.\" -*- coding: UTF-8 -*-
.de  Sp \" Vertical space (when we can't use .PP)
.if t .sp .5v
.if n .sp
..
.\" -*- mode: troff; coding: utf-8 -*-
.\" Automatically generated by Pod::Man 5.0102 (Pod::Simple 3.45)
.\"
.\" Standard preamble:
.\" ========================================================================
.de  Vb \" Begin verbatim text
.ft CW
.nf
.ne \\$1
..
.de  Ve \" End verbatim text
.ft R
.fi
..
.ie  n \{\
.    ds C` ""
.    ds C' ""
'br\}
.el\{\
.    ds C`
.    ds C'
'br\}
.\" \*(C` and \*(C' are quotes in nroff, nothing in troff, for use with C<>.
.ie  \n(.g .ds Aq \(aq
.el       .ds Aq '
.\"
.\" Escape single quotes in literal strings from groff's Unicode transform.
.de  IX
..
.\"
.\" If the F register is >0, we'll generate index entries on stderr for
.\" titles (.TH), headers (.SH), subsections (.SS), items (.Ip), and index
.\" entries marked with X<> in POD.  Of course, you'll have to process the
.\" output yourself in some meaningful fashion.
.\"
.\" Avoid warning from groff about undefined register 'F'.
.nr rF 0
.if  \n(.g .if rF .nr rF 1
.if  (\n(rF:(\n(.g==0)) \{\
.    if \nF \{\
.        de IX
.        tm Index:\\$1\t\\n%\t"\\$2"
..
.        if !\nF==2 \{\
.            nr % 0
.            nr F 2
.        \}
.    \}
.\}
.rr rF
.\" ========================================================================
.\"
.IX Title "WGET 1"
.\"*******************************************************************
.\"
.\" This file was generated with po4a. Translate the source file.
.\"
.\"*******************************************************************
.TH WGET 1 "8 marca 2025 r." "GNU Wget 1.25.0" "GNU Wget"
.if  n .ad l
.\" For nroff, turn off justification.  Always turn off hyphenation; it makes
.\" way too many mistakes in technical documents.
.nh
.SH NAZWA
wget \- nieinteraktywny program do pobierania z sieci
.SH SKŁADNIA
.IX Header SKŁADNIA
wget [\fIopcja\fP]... [\fIURL\fP]...
.SH OPIS
.IX Header OPIS
GNU Wget jest wolnym programem narzędziowym do pobierania plików z
sieci. Obsługuje protokoły HTTP, HTTPS i FTP, a także pobieranie poprzez
serwery proxy HTTP.
.PP
Wget jest nieinteraktywny, co pozwala mu działać w tle, w czasie gdy
użytkownik nie jest zalogowany. Dzięki temu użytkownik może rozpocząć
pobieranie i rozłączyć się z komputerem, pozwalając Wgetowi na zakończenie
pracy. Większość przeglądarek WWW wymaga ciągłej obecności człowieka, co
staje się uciążliwe przy pobieraniu dużej ilości danych.
.PP
Wget potrafi podążać za odnośnikami zawartymi w stronach HMTL, XHTML i CSS
oraz tworzyć lokalne wersje zdalnych witryn, w pełni odtwarzając strukturę
katalogów oryginalnej strony. Jest to czasami nazywane \[Bq]pobieraniem
rekurencyjnym\[rq]. Podczas takiego działania Wget respektuje ustalenia
Standardu Robot Exclusion (\fI/robots.txt\fP). Możliwe jest poinstruowanie
programu, by w pobieranych plikach przekształcał odnośniki tak, aby
wskazywały na lokalne kopie, do przeglądania bez połączenia.
.PP
Wget został zaprojektowany tak, by działać solidnie również przy powolnych
bądź niestabilnych połączeniach. Jeżeli pobieranie nie udaje się z powodu
problemów z siecią, ponawia próby aż do ściągnięcia całości pliku. Jeśli
dany serwer obsługuje taką możliwość, Wget nakaże kontynuację pobierania od
miejsca, w którym przerwano.
.SH OPCJE
.IX Header OPCJE
.SS "Składnia opcji"
.IX Subsection "Składnia opcji"
Wget używa GNU getopt do przetwarzania argumentów wiersza poleceń, więc
każda opcja ma długi i krótki format. Długie opcje są łatwiejsze do
zapamiętania, lecz wpisuje się je dłużej. Można dowolnie łączyć oba style
zapisu lub podać opcje po argumentach wiersza poleceń. Można więc użyć:
.PP
.Vb 1
\&        wget \-r \-\-tries=10 http://fly.srk.fer.hr/ \-o log
.Ve
.PP
Spacja pomiędzy opcją akceptującą argument i argumentem może być
pominięta. Zamiast \fB\-o log\fP można wpisać \fB\-olog\fP.
.PP
Można umieścić kilka opcji, które nie wymagają argumentów razem, tak jak
poniżej:
.PP
.Vb 1
\&        wget \-drc <URL>
.Ve
.PP
Jest to równoważne zapisowi:
.PP
.Vb 1
\&        wget \-d \-r \-c <URL>
.Ve
.PP
Ponieważ opcje mogą być podane po argumentach, może być konieczne
oddzielenie ich za pomocą \fB\-\-\fP. Poniższe polecenie spróbuje pobrać URL
\fB\-x\fP, zapisując niepowodzenie do \fIlog\fP:
.PP
.Vb 1
\&        wget \-o log \-\- \-x
.Ve
.PP
Opcje, które akceptują listy oddzielone przecinkami, respektują konwencję
podania pustej listy, która usuwa ich wartosć. Jest to przydatne do
wyczyszczenia ustawień \fI.wgetrc\fP np. jeśli \fI.wgetrc\fP użytkownika ustawia
\f(CW\*(C`exclude_directories\*(C'\fP na \fI/cgi\-bin\fP, to poniższy przykład
najpierw zresetuje wartość, a następnie ustawi ją na \fI/~nobody\fP i
\fI/~somebody\fP. Można również wyczyścić listę w \fI.wgetrc\fP.
.PP
.Vb 1
\&        wget \-X "" \-X /~nobody,/~somebody
.Ve
.PP
Większość opcji, która nie akceptuje argumentów są opcjami \fIlogicznymi\fP
tzn. takimi, których stan można opisać zmienną zero\-jedynkową
(\[Bq]logiczną\[rq]). Na przykład \fB\-\-follow\-ftp\fP mówi Wgetowi, aby podążał
za linkami FTP z plików HTML, a \&\fB\-\-no\-glob\fP nakazuje nieprzeprowadzania
rozwijania masek URL\-i FTP. Opcje logiczne są albo \fIpozytywne\fP, albo
\fInegatywne\fP (te zaczynają się od \fB\-\-no\fP). Wszystkie takie opcje mają kilka
własności.
.PP
Jeżeli nie zaznaczono inaczej, to przyjmuje się, że domyślne zachowanie jest
przeciwne niż to, które zapewnia opcja. Na przykład udokumentowane istnienie
\fB\-\-follow\-ftp\fP wskazuje, że domyślnie \fInie\fP podąża się za linkami FTP ze
stron HTML.
.PP
Działanie opcji pozytywnych można odwrócić dodając \fB\-\-no\-\fP do ich nazw;
analogicznie w przypadku opcji negatywnych (wyłączających) \- usuwając
przedrostek \fB\-\-no\-\fP. Może to wyglądać na niepotrzebne \-\- skoro domyślnym
działaniem opcji pozytywnych jest nie robienie czegoś, to po co zapewniać
metodę jawnego wyłączania ich? Wynika to z działania pliku startowego, który
może zmienić wartości domyślne. Przykładowo, skorzystanie z wpisu
\f(CWfollow_ftp = on\fP w pliku \fI.wgetrc\fP powoduje, że Wget domyślnie podąża
(\fIfollow\fP) za dowiązaniami FTP, natomiast opcja \fB\-\-no\-follow\-ftp\fP jest
jedynym sposobem na przywrócenie wartości pierwotnie domyślnych z wiersza
poleceń.
.SS "Podstawowe opcje uruchamiania"
.IX Subsection "Podstawowe opcje uruchamiania"
.IP \fB\-V\fP 4
.IX Item \-V
.PD 0
.IP \fB\-\-version\fP 4
.IX Item \-\-version
.PD
Wyświetla wersję Wgeta.
.IP \fB\-h\fP 4
.IX Item \fB\-h\fP
.PD 0
.IP \fB\-\-help\fP 4
.IX Item \-\-help
.PD
Wypisuje komunikat pomocy, opisujący wszystkie opcje, jakie można przekazać
Wgetowi w wierszu poleceń.
.IP \fB\-b\fP 4
.IX Item \-b
.PD 0
.IP \fB\-\-background\fP 4
.IX Item \-\-background
.PD
Przechodzi w tło natychmiast po rozpoczęciu pracy.  Jeśli nie podano pliku
wyjściowego za pomocą \fB\-o\fP, wyjście jest przekierowywane do \fIwget\-log\fP.
.IP "\fB\-e\fP \fIpolecenie\fP" 4
.IX Item "\-e polecenie"
.PD 0
.IP "\fB\-\-execute\fP \fIpolecenie\fP" 4
.IX Item "\-\-execute polecenie"
.PD
Wykonuje \fIpolecenie\fP tak, jakby było częścią \fI.wgetrc\fP. Polecenie wywołane
w ten sposób zostanie wykonane \&\fIpo\fP poleceniach z \fI.wgetrc\fP, więc będzie
mieć nad nimi priorytet. Aby podać kilka poleceń wgetrc, należy użyć opcji
\fB\-e\fP wielokrotnie.
.SS "Opcje dziennika i pliku wejściowego"
.IX Subsection "Opcje dziennika i pliku wejściowego"
.IP "\fB\-o\fP \fIdziennik\fP" 4
.IX Item "\-o dziennik"
.PD 0
.IP \fB\-\-output\-file=\fP\fIdziennik\fP 4
.IX Item \-\-output\-file=dziennik
.PD
Rejestruje wszystkie komunikaty w pliku \fIdziennika\fP.  Normalnie są
zgłaszane na standardowym wyjściu błędów.
.IP "\fB\-a\fP \fIdziennik\fP" 4
.IX Item "\-a dziennik"
.PD 0
.IP \fB\-\-append\-output=\fP\fIdziennik\fP 4
.IX Item \-\-append\-output=dziennik
.PD
Dodaje komunikaty na końcu pliku \fIdziennika\fP.  Jest to to samo, co \fB\-o\fP,
tyle że dopisuje do \fIdziennika\fP zamiast nadpisywać stary. Jeśli plik
\fIdziennik\fP nie istnieje, jest tworzony.
.IP \fB\-d\fP 4
.IX Item \fB\-d\fP
.PD 0
.IP \fB\-\-debug\fP 4
.IX Item \-\-debug
.PD
Włącza wyjście diagnostyczne, czyli wypisywanie rozmaitych informacji
ważnych dla twórców Wget, gdy nie działa on poprawnie. Administrator systemu
mógł skompilować Wget bez obsługi trybu usuwania błędów, wówczas \&\fB\-d\fP nie
będzie działać.  Należy zauważyć, że kompilacja z obsługą diagnostyki jest
zawsze bezpieczna \*(-- Wget skompilowany w ten sposób \&\fInie\fP będzie
wypisywał żadnych informacji diagnostycznych dopóki nie zażąda się tego
opcją \fB\-d\fP.
.IP \fB\-q\fP 4
.IX Item \-q
.PD 0
.IP \fB\-\-quiet\fP 4
.IX Item \-\-quiet
.PD
Tryb cichy. Wyłącza wyjście Wget.
.IP \fB\-v\fP 4
.IX Item \fB\-v\fP
.PD 0
.IP \fB\-\-verbose\fP 4
.IX Item \-\-verbose
.PD
Pełne wyjście, z wszystkimi dostępnymi danymi. Jest to opcja domyślna.
.IP \fB\-nv\fP 4
.IX Item \-nv
.PD 0
.IP \fB\-\-no\-verbose\fP 4
.IX Item \-\-no\-verbose
.PD
Niepełne wyjście \-\- wyłącza pełne wyjście, ale nie ucisza całkowicie (to
robi się opcją \fB\-q\fP); komunikaty o błędach i podstawowe informacje będą
nadal wypisywane.
.IP \fB\-\-report\-speed=\fP\fItyp\fP 4
.IX Item \-\-report\-speed=typ
Wypisuje przepustowość jako \fItyp\fP. Jedyną akceptowaną wartością są bity
(\fBbits\fP).
.IP "\fB\-i\fP \fIplik\fP" 4
.IX Item "\-i plik"
.PD 0
.IP \fB\-\-input\-file=\fP\fIplik\fP 4
.IX Item \-\-input\-file=plik
.PD
Odczytuje URL\-e z lokalnego lub zewnętrznego \fIpliku\fP. Jeśli jako \fIplik\fP
podano \fB\-\fP, to URL\-e są czytane ze standardowego wejścia (aby czytać z
pliku nazwanego \fB\-\fP, należy użyć zapisu \fB./\-\fP).
.Sp
Czyta URL\-e z pliku wejściowego \fIplik\fP, w związku z czym nie trzeba ich
podawać w wierszu poleceń.  Jeśli URL\-e podano zarówno w wierszu poleceń,
jak i w pliku wejściowym, to pierwsze zostaną pobrane pliki wymienione w
wierszu poleceń.  Jeśli nie podano opcji \fB\-\-force\-html\fP, to \fIplik\fP
powinien składać się z zestawu URL\-i \- po jednym na wiersz.
.Sp
Jednakże jeśli zostanie podana opcja \fB\*(--force\-html\fP, to plik będzie
traktowany jak dokument \fBhtml\fP.  Mogą się wówczas pojawić kłopoty z
odnośnikami względnymi, które można rozwiązać dodając \&\f(CW\*(C`<base href="\fP\fIurl\fP\f(CW">\*(C'\fP do pliku lub podając \fB\*(--base=\fP\fIurl\fP w
wierszu poleceń.
.Sp
Jeśli \fIplik\fP jest plikiem zewnętrznym, to dokument zostanie potraktowany
automatycznie jako \fBhtml\fP, jeśli jego Content\-Type pasuje do
\fBtext/html\fP. Co więcej, położenie \fIpliku\fP zostanie użyte jako href, jeśli
nie podano innego.
.Sp
Jeśli \fIplik\fP jest lokalny, w systemach które to obsługują, zostanie
otworzony ze znacznikiem \f(CW\*(C`O_NONBLOCK\*(C'\fP, w celu umożliwienia
nieblokujących odczytów z pliku. \fBWget\fP będzie próbował kontynuować odczyt
z pliku do momentu osiągnięcia jego końca lub zamknięcia go. W ten sposób
można strumieniować listę plików do pobrania, przy czym lista ta może być
generowana dynamicznie w czasie wykonywania procesu. Obecnie funkcja ta nie
jest dostępna na platformach Windows.
.IP \fB\-\-input\-metalink=\fP\fIplik\fP 4
.IX Item \-\-input\-metalink=plik
Pobiera pliki wyszczególnione w lokalnym \fIpliku\fP Metalink. Obsługiwany jest
Metalink w wersji 3 i 4.
.IP \fB\-\-keep\-badhash\fP 4
.IX Item \-\-keep\-badhash
Pozostawia pobrane pliki Metalink z nieprawidłowym skrótem. Dodaje .badhash
do nazwy plików Metalink z niezgodną sumą kontrolną (nie nadpisując przy tym
istniejących plików).
.IP \fB\-\-metalink\-over\-http\fP 4
.IX Item \-\-metalink\-over\-http
Korzysta z żądań HTTP HEAD zamiast GET i pobiera metadane Metalink z
nagłówków odpowiedzi. Następnie przełącza się na pobrania Metalink. Jeśli
nie odnajdzie prawidłowych metadanych Metalink, zapasowo dokona
standardowego pobrania HTTP. Włącza pobieranie/przetwarzanie plików
\fBContent\-Type: application/metalink4+xml\fP.
.IP \fB\-\-metalink\-index=\fP\fInumer\fP 4
.IX Item \-\-metalink\-index=numer
Ustawia numer kolejny metaurl \fBapplication/metalink4+xml\fP Metalink na
\fInumer\fP. Dostępne są numery od 1 do całkowitej dostępnej liczby
\[Bq]application/metalink4+xml\[rq]. Podanie 0 lub \fBinf\fP spowoduje wybranie
pierwszego poprawnego. Metaurle, takie jak z \fB\-\-metalink\-over\-http\fP mogły
być posortowane według wartości klucza priorytetu; należy o tym pamiętać
podając prawidłowy \fInumer\fP.
.IP \fB\-\-preferred\-location\fP 4
.IX Item \-\-preferred\-location
Ustawia preferowane położenie zasobów Metalink. Wartość jest stosowana, gdy
dostępnych jest wiele zasobów o tym samym priorytecie.
.IP \fB\-\-xattr\fP 4
.IX Item \-\-xattr
Korzysta z atrybutów rozszerzonych systemu plików, aby zachować oryginalny
URL i wartość nagłówka Referer HTTP, jeśli był użyty.
.Sp
Proszę pamiętać, że URL mógł zawierać prywatne informacje, takie jak tokeny
dostępu lub inne poświadczenia.
.IP \fB\-F\fP 4
.IX Item \-F
.PD 0
.IP \fB\-\-force\-html\fP 4
.IX Item \-\-force\-html
.PD
Kiedy wejście jest czytane z pliku, wymusza aby było traktowane jako plik
HTML.  Pozwala to na pobieranie względnych odnośników z istniejących plików
HTML znajdujących się na lokalnym dysku naszego komputera, przez dodanie
znacznika \f(CW\*(C`<base href="\fP\fIurl\fP\f(CW">\*(C'\fP do pliku HTML lub
użycie opcji \fB\*(--base\fP.
.IP "\fB\-B\fP \fIURL\fP" 4
.IX Item "\-B URL"
.PD 0
.IP \fB\-\-base=\fP\fIURL\fP 4
.IX Item \-\-base=URL
.PD
Przekształca linki względne używając \fIURL\-i\fP jako punktu odniesienia, przy
odczytywaniu linków z pliku HTML określonego opcją \fB\-i\fP/\fB\-\-input\-file\fP
(razem z \fB\-\-force\-html\fP lub gdy plik został pobrany z serwera zewnętrznego,
opisującego go jako HTML). Jest to odpowiednik obecności znacznika \f(CWBASE\fP
w pliku wejściowym HTML, z wartością \&\fIURL\fP jako wartość atrybutu
\f(CWhref\fP.
.Sp
Na przykład przy podaniu \fBhttp://foo/bar/a.html\fP do \fIURL\fP i odczytaniu
przez Wgeta \fB../baz/b.html\fP z pliku wejściowego, zostanie on przekształcony
do \fBhttp://foo/baz/b.html\fP.
.IP \fB\-\-config=\fP\fIPLIK\fP 4
.IX Item \-\-config=plik
Określa położenie pliku konfiguracyjnego, który ma być użyty zamiast
domyślnego (domyślnych). Podanie \-\-no\-config wyłączy odczytywanie plików
konfiguracyjnych. Jeśli użyje się jednocześnie \-\-config i \-\-no\-config, opcja
\-\-no\-config jest ignorowana.
.IP \fB\-\-rejected\-log=\fP\fIdziennik\fP 4
.IX Item \-\-rejected\-log=dziennik
Zapisuje wszystkie odmówione URL\-e do \fIdziennika\fP jako wartości rozdzielone
przecinkiem. Wartości zawierają powód odmowy, URL oraz URL macierzysty, w
którym go znaleziono.
.SS "Opcje pobierania"
.IX Subsection "Opcje pobierania"
.IP \fB\-\-bind\-address=\fP\fIADRES\fP 4
.IX Item \-\-bind\-address=ADRES
Podczas tworzenia klienckich połączeń TCP/IP, wiąże z lokalnym komputerem,
przez \f(CW\*(C`bind()\*(C'\fP, zadany \fIADRES\fP. \fIADRES\fP można podać jako nazwę
hosta lub adres IP.  Może się przydać jeśli dany komputer ma przypisane
kilka adresów IP.
