.\" t .\" Don't change the line above. it tells man that tbl is needed. .\" This man page is Copyright (C) 1999 Andi Kleen . .\" Permission is granted to distribute possibly modified copies .\" of this page provided the header is included verbatim, .\" and in case of nontrivial modification author and date .\" of the modification is added to the header. .\" $Id: ip.7,v 1.19 2000/12/20 18:10:31 ak Exp $ .\" .\" FIXME: Document IP_MINTTL, added in Linux 2.6.34 .\" .\"******************************************************************* .\" .\" This file was generated with po4a. Translate the source file. .\" .\"******************************************************************* .\" This file is distributed under the same license as original manpage .\" Copyright of the original manpage: .\" Copyright © 1999 Andi Kleen .\" Copyright © of Polish translation: .\" Paweł Wilk (PTM) , 1999. .\" Robert Luberda , 2006, 2012. .TH IP 7 2011\-09\-22 Linux "Podręcznik programisty Linuksa" .SH NAZWA ip \- Implementacja protokołu IPv4 dla systemu Linux .SH SKŁADNIA \fB#include \fP .br .\" .B #include -- does not exist anymore .\" .B #include -- never include \fB#include \fP .br \fB#include \fP/* nadzbiór poprzedniego */ .sp \fItcp_socket\fP\fB = socket(AF_INET, SOCK_STREAM, 0);\fP .br \fIudp_socket\fP\fB = socket(AF_INET, SOCK_DGRAM, 0);\fP .br \fIraw_socket\fP\fB = socket(AF_INET, SOCK_RAW, \fP\fIprotokół\fP\fB);\fP .SH OPIS .\" FIXME has someone verified that 2.1 is really 1812 compliant? Linux implementuje protokół IPv4 opisany w RFC\ 791 i RFC\ 1122. \fBip\fP zawiera drugi poziom implementacji adresowania grupowego (multicasting) zgodny z RFC\ 1112. Zawiera też router IP, włączając w to filtr pakietów. .PP Interfejs programistyczny jest zgodny gniazdami BSD. Więcej informacji na temat gniazd można znaleźć, przeglądając \fBsocket\fP(7). .PP Gniazdo IP jest tworzone przez wywołanie funkcji \fBsocket\fP(2) jako \fBsocket(AF_INET, \fP\fItyp_gniazda\fP\fB, \fP\fIprotokół\fP\fB)\fP. Poprawne typy gniazd to: \fBSOCK_STREAM\fP służące do tworzenia gniazd pośredniczących w obsłudze protokołu \fBtcp\fP(7), \fBSOCK_DGRAM\fP obsługujące protokół \fBudp\fP(7) oraz \fBSOCK_RAW\fP pozwalające tworzyć gniazda \fBraw\fP(7) (surowe) umożliwiające bezpośredni dostęp do protokołu IP. \fIprotokół\fP jest protokołem bazującym na IP. Informacja o nim jest umieszczana w nagłówku wysyłanego bądź odbieranego pakietu IP. Dla gniazd TCP poprawnymi wartościami są tylko 0 i \fBIPPROTO_TCP\fP, a dla gniazd UDP \(em 0 i \fBIPPROTO_UDP\fP. Dla \fBSOCK_RAW\fP można podać dowolny poprawny numer protokołu IP określony przez IANA w RFC\ 1700. .PP .\" FIXME ip current does an autobind in listen, but I'm not sure .\" if that should be documented. Kiedy proces chce odbierać nowe, nadchodzące pakiety lub połączenia, powinien podłączyć gniazdo do adresu lokalnego interfejsu za pomocą funkcji \fBbind\fP(2). Do dowolnej lokalnej pary (adres, port) można podłączyć tylko jedno gniazdo IP. Gdy w wywołaniu \fBbind\fP(2) podana jest wartość \fBINADDR_ANY\fP, to gniazdo zostanie dowiązane do \fIwszystkich\fP lokalnych interfejsów sieciowych. Gdy dla niedowiązanego gniazda zostanie wywołane \fBlisten\fP(2) lub \fBconnect\fP(2), gniazdo to zostanie automatycznie dowiązane do losowo wybranego wolnego portu, przy czym adres lokalny zostanie ustawiony na \fBINADDR_ANY\fP. Przypisywanie (często w literaturze: "nazywanie") lokalnego gniazda TCP jest niemożliwe przez pewien okres czasu po jego zamknięciu, chyba że zostanie dla tego gniazda ustawiony atrybut \fBSO_REUSEADDR\fP. Należy używać tego atrybutu z rozwagą, gdyż czyni on TCP mniej niezawodnym. .SS "Format adresu" Adres gniazda IP jest przedstawiony za pomocą kombinacji adresu interfejsu IP i 16\-bitowego numeru portu. Podstawowy protokół IP nie zawiera numerów portów, są one zaimplementowane w protokołach wyższej warstwy, takich jak \fBudp\fP(7) i \fBtcp\fP(7). Dla gniazd surowych \fIsin_port\fP jest ustawione na protokół IP. .PP .in +4n .nf struct sockaddr_in { sa_family_t sin_family; /* rodzina adresów: AF_INET */ in_port_t sin_port; /* port \- sieciowa kolejność bajtów */ struct in_addr sin_addr; /* adres internetowy */ }; /* Adres internetowy */ struct in_addr { uint32_t s_addr; /* adres \- sieciowa kolejność bajtów */ }; .fi .in .PP \fIsin_family\fP ma zawsze wartość \fBAF_INET\fP. Jest to wymagane; w Linuksie 2.2 większość funkcji