać opcję gniazda UDP, należy wywołać \fBgetsockopt\fP(2) w celu odczytania lub \fBsetsockopt\fP(2) w celu zapisania opcji, ustawiając argument poziomu opcji na \fBIPPROTO_UDP\fP. Jeśli nie zaznaczono inaczej, \fIoptval\fP jest wskaźnikiem do \fIint\fP. .P Poniższa lista dotyczy opcji gniazd charakterystycznych dla UDP. W podręczniku \fBsocket\fP(7) opisano pewne inne opcje gniazd, które dotyczą również gniazd UDP. .TP \fBUDP_CORK\fP (od Linuksa 2.5.44) .\" FIXME document UDP_ENCAP (new in Linux 2.5.67) .\" From include/linux/udp.h: .\" UDP_ENCAP_ESPINUDP_NON_IKE draft-ietf-ipsec-nat-t-ike-00/01 .\" UDP_ENCAP_ESPINUDP draft-ietf-ipsec-udp-encaps-06 .\" UDP_ENCAP_L2TPINUDP rfc2661 .\" FIXME Document UDP_NO_CHECK6_TX and UDP_NO_CHECK6_RX, added in Linux 3.16 Jeśli ta opcja zostanie włączona, to wszystkie dane na wyjściu tego gniazda są łączone do pojedynczego datagramu, który zostanie wysłany, kiedy ta opcja zostanie wyłączona. Opcja ta nie powinna być używana w kodzie, który w zamierzeniu ma być przenośny. .TP \fBUDP_SEGMENT\fP (od Linuksa 4.18) Włącza odciążanie segmentacji UDP. Odciążanie segmentacji zmniejsza koszt \fBsend\fP(2) przez transferowanie danych wielu datagramów w pojedynczym, dużym pakiecie, za pomocą ścieżki transmisji jądra, nawet gdy przekracza to MTU. Duży pakiet jest dzielony według rozmiaru segmentu na serię datagramów tak późno, jak to możliwe. Ten krok odciążania segmentacji jest wykonywany sprzętowo, jeśli jest to obsługiwane albo programowo, w innym przypadku. Opcja ta przyjmuje wartość w zakresie [\fB0\fP,\ \fBUSHRT_MAX\fP], która ustawia rozmiar segmentu: rozmiar całego datagramu, z wyłączeniem nagłówka UDP. Rozmiar segmentu należy wybrać w taki sposób, aby w pojedynczym wywołaniu były wysłane co najwyżej 64 datagramy i aby datagramy po segmentacji spełniały te same reguły MTU, które dotyczą datagramów wysyłanych bez tej opcji. Odciążanie segmentacji zależy od odciążania sum kontrolnych, ponieważ sumy kontrolne datagramów są obliczane po segmentacji. Opcję tę można ustawić również dla poszczególnych wywołań \fBsendmsg\fP(2), przekazując ją jako \fBcmsg\fP(3). Wartość równa zero wyłącza tę funkcję. Opcji tej nie należy używać w kodzie, który ma być przenośny. .TP \fBUDP_GRO\fP (od Linuksa 5.0) Włącza odciążanie odbiorcze UDP. Po włączeniu, gniazdo może otrzymywać dane wielu datagramów jako pojedynczy, duży bufor, razem z \fBcmsg\fP(3), który zawiera rozmiar segmentu. Opcja ta jest odwrotnością odciążania segmentacji. Redukuje koszt obsługi odbioru, obsługując dane wielu datagramów jako pojedynczy, duży pakiet w ścieżce odbiorczej jądra nawet, gdy przekracza to MTU. Opcji tej nie należy używać w kodzie, który ma być przenośny. .SS "Kontrolki systemowe (ioctl)" Do poniższych kontrolek wejścia/wyjścia można uzyskać dostęp za pomocą funkcji \fBioctl\fP(2). Prawidłowa składnia to: .P .RS .nf \fBint\fP\fI value\fP\fB;\fP \fIerror\fP\fB = ioctl(\fP\fIudp_socket\fP\fB, \fP\fIioctl_type\fP\fB, &\fP\fIvalue\fP\fB);\fP .fi .RE .TP \fBFIONREAD\fP (\fBSIOCINQ\fP) .\" See http://www.securiteam.com/unixfocus/5KP0I15IKO.html .\" "GNUnet DoS (UDP Socket Unreachable)", 14 May 2006 Pobiera jako argument wskaźnik do liczby całkowitej. Zwraca w tej zmiennej rozmiar następnego oczekującego datagramu lub 0, w razie braku oczekujących datagramów. \fBOstrzeżenie:\fP \fBFIONREAD\fP nie daje możliwości rozróżnienia przypadku braku datagramów od przypadku, w którym następny oczekujący datagram zawiera zero bajtów danych. Żeby rozróżnić takie sytuacje bezpieczniej jest używać \fBselect\fP(2), \fBpoll\fP(2) lub \fBepoll\fP(7). .TP \fBTIOCOUTQ\fP (\fBSIOCOUTQ\fP) Zwraca liczbę bajtów danych w lokalnej kolejce pakietów wychodzących. Obsługiwane jedynie przez Linuksa 2.4 i późniejsze wersje. .P Ponadto wspierane są wszystkie kontrolki wejścia/wyjścia opisane w \fBip\fP(7) i \fBsocket\fP(7). .SH BŁĘDY Przy wysyłaniu lub odbieraniu za pośrednictwem gniazd UDP mogą wystąpić wszystkie błędy zdefiniowane dla \fBsocket\fP(7) lub \fBip\fP(7). .TP \fBECONNREFUSED\fP Z adresem docelowym nie był skojarzony żaden odbiorca. Może to być spowodowane przez uprzednie wysłanie pakietu za pośrednictwem danego gniazda. .SH WERSJE .\" .SH CREDITS .\" This man page was written by Andi Kleen. \fBIP_RECVERR\fP pojawiło się w Linuksie 2.2. .SH "ZOBACZ TAKŻE" \fBip\fP(7), \fBraw\fP(7), \fBsocket\fP(7), \fBudplite\fP(7) .P Plik źródeł jądra \fIDocumentation/networking/ip\-sysctl.txt\fP. .P RFC\ 768 dla protokołu datagramów użytkownika. .br RFC\ 1122 dla wymagań hostów. .br RFC\ 1191 dla opisu badania MTU ścieżki. .PP .SH TŁUMACZENIE Tłumaczenie niniejszej strony podręcznika: Andrzej Krzysztofowicz , Robert Luberda i Michał Kułach . .PP Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z .UR https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html GNU General Public License w wersji 3 .UE lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI. .PP Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej .MT manpages-pl-list@lists.sourceforge.net .ME .