.IP \fB\-\-bind\-dns\-address=\fP\fIADRES\fP 4
.IX Item \-\-bind\-dns\-address=ADRES
[tylko libcares] Adres ten przesłania trasę dla żądań DNS. Opcja ta jest
przydatna w połączeniu z \fB\-\-dns\-servers\fP, do ominięcia standardowych
ustawień z /etc/resolv.conf. \&\fIADDRES\fP należy podać jako adres IPv4 lub
IPv6. Aby opcja była dostępna, Wget musi być zbudowany z biblioteką
libcares.
.IP \fB\-\-dns\-servers=\fP\fIADRESY\fP 4
.IX Item \-\-dns\-servers=ADRESY
[tylko libcares] Podane adres(y) przesłaniają standardowe adresy serwerów
nazw np. skonfigurowane w /etc/resolv.conf. \&\fIADRESY\fP można podać jako
adresy IPv4 lub IPv6, oddzielając je przecinkami. Aby opcja była dostępna,
Wget musi być zbudowany z biblioteką libcares.
.IP "\fB\-t\fP \fIliczba\fP" 4
.IX Item "\-t liczba"
.PD 0
.IP \fB\-\-tries=\fP\fIliczba\fP 4
.IX Item \-\-tries=liczba
.PD
Ustawia liczbę prób na \fIliczbę\fP. \fB0\fP lub \fBinf\fP oznacza próbowanie bez
końca. Domyślna wartość wynosi 20, z wyjątkiem błędów krytycznych, takich
jak \[Bq]odrzucono połączenie\[rq] lub \[Bq]nie znaleziono\[rq] (404), gdy
nie podejmuje się ponownych prób.
.IP "\fB\-O\fP \fIplik\fP" 4
.IX Item "\-O plik"
.PD 0
.IP \fB\-\-output\-document=\fP\fIplik\fP 4
.IX Item \-\-output\-document=plik
.PD
Dokumenty nie będą zapisywane do odpowiednich plików, ale wszystkie zostaną
sklejone i zapisane do \fIpliku\fP. Jeśli jako \fIplik\fP podano \fB\-\fP, dokumenty
będą zapisane na standardowe wyjście, wyłączając konwersję linków (proszę
użyć \fB./\-\fP, aby zapisać do pliku o nazwie \fB\-\fP).
.Sp
Użycie \fB\-O\fP \fInie\fP jest przeznaczone jako \[Bq]użyj nazwy \fIpliku\fP zamiast
tej z URL\-a\[rq], lecz jest to odpowiednik przekierowania powłoki: \fBwget \-O plik http://foo\fP jest zaprojektowane do działania jak \fBwget \-O \- http://foo > plik\fP; \fIplik\fP zostanie natychmiast przycięty, i \fIcała\fP zawartość
pobierania zostanie do niego zapisana.
.Sp
Z tego powodu, \fB\-N\fP (sprawdzanie znacznika czasowego) nie jest obsługiwane
w połączeniu z \fB\-O\fP: ponieważ \fIplik\fP jest zawsze nowo tworzony, będzie
miał on zawsze całkiem nowy znacznik czasowy. Przy użyciu tej kombinacji
wyświetlane jest ostrzeżenie.
.Sp
Podobnie, używanie \fB\-r\fP lub \fB\-p\fP z \fB\-O\fP może nie działać zgodnie z
przewidywaniami: Wget nie będzie pobierał pierwszego pliku do \fIpliku\fP, a
reszty do zwykłych plików; \fIcała\fP zawartość pobierania zostanie umieszczona
w \fIpliku\fP. Zostało to wyłączone w wersji 1.11, lecz powróciło (z
ostrzeżeniem) w 1.11.2, ponieważ są przypadki, gdzie takie zachowanie może
mieć sens.
.Sp
Łączenie z opcją \fB\-nc\fP jest możliwe tylko, gdy podany plik wyjściowy nie
istnieje.
.Sp
Proszę zauważyć, że kombinacja z \fB\-k\fP jest dozwolona tylko przy pobieraniu
pojedynczego dokumentu, ponieważ w takim przypadku, wszystkie relatywne URI
zostaną przekształcone w URI zewnętrzne. Opcja \fB\-k\fP nie ma sensu przy wielu
URI, które zostały pobrane do pojedynczego pliku, stąd \fB\-k\fP może być użyte
tylko, jeśli wyjściem jest zwykły plik.
.IP \fB\-nc\fP 4
.IX Item \-nc
.PD 0
.IP \fB\-\-no\-clobber\fP 4
.IX Item \-\-no\-clobber
.PD
Jeśli plik jest pobierany więcej niż raz do tego samego katalogu, zachowanie
Wgeta zależy od kilku opcji, między innymi \fB\-nc\fP.  W pewnych przypadkach
istniejący lokalny plik będzie nadpisany lub \fIprzebity\fP (ang. clobbered),
przy powtórzeniu ściągania.  W innych przypadkach zostanie zachowany.
.Sp
Przy uruchomieniu Wget bez opcji \fB\-N\fP, \fB\-nc\fP, \fB\-r\fP lub \fB\-p\fP pobranie
tego samego pliku do tego samego katalogu spowoduje pozostawienie
pierwotnego egzemplarza \fIpliku\fP i nadanie drugiemu nazwy \&\fIplik\fP\fB.1\fP.
Gdy plik będzie ściągany kolejny raz, trzeci egzemplarz otrzyma nazwę
\fIfile\fP\fB.2\fP, i tak dalej (jest tak również z opcją \fB\-nd\fP, nawet jeśli
działa równocześnie \fB\-r\fP lub \fB\-p\fP).  Przy podanej opcji \fB\-nc\fP, zachowanie
takie jest wstrzymywane, a Wget odmawia pobrania nowszych kopii \fIpliku\fP.
Dlatego też, \[Bq]\f(CWno\-clobbe\fP\[rq] jest w rzeczywistości złą nazwą dla
tego trybu \-\- nie chroni on przed nadpisywaniem (gdyż temu zapobiegają już
numeryczne przyrostki), ale przed zachowywaniem wielu wersji pliku.
.Sp
Przy uruchomieniu Wget z \fB\-r\fP lub \fB\-p\fP, ale bez \fB\-N\fP, \fB\-nd\fP czy \fB\-nc\fP,
ponowne ściągnięcie pliku powoduje, że nowa kopia po prostu nadpisuje
starą.  Dodanie \fB\-nc\fP zapobiega takiemu zachowaniu, skutkując zamiast tego
zachowaniem pierwotnej wersji i ignorowaniem ewentualnych nowych kopii z
serwera.
.Sp
Przy uruchomieniu Wget z \fB\-N\fP, z opcją \fB\-r\fP lub \fB\-p\fP albo bez niej,
decyzja, czy ściągać nową wersję pliku czy też nie, zależy od znaczników
czasu (dat modyfikacji) i rozmiarów lokalnego i zdalnego pliku.  \fB\-nc\fP nie
można podawać równocześnie z \fB\-N\fP.
.Sp
Łączenie z \fB\-O\fP/\fB\-\-output\-document\fP jest możliwe tylko, gdy podany plik
wyjściowy nie istnieje.
.Sp
Proszę zauważyć, że jeśli podano \fB\-nc\fP, pliki z przyrostkami \fB.html\fP lub
\&\fB.htm\fP będą odczytywane z dysku i przetwarzane tak, jakby zostały pobrane z
sieci.
.IP \fB\-\-backups=\fP\fIkopia\-zapasowa\fP 4
.IX Item \-\-backups=kopia\-zapasowa
Przed nadpisaniem pliku, istniejący jest zachowywany poprzez dodanie
przyrostka \&\fB.1\fP (\fB_1\fP w VMS) do nazwy pliku. Przy kolejnym przebiegu
kolejne kopie zapasowe mają nazwy zmieniane na \fB.2\fP, \fB.3\fP itd., aż do
osiągnięcia liczby \fIkopii\-zapasowych\fP (gdy ją przekroczą są usuwane).
.IP \fB\-\-no\-netrc\fP 4
.IX Item \-\-no\-netrc
Nie próbuje uzyskiwać poświadczeń z pliku \fI.netrc\fP. Domyślnie plik
\&\fI.netrc\fP jest przeszukiwany pod kątem poświadczeń, jeśli ich nie podano w
wierszu polecenia, a konieczne jest uwierzytelnienie.
.IP \fB\-c\fP 4
.IX Item \-c
.PD 0
.IP \fB\-\-continue\fP 4
.IX Item \-\-continue
.PD
Kontynuuje pobieranie częściowo ściągniętego pliku.  Przydatne, gdy chcemy
dokończyć ściąganie rozpoczęte w poprzednim przebiegu Wgeta lub przez inny
program. Przykład:
.Sp
.Vb 1
\&        wget \-c ftp://sunsite.doc.ic.ac.uk/ls\-lR.Z
.Ve
.Sp
Jeśli w bieżącym katalogu istnieje plik \fIls\-lR.Z\fP, Wget przyjmie, że jest
to początkowy fragment zdalnego pliku i zażąda od serwera kontynuacji
pobierania od przesunięcia równego długości lokalnego pliku.
.Sp
Proszę zauważyć, że nie ma potrzeby podawania tej opcji jeśli chcemy tylko,
by aktualnie wywołany Wget ponownie próbował ściągać plik, w połowie którego
zostało zerwane połączenie.  Jest to zachowanie domyślne.  Opcja \fB\-c\fP
wpływa tylko na wznawianie pobrań zaczętych \fIprzed\fP bieżącym wywołaniem
Wget i tylko dla tych plików, których lokalne kopie nadal istnieją.
.Sp
Bez \fB\-c\fP, polecenie z poprzedniego przykładu pobrałby po prostu zdalny plik
do \fIls\-lR.Z.1\fP, zostawiając w spokoju obcięty plik \fIls\-lR.Z\fP.
.Sp
Jeśli użyjemy \fB\-c\fP dla niepustego pliku, a okaże się, że serwer nie
obsługuje kontynuacji ściągania, Wget zrestartuje pobieranie od zera i
całkowicie nadpisze istniejący plik.
.Sp
Począwszy od Wget 1.7, jeśli użyjemy \fB\-c\fP dla pliku, którego rozmiar jest
taki sam, jak na serwerze, to Wget odmówi ściągnięcia pliku i wypisze
komunikat objaśniający.  Tak samo dzieje się, gdy plik jest mniejszy na
serwerze niż lokalnie (prawdopodobnie dlatego, że został zmieniony na
serwerze od czasu naszej ostatniej próby ściągania) \[en] ponieważ
\[Bq]kontynuacja\[rq] jest bezsensowna, pobieranie nie zachodzi.
.Sp
Z drugiej strony, przy stosowaniu \fB\-c\fP, każdy plik, który jest większy na
serwerze niż lokalnie będzie uważany za nie w pełni ściągnięty.  Wówczas
pobranych i doczepionych na koniec pliku lokalnego zostanie tylko
\&\f(CW\*(C`(wielkość(zdalny) \- wielkośc(lokalny))\*(C'\fP bajtów.  W pewnych
przypadkach takie zachowanie jest pożądane \*(-- na przykład, można
skorzystać z \fBwget \-c\fP do ściągnięcia tylko nowej porcji danych, dopisanej
na końcu zbioru danych czy pliku dziennika.
.Sp
Jednakże, jeśli plik na serwerze jest większy dlatego, że został
\fIzmieniony\fP, a nie tylko \fIdoklejono\fP do niego dane, to w efekcie otrzymamy
zniekształcony plik.  Wget w żaden sposób nie może sprawdzić, czy lokalny
plik jest poprawną częścią początkową zdalnego.  Należy na to szczególnie
uważać stosując \fB\-c\fP w połączeniu z \fB\-r\fP, gdyż każdy plik będzie uważany
za kandydata na \[Bq]nieukończone ściąganie\[rq].
.Sp
Inną sytuacja, w której przy korzystaniu z \fB\-c\fP uzyskuje się zniekształcony
plik, zachodzi, gdy mamy do czynienia z ułomnym serwerami pośredniczącymi
HTTP, wstawiającym łańcuch \[Bq]transfer interrupted\[rq] do lokalnego
pliku. W przyszłości będzie może dodana opcja \[Bq]rollback\[rq],
obsługująca ten przypadek.
.Sp
Proszę zauważyć, że \fB\-c\fP działa tylko z serwerami FTP i HTTP, które
obsługują nagłówek \f(CW\*(C`Range\*(C'\fP.
.IP \fB\-\-start\-pos=\fP\fIPRZESUNIĘCIE\fP 4
.IX Item \-\-start\-pos=PRZESUNIĘCIE
Rozpoczyna pobieranie od niezerowej pozycji \fIPRZESUNIĘCIE\fP. Przesunięcie
można podać w bajtach, kilobajtach (z przyrostkiem \fBk\fP), megabajtach (z
przyrostkiem \fBm\fP) itd.
.Sp
\&\fB\-\-start\-pos\fP ma pierwszeństwo nad \fB\-\-continue\fP. Gdy poda się
jednocześnie \&\fB\-\-start\-pos\fP i \fB\-\-continue\fP, wget wypisze ostrzeżenie, a
następnie będzie działać, jak gdyby nie użyto \fB\-\-continue\fP.
.Sp
Konieczna jest obsługa kontynuacji pobierania po stronie serwera, w
przeciwnym przypadku opcja \fB\-\-start\-pos\fP nic nie da. Więcej szczegółów w
opisie opcji \fB\-c\fP.
.IP \fB\-\-progress=\fP\fItyp\fP 4
.IX Item \-\-progress=typ
Umożliwia wskazanie typu wskaźnika postępu. Dozwolonymi rodzajami wskaźnika
są \[Bq]dot\[rq] (kropka) i \[Bq]bar\[rq] (pasek).
.Sp
Domyślnie stosowany jest wskaźnik \[Bq]bar\[rq]. Rysowany jest wówczas pasek
postępu złożony ze znaków graficznych ASCII (zwany czasem wskaźnikiem
\[Bq]termometrowym\[rq]), wskazujący stan pobierania. Jeżeli wyjściem
programu nie jest TTY, to domyślnie zostanie użyty wskaźnik typu
\[Bq]dot\[rq].
.Sp
Aby przełączyć się na zapis kropkowy należy użyć opcji
\fB\-\-progres=dot\fP. Śledzi on pobieranie wypisując kropki, a każda oznacza
określoną ilość pobranych danych.
.Sp
Wskaźnik postępu \fItyp\fP może również przyjąć jeden lub więcej
parametrów. Parametry różnią się, w zależności od danego \fItypu\fP. Parametry
do \fItypu\fP podaje się, dołączając je pod dwukropku (:), w następujący sposób
\&\fB\-\-progress=\fP\fItyp\fP\fB:\fP\fIparametr1\fP\fB:\fP\fIparametr2\fP.
.Sp
Przy korzystaniu z tego wskaźnika, można ustalić \fIstyl\fP. Wykonuje się to
podając typ wskaźnika w postaci \fBdot:\fP\fIstyl\fP. W różnych stylach
pojedynczej kropce przypisuje się różne znaczenie.  W stylu
\f(CW\*(C`default\*(C'\fP każda kropka oznacza 1K (tysiąc), grupa liczy dziesięć
kropek, a wiersz 50 kropek.  Styl \f(CW\*(C`binary\*(C'\fP jest bardziej
\[Bq]komputerowy\[rq] \[en] 8K dla kropki, 16\-kropkowe grupy i 48 kropek w
wierszu (co daje 384K na wiersz). Przy pobieraniu dużych plików odpowiedni
jest styl \&\f(CW\*(C`mega\*(C'\fP \[en] każda kropka symbolizuje pobrane 64K, w
grupie jest osiem kropek, a w wierszu 48 (więc każdy wiersz zawiera
3M). Jeśli \f(CW\*(C`mega\*(C'\fP jest niewystarczające, można użyć
\f(CW\*(C`giga\*(C'\fP \- każda kropka symbolizuje 1M, w grupie jest osiem
kropek, a w wierszu 32 (co daje 32M na wiersz).
.Sp
Przy wybraniu \fB\-\-progress=bar\fP są dostępne obecnie dwa parametry: \fIforce\fP
i \fInoscroll\fP.
.Sp
Jeśli wyjście nie jest kierowane na TTY, pasek postępu zawsze zastępczo
zostanie zmieniony na \[Bq]dot\[rq], nawet gdy przy wywołaniu Wget podano
\fB\-\-progress=bar\fP. To zachowanie można zmienić i wymusić wyjście w postaci
\[Bq]bar\[rq], za pomocą parametru \[Bq]force\[rq]: \fB\-\-progress=bar:force\fP.
.Sp
Domyślnie, pasek postępu w stylu \fBbar\fP przewija nazwę pliku z lewej do
prawej, w trakcie pobierania pliku, jeśli nazwa pliku przekracza maksymalną
dozwoloną długość przydzieloną na wyświetlanie nazwy. W niektórych
przypadkach, takich jak przy korzystaniu z \&\fB\-\-progress=bar:force\fP, można
nie chcieć korzystać z funkcji przewijania nazwy w pasku postępu. Podając
parametr \[Bq]noscroll\[rq], Wget zostanie zmuszony do wyświetlenia
największej możliwej do pokazania części nazwy, nie korzystając z
przewijania.
.Sp
Proszę zauważyć, że domyślny styl można ustawić za pomocą polecenia
\f(CW\*(C`progress\*(C'\fP w swoim pliku \fI.wgetrc\fP. Ustawienie można przesłonić
w wierszu poleceń. Na przykład, aby wymusić wyjście paskowe bez przewijania,
należy użyć \fB\-\-progress=bar:force:noscroll\fP.
.IP \fB\-\-show\-progress\fP 4
.IX Item \-\-show\-progress
Zmusza wget do wyświetlania paska postępu niezależnie od ustawienia
szczegółowości.
.Sp
Domyślnie, wget wyświetla pasek postępu tylko w trybie pelnego
wyjścia. Można jednak preferować wyświetlanie paska postępu na ekranie z
innymi trybami szczegółowości, takimi jak \fB\-\-no\-verbose\fP lub
\fB\-\-quiet\fP. Często jest to oczekiwane rozwiązanie, przy wywoływaniu wget do
pobieraniu wielu mniejszych/większych plików. W takim przypadku wget można
wywołać z tym parametrem, aby uzyskać znacznie przejrzystrze wyjście na
ekranie.
.Sp
Opcja ta wymusi również wypisanie paska postępu na \fIstderr\fP, gdy połączy
się ją z opcją \fB\-\-output\-file\fP.
.IP \fB\-N\fP 4
.IX Item \-N
.PD 0
.IP \fB\-\-timestamping\fP 4
.IX Item \-\-timestamping
.PD
Włącza stosowanie znaczników czasu (time\-stamping).
.IP \fB\-\-no\-if\-modified\-since\fP 4
.IX Item \-\-no\-if\-modified\-since
Nie wysyła nagłówka If\-Modified\-Since (\[Bq]jeśli zmodyfikowano od\[rq]) w
trybie \fB\-N\fP. W zamian wysyła wstępne żądanie HEAD. Opcja ma znaczenie tylko
w trybie \fB\-N\fP.
.IP \fB\-\-no\-use\-server\-timestamps\fP 4
.IX Item \-\-no\-use\-server\-timestamps
Nie ustawia znacznika czasu pliku lokalnego na podstawie znacznika z
serwera.
.Sp
Domyślnie, gdy plik jest pobierany, używany jest znacznik czasu pliku
zdalnego. Pozwala to na użycie opcji \fB\-\-timestamping\fP w kolejnych
wywołaniach wgeta. Czasem korzystniej jest ustawić znacznik czasu na
podstawie rzeczywistego czasu pobierania; w tym celu powstała opcja
\fB\-\-no\-use\-server\-timestamps\fP.