sieciowych zwraca \fBEINVAL\fP, jeśli brakuje tego ustawienia. \fIsin_port\fP zawiera numer portu podany w sieciowej kolejności bajtów. Numery portów niższe niż 1024 są nazywane \fIportami uprzywilejowanymi\fP (lub czasem \fIportami zarezerwowanymi\fP). Tylko procesy uprzywilejowane (tj. z ustawionym atrybutem \fBCAP_NET_BIND_SERVICE\fP) mogą wywołać \fBbind\fP(2) dla tego rodzaju gniazd. Należy zauważyć, że surowy protokół IPv4 jako taki nie zawiera pojęcia portu (takie rozróżnienie jest dopiero w warstwie transportowej, a to jest warstwa sieciowa). Numery portów występują dopiero w protokołach wyższej warstwy, takich jak \fBtcp\fP(7) i \fBudp\fP(7). .PP \fIsin_addr\fP to adres IP komputera (maszyny). Pole \fIs_addr\fP struktury \fIstruct in_addr\fP zawiera adres interfejsu maszyny w sieciowej kolejności bajtów. Polu \fIin_addr\fP należy albo przypisać jedną z wartości \fBINADDR_*\fP (np. \fBINADDR_ANY\fP), albo użyć funkcji bibliotecznych \fBinet_aton\fP(3), \fBinet_addr\fP(3), \fBinet_makeaddr\fP(3) do ustawienia wartości, albo ustawić bezpośrednio przez resolvera (patrz też \fBgethostbyname\fP(3)). .\" Leave a loophole for XTP @) Adresy IPv4 dzielimy na pojedyncze (unicast), rozgłoszeniowe (broadcast) i grupowe (multicast). Adresy pojedyncze określają pojedynczy interfejs maszyny, adresy rozgłoszeniowe określają wszystkie maszyny w obrębie jakiejś sieci (podsieci), a adresy grupowe wszystkie maszyny w obrębie jakiejś grupy odbiorców. Datagramy kierowane do adresów rozgłoszeniowych trafiają do odbiorcy tylko wtedy, gdy jego gniazdo ma ustawiony atrybut rozgłoszenia \fBSO_BROADCAST\fP. Ten sam atrybut musi być też ustawiony, gdy zachodzi potrzeba wysłania datagramów rozgłoszenia. W obecnej implementacji gniazda połączeniowe mogą używać wyłącznie adresów pojedynczych. Należy zauważyć, że dla adresu i portu zawsze jest używana sieciowa kolejność bajtów. W szczególności oznacza to, że trzeba używać funkcji \fBhtons\fP(3) dla numeru przypisanego do portu. Wszystkie funkcje standardowej biblioteki manipulujące adresem/portem automatycznie przekształcają podaną wartość na jej sieciową reprezentację. Istnieje kilka adresów specjalnych: \fBINADDR_LOOPBACK\fP (127.0.0.1) zawsze odnosi się do lokalnego hosta poprzez urządzenie loopback; \fBINADDR_ANY\fP (0.0.0.0) oznacza przy dowiązywaniu dowolny adres; \fBINADDR_BROADCAST\fP (255.255.255.255) oznacza dowolny komputer i ze względów historycznych zachowuje się przy dowiązywaniu tak samo, jak \fBINADDR_ANY\fP. .SS "Opcje gniazda" .\" or SOL_IP on Linux IP wspiera niektóre opcje specyficzne dla protokołu, które mogą być ustawione przy użyciu \fBsetsockopt\fP(2) i odczytane z pomocą \fBgetsockopt\fP(2). Poziom opcji gniazda dla IP to \fBIPPROTO_IP\fP. Dla każdego ze znaczników logicznych wartość całkowita zero oznacza fałsz, a każda inna \- prawdę. .TP \fBIP_ADD_MEMBERSHIP\fP (od Linuksa 1.2) Przyłącza grupę adresów. Argumentem jest struktura \fIip_mreqn \fP. .sp .in +4n .nf struct ip_mreqn { struct in_addr imr_multiaddr; /* grupowy adres IP */ struct in_addr imr_address; /* adres IP interfejsu lokalnego */ int imr_ifindex; /* indeks interfejsu */ }; .fi .in .sp .\" (i.e., within the 224.0.0.0-239.255.255.255 range) \fIimr_multiaddr\fP zawiera adres grupy, którą aplikacja chce podłączyć lub rozłączyć. Musi być to poprawny adres grupowy (multicast; w przeciwnym wypadku \fBsetsockopt\fP(2) zwróci błąd \fBEINVAL\fP). \fIimr_address\fP jest to adres lokalnego interfejsu, przez który system powinien połączyć grupę; jeśli jest równy \fBINADDR_ANY\fP, to odpowiedni interfejs jest wybierany przez system. \fIimr_ifindex\fP jest indeksem interfejsu, który powinien być podłączony/odłączony do obsługi grupy \fIimr_multiaddr\fP lub 0, by wskazać na dowolny interfejs. .IP .\" Struktura \fIip_mreqn\fP jest dostępna tylko od wersji 2.2 Linuksa. Dla kompatybilności, stara struktura \fIip_mreq\fP wciąż jest obsługiwana. Różni się wprawdzie od \fIip_mreqn\fP, lecz tylko tym, że nie zawiera pola \fIimr_ifindex\fP. Działa tylko z \fBsetsockopt\fP(2). .TP \fBIP_DROP_MEMBERSHIP\fP (od Linuksa 1.2) Odłącza się od grupy adresów. Argumentem jest struktura \fIip_mreqn\fP lub \fIip_mreq\fP podobna do \fBIP_ADD_MEMBERSHIP\fP. .TP \fBIP_FREEBIND\fP (od Linuksa 2.4) .