.IP \fB\-S\fP 4
.IX Item \-S
.PD 0
.IP \fB\-\-server\-response\fP 4
.IX Item \-\-server\-response
.PD
Wypisuje nagłówki wysyłane przez serwery HTTP i odpowiedzi wysyłane przez
serwery FTP.
.IP \fB\-\-spider\fP 4
.IX Item \-\-spider
Wywołany z tą opcją, Wget będzie zachowywał się jak sieciowy \fIpająk\fP (Web
spider), to znaczy, że nie będzie pobierał stron, a jedynie sprawdzał, czy
tam są.  Można to wykorzystać to sprawdzenia zakładek (bookmarks), na
przykład tak:
.Sp
.Vb 1
\&        wget \-\-spider \-\-force\-html \-i bookmarks.html
.Ve
.Sp
Ta funkcja wymaga jeszcze wiele pracy, by Wget osiągnął możliwości zbliżone
do prawdziwych pająków \s-1WWW\s0.
.IP "\fB\-T\fP \fIsekundy\fP" 4
.IX Item "\-T sekundy"
.PD 0
.IP \fB\-\-timeout=\fP\fIsekundy\fP 4
.IX Item \-\-timeout=sekundy
.PD
Ustawia sieciowy czas oczekiwania na \fIsekundy\fP sekund. Jest to odpowiednik
jednoczesnego podania \fB\-\-dns\-timeout\fP, \fB\-\-connect\-timeout\fP i
\&\fB\-\-read\-timeout\fP.
.Sp
Podczas interakcji z siecią, Wget może sprawdzić czas oczekiwania i przerwać
operację, gdy zabiera zbyt dużo czasu. Zapobiega to takim anomaliom jak
zawieszenie odczytu i niekończące się łączenie. Jedynym domyślnym czasem
oczekiwania jest 900 sekundowe oczekiwanie na odczyt. Ustawienie
\[Bq]0\[rq], wyłączy go. Nie poleca się zmian domyślnych ustawień, chyba że
wie się, co się robi.
.Sp
Wszystkie opcje związane z czasami oczekiwania akceptują wartości dziesiętne
oraz ułamki sekundowe, np. \fB0.1\fP jest poprawną (choć bezsensowną) wartością
czasu oczekiwania. Wartości mniejsze od sekundy są przydatne do sprawdzania
czasu odpowiedzi serwera lub w celu testowania opóźnienia sieciowego.
.IP \fB\-\-dns\-timeout=\fP\fIsekundy\fP 4
.IX Item \-\-dns\-timeout=sekundy
Ustawia czas translacji adresów DNS na \fIsekundy\fP sekund. Jeśli translacja
DNS nie zostanie ukończona w podanym czasie, zakończy się błędem. Domyślnie,
nie ma ograniczeń czasowych innych niż wynikających z implementacji
bibliotek systemowych.
.IP \fB\-\-connect\-timeout=\fP\fIsekundy\fP 4
.IX Item \-\-connect\-timeout=sekundy
Ustawia czas oczekiwania połączenia na \fIsekundy\fP sekund. Połączenia TCP,
które potrzebują więcej czasu do poprawnego nawiązania, zostaną
przerwane. Domyślnie, czas oczekiwania połączenia nie jest zdefiniowany, z
wyłączeniem rozwiązań zaimplementowanych w bibliotekach systemowych.
.IP \fB\-\-read\-timeout=\fP\fIsekundy\fP 4
.IX Item \-\-read\-timeout=sekundy
Ustawia czasy oczekiwania odczytu (i zapisu) na \fIsekundy\fP
sekund. \[Bq]Czas\[rq] odnosi się tu do \fIczasu bezczynności\fP, tzn. jeśli w
dowolnej chwili pobierania, dane nie są otrzymywane przez więcej niż podana
liczba sekund, to odczyt zwraca błąd, a pobieranie jest restartowane. Opcja
ta nie wpływa bezpośrednio na czas trwania samego pobierania.
.Sp
Zdalny serwer może oczywiście przerwać połączenie wcześniej, niż wynika to z
wymagań tej opcji. Domyślny czas oczekiwania odczytu wynosi 900 sekund.
.IP \fB\-\-limit\-rate=\fP\fIwielkość\fP 4
.IX Item \-\-limit\-rate=wielkość
Ogranicza prędkość pobierania do \fIwielkość\fP bajtów na sekundę. Wielkość
może być wyrażona w bajtach, kilobajtach (z przyrostkiem \fBk\fP lub
megabajtach (z przyrostkiem \fBm\fP. Na przykład \fB\-\-limit\-rate=20k\fP ograniczy
prędkość pobierania do 20 KB/s. Jest to przydatne, gdy z jakiegoś powodu nie
chce się pozwolić Wgetowi na zajęcie całej przepustowości łącza.
.Sp
Opcja wymaga liczb dziesiętnych, połączonych z reguły z odpowiednim
przyrostkiem; poprawną wartością jest na przykład \fB\-\-limit\-rate=2.5k\fP.
.Sp
Proszę zauważyć, że implementację Wgeta jest wstrzymywanie transferu na
pewny czas po tym, gdy odczyt sieciowy zabiera mniej czasu niż wynikałoby to
z żądanej przepustowości. Ta strategia skutkuje ostatecznie spowolnieniem
transferu TCP do wartości przybliżonej do podanej. Osiągnięcie
zbalansowanego poziomu może chwilę potrwać, dlatego proszę się nie dziwić,
że ograniczanie przepustowości nie działa zbyt dobrze w przypadku bardzo
małych plików.
.IP "\fB\-w\fP \fIsekundy\fP" 4
.IX Item "\-w sekundy"
.PD 0
.IP \fB\-\-wait=\fP\fIsekundy\fP 4
.IX Item \-\-wait=sekundy
.PD
Odczekuje zadaną liczbę sekund pomiędzy kolejnymi pobraniami.  Zaleca się
używanie tej opcji, gdyż zmniejsza obciążenie serwera dzięki rzadszym
żądaniom.  Czas, zamiast w sekundach, można podać w minutach dodając
przyrostek \f(CW\*(C`m\*(C'\fP, w godzinach \- dodając \f(CW\*(C`h\*(C'\fP lub w
dniach \&\- dodając \f(CW\*(C`d\*(C'\fP.
.Sp
Określanie dużej wartości tej opcji przydaje się jeśli sieć lub komputer
docelowa są wyłączone.  Wówczas Wget może odczekać wystarczająco długo, by
rozsądnie spodziewać się, że przed ponowną próbą błąd sieci został
naprawiony. Na czas oczekiwania określony przez tę opcję wpływa
\f(CW\-\-random\-wait\fP.
.IP \fB\-\-waitretry=\fP\fIsekundy\fP 4
.IX Item \-\-waitretry=sekundy
Opcję tę stosujemy jeśli nie chcemy, by Wget czekał pomiędzy \fIkażdym\fP
pobraniem, a tylko pomiędzy ponawianymi próbami nieudanych pobrań.  Wget
zastosuje \fIodczekiwanie liniowe\fP (\fIlinear backoff\fP), czekając 1 sekundę po
pierwszym niepowodzeniu z danym plikiem, następnie 2 sekundy po drugim
niepowodzeniu z tym plikiem, aż do maksymalnej liczby \fIsekund\fP, jaką
podano.  Zatem, wartość 10 faktycznie spowoduje, że Wget będzie odczekiwał
łącznie do (1 + 2 + ... + 10) = 55 sekund na każdy plik.
.Sp
Domyślna wartość jaka zostanie przyjęta, wynosi 10 sekund.
.IP \fB\-\-random\-wait\fP 4
.IX Item \-\-random\-wait
W niektórych z ośrodków wykonywana jest analiza plików dziennikowych
(tzw. logów), która ma na celu zidentyfikowanie programów do pobierania,
takich jak Wget. Polega ona na wyszukiwaniu statystycznie znaczących
podobieństw między różnicami czasu, jaki upłynął pomiędzy kolejnymi
żądaniami.  Ta opcja powoduje, że dla zamaskowania przed takimi analizami
obecności Wgeta czas pomiędzy żądaniami będzie się wahać od 0,5 do 1,5 *
\fIsekundy\fP, gdzie \fIsekundy\fP podano opcją \fB\*(--wait\fP (\fB\-w\fP).
.Sp
W artykule z 2001, w pewnej publikacji poświęconej rozwijaniu oprogramowania
na popularnych platformach klienckich, podano kod wykonujący taką analizę na
bieżąco. Autor sugerował blokowanie na poziomie adresu klasy C, co ma
gwarantować, że programy pobierające zostaną zablokowane niezależnie od
zmiany adresów przedzielanych przez \s-1DHCP\s0.
.Sp
Opcja \fB\-\-random\-wait\fP powstała z powodu tej właśnie nierozważnej porady,
zalecającej blokowanie wielu postronnych użytkowników ośrodka z powodu
działań jednego z nich.
.IP \fB\-\-no\-proxy\fP 4
.IX Item \-\-no\-proxy
Wyłącza używanie serwerów pośredniczących, nawet jeśli zdefiniowano
odpowiednią zmienną środowiskową \f(CW*_proxy\fP.
.IP "\fB\-Q\fP \fIwielkość\fP" 4
.IX Item "\-Q wielkość"
.PD 0
.IP \fB\-\-quota=\fP\fIwielkość\fP 4
.IX Item \-\-quota=wielkość
.PD
Określa ograniczenie wielkości pobieranych danych przy ściąganiu
automatycznym. Limit podawany jest w bajtach (domyślnie), kilobajtach (z
przyrostkiem \fBk\fP) lub megabajtach (z przyrostkiem \fBm\fP).
.Sp
Warto pamiętać, że ograniczenie to nigdy nie dotyczy pobierania pojedynczego
pliku. Tak więc, jeśli podamy \fBwget \-Q10k https://example.com/ls\-lR.gz\fP, to
zostanie ściągnięty cały plik \fIls\-lR.gz\fP. Tak samo dzieje się nawet
wówczas, gdy w wierszu poleceń zostanie wyszczególnionych kilka
URL\-i. Ograniczenie wielkości jest sprawdzane jedynie po zakończeniu
pobierania każdego pliku, zatem nigdy nie spowoduje pobrania jedynie części
pliku. Można zatem spokojnie wpisać \fBwget \-Q2m \-i witryny\fP \&\-\- pobranie
zostanie przerwane po całkowitym ukończeniu pobierania pliku, który
wykorzystał ograniczenie wielkości.
.Sp
Ustawienie limitu na \fB0\fP lub na \fBinf\fP znosi ograniczenie pobierania.
.IP \fB\-\-no\-dns\-cache\fP 4
.IX Item \-\-no\-dns\-cache
Wyłącza buforowanie translacji DNS. Wget zwykle zapamiętuje przetłumaczone
adresy IP z DNS, dzięki czemu nie musi odpytywać ponownie serwera DNS w
sprawie tego samego (zwykle małego) zestawu hostów, z których następuje
pobieranie. Bufor istnieje wyłącznie w pamięci; nowa kopia Wgeta ponownie
odpyta serwery DNS.
.Sp
W niektórych przypadkach zostało zgłoszone, że buforowanie nazw hostów nie
jest pożądane nawet, gdy trwa to tylko tyle, ile działanie Wgeta. Po użyciu
tej opcji, Wget wysyła nowe żądanie translacji DNS (bardziej precyzyjnie:
nowe wywołanie \f(CWgethostbyname\fP lub \f(CWgetaddrinfo\fP) przy każdym
zestawianiu nowego połączenia. Proszę zauważyć, że opcja ta \fInie\fP wpływa na
buforowanie, które może być wykonywane przez odpowiednią bibliotekę lub w
zewnętrznej warstwie buforowania, takiej jak NSCD.
.Sp
Jeśli przeznaczenie tej opcji nie jest całkowicie jasne, prawdopodobnie nie
ma potrzeby jej stosowania.
.IP \fB\-\-restrict\-file\-names=\fP\fItryby\fP 4
.IX Item \-\-restrict\-file\-names=tryby
Zmienia znaki, które mają być cytowane w odnośnikach zewnętrznych podczas
tworzenia lokalnych nazw plików. Znaki, które są \fIograniczone\fP przez tę
opcję, są cytowane \- tzn. zastępowane przez \fB%HH\fP, gdzie \&\fBHH\fP jest
liczbą szesnastkową odpowiadającą ograniczonemu znakowi. Opcję można
wykorzystać również do wymuszenia określonej wielkości liter.
.Sp
Domyślnie, Wget cytuje znaki, które nie są prawidłowe lub bezpieczne jako
część nazwy pliku w danym systemie operacyjnym, jak również znaki kontrolne,
które zwykle nie są wyświetlane. Opcja jest przydatna do zmiany wartości
domyślnych, np. ponieważ plik został pobrany na partycję nienatywną, aby
wyłączyć cytowanie znaków kontrolnych lub aby jeszcze bardziej ograniczyć
zestaw znaków, do wartości ASCII.
.Sp
\fITryby\fP są zestawem wartości tekstowych, oddzielonych
przecinkiem. Akceptowanymi wartościami są: \fBunix\fP, \fBwindows\fP,
\fBnocontrol\fP, \fBascii\fP, \fBlowercase\fP i \fBuppercase\fP. Wartości \fBunix\fP i
\fBwindows\fP są wzajemnie sprzeczne (jedna przesłoni drugą), podobnie jak
\fBlowercase\fP i \fBuppercase\fP. Dwie ostatnie są wartościami specjalnymi,
ponieważ nie zmieniają one zestawu znaków do cytowania, lecz wymuszają
przekształcenie ścieżek plików lokalnych na, odpowiednio, małe litery i duże
litery.
.Sp
Jeśli użyje się trybu \fBunix\fP, to Wget będzie cytował znak \fB/\fP oraz znaki
kontrolne z przedziałów 0\-31 i 128\-159. Jest to domyślne zachowanie w
systemach uniksowych.
.Sp
Przy podaniu trybu \fBwindows\fP, Wget cytuje znaki \fB\e\fP, \&\fB|\fP, \fB/\fP, \fB:\fP,
\fB?\fP, \fB"\fP, \fB*\fP, \fB<\fP, \fB>\fP oraz znaki kontrolne w przedziałach
0\-31 i 128\-159. Dodatkowo, w lokalnych nazwach plików, w trybie windowsowym
Wget oddziela nazwę komputera i port znakiem \fB+\fP zamiast \&\fB:\fP, oraz używa
\fB@\fP zamiast \fB?\fP do oddzielenia części zapytania w nazwie pliku od
reszty. Dlatego, URL który w trybie uniksowym zostałby zachowany jako
\fBwww.xemacs.org:4300/search.pl?input=blah\fP, w trybie windowsowym zostanie
zapisany jako \fBwww.xemacs.org+4300/search.pl@input=blah\fP. Jest to domyślny
tryb w systemie Windows.
.Sp
Tryb \fBnocontrol\fP wyłącza cytowanie znaków kontrolnych. Opcja ta ma sens,
gdy pobierane są URL\-e zawierające znaki UTF\-8 w systemie, który może
zapisywać i wyświetlać nazwy plików w UTF\-8 (część możliwych wartości bajtów
używanych w sekwencjach UTF\-8 mieści się w zakresie wartości opisywanych
przez Wgeta jako \[Bq]kontrolne\[rq].
.Sp
Tryb \fBascii\fP cytuje wszystkie bajty spoza zakresu znaków ASCII (czyli
większe niż 127). Przydatne, gdy kodowanie nazw plików nie pasuje do tego
używanego lokalnie.
.IP \fB\-4\fP 4
.IX Item \-4
.PD 0
.IP \fB\-\-inet4\-only\fP 4
.IX Item \-\-inet4\-only
.IP \fB\-6\fP 4
.IX Item \-6
.IP \fB\-\-inet6\-only\fP 4
.IX Item \-\-inet6\-only
.PD
Wymusza połączenia z adresami IPv4 lub IPv6. Z opcją \fB\-\-inet4\-only\fP lub
\fB\-4\fP, Wget połączy się wyłącznie z adresami IPv4, ignorując rekordy AAAA w
DNS i odmawiając połączenia z adresami IPv6 podanymi w URL\-u. Analogicznie,
opcja \fB\-\-inet6\-only\fP lub \fB\-6\fP spowoduje łączenie się wyłącznie z adresami
IPv6 i ignorowanie rekordów A i adresów IPv4.
.Sp
Nie powinno się zwykle używać żadnej z tych opcji. Domyślnie, Wget
obsługujący adresy IPv6 będzie używał rodziny adresów określonych przez
rekord DNS hosta. Jeśli DNS odpowie zarówno adresem IPv4 jak i IPv6, to Wget
spróbuje połączyć się z nimi po kolei, dopóki mu się to nie uda (zob. też
opcja \f(CW\-\-prefer\-family\fP opisana poniżej).
.Sp
Opcje te mogą posłużyć do celowego wymuszenia użycia rodzin adresów IPv4 lub
IPv6 w systemach o podwójnej rodzinie adresów, zwykle w celu pomocy w
debugowaniu lub do obsługi nieprawidłowej konfiguracji sieci. W tym samym
czasie można użyć tylko jednej z opcji \fB\-\-inet6\-only\fP i
\fB\-\-inet4\-only\fP. Żadna z nich nie jest dostępna we Wgecie skompilowanym bez
obsługi IPv6.
.IP \fB\-\-prefer\-family=none\fP/\fBIPv4\fP/\fBIPv6\fP 4
.IX Item \-\-prefer\-family=none/IPv4/IPv6
Gdy do wyboru będzie kilka adresów, łączy się najpierw z adresami z podanej
rodziny. Kolejność adresów zwrócona przez DNS domyślnie jest używana bez
zmian.
.Sp
Zapobiega się w ten sposób fałszywym błędom i próbom łączenia przy dostępnie
do hostów, które obsługują zarówno adresy IPv6 jak i IPv4 z sieci IPv4. Na
przykład \fBwww.kame.net\fP tłumaczy się na
\&\fB2001:200:0:8002:203:47ff:fea5:3085\fP i \&\fB203.178.141.194\fP.  Jeśli
preferowaną rodziną adresów jest \f(CW\*(C`IPv4\*(C'\fP, to one są używane jako
pierwsze; jeśli preferowaną rodziną jest \f(CW\*(C`IPv6\*(C'\fP, adresy IPv6
mają pierwszeństwo. Jeśli podaną wartością jest \f(CW\*(C`none\*(C'\fP, to
używana jest kolejność adresów zwracana przez DNS.
.Sp
W przeciwieństwie do opcji \fB\-4\fP i \fB\-6\fP, ta opcja nie wyklucza dostępu do
którejś rodziny adresów \- zmienia jedynie \fIkolejność\fP wykorzystania
adresów. Proszę również zauważyć, że zmiana kolejności wykonywana za pomocą
tej opcji jest \fIstabilna\fP \- nie dotyka kolejności adresów w tej samej
rodzinie. Oznacza to, że względna kolejność adresów IPv4 i adresów IPv6, we
wszystkich przypadkach pozostaje bez zmian.
.IP \fB\-\-retry\-connrefused\fP 4
.IX Item \-\-retry\-connrefused
Uznaje \[Bq]odrzucenie połączenia\[rq] za błąd przejściowy i próbuje
ponownie. Zwykle Wget poddaje się w przypadku URL\-i, przy których nie może
się połączyć, ponieważ taki błąd uznawany jest za znak całkowitego
niedziałania serwera i ponowne próby zwykle nie przyniosłyby
rezultatu. Opcja jest przeznaczona do tworzenia kopii lustrzanych stron na
niestabilnych serwerach, które mają tendencję do znikania na krótki czas z
sieci.
.IP \fB\-\-user=\fP\fIużytkownik\fP 4
.IX Item \-\-user=użytkownik
.PD 0
.IP \fB\-\-password=\fP\fIhasło\fP 4
.IX Item \-\-password=hasło
.PD
Określa użytkownika \fIużytkownik\fP i hasło \fIhasło\fP do pobierania plików za
pomocą FTP i HTTP. Można przesłonić te parametry za pomocą opcji
\fB\-\-ftp\-user\fP i \fB\-\-ftp\-password\fP w przypadku połączeń FTP oraz
\fB\-\-http\-user\fP i \fB\-\-http\-password\fP w przypadku połączeń HTTP.
.IP \fB\-\-ask\-password\fP 4
.IX Item \-\-ask\-password
Pyta o hasło po zestawieniu każdego połączenia. Nie można użyć tej opcji z
\fB\-\-password\fP, ponieważ wzajemnie się wykluczają.
.IP \fB\-\-use\-askpass=\fP\fIpolecenie\fP 4
.IX Item \-\-use\-askpass=polecenie
Prosi o nazwę użytkownika i hasło za pomocą podanego polecenia. Jeśli nie
poda się polecenia, to program korzysta ze zmiennej środowiskowej
WGET_ASKPASS. Jeśli zmienna WGET_ASKPASS nie jest ustawiona, to używane jest
polecenie ze zmiennej środowiskowej SSH_ASKPASS.
.Sp
Można ustawić domyślne polecenie dla use\-askpass w pliku \fI.wgetrc\fP. To
ustawienie może być przesłonięte z wiersza poleceń.
.IP \fB\-\-no\-iri\fP 4
.IX Item \-\-no\-iri
Wyłącza obsługę URI ze znakami narodowymi (IRI). Opcja \fB\-\-iri\fP włącza
ją. Obsługa IRI jest domyślnie włączona.
.Sp
Można ustawić domyślną wartość obsługi IRI za pomocą polecenia \f(CWiri\fP w
\&\fI.wgetrc\fP, które może być przesłonięte z wiersza poleceń.
.IP \fB\-\-local\-encoding=\fP\fIkodowanie\fP 4
.IX Item \-\-local\-encoding=kodowanie
Wymusza użycie \fIkodowania\fP jako domyślnego kodowania systemowego. Wpływa to
na sposób, w jaki Wget przekształca URL\-e podane jako argumenty do kodowania
UTF\-8, w celu obsługi IRI.
.Sp
Wget używa funkcji \f(CWnl_langinfo()\fP, a następnie zmiennej środowiskowej
\f(CW\*(C`CHARSET\*(C'\fP w celu ustalenia kodowania. Jeśli nie powiedzie się
to, używane jest ASCII.
.Sp
Można ustawić domyślne kodowanie lokalne za pomocą polecenia
\f(CWlocal_encoding\fP w \fI.wgetrc\fP, które może być przesłonięte z wiersza
poleceń.
.IP \fB\-\-remote\-encoding=\fP\fIkodowanie\fP 4
.IX Item \-\-remote\-encoding=kodowanie
Wymusza użycie \fIkodowania\fP jako domyślnego kodowania serwera
zdalnego. Wpływa to na sposób tłumaczenia URI znajdowanych w plikach, z
kodowania zdalnego na UTF\-8 podczas pobierania rekurencyjnego. Opcja jest
przydatna tylko do obsługi IRI, w celu interpretacji znaków spoza ASCII.
.Sp
W przypadku HTTP, kodowanie zdalne można znaleźć w nagłówku HTTP
\f(CWContent\-Type\fP i w metaznaczniku HTML \f(CWContent\-Type http\-equiv\fP.
.Sp
Można ustawić domyślne kodowanie za pomocą polecenia \f(CWremoteencoding\fP w
\&\fI.wgetrc\fP, które może być przesłonięte z wiersza poleceń.
.IP \fB\-\-unlink\fP 4
.IX Item \-\-unlink
Wymusza wykonywanie unlink na plikach, zamiast przebijania plików
istniejących. Opcja jest przydatna w przypadku pobierania do katalogu
zawierającego dowiązania zwykłe (twarde).
.SS "Opcje katalogów"
.IX Subsection "Opcje katalogów"
.IP \fB\-nd\fP 4
.IX Item \-nd
.PD 0
.IP \fB\-\-no\-directories\fP 4
.IX Item \-\-no\-directories
.PD
Nie tworzy hierarchii katalogów przy pobieraniu rekurencyjnym.  Po włączeniu
tej opcji wszystkie pliki będą zapisywane do bieżącego katalogu bez
przebijania (jeśli nazwa pojawi się więcej niż raz, nazwy plików otrzymają
rozszerzenie \fB.n\fP).
.IP \fB\-x\fP 4
.IX Item \-x
.PD 0
.IP \fB\-\-force\-directories\fP 4
.IX Item \-\-force\-directories
.PD
Przeciwieństwo \fB\-nd\fP. Wymusza utworzenie hierarchii katalogów nawet jeśli
nie miałaby być stworzona.  Np. \fBwget \-x http://fly.srk.fer.hr/robots.txt\fP
zapisze ściągnięty plik jako \fIfly.srk.fer.hr/robots.txt\fP.
.IP \fB\-nH\fP 4
.IX Item \-nH
.PD 0
.IP \fB\-\-no\-host\-directories\fP 4
.IX Item \-\-no\-host\-directories
.PD
Wyłącza tworzenie katalogów z nazwą hosta jako przedrostkiem. Domyślnie,
\&\fB\-r http://fly.srk.fer.hr/\fP spowoduje utworzenie struktury katalogów
zaczynającej się od \fIfly.srk.fer.hr/\fP, gdzie trafi cała reszta. Ta opcja
wyłącza takie zachowanie.
.IP \fB\-\-protocol\-directories\fP 4
.IX Item \-\-protocol\-directories
Używa nazwy protokołu jako części nazwy katalogu plików lokalnych. Na
przykład, po użyciu tej opcji \fBwget \-r http://\fP\fIhost\fP zostanie zapisane do
katalogu \fBhttp/\fP\fIhost\fP\fB/...\fP zamiast do \fIhost\fP\fB/...\fP.
.IP \fB\-\-cut\-dirs=\fP\fIliczba\fP 4
.IX Item \-\-cut\-dirs=liczba
Ignoruje podaną \fIliczbę\fP składowych katalogu.  Przydatne do precyzyjnego
sterowania katalogami, w których będą składowane pliki z pobierania
rekurencyjnego.
.Sp
Weźmy, na przykład, katalog \fBftp://ftp.xemacs.org/pub/xemacs/\fP.  Jeżeli
pobierzemy go z \fB\-r\fP, to lokalnie zostanie zachowany jako
\&\fIftp.xemacs.org/pub/xemacs/\fP.  Mimo że opcja \fB\-nH\fP pozwala na usunięcie
części \fIftp.xemacs.org/\fP, nadal utkniemy z \fIpub/xemacs\fP.  Tu właśnie z
pomocą przychodzi \fB\*(--cut\-dirs\fP.  Powoduje, że Wget \[Bq]nie widzi\[rq]
zadanej \fIliczby\fP składowych zdalnego katalogu.  Oto kilka przykładów
pokazujących, jak działa opcja \fB\*(--cut\-dirs\fP.
.Sp
.Vb 4
\&        Brak opcji        \-> ftp.xemacs.org/pub/xemacs/
\&        \-nH               \-> pub/xemacs/
\&        \-nH \-\-cut\-dirs=1  \-> xemacs/
\&        \-nH \-\-cut\-dirs=2  \-> .
\&       
\&        \-\-cut\-dirs=1      \-> ftp.xemacs.org/xemacs/
\&        ...
.Ve
.Sp
Jeśli chcemy po prostu pozbyć się struktury katalogów, to opcja ta jest
podobna do kombinacji \fB\-nd\fP i \fB\-P\fP. Jednak \fB\*(--cut\-dirs\fP, w
przeciwieństwie do \fB\-nd\fP, nie pozbywa się podkatalogów \*(-- na przykład,
przy \fB\-nH \-\-cut\-dirs=1\fP, podkatalog \fIbeta/\fP będzie, zgodnie z
oczekiwaniami, umieszczony w \fIxemacs/beta\fP.
.IP "\fB\-P\fP \fIprzedrostek\fP" 4
.IX Item "\-P prefiks"
.PD 0
.IP \fB\-\-directory\-prefix=\fP\fIprefiks\fP 4
.IX Item \-\-directory\-prefix=prefiks
.PD
Ustawia przedrostek katalogów na \fIprefiks\fP. \fIPrzedrostek katalogów\fP
oznacza katalog, zostaną zapisane wszystkie inne pliki i katalogi,
tzn. wierzchołek drzewa pobierania.  Domyślnym przedrostkiem jest \fB.\fP,
katalog bieżący.
.SS "Opcje HTTP"
.IX Subsection "Opcje HTTP"
.IP \fB\-\-default\-page=\fP\fInazwa\fP 4
.IX Item \-\-default\-page=nazwa
Używa \fInazwy\fP jako domyślnej nazwy pliku, gdy nie jest ona znana (np. w
przypadku URL\-ów kończących się ukośnikiem), zamiast \fIindex.html\fP.
.IP \fB\-E\fP 4
.IX Item \-E
.PD 0
.IP \fB\-\-adjust\-extension\fP 4
.IX Item \-\-adjust\-extension
.PD
Jeśli pobierany jest plik typu \fBapplication/xhtml+xml\fP lub \fBtext/html\fP a
jego URL nie kończy się wyrażeniem regularnym \fB\e.[Hh][Tt][Mm][Ll]?\fP, to
opcja ta spowoduje dodanie przyrostka \fB.html\fP do lokalnej nazwy
pliku. Przydatne, na przykład, gdy tworzymy kopię lustrzaną witryny, która
używa stron \&\fB.asp\fP, ale chcemy, by pozyskane strony dawały się przeglądać
za pomocą własnego serwera Apache. Innym dobrym zastosowaniem jest
pobieranie wyjścia generowanego przez skrypty CGI. \s-1URL\s0 typu
\&\fBhttp://site.com/article.cgi?25\fP zostanie zachowany jako
\&\fIarticle.cgi?25.html\fP.
.Sp
Proszę zauważyć, że pliki o zmienionych w ten sposób nazwach będą ponownie
pobierane za każdym razem gdy będziemy odświeżać kopię lustrzaną
witryny. Dzieje się tak, ponieważ Wget nie potrafi stwierdzić, że lokalny
plik \fIX.html\fP odpowiada zdalnemu URL\-owi \fIX\fP (gdyż nie wie, że ten URL
tworzy wyjście typu \fBtext/html\fP lub \fBapplication/xhtml+xml\fP).
.Sp
Wget upewni się też (stan na wersję 1.12), że pobierane pliki typu
\fBtext/css\fP kończą się przyrostkiem \fB.css\fP. Zmieniono nazwę tej opcji z
\fB\-\-html\-extension\fP, aby lepiej oddać to nowe zachowanie. Stara nazwa opcji
jest wciąż akceptowana, ale jest przestarzała.
.Sp
Według stanu na wersję 1.19.2, Wget upewni się również, że pobrane pliki z
\f(CW\*(C`Content\-Encoding\*(C'\fP ustawionym na \fBbr\fP, \fBcompress\fP, \fBdeflate\fP
lub \fBgzip\fP, będą kończyły się przyrostkiem (rozszerzeniem), odpowiednio,
\&\fB.br\fP, \fB.Z\fP, \fB.zlib\fP lub \fB.gz\fP.
.Sp
W przyszłości, opcja może zostać poszerzona, aby objąć również przyrostki
innych typów zawartości, w tym takich, które nie są przetwarzane przez Wget.
.IP \fB\-\-http\-user=\fP\fIużytkownik\fP 4
.IX Item \-\-http\-user=użytkownik
.PD 0
.IP \fB\-\-http\-password=\fP\fIhasło\fP 4
.IX Item \-\-http\-password=hasło
.PD
Określa nazwę użytkownika i hasło, które Wget prześle serwerowi HTTP. W
zależności od rodzaju protokołu wezwanie\-odpowiedź, Wget koduje je stosując
albo uwierzytelnianie podstawowe (\f(CWbasic\fP, niechronione), albo w oparciu o
skrót (\f(CWdigest\fP) lub też korzystając z metody Windowsa (\f(CWNTLM\fP).
.Sp
Inną metodę podania nazwy i hasła użytkownika jest wyszczególnienie ich w
samym URL\-u.  Obie te metody ujawniają hasło każdemu, kto zechce uruchomić
\f(CWps\fP.  Żeby uchronić hasła przed podpatrzeniem, należy korzystać z
\fB\-\-use\-askpass\fP albo przechowywać je w pliku \&\fI.wgetrc\fP lub \fI.netrc\fP i,
za pomocą \f(CWchmod\fP, zapewnić tym plikom ochronę przed innymi
użytkownikami. Jeżeli hasła są naprawdę ważne, w tych plikach też nie należy
trzymać ich na stałe \*(-- proszę usunąć je z plików zaraz po rozpoczęciu
pobierania przez Wgeta.
.IP \fB\-\-no\-http\-keep\-alive\fP 4
.IX Item \-\-no\-http\-keep\-alive
Wyłącza funkcję \[Bq]keep\-alive\[rq] pobierań HTTP. Wget zwykle prosi serwer
o utrzymywanie otwartego połączenia, dzięki czemu, jeśli pobiera się więcej
niż jeden dokument z tego samego serwera, są przesyłane tym samym
połączeniem TCP. Oszczędza to czas i redukuje obciążenie serwera.
.Sp
Opcja jest przydatna, gdy połączenia stałe (keep\-alive) nie działają
poprawnie, np. z powodu błędu serwera lub niemożności obsługi takich
połączeń przez skrypty po stronie serwera.
.IP \fB\-\-no\-cache\fP 4
.IX Item \-\-no\-cache
Wyłącza buforowanie po stronie serwera. W takim przypadku Wget wysyła
zdalnemu serwerowi odpowiednie komendy (\fBCache\-Control: no\-cache\fP i
\&\fBPragma: no\-cache\fP), dzięki którym plik zostanie pobrany z usługi
zdalnej, a nie zwrócona zostanie wersja buforowana. Jest to szczególnie
przydatne do pobierania i wymiatania przeterminowanych dokumentów z serwerów
proxy.
.Sp
Domyślnie, buforowanie jest dozwolone.
.IP \fB\-\-no\-cookies\fP 4
.IX Item \-\-no\-cookies
Wyłącza używanie ciasteczek (cookies). Ciasteczka są mechanizmem do
przechowywania stanu po stronie serwera.  Serwer przesyła klientowi
ciasteczko stosując nagłówek \f(CWSet\-Cookie\fP, a klient przy późniejszych
żądaniach odpowiada tym samym ciasteczkiem.  Ponieważ ciasteczka umożliwiają
właścicielom serwera prowadzenie rejestrów gości i wymianę się tymi
informacjami z innymi ośrodkami, niektórzy uważają je za pogwałcenie
prywatności.  Domyślnie cookies są używane, jednak ich \fIzapisywanie\fP nie
jest domyślnie włączone.
.IP "\fB\-\-load\-cookies\fP \fIplik\fP" 4
.IX Item "\-\-load\-cookies plik"
Przed pierwszym pobraniem HTTP wczytuje ciasteczka z \fIpliku\fP.  \fIPlik\fP jest
plikiem tekstowym w formacie, jaki pierwotnie zastosowano dla pliku
\fIcookies.txt\fP przeglądarki Netscape.
.Sp
Na ogół korzysta się z tej opcji przy tworzeniu kopii lustrzanych tych
ośrodków, które do skorzystania z części lub całości zasobów wymagają
zalogowania się. Proces logowania się zwykle polega na tym, że po otrzymaniu
od nas informacji uwierzytelniającej i jej zweryfikowaniu serwer \s-1WWW\s0
wysyła ciasteczko HTTP. Następnie, gdy przeglądarka sięga do zasobów, odsyła
serwerowi otrzymane ciasteczko, potwierdzając w ten sposób naszą tożsamość.
.Sp
Utworzenie kopii tego rodzaju witryny wymaga wysyłania przez Wget takich
samych ciasteczek, jakie podczas komunikowania się z tym ośrodkiem przesyła
nasza przeglądarka. Osiąga się to za pomocą \fB\*(--load\-cookies\fP \&\-\-
wystarczy wskazać programowi lokalizację pliku \fIcookies.txt\fP, a on wyśle te
same ciasteczka, które w tej samej sytuacji wysłałaby
przeglądarka. Poszczególne przeglądarki przechowują tekstowe pliki
ciasteczek w różnych miejscach:
.RS 4
.ie  n .IP """Netscape 4.x.""" 4
.el .IP "\f(CWNetscape 4.x.\fR" 4
.IX Item "Netscape 4.x."
Ciasteczka są w \fI~/.netscape/cookies.txt\fP.
.ie  n .IP """Mozilla and Netscape 6.x.""" 4
.el .IP "\f(CWMozilla and Netscape 6.x.\fR" 4
.IX Item "Mozilla i Netscape 6.x"
Plik ciasteczek Mozilli nazywa się również \fIcookies.txt\fP, jest położony
gdzieś w \fI~/.mozilla\fP, w katalogu właściwym dla profilu użytkownika. Pełna
ścieżka zazwyczaj kończy się czymś w rodzaju
\&\fI~/.mozilla/default/coś\-dziwnego/cookies.txt\fP.
.ie  n .IP """Internet Explorer.""" 4
.el .IP "\f(CWInternet Explorer.\fR" 4
.IX Item "Internet Explorer."
Ciasteczko, jakiego mógłby użyć Wget, można utworzyć korzystając z menu
\[Bq]Plik\[rq] i opcji \[Bq]Importuj i Eksportuj\[rq], \[Bq]Eksportuj pliki
cookie\[rq].  Zostało to przetestowane z Internet Explorerem 5 \[en] nie ma
gwarancji, że będzie działać z wcześniejszymi wersjami.
.ie  n .IP """Other browsers.""" 4
.el .IP "\f(CWOther browsers.\fR" 4
.IX Item "inne przeglądarki"
Jeżeli do tworzenia ciasteczek korzysta się z innej przeglądarki,
\&\fB\*(--load\-cookies\fP będzie działać tylko wtedy, gdy uda się je
zlokalizować lub utworzyć plik ciasteczek w formacie Netscape, jakiego
oczekuje Wget.
.RE
.RS 4
.Sp
Jeśli nie można skorzystać z \fB\*(--load\-cookies\fP, jest jeszcze inna
możliwość. Jeśli używana przeglądarka udostępnia \[Bq]menedżera plików
cookie\[rq], można z niego skorzystać, żeby podglądnąć ciasteczka, jakie
zostały wykorzystane podczas uzyskiwania dostępu do witryny, której kopię
chce się utworzyć. Proszę zapisać nazwę i wartość ciasteczka, a następnie
ręcznie nakazać Wgetowi wysłanie ciasteczka o zadanej postaci, obchodząc
równocześnie \[Bq]oficjalny\[rq] kod odpowiedzialny za obsługę ciasteczek:
.Sp
.Vb 1
\&        wget \-\-no\-cookies \-\-header "Cookie: I<nazwa>=I<wartość>"
.Ve
.RE
.IP "\fB\-\-save\-cookies\fP \fIplik\fP" 4
.IX Item "\-\-save\-cookies plik"
Zachowuje ciasteczka do \fIpliku\fP przed wyjściem. Nie zostaną zapisane
ciasteczka przeterminowane lub nieposiadające daty ważności (zwane
\[Bq]ciasteczkami sesyjnymi\[tq]); por. \fB\-\-keep\-session\-cookies\fP.
.IP \fB\-\-keep\-session\-cookies\fP 4
.IX Item \-\-keep\-session\-cookies
Po podaniu, powoduje że \fB\-\-save\-cookies\fP zachowuje również ciasteczka
sesyjne, które zwykle nie są zapisywane, ponieważ są przeznaczone do
zachowania w pamięci i usunięcia z niej po zamknięciu
przeglądarki. Zachowywanie ich może być przydatne na stronach, które
wymagają logowania lub odwiedzenia strony głównej przed uzyskaniem dostępu
do innych stron. Po skorzystaniu z tej opcji, różne przebiegi Wgeta mogą być
traktowane jako jedna sesja przeglądarki, w zależności od strony
internetowej.