\" Precisely: 2.4.0-test10 Jeśli jest włączona, to ta opcja logiczna pozwala na przypisanie do adresu nielokalnego lub (jeszcze) nieistniejącego. Pozwala to na nasłuchiwanie na gnieździe bez wymagania, żeby interfejs sieciowy niższej warstwy lub podany dynamiczny adres IP były ustawione podczas próby przypisania gniazda przez aplikację. Ta opcja jest odpowiednikiem \- dla pojedynczego gniazda \- opisanego poniżej interfejsu \fI/proc\fP \fIip_nonlocal_bind\fP. .TP \fBIP_HDRINCL\fP (od Linuksa 2.0) .\" .\" FIXME Document IP_IPSEC_POLICY .\" Since Linux 2.5.47 .\" Needs CAP_NET_ADMIN Jeśli włączone, to dopuszczalne jest tworzenie przez użytkownika własnego nagłówka IP przed danymi użytkownika. Działa to jedynie dla gniazd \fBSOCK_RAW\fP. Patrz \fBraw\fP(7), by uzyskać więcej informacji. Gdy ten znacznik jest włączony, to wartości ustawiane przez \fBIP_OPTIONS\fP, \fBIP_TTL\fP i \fBIP_TOS\fP są ignorowane. .TP \fBIP_MTU\fP (od Linuksa 2.2) .\" Precisely: 2.1.124 Pobiera bieżącą wartość MTU ścieżki obecnego gniazda. Jest to poprawne tylko, gdy gniazdo zostało połączone. Zwraca liczbę całkowitą. Działa tylko z \fBgetsockopt\fP(2). .TP \fBIP_MTU_DISCOVER\fP (od Linuksa 2.2) .\" Precisely: 2.1.124 Ustawia lub pobiera opcję badania MTU ścieżki (ang. Path MTU Discovery) dla gniazda. Gdy opcja ta jest włączona, to Linux będzie przeprowadzał badanie MTU ścieżki dla gniazd \fBSOCK_STREAM\fP zgodnie z definicją zawartą w RFC\ 1191. W przypadku gniazd nie będących gniazdami \fBSOCK_STREAM\fP, \fBIP_PMTUDISC_DO\fP wymusza ustawienie we wszystkich pakietach wychodzących znacznika zakazu fragmentacji. Za poprawne zgodne z wartością MTU, podzielenie na pakiety i za wykonanie ewentualnych retransmisji jest odpowiedzialny program użytkownika. Jądro odrzuci (z błędem \fBEMSGSIZE\fP) pakiety większe niż znane MTU ścieżki. Ustawienie znacznika \fBIP_PMTUDISC_WANT\fP spowoduje sfragmentowanie datagramu, jeśli MTU ścieżki tego wymaga, albo \- w przeciwnym wypadku \- ustawienie znacznika zakazującego fragmentacji. Domyślną dla systemu wartość można ustawić na \fBIP_PMTUDISC_WANT\fP lub na \fBIP_PMTUDISC_DONT\fP, wpisując odpowiednio \- zero lub wartość niezerową \- do pliku \fI/proc/sys/net/ipv4/ip_no_pmtu_disc\fP. .TS tab(:); c l l l. Wart. badan. MTU ścieżki:Znaczenie IP_PMTUDISC_WANT:Używaj ustawień zależnych od trasy. IP_PMTUDISC_DONT:Nie badaj MTU ścieżki. IP_PMTUDISC_DO:Zawsze badaj MTU ścieżki IP_PMTUDISC_PROBE:Ustawia bit DF, ale ign. MTU ścieżki. .TE Gdy włączone jest badanie MTU ścieżki, jądro automatycznie namierza wartości MTU ścieżki dla każdego komputera docelowego. Gdy aktywne jest połączenie z danym komputerem, można wygodnie odczytać aktualnie rozpoznaną wartość MTU ścieżki za pomocą \fBconnect\fP(2) używając opcji gniazda \fBIP_MTU\fP (np. po wystąpieniu błędu \fBEMSGSIZE\fP). Wartość MTU ścieżki może się zmieniać z czasem. Dla gniazd bezpołączeniowych z wieloma komputerami docelowymi MTU dla danego, również nowego, komputera docelowego można uzyskać za pomocą kolejki błędów (zobacz \fBIP_RECVERR\fP). Po nadejściu każdej aktualizacji MTU zostanie skolejkowany nowy błąd. W trakcie rozpoznawania MTU, pakiety inicjujące z gniazd datagramowych mogą zostać porzucone. Programy korzystające z UDP powinny być tego świadome i nie brać tego pod uwagę w swojej strategii retransmisji pakietów. .\" FIXME this is an ugly hack Aby zainicjować proces badania MTU ścieżki dla gniazd niepołączonych, można rozpocząć z dużym rozmiarem datagramu (o długości do 64K bajtów nagłówka) i pozwolić na jego zmniejszenie w wyniku aktualizacji MTU ścieżki. Aby oszacować inicjalne MTU ścieżki, należy podłączyć gniazdo datagramowe do adresu docelowego za pomocą \fBconnect\fP(2) i pobrać MTU, wołając \fBgetsockopt\fP(2) z opcją \fBIP_MTU\fP. Poprzez ustawienie wartości w \fBIP_PMTUDISC_PROBE\fP (dostępnej od Linuksa 2.6.22) możliwe jest zaimplementowanie opisanego w RFC\ 4821 próbkowania MTU dla gniazd \fBSOCK_DGRAM\fP lub \fBSOCK_RAW\fP. Jest to szczególnie użyteczne w narzędziach diagnostycznych typu \fBtracepath\fP(8), które w sposób zamierzony chcą wysyłać pakiety testowe większe niż zaobserwowane MTU ścieżki. .TP \fBIP_MULTICAST_IF\fP (od Linuksa 1.2) Ustawia lokalne urządzenie dla gniazda grupowego. Argumentem jest struktura \fIip_mreqn\fP lub \fIip_mreq\fP podobna do \fBIP_ADD_MEMBERSHIP\fP. .IP Gdy podana jest niepoprawna opcja gniazda, to zwracaną wartością jest \fBENOPROTOOPT\fP. .TP \fBIP_MULTICAST_LOOP\fP (od Linuksa 1.2) Ustawia lub pobiera logiczny argument typu całkowitego, określający, czy przesyłane