.Sp
Ponieważ format pliku ciasteczek nie przechowuje zwykle ciasteczek
sesyjnych, Wget oznacza je znacznikiem czasowym przedawnienia równym
0. Opcja \fB\-\-load\-cookies\fP rozpoznaje je jako ciasteczka sesyjne, lecz może
to zmylić inne przeglądarki. Proszę zwrócić uwagę, że tak załadowane
ciasteczka będą traktowane jak inne ciasteczka sesji, co oznacza, że trzeba
użyć opcji \fB\-\-keep\-session\-cookies\fP ponownie, aby zachować je za pomocą
opcji \fB\-\-save\-cookies\fP.
.IP \fB\-\-ignore\-length\fP 4
.IX Item \-\-ignore\-length
Niestety, niektóre serwery HTTP (dokładniej mówiąc, programy CGI) wysyłają
błędne nagłówki \f(CWContent\-Length\fP, co powoduje, że Wget głupieje, sądząc,
że nie została pobrana całość dokumentu.  Syndrom ten można uchwycić, gdy
Wget próbuje w kółko pobierać ten sam dokument, za każdym razem twierdząc,
że (inaczej niż zwykle) połączenie zostało zamknięte na dokładnie tym samym
bajcie.
.Sp
Wywołany z tą opcją, Wget będzie ignorował nagłówek \f(CWContent\-Length\fP, tak
jakby nie istniał.
.IP \fB\-\-header=\fP\fIwiersz\-nagłówka\fP 4
.IX Item \-\-header=wiersz\-nagłówka
Wysyła \fIwiersz\-nagłówka\fP razem z pozostałą częścią nagłówka w każdym
żądaniu HTTP. Podany nagłówek jest wysyłany bez zmian, tak więc musi
zawierać nazwę i wartość (po dwukropku) i nie może zawierać znaku nowego
wiersza.
.Sp
Możliwe jest określenie więcej niż jednego dodatkowego nagłówka przez
kilkakrotne podanie opcji \fB\-\-header\fP.
.Sp
.Vb 3
\&        wget \-\-header=\*(AqAccept\-Charset: iso\-8859\-2\*(Aq \e
\&             \-\-header=\*(AqAccept\-Language: hr\*(Aq        \e
\&               http://fly.srk.fer.hr/
.Ve
.Sp
Podanie pustego łańcucha jako nagłówka kasuje wszystkie uprzednio
zdefiniowane przez użytkownika nagłówki.
.Sp
Od Wgeta 1.10, można użyć tej opcji do przesłonięcia nagłówków, które byłyby
wygenerowane automatycznie. Oto przykład nakazania Wgetowi połączenie z
komputerem lokalnym, jednak podając \fBfoo.bar\fP w nagłówku \f(CWHost\fP:
.Sp
.Vb 1
\&        wget \-\-header="Host: foo.bar" http://localhost/
.Ve
.Sp
W wersjach poniżej 1.10, takie użycie opcji \fB\-\-header\fP powodowało wysyłanie
zduplikowanych nagłówków.
.IP \fB\-\-compression=\fP\fItyp\fP 4
.IX Item \-\-compression=typ
Wybiera używany tryb kompresji. Poprawne wartości to: \&\fBauto\fP, \fBgzip\fP i
\fBnone\fP.
.Sp
Gdy poda się \fBauto\fP lub \fBgzip\fP, Wget poprosi serwer o skompresowanie pliku
za pomocą formatu kompresji gzip. Jeśli serwer skompresuje plik i odpowie
odpowiednio ustawionym polem nagłówka \f(CWContent\-Encoding\fP, plik zostanie
automatycznie rozpakowany.
.Sp
Gdy poda się \fBnone\fP, wget nie poprosi serwera o kompresowanie pliku i nie
rozpakuje tego, co zwróci serwer. Jest to zachowanie domyślne.
.Sp
Obsługa kompresji jest aktualnie w fazie eksperymentalnej. Jeśli jest
włączona, błędy proszę zgłaszać na adres \f(CWbug\-wget@gnu.org\fP.
.IP \fB\-\-max\-redirect=\fP\fIliczba\fP 4
.IX Item \-\-max\-redirect=liczba
Określa maksymalną liczbę przekierowań w celu dotarcia do zasobu. Domyślnie
jest to 20, czyli znaczniej więcej niż z reguły potrzeba. Opcja może się
przydać, jeśli zajdzie potrzeba pozwolenia na więcej (lub mniej)
przekierowań.
.IP \fB\-\-proxy\-user=\fP\fIużytkownik\fP 4
.IX Item \-\-proxy\-user=użytkownik
.PD 0
.IP \fB\-\-proxy\-passwd=\fP\fIhasło\fP 4
.IX Item \-\-proxy\-password=hasło
.PD
Określają nazwę użytkownika i hasło, które zostaną użyte do
uwierzytelnianiana serwerze pośredniczącym. Wget koduje je stosując
podstawowy (\f(CWbasic\fP) schemat uwierzytelniania.
.Sp
Odnoszą się do tego podobne zagadnienia związane z bezpieczeństwem, jak w
przypadku opcji \fB\-\-http\-password\fP.
.IP \fB\-\-referer=\fP\fIurl\fP 4
.IX Item \-\-referer=url
Zamieszcza nagłówek \[Bq]Referer: \fIurl\fP\[rq] w żądaniu HTTP.  Przydatne do
pobierania dokumentów z takim przetwarzaniem po stronie serwera, które
zakłada, że są one zawsze pobierane przez interaktywne przeglądarki
internetowe i uznawane za poprawne tylko wtedy, gdy Referer jest ustawione
na jedną ze stron, które na nie wskazują.
.IP \fB\-\-save\-headers\fP 4
.IX Item \-\-save\-headers
Zapisuje nagłówki wysyłane przez serwer HTTP do pliku, przed właściwą
zawartością, z pustym wierszem jako separatorem.
.IP "\fB\-U\fP \fInazwa\-agenta\fP" 4
.IX Item "\-U nazwa\-agenta"
.PD 0
.IP \fB\-\-user\-agent=\fP\fInazwa\-agenta\fP 4
.IX Item \-\-user\-agent=nazwa\-agenta
.PD
Serwerowi HTTP przedstawia się jako agent o podanej nazwie.
.Sp
Protokół HTTP pozwala klientom na podanie, za pomocą pola \&\f(CWUser\-Agent\fP
nagłówka swojej tożsamości.  Umożliwia to rozróżnianie oprogramowania WWW,
zwykle do celów statystycznych lub śledzenia naruszeń protokołu. Wget
normalnie przedstawia się jako \fBWget/\fP\fIwersja\fP, gdzie \fIwersja\fP jest
aktualnym numerem wersji programu.
.Sp
Znane są jednak pewne witryny narzucające politykę przykrawania wyników
stosownie do informacji dostarczonej im w polu \f(CWUser\-Agent\fP. Mimo iż
koncepcyjnie nie jest to taki zły pomysł, zaczął być nadużywany przez
serwery odmawiające informacji klientom innym niż (kiedyś) Netscape lub,
częściej, Internet Explorer. Ta opcja umożliwia zmianę linii \f(CWUser\-Agent\fP
wysyłanej przez Wget. Nie zachęcamy do używania tej opcji, chyba że z pełną
świadomością.
.Sp
Podanie pustego łańcucha za pomocą \fB\-\-user\-agent=""\fP powoduje, że Wget nie
będzie wysyłał nagłówka \f(CWUser\-Agent\fP w żądaniach HTTP.
.IP \fB\-\-post\-data=\fP\fIłańcuch\fP 4
.IX Item \-\-post\-data=łańcuch
.PD 0
.IP \fB\-\-post\-file=\fP\fIplik\fP 4
.IX Item \-\-post\-file=plik
.PD
Używa metody POST do wszystkich żądań HTTP i wysyła podane dane w ciele
żądania. \fB\-\-post\-data\fP wysyła \fIłańcuch\fP jako dane, podczas gdy
\fB\-\-post\-file\fP wysyła zawartość \fIpliku\fP. W pozostałych aspektach ich
działanie jest identyczne. W szczególności \fIobie\fP opcje oczekują zawartości
w postaci \f(CWklucz=wartość&klucz2=wartość2\fP, kodowaniem znaków specjalnych w
postaci procentowej; jedyną różnicą jest, że jedna oczekuje zawartości jako
parametru wiersza polecenia, a druga akceptuje swą treść z pliku. W
szczególności, \fB\-\-post\-file\fP \fInie\fP przysyła plików w postaci załączników,
muszą być to dane w postaci \f(CWklucz=wartość\fP (z właściwym kodowaniem
\[Bq]procentowym\[rq]), jak zaznaczono wyżej. Wget nie obsługuje obecnie
\f(CWmultipart/form\-data\fP przy przesyłaniu danych POST, a jedynie
\f(CWapplication/x\-www\-form\-urlencoded\fP. Proszę użyć jedynie jednej z opcji
\fB\-\-post\-data\fP i \fB\-\-post\-file\fP.
.Sp
Proszę zauważyć, że wget nie wymaga aby zawartość była w postaci
\&\f(CW\*(C`klucz1=wartość1&klucz2=wartość2\*(C'\fP ani nie sprawdza tego. Wget
przesyła takie dane, jakie mu dostarczono. Większość serwerów oczekuje
jednak, aby dane POST występowały w powyższej postaci przy przetwarzaniu
formularzy HTML.
.Sp
Przy wysyłaniu żądania POST za pomocą opcji \fB\-\-post\-file\fP, Wget traktuje
plik jako plik binarny i wyśle każdy znak w żądaniu POST bez wycinania
końcowych znaków nowego wiersza lub wysuwu strony. W żądaniu POST wysłane
bez zmian będą również wszelkie inne znaki kontrolne znajdujące się w
tekście.
.Sp
Proszę zwrócić uwagę, że Wget musi znać rozmiar danych POST z góry. W
związku z tym, argumentem do opcji \f(CW\-\-post\-file\fP musi być zwykły plik;
przekazanie potoku FIFO lub czegoś takiego jak \fI/dev/stdin\fP nie
zadziała. Nie jest do końca jasne, jak obejść to ograniczenie wpisane w
protokół HTTP/1.0. Choć HTTP/1.1 wprowadza transfer \fIfragmentaryczny\fP,
który nie wymaga wiedzy o długości żądania z góry, to klient nie może go
używać, dopóki nie wie, że komunikuje się z serwerem HTTP/1.1. Nie może tego
wiedzieć, dopóki nie otrzyma odpowiedzi, która wymaga pełnego żądania...
.Sp
Uwaga: Według stanu na wersję 1.15 przy przekierowaniu Wgeta po
sfinalizowaniu żądania POST, zachowanie programu będzie zależało od kodu
zwróconego przez serwer. Jeśli będzie to 301 Moved Permanently, 302 Moved
Temporarily lub 307 Temporary Redirect, Wget, zgodnie z RFC2616 będzie
kontynuował wysyłanie żądania POST. Jeśli serwer chce zmienić metodę żądań
klienta przy przekierowaniu powinien wysłać kod 303 See Other.
.Sp
Przykład pokazuje, jak zalogować się do serwera używającego POST, a
następnie przejść do pobierania żądanych stron, dostępnych prawdopodobnie
tylko dla użytkowników uwierzytelnionych:
.Sp
.Vb 4
\&        # Logowanie do serwera. Można to zrobić tylko raz.
\&        wget \-\-save\-cookies cookies.txt \e
\&             \-\-post\-data 'user=foo&password=bar' \e
\&             http://example.com/auth.php
\&       
\&        # Teraz przechwytujemy stronę lub strony o które nam chodzi.
\&        wget \-\-load\-cookies cookies.txt \e
\&        \-p http://example.com/interesting/article.php
.Ve
.Sp
Jeśli serwer używa ciasteczek sesji do śledzenia uwierzytelnienia
użytkownika, to powyższy przykład nie zadziała, ponieważ \fB\-\-save\-cookies\fP
nie zachowa ich (podobnie jak przeglądarki), a plik \fIcookies.txt\fP będzie
pusty. W takim przypadku, oprócz \fB\-\-save\-cookies\fP należy użyć również
\fB\-\-keep\-session\-cookies\fP.
.IP \fB\-\-method=\fP\fImetoda\-HTTP\fP 4
.IX Item \-\-method=metoda\-HTTP
Do skryptów \[Bq]restowych\[rq] (RESTfull, gdzie REST oznacza
Representational State Transfer) Wget pozwala na wysłanie innych metod HTTP
bez konieczności jawnego ustawiania ich przy pomocy opcji
\fB\-\-header=Header\-Line\fP. Wget użyje takiego łańcucha, jaki jest mu podany po
\fB\-\-method\fP jako metoda HTTP do serwera.
.IP \fB\-\-body\-data=\fP\fIłańcuch\-danych\fP 4
.IX Item \-\-body\-data=łańcuch\-danych
.PD 0
.IP \fB\-\-body\-file=\fP\fIplik\-danych\fP 4
.IX Item \-\-body\-file=plik\-danych
.PD
Opcja musi być ustawiona gdy konieczne jest wysłanie dodatkowych danych do
serwera przy użyciu metody podanej w \fB\-\-method\fP. \fB\-\-body\-data\fP wysyła
\fIłańcuch\-danych\fP jako dane, a \fB\-\-body\-file\fP wysyła zawartość
\fIpliku\-danych\fP. Poza tym obie opcje działają tak samo.
.Sp
Obecnie \fB\-\-body\-file\fP \fInie\fP służy do transmisji plików jako całości. Wget
nie obsługuje w tej chwili \f(CW\*(C`multipart/form\-data\*(C'\fP do transmisji
danych, a jedynie \f(CW\*(C`application/x\-www\-form\-urlencoded\*(C'\fP. W
przyszłości może się to zmienić tak, aby wget wysyłał \fB\-\-body\-file\fP jako
cały plik zamiast wysyłania jego zawartości na serwer. Proszę zauważyć, że
Wget musi znać wpierw zawartość danych BODY, dlatego argument do opcji
\fB\-\-body\-file\fP powinien być zwykłym plikiem. Więcej szczegółów znajduje się
w opisie opcji \fB\-\-post\-file\fP. Powinno się podawać albo opcję \fB\-\-body\-data\fP
albo \fB\-\-body\-file\fP.
.Sp
Jeśli Wget zostanie przekierowany po sfinalizowaniu żądania, wznowi bieżącą
metodę i będzie wysyłał żądanie GET aż do zakończenia przekierowania. Jest
tak w przypadku wszystkich kodów z wyjątkiem 307 Temporary Redirect, który
służy do bezpośredniego wskazania, ze metoda \fInie\fP powinna się
zmienić. Inny wyjątek ma miejsce gdy metoda jest ustawiona na
\f(CW\*(C`POST\*(C'\fP, ponieważ wówczas przestrzegane są zasady określone przez
\fB\-\-post\-data\fP.
.IP \fB\-\-content\-disposition\fP 4
.IX Item \-\-content\-disposition
Opcja włącza eksperymentalną (niepełną) obsługę nagłówka
\f(CWContent\-Disposition\fP. Może to obecnie spowodować dodatkowe kluczenie
serwera związane z żądaniami \f(CWHEAD\fP, znane jest również kilka błędów, co
powoduje, że opcja ta domyślnie nie jest włączona.
.Sp
Opcja jest przydatna niektórym programom CGI pobierającym pliki, które
używają nagłówków \f(CWContent\-Disposition\fP do opisania nazwy pobieranego
pliku.
.Sp
Przy łączeniu z \fB\-\-metalink\-over\-http\fP i \fB\-\-trust\-server\-names\fP, plik
\fBContent\-Type: application/metalink4+xml\fP otrzymuje nazwę według pola nazwy
pliku \&\f(CW\*(C`Content\-Disposition\*(C'\fP, jeśli takie jest dostępne.
.IP \fB\-\-content\-on\-error\fP 4
.IX Item \-\-content\-on\-error
Jeśli ta opcja jest włączona, to wget nie będzie pomijał zawartości gdy
serwer odpowie kodem statusu http wskazującym na błąd.
.IP \fB\-\-trust\-server\-names\fP 4
.IX Item \-\-trust\-server\-names
Jeśli opcja ta jest ustawiona, nazwa lokalnego pliku powstanie na podstawie
URL\-a przekierowania. Domyślnie, bazowałaby na pierwotnym URL\-u. Opcja
przydatna przy pobieraniu rekurencyjnym, ponieważ na wielu stronach URL\-e
przekierowania odpowiadają strukturze plików, natomiast URL\-e odnośników
nie.
.IP \fB\-\-auth\-no\-challenge\fP 4
.IX Item \-\-auth\-no\-challenge
Jeśli opcja jest podana, Wget będzie wysyłał proste (Basic) informacje
uwierzytelniające HTTP (nazwa użytkownika i hasło w jawnym tekście) przy
wszystkich żądaniach, tak jak domyślnie robił to Wget w wersjach 1.10.2 i
wcześniejszych.
.Sp
Używanie tej opcji nie jest zalecane, jako że została przeznaczona jedynie
do obsługiwania kilku zapomnianych serwerów, które nigdy nie wysyłają pytań
o uwierzytelnienie HTTP, lecz akceptują nieżądane informacje
uwierzytelniające, oprócz uwierzytelnienia opartego na formularzu.
.IP \fB\-\-retry\-on\-host\-error\fP 4
.IX Item \-\-retry\-on\-host\-error
Uważa błędy stacji, takie jak \[Bq]Temporary failure in name resolution\[rq]
(tymczasowy błąd rozwiązywania nazw) za błędy niekrytyczne, przejściowe.
.IP \fB\-\-retry\-on\-http\-error=\fP\fIkod[,kod,...]\fP 4
.IX Item \-\-retry\-on\-http\-error=kod[,kod,...]
Uważa podane kody odpowiedzi HTTP za błędy niekrytyczne, tymczasowe. Jako
argument należy podać listę trzycyfrowych kodów odpowiedzi HTTP
rozdzielonych przecinkiem. Przydatne do obejścia określonych sytuacji, gdy
konieczne jest ponowienie próby, lecz serwer odpowiada kodem błędu, przy
którym Wget zwykle nie próbowałby ponownie. Mogą być to błędy takie jak 503
(Service Unavailable \[em] usługa niedostępna) lub 429 (Too Many Requests
\[em] zbyt wiele żądań). Ponowne próby włączone tą opcją są przedmiotem
zwykłych reguł czasowych i limitów prób programu Wget.
.Sp
Korzystanie z tej opcji ma na celu jedynie obsługę specjalnych przypadków i
nie jest zwykle zalecane, jako że może wymuszać ponowne próby w sytuacjach,
gdy serwer faktycznie stara się zmniejszyć swoje obciążenie. Proszę używać
rozsądnie i tylko gdy jest się pewnym tego, co się robi.
.SS "Opcje (SSL/TLS) HTTPS"
.IX Subsection "Opcje (SSL/TLS) HTTPS"
W celu obsługi szyfrowanych pobierań HTTP (HTTPS), Wget musi być
skompilowany z dodatkową biblioteką SSL. Obecnie domyślną jest
GnuTLS. Dodatkowo, Wget obsługuje również HSTS (HTTP Strict Transport
Security). Jeśli Wget jest skompilowany bez obsługi SSL, żadna z tych opcji
nie będzie dostępna.
.IP \fB\-\-secure\-protocol=\fP\fIprotokół\fP 4
.IX Item \-\-secure\-protocol=protokół
Wybiera protokół zabezpieczeń. Poprawnymi wartościami są \fBauto\fP,
\&\fBSSLv2\fP, \fBSSLv3\fP, \fBTLSv1\fP, \fBTLSv1_1\fP, \fBTLSv1_2\fP, \&\fBTLSv1_3\fP i
\fBPFS\fP. Jeśli używane jest \fBauto\fP, automatycznego wyboru protokołu dokonuje
biblioteka SSL, co jest osiągane przez wysłanie pozdrowienia TLSv1. Tak jest
domyślnie.