pakiety grupowe powinny wracać do lokalnego gniazda. .TP \fBIP_MULTICAST_TTL\fP (od Linuksa 1.2) Ustawia lub pobiera wartość czasu życia pakietu dla wychodzących z tego gniazda pakietów grupowych. Jest bardzo istotne w przypadku adresowania grupowego, by ustawić najmniejszą możliwą wartość TTL. Domyślnie jest to 1, co oznacza, że pakiety grupowe nie opuszczają sieci lokalnej, chyba że program użytkownika wyraźnie tego żąda. Argument jest liczbą całkowitą. .TP \fBIP_NODEFRAG\fP (od Linuksa 2.6.36) Jeśli włączone (argument jest niezerowy), łączenie pakietów wychodzących przez warstwę netfilter jest wyłączone. Opcje jest poprawna tylko dla gniazd \fBSOCK_RAW\fP. Argumentem jest liczba całkowita. .TP \fBIP_OPTIONS\fP (od Linuksa 2.0) .\" Precisely: 1.3.30 .\" FIXME Document IP_PASSSEC .\" Boolean .\" Since Linux 2.6.17 .\" commit 2c7946a7bf45ae86736ab3b43d0085e43947945c .\" Author: Catherine Zhang Ustawia lub pobiera opcje IP, które będą wysyłane z każdym pakietem z danego gniazda. Argumenty są wskaźnikiem do bufora pamięci zawierającego opcje i ich długości. \fBsetsockopt\fP(2) ustawia opcje IP skojarzone z gniazdem. Maksymalny rozmiar opcji dla IPv4 to 40 bajtów. Zobacz RFC\ 791, by poznać możliwe opcje. Gdy pakiet wstępnego potwierdzenia połączenia (ACK) dla gniazda typu \fBSOCK_STREAM\fP zawiera opcje IP, to opcje wychodzącego pakietu IP będą automatycznie pobrane z opcji IP pobranego pakietu z odwróconymi nagłówkami mówiącymi o trasie. Po ustanowieniu połączenia przychodzące pakiety nie są uprawnione do zmiany swoich opcji. Przetwarzanie wszystkich przychodzących opcji źródła jest domyślnie wyłączone, ale można je włączyć ustawiając \fIaccept_source_route\fP w interfejsie \fI/proc\fP. W przypadku gniazd datagramowych opcje IP mogą być ustawione jedynie przez użytkownika lokalnego. Funkcja \fBgetsockopt\fP(2) z argumentem \fBIP_OPTIONS\fP zwróci obecnie wysłane opcje przez umieszczenie ich w dostarczonym buforze. .TP \fBIP_PKTINFO\fP (od Linuksa 2.2) .\" Precisely: 2.1.68 Przekazuje pomocniczy komunikat \fBIP_PKTINFO\fP zawierający strukturę \fIpktinfo\fP dostarczającą trochę informacji o przychodzącym pakiecie. Działa to jedynie dla gniazd datagramowych. Argument jest znacznikiem mówiącym gniazdu, czy należy przekazać komunikat \fBIP_PKTINFO\fP, czy też nie. Sam komunikat może zostać przesłany/otrzymany wraz z pakietem jedynie jako komunikat sterujący za pomocą \fBrecvmsg\fP(2) lub \fBsendmsg\fP(2). .IP .in +4n .nf struct in_pktinfo { unsigned int ipi_ifindex; /* Indeks interfejsu */ struct in_addr ipi_spec_dst; /* Adres lokalny */ struct in_addr ipi_addr; /* Nagłówek adresu docelowego */ }; .fi .in .IP .\" FIXME elaborate on that. .\" This field is grossly misnamed \fIipi_ifindex\fP jest unikatowym indeksem interfejsu, przez który pakiet został odebrany. Adres \fIipi_spec_dst\fP jest lokalnym adresem pakietu, a \fIipi_addr\fP jest adresem docelowym wynikającym z nagłówka pakietu. Jeśli \fBIP_PKTINFO\fP jest przekazane do \fBsendmsg\fP(2), a \fIipi_spec_dst\fP ma wartość niezerową, to zostanie użyte jako źródłowy adres lokalny podczas przeszukiwania tablicy routingu i dla ustawienia opcji routingu według adresu źródłowego. Gdy \fIipi_ifindex\fP ma wartość niezerową, to podstawowy adres lokalny interfejsu wskazywanego przez ten indeks nadpisuje \fIipi_spec_dst\fP podczas przeszukiwania tablicy routingu. .TP \fBIP_RECVERR\fP (od Linuksa 2.2) .\" Precisely: 2.1.15 .\" or SOL_IP on Linux Włącza przekazywanie dodatkowych komunikatów o błędach, zwiększając niezawodność połączenia. Gdy jest to ustawione w gnieździe datagramowym, to wszystkie generowane błędy będą zapamiętane w specjalnej kolejce błędów przypisanej do gniazda. Gdy użytkownik (proces użytkownika) otrzyma błąd (przez zwrócony kod błędu operacji na gnieździe), to może go odebrać, używając funkcji \fBrecvmsg\fP(2) z ustawionym znacznikiem \fBMSG_ERRQUEUE\fP. Struktura opisująca błąd \fIsock_extended_err\fP zostanie przekazana w pomocniczym komunikacie o typie \fBIP_RECVERR\fP i poziomie \fBIPPROTO_IP\fP. Jest to niezwykle pomocne przy niezawodnym przechwytywaniu błędów niepołączonych gniazd. Odbierana z kolejki błędów porcja danych zawiera pakiet z informacją o błędzie. .IP Komunikat sterujący \fBIP_RECVERR\fP zawiera strukturę \fIsock_extended_err\fP zdefiniowaną następująco: .IP .in +4n .ne 18 .nf #define SO_EE_ORIGIN_NONE 0 #define SO_EE_ORIGIN_LOCAL 1 #define SO_EE_ORIGIN_ICMP 2 #define SO_EE_ORIGIN_ICMP6 3 struct sock_extended_err { uint32_t ee_errno; /* numer błędu */ uint8_t ee_origin; /* źródło błędu */ uint8_t ee_type; /* typ */ uint8_t ee_code; /* kod */ uint8_t ee_pad; uint32_t ee_info; /* informacje dodatkowe */ uint32_t ee_data; /* inne dane */ /* Dalej mogą wystąpić dodatkowe dane */ }; struct sockaddr *SO_EE_OFFENDER(struct sock_extended_err *); .fi .in .IP \fIee_errno\fP zawiera numer \fIerrno\fP błędu kolejki. \fIee_origin\fP jest kodem miejsca pochodzenia błędu. Pozostałe pola są zależne od protokołu. Makro \fBSO_EE_OFFENDER\fP zwraca wskaźnik do adresu obiektu sieciowego, z którego pochodził błąd o zadanym wskaźniku do komunikatu pomocniczego. Gdy ten adres nie jest znany, pole \fIsa_family\fP struktury \fIsockaddr\fP zawiera wartość \fBAF_UNSPEC\fP a pozostałe pola tej struktury \fIsockaddr\fP są niezdefiniowane. .IP .\" FIXME . Is it a good idea to document that? It is a dubious feature. .\" On .\" .B SOCK_STREAM .\" sockets, .\" .B IP_RECVERR .\" has slightly different semantics. Instead of .\" saving the errors for the next timeout, it passes all incoming .\" errors immediately to the user. .\" This might be useful for very short-lived TCP connections which .\" need fast error handling. Use this option with care: .\" it makes TCP unreliable .\" by not allowing it to recover properly from routing .\" shifts and other normal .\" conditions and breaks the protocol specification. IP używa struktury \fIsock_extended_err\fP w następujący sposób: \fIee_origin\fP ustawione na \fBSO_EE_ORIGIN_ICMP\fP dla błędów odbieranych jako pakiet ICMP albo też \fBSO_EE_ORIGIN_LOCAL\fP dla błędów generowanych lokalnie. Nieznane wartości należy ignorować. \fIee_type\fP i \fIee_code\fP są ustawiane zgodnie z typem i kodem pól w nagłówku ICMP. \fIee_info\fP zawiera rozpoznaną wartość MTU dla błędów \fBEMSGSIZE\fP. Komunikat zawiera również \fIsockaddr_in węzła\fP, który spowodował błąd, a do którego można uzyskać dostęp za pomocą makra \fBSO_EE_OFFENDER\fP. Pole \fIsin_family\fP adresu \fBSO_EE_OFFENDER\fP ma wartość \fIAF_UNSPEC\fP, gdy źródło błędu nie jest znane. Gdy błąd pochodzi z sieci, wszystkie opcje IP (\fBIP_OPTIONS\fP, \fBIP_TTL\fP itd.) włączone w gnieździe i zawarte w pakiecie błędu są przekazywane jako komunikaty kontrolne. Właściwe dane pakietu, który spowodował błąd są zwracane jako normalne dane. Należy zauważyć, że TCP nie ma kolejki błędów; \fBMSG_ERRQUEUE\fP jest nielegalne w przypadku gniazd \fBSOCK_STREAM\fP. \fBIP_RECVERR\fP jest poprawne dla TCP, ale wszystkie błędy są przekazywane przez zwracaną wartość funkcji albo przez \fBSO_ERROR\fP. .IP Dla gniazd surowych, \fBIP_RECVERR\fP włącza przepuszczanie do aplikacji wszystkich odebranych komunikatów ICMP o błędach. W przeciwnym przypadku błędy są zgłaszane tylko dla gniazd połączonych. .IP Ustawia lub pobiera znacznik logiczny zapisany za pomocą liczby całkowitej. \fBIP_RECVERR\fP jest domyślnie wyłączone. .TP \fBIP_RECVOPTS\fP (od Linuksa 2.2) .\" Precisely: 2.1.15 Przekazuje użytkownikowi wszystkie nadchodzące opcje IP z komunikatu sterującego \fBIP_OPTIONS\fP. Nagłówek wyboru trasy i inne opcje są już wstępnie wypełnione informacjami o lokalnej maszynie. Nieobsługiwane w przypadku gniazd typu \fBSOCK_STREAM\fP. .TP \fBIP_RECVORIGDSTADDR\fP (od Linuksa 2.6.29) .\" commit e8b2dfe9b4501ed0047459b2756ba26e5a940a69 Ta opcja logiczna włącza komunikat pomocniczy \fBIP_ORIGDSTADDR\fP w \fBrecvmsg\fP(2), w którym jądro zwraca oryginalny adres docelowy otrzymywanego właśnie datagramu. Ten komunikat pomocniczy zawiera strukturę \fIstruct sockaddr_in\fP. .TP \fBIP_RECVTOS\fP (od Linuksa 2.2) .\" Precisely: 2.1.68 Jeśli jest ustawione, to pomocniczy komunikat \fBIP_TOS\fP jest przepuszczany razem z nadchodzącymi pakietami. Zawiera on bajt, który określa pole zdefiniowane także jako bajt znajdujące się w nagłówku pakietu, a zwane Typ Usługi/Pierwszeństwa. Wymaga logicznego znacznika w postaci liczby całkowitej. .TP \fBIP_RECVTTL\fP (od Linuksa 2.2) .\" Precisely: 2.1.68 Gdy ten znacznik jest ustawiony, przepuszczany jest komunikat pomocniczy \fBIP_TTL\fP, zawierający pole określane mianem "czas życia" odbieranego pakietu w postaci bajtu. Nie jest to wspierane w przypadku strumieniowych gniazd typu \fBSOCK_STREAM\fP. .TP \fBIP_RETOPTS\fP (od Linuksa 2.2) .