.Sp
Podanie \fBSSLv2\fP, \fBSSLv3\fP, \fBTLSv1\fP, \fBTLSv1_1\fP, \&\fBTLSv1_2\fP lub
\fBTLSv1_3\fP wymusza użycie odpowiedniego protokołu. Jest to przydatne przy
komunikacji ze starymi i błędnymi implementacjami SSL serwera, które nie
pozwalają na łatwy wybór poprawnej wersji protokołu przez bibliotekę SSL. Na
szczęście, takie serwery są rzadkością.
.Sp
Określenie \fBPFS\fP wymusza używanie zestawów kluczy Perfect Forward Security
(PFS). W skrócie, PFS zwiększa bezpieczeństwo tworząc jednorazowy klucz do
każdego połączenia. Używa też nieco więcej mocy CPU zarówno na kliencie jak
i na serwerze. Używamy kluczy, które są uznawane za bezpieczne (tzn. np nie
jest to MD4) oraz protokołu TLS. Tryb ten wyłącza również wszelkie metody
wymiany kluczy inne niż PFS, takie jak RSA.
.IP \fB\-\-https\-only\fP 4
.IX Item \-\-https\-only
W trybie rekurencyjnym podąża wyłącznie za odnośnikami HTTPS.
.IP \fB\-\-ciphers\fP 4
.IX Item \-\-ciphers
Ustawia łańcuch listy szyfrów. Zwykłe łańcuch ten ustawia zbiory szyfrów i
inne opcje SSL/TLS, których chciałby użyć użytkownik, według ustalonej
kolejności preferencji (GnuTLS nazywa to \[Bq]łańcuchem
priorytetów\[rq]). Łańcuch ten zostanie przekazany bez żadnych modyfikacji
silnikowi SSL/TLS (OpenSSL lub GnuTLS), zatem to od niego zależą jego format
i składnia. Wget nie przetwarza ani nie zmienia go w żaden sposób. Więcej
informacji w dokumentacji OpenSSL lub GnuTLS.
.IP \fB\-\-no\-check\-certificate\fP 4
.IX Item \-\-no\-check\-certificate
Nie sprawdza certyfikatu serwera pod kątem dostępnego ośrodka
certyfikacji. Nie wymaga również tego, aby nazwa hosta URL\-a pasowała do
nazwy ogólnej w certyfikacie.
.Sp
Od wersji 1.10, Wget domyślnie weryfikuje certyfikat serwera w odniesieniu
do znanych ośrodków certyfikacji, przerywając nawiązanie połączenia SSL
(handshaking) i pobieranie pliku, jeśli weryfikacja się nie powiedzie. Choć
zwiększa się w ten sposób bezpieczeństwo pobierań, zrywa to jednak
kompatybilność z niektórymi stronami, które działały z poprzednimi wersjami
Wgeta, szczególnie korzystającymi z podpisanych przez siebie, wygasłych lub
niepoprawnych z innego powodu certyfikatów. Opcja ta wymusza
\[Bq]niebezpieczny\[rq] tryb działania, który zmienia błędy weryfikacji
certyfikatów w ostrzeżenia i pozwala kontynuować.
.Sp
Jeśli wystąpią błędy \[Bq]weryfikacji certyfikatu\[rq] lub błąd o treści
\[Bq]nazwa w certyfikacie nie pasuje do żądanej nazwy hosta\[rq], można użyć
tej opcji aby ominąć weryfikację i kontynuować pobieranie. \fIProszę używać tej opcji tylko wtedy, gdy jest się przekonanym o wiarygodności strony lub gdy kompletnie nie dba się o poprawność jej certyfikatu\fP. Przy przesyłaniu
poufnych lub ważnych danych, niesprawdzanie certyfikatu jest zwykle bardzo
złym pomysłem. W przypadku certyfikatów wewnętrznych/podpisanych przez
siebie, powinno się pobrać certyfikat i weryfikować wobec niego, zamiast
wymuszać tryb niebezpieczny. Jeśli jest się naprawdę przekonanym, że
weryfikacja certyfikatów jest nieskazana, można podać
\-\-check\-certificate=quiet, aby nakazać programowi wget nie wypisywać żadnych
ostrzeżeń o nieprawidłowych certyfikatach, ale jest to zwykle niewłaściwe. W
przypadku certyfikatów podpisanych przez siebie lub wewnętrznych
certyfikatów, należy pobrać certyfikat i dokonać weryfikacji względem niego,
zamiast wymuszać ten niebezpieczny tryb. Jeśli naprawdę jest się pewnym
pominięcia wszelkiej weryfikacji certyfikatów, można użyć opcji
\-\-check\-certificate=quiet aby nakazać programowi wget nie wypisywać
ostrzeżeń o nieprawidłowych certyfikatach, lecz zwykle jest to nieprawidłowe
postępowanie.
.IP \fB\-\-certificate=\fP\fIplik\fP 4
.IX Item \-\-certificate=plik
Używa certyfikatu klienta z \fIpliku\fP. Jest to konieczne w przypadku serwerów
wymagających certyfikatów od klientów, którzy się z nimi łączą. Zwykle taki
certyfikat nie jest wymagany, a ten przełącznik jest opcjonalny.
.IP \fB\-\-certificate\-type=\fP\fItyp\fP 4
.IX Item \-\-certificate\-type=typ
Określa typ certyfikatu klienta. Poprawnymi wartościami są \&\fBPEM\fP
(zakładany domyślnie) i \fBDER\fP, znany również jako \&\fBASN1\fP.
.IP \fB\-\-private\-key=\fP\fIplik\fP 4
.IX Item \-\-private\-key=file
Odczytuje klucz prywatny z \fIpliku\fP. Pozwala to na dostarczenie klucza
prywatnego w oddzielnym od certyfikatu pliku.
.IP \fB\-\-private\-key\-type=\fP\fItyp\fP 4
.IX Item \-\-private\-key\-type=typ
Określa typ klucza prywatnego. Akceptowanymi wartościami są \fBPEM\fP
(domyślnie) i \fBDER\fP.
.IP \fB\-\-ca\-certificate=\fP\fIplik\fP 4
.IX Item \-\-ca\-certificate=plik
Używa \fIpliku\fP jako pliku z zestawem ośrodków certyfikacji (\[Bq]CA\[rq]) do
weryfikacji pośredników. Certyfikaty muszą być w formacie PEM.
.Sp
Bez tej opcji, Wget szuka certyfikatów CA w lokalizacji systemowej, wybranej
podczas instalacji OpenSSL.
.IP \fB\-\-ca\-directory=\fP\fIkatalog\fP 4
.IX Item \-\-ca\-directory=katalog
Określa katalog zawierający certyfikaty CA w formacie PEM. Każdy plik
zawiera certyfikat CA, a nazwa pliku jest oparta o wartości skrótu
wyliczonego na podstawie certyfikatu. Osiąga się to przetwarzając katalog
certyfikatów narzędziem \f(CWrehash\fP pochodzącego z OpenSSL. Używanie
\fB\-\-ca\-directory\fP jest efektywniejsze od \fB\-\-ca\-certificate\fP w przypadku,
gdy zainstalowanych jest wiele certyfikatów, ponieważ pozwala Wgetowi
pobierać certyfikaty na żądanie.
.Sp
Bez tej opcji, Wget szuka certyfikatów CA w lokalizacji systemowej, wybranej
podczas instalacji OpenSSL.
.IP \fB\-\-crl\-file=\fP\fIplik\fP 4
.IX Item \-\-crl\-file=plik
Określa \fIplik\fP CRL. Jest to wymagane w przypadku certyfikatów, które
zostały unieważnione przez ośrodek certyfikujący (CA).
.IP \fB\-\-pinnedpubkey=\fP\fIplik\fP/\fIskróty\fP 4
.IX Item \-\-pinnedpubkey=plik/skróty
Nakazuje programowi wget korzystanie z podanego pliku klucza publicznego
(lub skrótów), do weryfikacji partnera. Można podać ścieżkę do pliku
zawierającego pojedynczy klucz publiczny w formacie PEM lub DER, albo
dowolnej liczby skrótów sha256 zakodowanych jako base64, poprzedzonych
łańcuchem \[Bq]sha256//\[rq] oraz rozdzielonych średnikiem \[Bq];\[rq].
.Sp
Przy negocjacji połączenia TLS lub SSL, serwer wysyła certyfikat
poświadczający jego tożsamość. Z tego certyfikatu wyodrębniany jest klucz
publiczny i jeśli nie jest on tożsamy z kluczem (kluczami) publicznymi
podanymi w tej opcji, wget przerwie połączenie przed wysłaniem lub
otrzymaniem jakichkolwiek danych.
.IP \fB\-\-random\-file=\fP\fIplik\fP 4
.IX Item \-\-random\-file=file
[tylko OpenSSL i LibreSSL] Używa \fIpliku\fP jako źródła losowych danych
służących za ziarno do generatora liczb pseudolosowych, w systemach
pozbawionych \fI/dev/urandom\fP.
.Sp
W takich systemach biblioteka SSL wymaga zewnętrznego źródła losowości do
rozpoczęcia pracy. Może być EGD (por. \&\fB\-\-egd\-file\fP poniżej) lub odczyt z
zewnętrznego źródła podanego przez użytkownika. Jeśli nie poda się tej
opcji, Wget poszuka losowych danych w \f(CW$RANDFILE\fP lub, jeśli zmienna nie
jest ustawiona, w \fI$HOME/.rnd\fP.
.Sp
Pojawienie się błędu \[Bq]Could not seed OpenSSL PRNG; disabling SSL.\[rq]
oznacza, że należy zapewnić losowe dane korzystając z jednej z powyższych
metod.
.IP \fB\-\-egd\-file=\fP\fIplik\fP 4
.IX Item \-\-egd\-file=plik
[tylko OpenSSL] Używa \fIpliku\fP jako gniazda EGD. EGD to skrót od \fIEntropy Gathering Daemon\fP (demon pozyskujący entropię), programu działającemu w
przestrzeni użytkownika, który zbiera dane z różnych nieprzewidywalnych
źródeł w systemie i udostępnia je innym programom, które mogą ich
potrzebować. Oprogramowanie szyfrujące, takie jak biblioteka SSL wymaga
źródeł niepowtarzającej się losowości, do wykorzystania jako ziarno
generatora liczb losowych, używanego do tworzenia kluczy silnych
kryptograficznie.
.Sp
OpenSSL pozwala użytkownikowi podać swoje źródło entropii za pomocą zmiennej
środowiskowej \&\f(CWRAND_FILE\fP. Jeśli pozostanie ona nieustawiona lub podany
plik nie tworzy wystarczającej losowości, OpenSSL odczyta dane losowe z
gniazda EGD podanego za pomocą opisywanej opcji.
.Sp
Jeśli nie poda się tej opcji (ani nie użyje się równoważnego polecenia
uruchomieniowego), EGD nigdy nie zostanie użyte. Mechanizm ten nie jest
potrzebny w nowoczesnych systemach uniksowych, obsługujących
\fI/dev/urandom\fP.
.IP \fB\-\-no\-hsts\fP 4
.IX Item \-\-no\-hsts
Wget obsługuje domyślnie HSTS (HTTP Strict Transport Security, RFC
6797). Aby Wget działał jako niezgodny z HSTS, należy użyć \fB\-\-no\-hsts\fP. W
rezultacie Wget zignoruje wszelkie nagłówki
\f(CW\*(C`Strict\-Transport\-Security\*(C'\fP i nie zastosuje żadnych istniejących
zasad HSTS.
.IP \fB\-\-hsts\-file=\fP\fIplik\fP 4
.IX Item \-\-hsts\-file=plik
Domyślnie, Wget przechowuje swoją bazę danych HSTS w pliku
\fI~/.wget\-hsts\fP. Opcją \fB\-\-hsts\-file\fP można przesłonić to ustawienie. Wget
użyje podanego pliku jako bazy danych HSTS. Plik musi być sformatowany jako
prawidłowa baza danych HSTS używana przez Wget. Jeśli Wget nie będzie mógł
przetworzyć podanego pliku, zachowanie programu jest nieokreślone.
.Sp
Baza danych HSTS programu Wget jest zwykłym plikiem tekstowym. Każdy wiersz
zawiera wpis HSTS (tj. stronę która wydała nagłówek
\f(CW\*(C`Strict\-Transport\-Security\*(C'\fP i dlatego określiła konkretne zasady
HSTS, które mają być zastosowane). Wiersze zaczynające się krzyżykiem
(\f(CW\*(C`#\*(C'\fP) są ignorowane przez Wget. Proszę zauważyć, że pomimo iż
plik ten jest czytelny dla człowieka, ręczna edycja bazy danych HSTS zwykle
nie jest dobrym pomysłem.
.Sp
Wiersz wpisu HSTS zawiera wiele pól, rozdzielonych przez co najmniej jeden
biały znak:
.Sp
\&\f(CW\*(C`<nazwa\-stacji> SP [<port>] SP <dołączaj\-poddomeny> SP <utworzono> SP <wygasa>\*(C'\fP
.Sp
Pola \fInazwa\-stacji\fP i \fIport\fP określają nazwę stacji (hosta) i port, do
którego stosuje się dana zasada HSTS. Pole \fIport\fP może być równe zero i
zwykle tak właśnie będzie. Oznacza to, że numer portu nie jest brany pod
uwagę, przy decydowaniu, czy zadana zasada HSTS powinna być stosowana przy
danym żądaniu (sprawdzana będzie tylko nazwa stacji). Gdy \fIport\fP jest różny
od zera, sprawdzana będzie nazwa stacji i port, a zasada HSTS zostanie
zastosowana tylko wtedy, gdy obie te wartości będą pasowały. Funkcja ta
została dołączona tylko do celów testowania/rozwoju. Zestaw testów programu
Wget (w \fItestenv/\fP) tworzy bazę danych HSTS z podanymi portami, aby upewnić
się, że Wget działa prawidłowo. Stosowanie zasad HSTS do portów innych niż
domyślne jest odradzane w RFC 6797 (zob. Appendix B \[Bq]Differences between
HSTS Policy and Same\-Origin Policy\[rq]). Funkcjonalność ta nie powinna być
zatem używana w środowiskach innych niż testowe, a \fIport\fP powinien zwykle
wynosić zero. Ostatnie trzy pola są łatwe do interpretacji. Pole
\fIobejmuj\-poddomeny\fP może wynosić \f(CW1\fP lub \f(CW0\fP i sygnalizuje, czy
poddomeny domeny docelowej mają być również częścią danych zasad HSTS. Pola
\fIutworzono\fP i \fIwygasa\-po\fP zawierają znacznik czasu utworzenia danego wpisu
(rozpoznania po raz pierwszy przez Wget) i zdefiniowaną przez HSTS wartość
\&'max\-age', która określa jak długo dane zasady HSTS mają pozostać aktywne,
mierzone w sekundach od znacznika czasowego w polu \fIutworzono\fP. Po
upłynięciu tego czasu, zasada HSTS nie będzie już prawidłowa i zostanie
ostatecznie usunięta z bazy danych.
.Sp
Jeśli poda się swoją bazę danych HSTS w opcji \fB\-\-hsts\-file\fP, proszę mieć na
uwadze, że Wget może zmodyfikować podany plik, jeśli między zasadami HSTS
zażądanymi przez zdalne serwery, a tymi zapisanymi w pliku, zajdą jakieś
zmiany. Gdy Wget wychodzi, aktualizuje bazę danych HSTS przepisując plik
bazy danych HSTS, używając nowych wpisów.
.Sp
Jeśli podany plik nie istnieje, Wget go utworzony. Plik ten będzie zawierał
nowe wpisy HSTS. Jeśli nie zostaną utworzone wpisy HSTS (żaden z serwerów
nie wysłał nagłówków \f(CW\*(C`Strict\-Transport\-Security\*(C'\fP) plik nie
zostanie utworzony, nawet jako pusty plik. Zachowanie to ma miejsce również
wobec domyślnego pliku bazy danych (\fI~/.wget\-hsts\fP): nie zostanie on
utworzony, dopóki jakiś serwer nie wymusi zasady HSTS.
.Sp
Program stara się nie nadpisać zmian dokonanych w tym samym czasie przez
inne procesy Wget, wobec bazy danych HSTS. Przed wpisaniem zaktualizowanych
wpisów HSTS do pliku, Wget odczyta go ponownie i scali zmiany.
.Sp
Używanie zmienionej bazy danych HSTS i/lub modyfikacja istniejącej jest
odradzane. Więcej informacji o potencjalnych zagrożeniach związanych z
bezpieczeństwem, które mogą z tego wyniknąć opisano w rozdziale 14
\[Bq]Security Considerations\[rq] w RFC 6797, a szczególnie w rozdziale 14.9
\[Bq]Creative Manipulation of HSTS Policy Store\[rq].
.IP \fB\-\-warc\-file=\fP\fIplik\fP 4
.IX Item \-\-warc\-file=plik
Używa \fIpliku\fP jako celu pliku WARC.
.IP \fB\-\-warc\-header=\fP\fIłańcuch\fP 4
.IX Item \-\-warc\-header=łańcuch
Używa \fIłańcucha\fP jako rekordu warcinfo.
.IP \fB\-\-warc\-max\-size=\fP\fIrozmiar\fP 4
.IX Item \-\-warc\-max\-size=rozmiar
Ustawia maksymalny rozmiar plików WARC na \fIrozmiar\fP.
.IP \fB\-\-warc\-cdx\fP 4
.IX Item \-\-warc\-cdx
Zapisuje pliku indeksu CDX.
.IP \fB\-\-warc\-dedup=\fP\fIpliku\fP 4
.IX Item \-\-warc\-dedup=pliku
Nie przechowuje rekordów wyszczególnionych w danym pliku CDX.
.IP \fB\-\-no\-warc\-compression\fP 4
.IX Item \-\-no\-warc\-compression
Nie kompresuje plików WARC za pomocą GZIP.
.IP \fB\-\-no\-warc\-digests\fP 4
.IX Item \-\-no\-warc\-digests
Nie oblicza sum SHA1.
.IP \fB\-\-no\-warc\-keep\-log\fP 4
.IX Item \-\-no\-warc\-keep\-log
Nie przechowuje pliku dziennika w rekordzie WARC.
.IP \fB\-\-warc\-tempdir=\fP\fIkatalog\fP 4
.IX Item \-\-warc\-tempdir=katalog
Określa położenie plików tymczasowych tworzonych przy zapisie WARC.
.SS "Opcje FTP"
.IX Subsection "Opcje FTP"
.IP \fB\-\-ftp\-user=\fP\fIużytkownik\fP 4
.IX Item \-\-ftp\-user=użytkownik
.PD 0
.IP \fB\-\-ftp\-password=\fP\fIhasło\fP 4
.IX Item \-\-ftp\-password=hasło
.PD
Określa nazwę użytkownika i hasło serwera FTP. Bez tej opcji (i równoważnej
opcji uruchomieniowej) używane jest domyślne hasło \fB\-wget@\fP, używane zwykle
do anonimowych FTP.
.Sp
Inną metodę podania nazwy i hasła użytkownika jest wyszczególnienie ich w
samym URL\-u.  Obie te metody ujawniają hasło każdemu, kto zechce uruchomić
\f(CWps\fP.  Żeby uchronić hasła przed podpatrzeniem, należy przechowywać je w
pliku \&\fI.wgetrc\fP lub \fI.netrc\fP i, za pomocą \f(CWchmod\fP, zapewnić tym plikom
ochronę przed innymi użytkownikami. Jeżeli hasła są naprawdę ważne, w tych
plikach też nie należy trzymać ich na stałe \*(-- proszę usunąć je z plików
zaraz po rozpoczęciu pobierania przez Wgeta.
.IP \fB\-\-no\-remove\-listing\fP 4
.IX Item \-\-no\-remove\-listing
Nie usuwa tymczasowych plików \fI.listing\fP generowanych przez odczyty
FTP. Normalnie, pliki te zawierają nieprzetworzone listingi katalogów
otrzymane z serwerów FTP. Pozostawienie ich może się przydać do celów
diagnostycznych lub łatwego sprawdzenia zawartości katalogów zdalnego
serwera (np. do sprawdzenia, że tworzona kopia lustrzana jest kompletna).