\" Precisely: 2.1.15 Działanie identyczne do \fBIP_RECVOPTS\fP, ale zwraca surowe, nieprzetworzone opcje, włącznie z rekordem opcji, mówiącym o znaczniku czasowym i trasie, niewypełnionym wartościami w tym przejściu pakietu. .TP \fBIP_ROUTER_ALERT\fP (od Linuksa 2.2) .\" Precisely: 2.1.68 Przekazuje wszystkie pakiety z opcją alarmu rutera IP, które miałyby być przekazywane (ang. forwarded) do tego gniazda. Działa tylko dla gniazd surowych. Jest to przydatne na przykład dla demonów RSVP działających w przestrzeni użytkownika. Wykorzystane pakiety nie są przekazywane (ang. forwarded) przez jądro. Ponowne ich wysłanie należy do obowiązków programu użytkownika. Dowiązywanie gniazda jest w tym przypadku ignorowane, pakiety te są filtrowane jedynie na podstawie protokołu. Wymaga liczby całkowitej jako argumentu. .TP \fBIP_TOS\fP (od Linuksa 1.0) .\" FIXME elaborate on this .\" Needs CAP_NET_ADMIN .\" Boolean .\" Since Linux 2.6.27 .\" Author: KOVACS Krisztian .\" http://lwn.net/Articles/252545/ Ustawia lub pobiera pole znacznika Typ\-Usługi (ang. Type\-Of\-Service, w skrócie TOS), które jest przesyłane z każdym pakietem IP pochodzącym z danego gniazda. Służy do ustalenia priorytetów pakietów w sieci. TOS jest bajtem. Oto definicje niektórych standardowych znaczników TOS: \fBIPTOS_LOWDELAY\fP \- minimalizacja opóźnienia we wzajemnym ruchu, \fBIPTOS_THROUGHPUT\fP \- optymalizacja wyjścia, \fBIPTOS_RELIABILITY\fP \- optymalizacja pod kątem niezawodności, a \fBIPTOS_MINCOST\fP powinna być używana jako "dane wypełniające" tam, gdzie szybkość transmisji nie ma większego znaczenia. Można podać najwyżej jedną z powyższych wartości TOS. Inne bity są niepoprawne i powinny być wyzerowane. Linux domyślnie wysyła najpierw datagram \fBIPTOS_LOWDELAY\fP, ale dokładne zachowanie zależy od konfiguracji właściwości szeregowania. Niektóre poziomy o wysokim priorytecie mogą wymagać uprawnień administratora (ustawionego atrybutu \fICAP_NET_ADMIN\fP). Priorytet można też ustawić w sposób niezależny od protokołu poprzez opcję gniazda (\fBSOL_SOCKET\fP, \fBSO_PRIORITY\fP) (patrz też \fBsocket\fP(7)). .TP \fBIP_TRANSPARENT\fP (od Linuksa 2.6.24) .\" commit f5715aea4564f233767ea1d944b2637a5fd7cd2e .\" This patch introduces the IP_TRANSPARENT socket option: enabling that .\" will make the IPv4 routing omit the non-local source address check on .\" output. Setting IP_TRANSPARENT requires NET_ADMIN capability. .\" http://lwn.net/Articles/252545/ Ustawienie tej opcji logicznej włącza przezroczyste (ang. "transparent") proxy dla tego gniazda. Ta opcja gniazda pozwala wywołującej aplikacji przypisanie gniazda do nielokalnego adresu IP i operowanie jako zarówno klient, jak i serwer z zewnętrznym adresem IP dla lokalnego punktu docelowego. \fBUWAGA:\fP wymaga to takiego ustawienia reguł routingu, żeby pakiety wysyłane na ten adres zewnętrzny były przekazywane przez TProxy. Włączenie tej opcji wymaga uprawnień administratora (właściwość \fBCAP_NET_ADMIN\fP). .IP Przekierowanie TProxy używające celu TPROXY z \fBiptables\fP(8) także wymagają włączenia tej opcji w przekierowywanym gnieździe. .TP \fBIP_TTL\fP (od Linuksa 1.0) .\" FIXME Document IP_XFRM_POLICY .\" Since Linux 2.5.48 .\" Needs CAP_NET_ADMIN Ustawia lub pobiera pole "czas życia" (ang. Time\-To\-Live, w skrócie TTL) dla każdego wychodzącego z danego gniazda pakietu IP. .SS "Interfejsy /proc" .\" FIXME As at 2.6.12, 14 Jun 2005, the following are undocumented: .\" ip_queue_maxlen .\" ip_conntrack_max .\" Protokół IP obsługuje zbiór interfejsów \fI/proc\fP i korzysta z niech do ustawiania niektórych parametrów globalnych. Parametry są dostępne przez zapis lub odczyt plików z katalogu \fI/proc/sys/net/ipv4/\fP. Interfejsy opisane jako \fIlogiczne\fP pobierają liczbę całkowitą, której wartość niezerowa ("prawda") oznacza, że dana opcja jest włączona, a zero ("fałsz"), oznacza, że opcja jest wyłączona. .TP \fIip_always_defrag\fP (logiczna; od Linuksa 2.2.13) [Nowa w jądrze 2.2.13; we wcześniejszych wersjach jądra funkcją tą sterowało się w czasie kompilacji za pomocą opcji \fBCONFIG_IP_ALWAYS_DEFRAG\fP, która nie jest już obecna w 2.4.x i kolejnych] Gdy ten znacznik logiczny jest włączony (różny od 0), przychodzące fragmenty (części pakietów IP, które się pojawiają, gdy pewien komputer pomiędzy komputerem źródłowym a docelowym zdecyduje, że pakiety były za duże i podzieli je na kawałki) będą ponownie złożone (zdefragmentowane) przed ich przetworzeniem, nawet jeśli mają być przekazane dalej (and. forwarded). Należy włączać jedynie przy działającym firewallu, stanowiącym główne wejście do danej sieci lub działającym przezroczystym proxy; nigdy nie należy tego włączać na zwykłym routerze lub komputerze. W przeciwnym przypadku łączność może zostać zakłócona, gdy fragmenty będą podróżować innymi łączami. Defragmentacja powoduje również znaczne wykorzystanie pamięci i czasu procesora. .\" Jest to włączane automagicznie, gdy skonfigurowane jest maskowanie lub przezroczyste proxy. .TP \fIip_autoconfig\fP (od Linuksa 2.2 do 2.6.17) .\" Precisely: since 2.1.68 .\" FIXME document ip_autoconfig .\" Nie udokumentowane. .TP \fIip_default_ttl\fP (liczba, domyślnie: 64; od Linuksa 2.2) .\" Precisely: 2.1.15 .\" Ustawia domyślną wartość "czasu życia" (ang. time\-to\-live) wychodzących pakietów. Może być ona zmieniona dla gniazda za pomocą opcji \fBIP_TTL\fP. .TP \fIip_dynaddr\fP (logiczna; domyślnie: wyłączona; od Linuksa 2.0.31) .\" Włącza dynamiczne adresowanie gniazda oraz przepisywanie adresu dla maskowania przy zmianie adresu interfejsu. Jest to bardzo przydatne w przypadku korzystania z interfejsu sprzęgniętego z linią telefoniczną, którego adres IP może się zmieniać. 0 oznacza brak przepisywania, 1 włącza przepisywanie, a 2 włącza tryb rozwlekły (ang. verbose). .TP \fIip_forward\fP(logiczna; domyślnie: wyłączona; od Linuksa 1.2) .\" Włącza przekazywanie (ang. forwarding) pakietów przy użyciu logicznego znacznika. Może być ustawione także na podstawie interfejsu. .TP \fIip_local_port_range\fP (od Linuksa 2.2) .\" Precisely: since 2.1.68 .\" Zawiera dwie liczby całkowite, które definiują lokalny zakres portów przydzielanych gniazdom. Przydzielanie zaczyna się od pierwszej podanej wartości i kończy na drugiej. Należy zauważyć, że zakres ten nie powinien pokrywać się z zakresem portów wykorzystywanym do maskowania (chociaż taka sytuacja jest obsługiwana). Dowolny wybór może również powodować problemy z niektórymi zaporami sieciowymi, które robią pewne założenia odnośnie do portów używanych lokalnie. Pierwsza liczba powinna być większa niż 1024, albo \- co byłoby lepsze \- większa niż 4096, aby uniknąć konfliktów z dobrze znanymi portami i zminimalizować problemy z zaporami sieciowymi. .TP \fIip_no_pmtu_disc\fP (logiczna; domyślnie: wyłączona; od Linuksa 2.2) .\" Precisely: 2.1.15 .\" .\" The following is from 2.6.12: Documentation/networking/ip-sysctl.txt Jeśli jest to włączone, to domyślnie nie będzie wykonywane badanie MTU ścieżki dla gniazd TCP. Badanie MTU może się nie sprawdzać w przypadku źle skonfigurowanych firewalli (odrzucających wszelkie pakiety ICMP) lub źle skonfigurowanych interfejsów (np. połączenie typu point\-to\-point, gdzie oba końce nie zgadzają się na MTU). Lepiej poprawić wszelkie wadliwie skonfigurowane rutery po drodze niż całkowicie wyłączyć badanie MTU ścieżki, ponieważ niewykonywanie tej operacji pociąga za sobą duże straty w obrębie sieci. .TP \fIip_nonlocal_bind\fP (logiczna; domyślnie: wyłączona; od Linuksa 2.4) .\" Precisely: patch-2.4.0-test10 .\" .\" The following is from 2.6.12: Documentation/networking/ip-sysctl.txt Jeżeli ustawione, pozwala procesowi na wywołanie funkcji \fBbind\fP() z nielokalnym adresem IP, co może być całkiem przydatne, ale może popsuć niektóre aplikacje. .TP \fIip6frag_time\fP (liczba; domyślnie: 30) .\" .\" The following is from 2.6.12: Documentation/networking/ip-sysctl.txt Czas w sekundach przetrzymywania w pamięci fragmentu IPv6. .TP \fIip6frag_secret_interval\fP (liczba; domyślnie: 600) Interwał (w sekundach) odświeżania sekretnego klucza funkcji mieszkającej (lub czasu życia tego klucza) dla fragmentów IPv6. .TP \fIipfrag_high_thresh\fP (liczba), \fIipfrag_low_thresh\fP (liczba) Jeśli liczba zebranych w kolejce fragmentów IP osiągnie wartość określoną przez \fIipfrag_high_thresh\fP, wtedy kolejka jest opróżniana do ilości określonej w \fIipfrag_low_thresh\fP. Zawiera ona liczbę całkowitą z podaną liczbą bajtów. .TP \fIneigh/*\fP .\" FIXME Document the conf/*/* interfaces .\" FIXME Document the route/* interfaces .\" FIXME document them all Patrz \fBarp\fP(7). .SS "Kontrolki systemowe (ioctl)" .\" 2006-04-02, mtk .\" commented out the following because ipchains is obsolete .\" .PP .\" The ioctls to configure firewalling are documented in .\" .BR ipfw (4) .\" from the .\" .B ipchains .\" package. Do protokołu \fBip\fP mają zastosowanie wszystkie kontrolki wejścia/wyjścia opisane w \fBsocket\fP(7). .PP .