.Sp
Proszę zauważyć, że mimo iż Wget zapisuje w tym przypadku do pliku o znanej
nazwie, nie jest to dziura w zabezpieczeniach w sytuacji, gdy użytkownik
stworzy \&\fI.listing\fP jako dowiązanie symboliczne do \fI/etc/passwd\fP czy
innego pliku i poprosi superużytkownika (\f(CWroot\fPa) o uruchomienie Wget w
tym katalogu.  W zależności od użytych opcji, Wget albo odmówi zapisu do
\&\fI.listing\fP (co spowoduje niepowodzenie operacji na maskach, rekurencyjnej
czy zależnej od znaczników czasu), albo dowiązanie symboliczne zostanie
usunięte i zastąpione faktycznym plikiem \fI.listing\fP, albo też listing
zostanie zapisany do pliku \fI.listing.numer\fP.
.Sp
Choć ta sytuacja nie stwarza kłopotów, jednak \f(CWroot\fP nie powinien nigdy
uruchamiać Wget w katalogu niezaufanego użytkownika.  Użytkownik taki mógłby
na przykład dowiązać \fIindex.html\fP do \fI/etc/passwd\fP i poprosić
\&\f(CW\*(C`root\*(C'\fPa o uruchomienie Wget z opcjami \fB\-N\fP lub \fB\-r\fP, tak że
plik ten zostałby nadpisany.
.IP \fB\-\-no\-glob\fP 4
.IX Item \-\-no\-glob
Wyłącza obsługę masek w przypadku FTP. Obsługa masek oznacza, że można
używać znaków specjalnych, \fIuogólniających\fP (wieloznaczników), takich jak
\fB*\fP, \fB?\fP, \fB[\fP i \fB]\fP, do pobrania większej liczby plików z tego samego
katalogu naraz, np.
.Sp
.Vb 1
\&        wget ftp://gnjilux.srk.fer.hr/*.msg
.Ve
.Sp
Domyślnie obsługa masek będzie włączona jeśli URL zawiera znaki
uogólniające. Tej opcji można użyć do włączenia bądź wyłączenia obsługi
masek na stałe.
.Sp
Może zajść potrzeba ujęcia URL\-a w znaki cudzysłowu, by uchronić go przed
rozwinięciem przez powłokę. Obsługa masek powoduje, że Wget oczekuje
listingu katalogu, którego postać jest zależna od systemu. Z tego powodu
obecnie działa tylko z uniksowymi serwerami FTP (i z tymi, które potrafią
emulować wyjście uniksowego \f(CWls\fP).
.IP \fB\-\-no\-passive\-ftp\fP 4
.IX Item \-\-no\-passive\-ftp
Wyłącza użycie \fIpasywnego\fP trybu transferu FTP. Pasywny FTP nakazuje
klientowi łączącemu się z serwerem zestawić połączenie, zamiast
wykorzystywać inne rozwiązania.
.Sp
Jeśli komputer ma bezpośrednie połączenie z Internetem, to zarówno pasywne
jak i aktywne FTP powinny działać tak samo dobrze. Za większością zapór
sieciowych i konfiguracji NAT, pasywny FTP ma większą szansę
działania. Jednak w niektórych rzadkich konfiguracjach zapór, aktywny FTP
działa, a pasywny FTP nie. Jeśli zachodzi prawdopodobieństwo, że ma miejsce
ta sytuacja, proszę użyć opisywanej opcji lub ustawić w swym pliku
konfiguracyjnym \f(CWpassive_ftp=off\fP.
.IP \fB\-\-preserve\-permissions\fP 4
.IX Item \-\-preserve\-permissions
Zachowuje uprawnienia zdalnych plików zamiast uprawnień wynikających z
umask.
.IP \fB\-\-retr\-symlinks\fP 4
.IX Item \-\-retr\-symlinks
Domyślnie, przy pobieraniu katalogów FTP rekurencyjnie, gdy napotkane
zostanie dowiązanie symboliczne, program podąża za nim i pobiera plik, na
który ono wskazuje. Wget nie podąża za dowiązaniami symbolicznymi do
katalogów, aby pobrać je rekurencyjnie, jednak ta funkcja może zostać dodana
w przyszłości.
.Sp
Gdy poda się \fB\-\-retr\-symlinks=no\fP, plik docelowy nie jest
pobierany. Zamiast tego tworzone jest odpowiednie dowiązanie w lokalnym
systemie plików. Plik docelowy nie jest pobierany, chyba że pobieranie
rekurencyjne dosięgło go bezpośrednio i pobrało z tego powodu. Opcja ta
stanowi zagrożenie bezpieczeństwa, ponieważ złośliwy serwer FTP może
spowodować zapis do plików poza oczekiwanymi katalogami, za pomocą
specjalnie spreparowanego pliku \&.LISTING.
.Sp
Proszę zauważyć, że przy pobieraniu pliku (nie katalogu) podanego w wierszu
poleceń, a nie osiągniętego z powodu pobierania rekurencyjnego, opcja nie
odnosi skutku. W takich przypadkach plik docelowy dowiązania jest zawsze
pobierany.
.SS "Opcje FTPS"
.IX Subsection "Opcje FTPS"
.IP \fB\-\-ftps\-implicit\fP 4
.IX Item \-\-ftps\-implicit
Opcja ta nakazuje programowi Wget używanie FTPS w trybie implicit. FTPS w
trybie implicit inicjuje SSL/TLS na samym początku połączenia. Opcja ta nie
wysyła polecenia \f(CW\*(C`AUTH TLS\*(C'\fP: zakłada, że serwer komunikuje się
poprzez FTPS i bezpośrednio rozpoczyna połączenie SSL/TLS. Jeśli próba ta
się powiedzie, sesja jest kontynuowana tak jak zwykła sesja FTPS (wysyłane
są \f(CW\*(C`PBSZ\*(C'\fP i \f(CW\*(C`PROT\*(C'\fP itd.). FTPS w trybie implicit nie
jest obecnie wymagany w implementacjach FTPS, zatem wiele serwerów go nie
obsługuje. Jeśli poda się opcję \fB\-\-ftps\-implicit\fP bez wskazania numeru
portu, używany jest domyślny port dla FTPS w trybie implicit, 990, zamiast
domyślnego portu dla FTPS w trybie \[Bq]zwykłym\[rq] (explicit), który jest
taki sam jak dla FTP, 21.
.IP \fB\-\-no\-ftps\-resume\-ssl\fP 4
.IX Item \-\-no\-ftps\-resume\-ssl
Nie wznawia sesji SSL/TLS w kanale danych. Przy rozpoczęciu połączenia
danych, Wget stara się wznowić sesję SSL/TLS, rozpoczętą uprzednio w
połączeniu kontrolnym. Wznawianie sesji SSL/TLS pozwala na uniknięcie nowego
uzgodnienia połączenia (handshake), poprzez ponowne użycie parametrów
SSL/TLS z poprzedniej sesji. Serwery FTPS zwykle preferują ten sposób,
dlatego Wget stosuje go domyślnie. W rzadkich przypadkach, może być wskazane
rozpoczęcie całkiem nowej sesji SSL/TLS przy każdym połączeniu z danymi. Do
tego właśnie służy opcja \fB\-\-no\-ftps\-resume\-ssl\fP.
.IP \fB\-\-ftps\-clear\-data\-connection\fP 4
.IX Item \-\-ftps\-clear\-data\-connection
Wszystkie połączenia z danymi będą miały miejsce w otwartym tekście. Z
SSL/TLS korzystać będzie tylko połączenie kontrolne. Wget wyśle w tym celu
polecenie \f(CW\*(C`PROT C\*(C'\fP, który musi być zaakceptowane przez serwer.
.IP \fB\-\-ftps\-fallback\-to\-ftp\fP 4
.IX Item \-\-ftps\-fallback\-to\-ftp
Zapasowo skorzysta z FTP, jeśli okaże się, że FTPS nie jest obsługiwane
przez serwer docelowy. Ze względów bezpieczeństwa, opcja ta nie jest
stosowana domyślnie. Domyślnie nastąpi bowiem wyjście z błędem. Jeśli serwer
nie odpowie prawidłowo na początkowe polecenie \f(CW\*(C`AUTH TLS\*(C'\fP albo,
w przypadku FTPS w trybie implicit, jeśli pierwotna próba połączenia SSL/TLS
zostanie odrzucona, program uzna, że serwer nie obsługuje FTPS.
.SS "Opcje pobierania rekurencyjnego"
.IX Subsection "Opcje pobierania rekurencyjnego"
.IP \fB\-r\fP 4
.IX Item \-r
.PD 0
.IP \fB\-\-recursive\fP 4
.IX Item \-\-recursive
.PD
Włącza pobieranie rekurencyjne. Domyślny maksymalny poziom wynosi 5.
.IP "\fB\-l\fP \fIgłębokość\fP" 4
.IX Item "\-l głębokość"
.PD 0
.IP \fB\-\-level=\fP\fIgłębokość\fP 4
.IX Item \-\-level=głębokość
.PD
Ustawia maksymalną liczbę podkatalogów, do których zagłębi się Wget, na
\fIgłębokość\fP. Aby zapobiec przypadkowemu pobieraniu bardzo dużych stron,
przy korzystaniu z rekurencji, domyślnie ustalony jest limit 5 tj. program
zagłębi się na co najwyżej 5 katalogów, zaczynając od podanego
URL\-a. Ustawienie \fB\-l 0\fP lub \fB\-l inf\fP ustali głębokość nieograniczoną.
.Sp
.Vb 1
\&        wget \-r \-l 0 http://I<strona>/1.html
.Ve
.Sp
Można by oczekiwać, że polecenie to pobrałoby jedynie \fI1.html\fP, ale
niestety tak nie jest, gdyż \fB\-l 0\fP jest równoważne \&\fB\-l inf\fP \-\- czyli
nieskończonej rekurencji. Do pobrania pojedynczej strony HTML (lub ich
grupy), należy ją (lub je wszystkie) podać w wierszu poleceń, pomijając
opcje \fB\-r\fP i \fB\-l\fP. Aby pobrać konieczne elementy pojedynczej strony HTML,
zob. opcję \fBpage requisites\fP.
.IP \fB\-\-delete\-after\fP 4
.IX Item \-\-delete\-after
Ta opcja nakazuje Wget usunięcie każdego z plików, jaki pobiera, \fIpo\fP
wykonaniu ściągania.  Jest przydatna do pobierania wstępnego (prefetching)
popularnych stron poprzez serwer pośredniczący, np.:
.Sp
.Vb 1
\&        wget \-r \-nd \-\-delete\-after http://whatever.com/~popular/page/
.Ve
.Sp
Opcja \fB\-r\fP nakazuje pobieranie rekurencyjne, a \fB\-nd\fP nietworzenie
katalogów.
.Sp
Proszę zauważyć, że \fB\-\-delete\-after\fP usuwa pliki z lokalnego komputera. Nie
wydaje polecenia \fBDELE\fP, na przykład zdalnym ośrodkom FTP. Także jeśli
podano \fB\-\-delete\-after\fP, to \fB\-\-convert\-links\fP jest ignorowane, więc przede
wszystkim pliki \fB.orig\fP po prostu nie są tworzone.
.IP \fB\-k\fP 4
.IX Item \-k
.PD 0
.IP \fB\-\-convert\-links\fP 4
.IX Item \-\-convert\-links
.PD
Po zakończeniu pobierania konwertuje odnośniki w dokumencie tak, by nadawały
się do lokalnego przeglądania. Dotyczy to nie tylko widzialnych odnośników
hipertekstowych, ale każdej części dokumentu, która prowadzi do zewnętrznych
materiałów, jak osadzone obrazki, odnośniki do arkuszy stylów, odnośniki
hipertekstowe do zawartości innej niż \s-1HTML\s0, itp.
.Sp
Każdy odnośnik będzie zmieniony na jeden z dwu sposobów:
.RS 4
.IP \(bu 4
Odnośniki do plików, które zostały ściągnięte przez Wget zostaną zmienione
tak, by odwoływały się do pliku, na jaki wskazują, jako odnośniki względne.
.Sp
Przykład: jeśli ściągnięty plik \fI/foo/doc.html\fP jest powiązany z z
\fI/bar/img.gif\fP, również ściągniętym, to odnośnik w \fIdoc.html\fP zostanie
zmieniony tak, by wskazywał na \fB../bar/img.gif\fP.  Ten rodzaj
przekształcenia działa bezproblemowo dla dowolnej kombinacji katalogów.
.IP \(bu 4
Odnośniki do plików, które nie zostały ściągnięte przez Wget zostaną
zmienione tak, by zawierały nazwę hosta i ścieżkę bezwzględną miejsca, na
które wskazują.
.Sp
Przykład: jeśli ściągnięty plik \fI/foo/doc.html\fP jest powiązany z z
\fI/bar/img.gif\fP (lub z \fI../bar/img.gif\fP), to odnośnik w \fIdoc.html\fP
zostanie zmieniony tak, by wskazywał na \&\fIhttp://hostname/bar/img.gif\fP.
.RE
.RS 4
.Sp
Z tego powodu, przeglądanie lokalne działa niezawodnie: jeśli powiązany plik
był ściągnięty, to odnośnik wskazuje na jego lokalną nazwę, jeśli nie był \-\-
to na pełny adres internetowy, a nie pojawia się popsuty odnośnik.
Konwersja pierwotnych odnośników na odnośniki względne zapewnia nam
możliwość przesuwania pobranej hierarchii katalogów do innego katalogu.
.Sp
Proszę zauważyć, że dopiero na samym końcu pobierania Wget może rozpoznać,
które odnośniki zostały ściągnięte.  Z tego powodu, opcja \fB\-k\fP wykonuje
swoją pracę po zakończeniu wszystkich pobrań.
.RE
.IP \fB\-\-convert\-file\-only\fP 4
.IX Item \-\-convert\-file\-only
Opcja przetwarza jedynie plikową część URL\-a, nie zmieniając pozostałej
części URL\-a. Część plikowa jest czasem nazywana \[Bq]basename\[rq], jednak
tutaj unikamy tego pojęcia, aby nie wprowadzać w błąd.
.Sp
Działa to szczególnie dobrze w połączeniu z opcją \fB\-\-adjust\-extension\fP,
choć nie jest to wymuszone. Jest to przydatne do wypełniania buforów
internetowych plikami pochodzących z różnych stacji.
.Sp
Przykład: jeśli jakieś dowiązanie wskazuje na \fI//foo.com/bar.cgi?xyz\fP z
opcją \&\fB\-\-adjust\-extension\fP, a lokalnym położeniem docelowym miałoby być
\&\fI./foo.com/bar.cgi?xyz.css\fP, to dowiązanie zostanie przekształcone na
\&\fI//foo.com/bar.cgi?xyz.css\fP. Proszę zauważyć, że zmodyfikowano tylko
plikową część URL\-a. Jego pozostała część nie uległa zmianie, włącznie ze
ścieżką sieciową (\f(CW\*(C`//\*(C'\fP), która w innym przypadku zostałaby
przetworzona przez program Wget i przekształcona na schemat efektywny
(tj. \f(CW\*(C`http://\*(C'\fP).
.IP \fB\-K\fP 4
.IX Item \-K
.PD 0
.IP \fB\-\-backup\-converted\fP 4
.IX Item \-\-backup\-converted
.PD
Podczas konwersji pliku zachowuje kopię zapasową pierwotnej wersji z
przyrostkiem \fB.orig\fP.  Wpływa na zachowanie opcji \fB\-N\fP.
.IP \fB\-m\fP 4
.IX Item \-m
.PD 0
.IP \fB\-\-mirror\fP 4
.IX Item \-\-mirror
.PD
Włącza opcje odpowiednie do tworzenia kopii lustrzanych.  Ta opcja włącza
rekurencję, stosowanie znaczników czasu, ustawia nieograniczony poziom
rekurencji i zachowuje wypisania zawartości katalogów FTP. Obecnie jest
równoważna użyciu \fB\-r \-N \-l inf \-\-no\-remove\-listing\fP.
.IP \fB\-p\fP 4
.IX Item \fB\-p\fP
.PD 0
.IP \fB\-\-page\-requisites\fP 4
.IX Item \-\-page\-requisites
.PD
Opcja powoduje, że Wget ściągnie wszystkie pliki niezbędne do poprawnego
wyświetlenia danej strony HTML.  Obejmuje to takie rzeczy jak grafikę,
dźwięki i powiązane arkusze stylów.
.Sp
Przy zwykłym trybie pracy, podczas pobierania pojedynczej strony HTML,
ewentualne powiązane dokumenty, które mogą być potrzebne do poprawnego jej
wyświetlenia, nie są pobierane. Pomóc może użycie opcji \fB\-r\fP z \fB\-l\fP, ale
ponieważ Wget normalnie nie odróżnia dokumentów zewnętrznych od włączonych,
na ogół pozostaje się z \[Bq]oskubanymi dokumentami\[rq], którym brakuje
potrzebnych elementów towarzyszących.
.Sp
Na przykład, powiedzmy, że dokument \fI1.html\fP zawiera znacznik
\&\f(CW<IMG>\fP odnoszący się do \fI1.gif\fP i znacznik \f(CW<A>\fP
wskazujący na zewnętrzny dokument \fI2.html\fP. Powiedzmy, że \fI2.html\fP jest
podobny, tyle, że jego obrazkiem jest \fI2.gif\fP a odnośnik wskazuje na
\fI3.html\fP.  Załóżmy, że kontynuujemy takie zależności aż do jakiejś dowolnie
dużej liczby.
.Sp
Jeśli wykona się polecenie:
.Sp
.Vb 1
\&        wget \-r \-l 2 http://I<strona>/1.html
.Ve
.Sp
to zostaną pobrane \fI1.html\fP, \fI1.gif\fP, \fI2.html\fP, \fI2.gif\fP i \fI3.html\fP.
Jak widać, \fI3.html\fP nie posiada towarzyszącego mu elementu, gdyż Wget w
celu określenia miejsca, gdzie powinien przerwać rekurencję po prostu zlicza
liczbę skoków (aż do 2) od początkowego \&\fI1.html\fP.  Jednak przy takim
poleceniu:
.Sp
.Vb 1
\&        wget \-r \-l 2 \-p http://I<strona>/1.html
.Ve
.Sp
zostaną ściągnięte wszystkie powyższe pliki \fIoraz\fP wymagany przez
\&\fI3.html\fP plik \fI3.gif\fP.  Podobnie,
.Sp
.Vb 1
\&        wget \-r \-l 1 \-p http://<strona>/1.html
.Ve
.Sp
spowoduje pobranie \fI1.html\fP, \fI1.gif\fP, \fI2.html\fP i \fI2.gif\fP.  Można by
sądzić, że:
.Sp
.Vb 1
\&        wget \-r \-l 0 \-p http://I<strona>/1.html
.Ve
.Sp
pobrałoby tylko \fI1.html\fP i \fI1.gif\fP, ale niestety tak nie jest, gdyż \&\fB\-l 0\fP jest równoważnikiem \fB\-l inf\fP \*(-- czyli nieskończonej rekurencji.  Do
pobrania pojedynczej strony HTML (lub ich grupy, wszystkich podanych w
wierszu poleceń lub w pliku wejściowym URL\-i \&\fB\-i\fP) i towarzyszących jej
(lub im) elementów, wystarczy pominąć \&\fB\-r\fP i \fB\-l\fP:
.Sp
.Vb 1
\&        wget \-p http://<strona>/1.html
.Ve
.Sp
Proszę zauważyć, że Wget zachowa się tak, jakby podano opcję \fB\-r\fP, ale
zostanie pobrana tylko pojedyncza strona i jej elementy. Program nie będzie
podążał za odnośnikami z tej strony do zewnętrznych dokumentów.  Faktycznie,
do ściągania pojedynczej strony i wszystkich towarzyszących jej elementów
(nawet jeśli leżą one na odrębnych serwerach \s-1WWW\s0) i upewnienia się,
że całość lokalnie poprawnie się wyświetla, autor oprócz \fB\-p\fP korzysta z
kilku dodatkowych opcji:
.Sp
.Vb 1
\&        wget \-E \-H \-k \-K \-p http://<strona>/<dokument>
.Ve
.Sp
Kończąc ten temat, warto wiedzieć, że Wget uważa za odnośnik do dokumentu
zewnętrznego każdy URL podany w znaczniku \f(CW<A>\fP,
\f(CW<AREA>\fP lub \f(CW<LINK>\fP, oprócz \f(CW<LINK REL="stylesheet">\fP.
.IP \fB\-\-strict\-comments\fP 4
.IX Item \-\-strict\-comments
Włącza ścisłe przetwarzanie komentarzy HTML. Domyślnie, komentarze są
przerywane po pierwszym wystąpieniu \fB\-\->\fP.
.Sp
Zgodnie ze specyfikacją, komentarze HTML są wyrażone jako \fIdeklaracje\fP
SGML. Deklaracja jest specjalnym znacznikiem, rozpoczynającym się
\&\fB<!\fP i kończącym się \fB>\fP, np. \fB<!DOCTYPE ...>\fP, która
może zawierać dodatkowe komentarze, między parą ograniczników
\fB\-\-\fP. Komentarze HTML są \[Bq]pustymi deklaracjami\[rq], deklaracjami SGML
bez tekstu niebędącego komentarzem. Stąd \fB<!\-\-foo\-\->\fP jest
poprawnym komentarzem, jak również \fB<!\-\-one\-\- \-\-two\-\->\fP, lecz
\fB<!\-\-1\-\-2\-\->\fP nim nie jest.
.Sp
Z drugiej strony, większość piszącym HTML nie odczytuje komentarzy jako
cokolwiek innego poza tekstem ograniczonym \fB<!\-\-\fP i \fB\-\->\fP, co nie
jest tym samym. Np. coś takiego: \fB<!\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\->\fP jest poprawnym
komentarzem o ile liczba minusów jest wielokrotnością czterech (sic!). Jeśli
tak nie jest, to ściśle mówiąc komentarz kończy się dopiero po następnym
wystąpieniu \&\fB\-\-\fP, które może nastąpić np. na końcu dokumentu. Z tego
powodu, wiele popularnych przeglądarek internetowych całkowicie ignoruje
specyfikację i implementuje coś, czego użytkownicy mogą się spodziewać:
komentarze ograniczone \fB<!\-\-\fP i \fB\-\->\fP.
.Sp
Do wersji 1.9 Wget interpretował komentarze w sposób ścisły, co powodowało
wybrakowanie wielu linków w stronach internetowych wyświetlających się
poprawnie w przeglądarkach, lecz mających nieszczęście w postaci niezgodnych
z normą komentarzy. Począwszy od wersji 1.9, Wget dołączył do grona klientów
implementujących \[Bq]naiwne\[rq] komentarze, zamykając każdy komentarz po
pierwszym wystąpieniu \fB\-\->\fP.
.Sp
Jeśli zajdzie potrzeba ścisłego parsowania komentarzy, ta opcja je włączy.
.SS "Opcje rekurencyjnego akceptowania/odrzucania"
.IX Subsection "Opcje rekurencyjnego akceptowania/odrzucania"
.IP "\fB\-A\fP \fIlista\-akc\fP \fB\-\-accept\fP \fIlista\-akc\fP" 4
.IX Item "\-A lista\-akc \-\-accept lista\-akc"
.PD 0
.IP "\fB\-R\fP \fIlista\-odrz\fP \fB\-\-reject\fP \fIlista\-odrz\fP" 4
.IX Item "\-R lista\-odrz \-\-reject lista\-odrz"
.PD
Określa oddzieloną przecinkami listę przyrostków lub wzorców nazw plików do,
odpowiednio, zaakceptowania lub odrzucenia. Proszę pamiętać, że maski
(wieloznaczniki) tzn. \fB*\fP, \fB?\fP, \fB[\fP lub \fB]\fP, które pojawią się jako
element  \fIlisty\-akc\fP lub \fIlisty\-odrz\fP, zostaną potraktowane jako wzorzec,
a nie przyrostek. W takim przypadku, aby uniknąć rozwinięcia nazwy przez
powłokę należy ująć wzorzec w cudzysłowy, jak w przykładach \fB\-A "*.mp3"\fP
lub \fB\-A '*.mp3'\fP.
.IP "\fB\-\-accept\-regex\fP \fIurl\-wyr\-reg\fP" 4
.IX Item "\-\-accept\-regex url\-wyr\-reg"
.PD 0
.IP "\fB\-\-reject\-regex\fP \fIurl\-wyr\-reg\fP" 4
.IX Item "\-\-reject\-regex url\-wyr\-reg"
.PD
Określa wyrażenie regularne do zaakceptowania lub odrzucenia całego URL\-a.
.IP "\fB\-\-regex\-type\fP \fItyp\-wyr\-reg\fP" 4
.IX Item "\-\-regex\-type typ\-wyr\-reg"
Określa typ wyrażenia regularnego. Dozwolonymi wartościami są \fBposix\fP i
\fBpcre\fP. Proszę zauważyć, że w celu użycia typu \fBpcre\fP wget musi mieć
wkompilowaną obsługę libpcre.
.IP "\fB\-D\fP \fIlista\-domen\fP" 4
.IX Item "\-D lista\-domen"
.PD 0
.IP \fB\-\-domains=\fP\fIlista\-domen\fP 4
.IX Item \-\-domains=lista\-domen
.PD
Ustala domeny, do których program może przechodzić. \fILista\-domen\fP jest
listą separowaną przecinkami. Proszę zauważyć, że ta opcja \fInie\fP włącza
\fB\-H\fP.
.IP "\fB\-\-exclude\-domains\fP \fIlista\-domen\fP" 4
.IX Item "\-\-exclude\-domains lista\-domen"
Podaje domeny, do których program ma \fInie\fP przechodzić.
.IP \fB\-\-follow\-ftp\fP 4
.IX Item \-\-follow\-ftp
Podąża za odnośnikami FTP z dokumentów HTML.  Bez tej opcji Wget będzie
ignorował wszelkie odnośniki do FTP.
.IP \fB\-\-follow\-tags=\fP\fIlista\fP 4
.IX Item \-\-follow\-tags=lista
Wget ma wewnętrzną tablicę par: znacznik HTML/atrybut, którą posługuje się
przy poszukiwaniu powiązanych dokumentów podczas pobierania
rekurencyjnego. Aby brany był pod uwagę tylko pewien podzbiór tych
znaczników, należy użyć tej opcji, podając je w postaci \fIlisty\fP separowanej
przecinkami.
.IP \fB\-\-ignore\-tags=\fP\fIlista\fP 4
.IX Item \-\-ignore\-tags=lista
Jest to przeciwieństwo opcji \fB\-\-follow\-tags\fP.  Dzięki podaniu \fIlisty\fP
rozdzielonych przecinkami znaczników HTML można pominąć je podczas
rekurencyjnego szukania dokumentów do pobrania.
.Sp
Niegdyś, ta opcja była najlepszym wyborem do ściągania pojedynczej strony
razem z jej elementami, użyta w wierszu poleceń:
.Sp
.Vb 1
\&        wget \-\-ignore\-tags=a,area \-H \-k \-K \-r http://<strona>/<dokument>
.Ve
.Sp
Jednak autor tej opcji przeszedł przez stronę ze znacznikami typu
\f(CW<LINK REL="home" HREF="/">\fP i uświadomił sobie, że \fB\-G\fP nie
wystarcza. Nie można po prostu nakazać Wget ignorowania \f(CW<LINK>\fP,
gdyż wówczas nie będą ściągane arkusze stylów. Obecnie najlepszym sposobem
pobierania pojedynczej strony razem z jej elementami jest specjalnie
przeznaczona do tego opcja \fB\-\-page\-requisites\fP.
.IP \fB\-\-ignore\-case\fP 4
.IX Item \-\-ignore\-case
Ignoruje wielkość znaków przy dopasowywaniu plików i katalogów. Wpływa to na
zachowanie opcji \fB\-R\fP, \fB\-A\fP, \fB\-I\fP i \fB\-X\fP, podobnie jak przy stosowaniu
masek przy pobieraniu stron FTP. Na przykład, po zastosowaniu tej opcji \fB\-A "*.txt"\fP dopasuje \fBplik1.txt\fP, lecz również \fBplik.TXT\fP, \fBplik3.TxT\fP
itd. Cudzysłowy w przykładzie powodują, że powłoka nie rozwija wzorca.
.IP \fB\-H\fP 4
.IX Item \fB\-H\fP
.PD 0
.IP \fB\-\-span\-hosts\fP 4
.IX Item \-\-span\-hosts
.PD
Włącza przechodzenie pomiędzy hostami przy pobieraniu rekurencyjnym.
.IP \fB\-L\fP 4
.IX Item \fB\-L\fP
.PD 0
.IP \fB\-\-relative\fP 4
.IX Item \-\-relative
.PD
Podąża tylko za odnośnikami względnymi. Przydatne do pobierania konkretnej
strony bez żadnych odwracających uwagę dodatków, nawet z tego samego hosta.
.IP "\fB\-I\fP \fIlista\fP" 4
.IX Item "\-I lista"
.PD 0
.IP \fB\-\-include\-directories=\fP\fIlista\fP 4
.IX Item \-\-include\-directories=lista
.PD
Określa \fIlistę\fP rozdzielonych przecinkami katalogów, do których ma
przechodzić program podczas pobierania. Elementy \fIlisty\fP mogą zawierać
znaki uogólniające (maski).
.IP "\fB\-X\fP \fIlista\fP" 4
.IX Item "\-X lista"
.PD 0
.IP \fB\-\-exclude\-directories=\fP\fIlista\fP 4
.IX Item \-\-exclude\-directories=lista
.PD
Określa \fIlistę\fP rozdzielonych przecinkami katalogów, które chcemy wykluczyć
z pobierania. Elementy \fIlisty\fP mogą zawierać znaki uogólniające (maski).
.IP \fB\-np\fP 4
.IX Item \-np
.PD 0
.IP \fB\-\-no\-parent\fP 4
.IX Item \-\-no\-parent
.PD
Powoduje, że Wget przy pobieraniu rekurencyjnym nigdy nie wchodzi do
katalogu nadrzędnego.  Przydatna opcja, gdyż gwarantuje, że ściągane będą
tylko pliki \&\fIponiżej\fP pewnego poziomu.
.SH ŚRODOWISKO
.IX Header ŚRODOWISKO
Wget obsługuje serwery pośredniczące do pobierań przez HTTP i
FTP. Standardową metodą podawania położenia serwera pośredniczącego w
przypadku Wgeta, są poniższe zmienne środowiskowe:
.IP \fBhttp_proxy\fP 4
.IX Item http_proxy
.PD 0
.IP \fBhttps_proxy\fP 4
.IX Item https_proxy
.PD
Gdy ustawione, zmienne \fBhttp_proxy\fP i \fBhttps_proxy\fP powinny zawierać URL\-e
serwerów pośredniczących w, odpowiednio, połączeniach HTTP0 i HTTPS.
.IP \fBftp_proxy\fP 4
.IX Item ftp_proxy
Zmienna powinna zawierać URL serwera pośredniczącego w połączeniach
FTP. Dość często spotyka się sytuację, gdy \fBhttp_proxy\fP i \&\fBftp_proxy\fP
zawierają ten sam \s-1URL\s0.
.IP \fBno_proxy\fP 4
.IX Item no_proxy
Zmienna powinna zawierać listę rozszerzeń domen (separatorem jest
przecinek), do których \fInie\fP będą stosowane serwery pośredniczące. Jeśli na
przykład wartość \&\fBno_proxy\fP wynosi \fB.mit.edu\fP, to serwery pośredniczące
nie będą stosowane do pobierania dokumentów z MIT.
.SH "STATUS ZAKOŃCZENIA"
.IX Header "STATUS ZAKOŃCZENIA"
W przypadku wystąpienia problemów Wget może zwrócić jeden z poniższych kodów
zakończenia.
.ie  n .IP 0 4
.el .IP \f(CW0\fR 4
.IX Item 0
Nie wystąpiły żadne problemy.
.ie  n .IP 1 4
.el .IP \f(CW1\fR 4
.IX Item 1
Podstawowy kod błędu.
.ie  n .IP 2 4
.el .IP \f(CW2\fR 4
.IX Item 2
Błąd przetwarzania danych \-\- np. przy przetwarzaniu opcji wiersza polecenia,
\&\fB.wgetrc\fP lub \fB.netrc\fP...
.ie  n .IP 3 4
.el .IP \f(CW3\fR 4
.IX Item 3
Błąd wejścia/wyjścia pliku.
.ie  n .IP 4 4
.el .IP \f(CW4\fR 4
.IX Item 4
Błąd sieci.
.ie  n .IP 5 4
.el .IP \f(CW5\fR 4
.IX Item 5
Błąd weryfikacji SSL.
.ie  n .IP 6 4
.el .IP \f(CW6\fR 4
.IX Item 6
Błąd uwierzytelnienia nazwy użytkownika/hasła.
.ie  n .IP 7 4
.el .IP \f(CW7\fR 4
.IX Item 7
Błędy protokołów.
.ie  n .IP 8 4
.el .IP \f(CW8\fR 4
.IX Item 8
Serwer zwrócił błędną odpowiedź.
.PP
Oprócz kodów 0 i 1, kody zakończenia o mniejszej wartości liczbowej mają
pierwszeństwo w sytuacji, gdy wystąpi wiele typów błędów.
.PP
W wersjach Wgeta do 1.12, kody zakończenia były niespójne i niezbyt
pomocne. Pobierania rekurencyjne zawsze zwracały 0 (powodzenie) bez względu
na wystąpienie ewentualnych błędów, a nierekurencyjne zwracały zawsze kod
zakończenia odpowiadający ostatniej próbie pobierania.
.SH PLIKI
.IX Header PLIKI
.IP \fB/etc/wgetrc\fP 4
.IX Item /etc/wgetrc
Domyślne położenie \fIglobalnego\fP pliku startowego.
.IP \fB.wgetrc\fP 4
.IX Item .wgetrc
Plik startowy użytkownika.
.SH USTERKI
.IX Header USTERKI
Zachęcamy do zamieszczania zgłoszeń błędów dotyczących GNU Wget w systemie
błędów
(zob. <\fBhttps://savannah.gnu.org/bugs/?func=additem&group=wget\fP>)
lub na naszą listę dyskusyjną <\fBbug\-wget@gnu.org\fP>.
.PP
Pod adresem <\fBhttps://lists.gnu.org/mailman/listinfo/bug\-wget\fP>
jest dostępnych więcej informacji (jak zasubskrybować, archiwa listy ...).
.PP
Przed faktycznym przedłożeniem zgłoszenia błędu, proszę spróbować zastosować
się do kilku prostych wskazówek.
.IP 1. 4
Proszę upewnić się, że obserwowane zachowanie jest rzeczywiście błędem.
Jeśli Wget się wywala, jest to błąd.  Jeśli nie zachowuje się zgodnie z
dokumentacją, jest to błąd.  Jeśli coś działa dziwnie, ale nie ma pewności
jak powinno to wyglądać, również może być to błąd, ale proszę dwa razy
sprawdzić dokumentację i listy dyskusyjne.
.IP 2. 4
Proszę spróbować powtórzyć ten błąd w możliwie najprostszych warunkach.
Np. jeśli Wget pada podczas ściągania \fBwget \-rl0 \-kKE \-t5 \-Y0 http://example.com \-o /tmp/log\fP, należy spróbować sprawdzić, czy to
wywalanie się jest powtarzalne i czy pojawia się przy prostszym zestawie
opcji. Można nawet spróbować zacząć pobieranie od strony, przy której
wystąpiła awaria i sprawdzić, czy to nie ta strona w jakiś sposób ją
powoduje.
.Sp
Ponadto, choć co prawda prawdopodobnie autor będzie zainteresowany
zawartością pliku \fI.wgetrc\fP użytkownika, zwykłe skopiowanie go do
wiadomości o błędzie jest raczej złym pomysłem.  Zamiast tego, należy
najpierw sprawdzić, czy błąd powtarza się przy \fI.wgetrc\fP przeniesionym w
inne miejsce. Proszę przesłać odpowiednie fragmenty tego pliku tylko wtedy,
gdy okaże się, że błąd zależy od ustawień \fI.wgetrc\fP.
.IP 3. 4
Proszę uruchomić Wget z opcją \fB\-d\fP i przesłać uzyskany wynik (lub związane
z błędem jego części).  Jeśli Wget został skompilowany bez obsługi
debugowania, proszę go przekompilować.  \fIDużo\fP łatwiej jest śledzić błędy z
udostępnioną diagnostyką.
.Sp
Uwaga: proszę upewnić się, że usunęło się wszystkie potencjalnie prywatne
dane z dziennika debugowania, przed wysłaniem go na adres zgłoszeń
błędów. Opcja \f(CW\-d\fP nie będzie starała się zbierać danych prywatnych, lecz
dziennik \fIbędzie\fP zawierał dość kompletny zapis komunikacji Wgeta z
serwerem, co może obejmować także hasła i część pobranych danych. Zgłoszenia
błędów są archiwizowane publicznie, tak więc należy uznać, że zgłoszenia
błędów są również dostępne publicznie.
.IP 4. 4
Jeśli Wget się wywala, proszę uruchomić go w debuggerze, np.  \f(CWgdb `which wget` core\fP i wpisać \f(CWwhere\fP, by otrzymać stos wywołania (backtrace). Może
się to nie powieść, jeśli administrator systemu wyłączył pliki core, ale
zawsze można spróbować.
.SH "ZOBACZ TAKŻE"
.IX Header "ZOBACZ TAKŻE"
\fBNie\fP jest to kompletny podręcznik GNU Wgeta. Więcej informacji, w tym
pełniejszy opis niektórych opcji oraz wiele poleceń możliwych do
zastosowania w plikach \fI.wgetrc\fP i z opcją \fB\-e\fP znajduje się we wpisie
\fIwget\fP w GNU Info.
.PP
Proszę sprawdzić również \fBwget2\fP\|(1), zaktualizowaną wersję GNU Wget z
jeszcze lepszą obsługą pobierań rekurencyjnych oraz nowoczesnych protokołów
jak HTTP/2.
.SH AUTOR
.IX Header AUTOR
Pierwotny autor: Hrvoje Nikšić <hniksic@xemacs.org>. Obecnie
utrzymywane przez Darshita Shaha <darnir@gnu.org> oraz Tima Rühsena
<tim.ruehsen@gmx.de>.
.SH PRAWA AUTORSKIE
.IX Header PRAWA AUTORSKIE
Copyright (c) 1996\-\-2011, 2015, 2018\-\-2024 Free Software Foundation, Inc.
.PP
Zezwala się na kopiowanie, rozpowszechnianie i/lub modyfikowanie tego
dokumentu na warunkach Licencji Wolnej Dokumentacji GNU (\s-1GNU\s0 Free
Documentation License) w wersji 1.3 lub jakiejkolwiek nowszej wersji
opublikowanej przez Fundację Wolnego Oprogramowania, przy czym Sekcjami
niezmiennymi są \[Bq]GNU General Public License\[rq] i \[Bq]GNU Free
Documentation License\[rq], bez treści przedniej lub tylnej strony okładki.
Egzemplarz licencji zamieszczono w sekcji zatytułowanej \[Bq]GNU Free
Documentation License\[rq].
.PP
.SH TŁUMACZENIE
Tłumaczenie niniejszej strony podręcznika:
Wojtek Kotwica <wkotwica@post.pl>
i
Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>
.
.PP
Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach
licencji można uzyskać zapoznając się z
.UR https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html
GNU General Public License w wersji 3
.UE
lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.
.PP
Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy
dyskusyjnej
.MT manpages-pl-list@lists.sourceforge.net
.ME .