\" FIXME Add a discussion of multicasting Kontrolki konfigurowania ogólnych parametrów urządzenia są opisane w \fBnetdevice\fP(7). .SH BŁĘDY .\" FIXME document all errors. .\" We should really fix the kernels to give more uniform .\" error returns (ENOMEM vs ENOBUFS, EPERM vs EACCES etc.) .TP \fBEACCES\fP Użytkownik próbował wykonać operację, nie mając potrzebnych praw. Obejmuje to: wysyłanie pakietu na adres rozgłoszeniowy bez ustawionego znacznika \fBSO_BROADCAST\fP, wysyłanie pakietu \fIzakazaną\fP drogą, próbę modyfikacji ustawień firewalla, nie mając uprawnień administratora (ustawionego znacznika \fBCAP_NET_ADMIN\fP), próbę przypisania uprzywilejowanego portu, nie mając uprawnień administratora (ustawionego znacznika \fBCAP_NET_BIND_SERVICE\fP). .TP \fBEADDRINUSE\fP Próbowano przypisać port do adresu będącego już w użyciu. .TP \fBEADDRNOTAVAIL\fP Zażądano nieistniejącego interfejsu lub żądany adres źródłowy nie jest adresem lokalnym. .TP \fBEAGAIN\fP Operacja na gnieździe z wyłączonym blokowaniem spowodowałaby zablokowanie. .TP \fBEALREADY\fP Operacja łączenia na gnieździe nieblokującym już trwa. .TP \fBECONNABORTED\fP Połączenie zostało zamknięte podczas \fBaccept\fP(2). .TP \fBEHOSTUNREACH\fP Brak wpisu określającego adres docelowy w tabeli routingu. Błąd ten może być wywołany przez komunikat ICMP od zdalnego routera lub dla lokalnej tabeli routingu. .TP \fBEINVAL\fP Przypisano niewłaściwy argument. W przypadku operacji wysyłania może to być spowodowane przez wysyłanie drogą przypisaną do \fIczarnej dziury\fP. .TP \fBEISCONN\fP \fBconnect\fP(2) była wywołana na już połączonym gnieździe. .TP \fBEMSGSIZE\fP Datagram jest większy niż wartość MTU po drodze do celu i nie może być podzielony. .TP \fBENOBUFS\fP, \fBENOMEM\fP Niewystarczająca ilość dostępnej pamięci. Często oznacza to, że przydzielanie pamięci jest ograniczone przez ograniczenia bufora gniazda, a nie przez ograniczenia pamięci systemowej. Jednak nie jest to pewne na 100%. .TP \fBENOENT\fP \fBSIOCGSTAMP\fP było wywołane na gnieździe, do którego nie dotarł żaden pakiet. .TP \fBENOPKG\fP Podsystem jądra nie był konfigurowany. .TP \fBENOPROTOOPT\fP i \fBEOPNOTSUPP\fP Przypisano niewłaściwą opcję gniazda. .TP \fBENOTCONN\fP Operacja może być wykonana tylko na połączonym gnieździe, a gniazdo nie zostało połączone. .TP \fBEPERM\fP Użytkownik nie ma praw do ustawiania wysokiego priorytetu, zmiany konfiguracji lub wysyłania sygnałów do żądanych procesów lub grup procesów. .TP \fBEPIPE\fP Połączenie zostało nieoczekiwanie zamknięte lub wyłączył się drugi koniec. .TP \fBESOCKTNOSUPPORT\fP Gniazdo nie jest skonfigurowane lub zażądano nieznanego typu gniazda. .PP Inne błędy mogą być generowane przez protokoły wyższych warstw; obejrzyj \fBtcp\fP(7), \fBraw\fP(7), \fBudp\fP(7) i \fBsocket\fP(7). .SH UWAGI .\" IP_PASSSEC is Linux-specific .\" IP_XFRM_POLICY is Linux-specific .\" IP_IPSEC_POLICY is a nonstandard extension, also present on some BSDs \fBIP_FREEBIND\fP, \fBIP_MTU\fP, \fBIP_MTU_DISCOVER\fP, \fBIP_RECVORIGDSTADDR\fP, \fBIP_PKTINFO\fP, \fBIP_RECVERR\fP, \fBIP_ROUTER_ALERT\fP oraz \fBIP_TRANSPARENT\fP są specyficzne dla Linuksa. Należy być bardzo ostrożnym przy stosowaniu opcji \fBSO_BROADCAST\fP \- nie jest ona w systemie Linux uprzywilejowana, jest więc łatwo przeciążyć sieć za pomocą niedbale użytych rozgłoszeń. W przypadku protokołów nowych aplikacji lepiej używać grupy adresowej zamiast rozgłoszeń. Stosowanie adresów rozgłoszeniowych jest niezalecane. .PP Niektóre inne implementacje gniazd BSD dopuszczają dla gniazd opcje \fBIP_RCVDSTADDR\fP i \fBIP_RECVIF\fP używane do pobierania adresu przeznaczenia i interfejsu odbieranych datagramów. Linux udostępnia bardziej ogólną opcję \fBIP_PKTINFO\fP, robiącą to samo. .PP Niektóre implementacja gniazd BSD także udostępniają opcję \fBIP_RECVTTL\fP, ale łącznie z przychodzącym pakietem jest przekazywany pomocniczy komunikat o typie \fBIP_RECVTTL\fP. W tym właśnie różni się to od opcji \fBIP_TTL\fP, używanej w Linuksie. .PP Używanie poziomu opcji gniazd \fBSOL_IP\fP jest nieprzenośne, gniazda oparte na BSD używają poziomu \fBIPPROTO_IP\fP. .SS Zgodność Dla zgodności z Linuksem 2.0, wciąż jest dopuszczalna przestarzała składnia \fBsocket(AF_INET, SOCK_PACKET, \fP\fIprotokół\fP\fB)\fP, by stworzyć gniazdo typu \fBpacket\fP(7). Nie jest to zbyt poprawne i powinno być zastępowane przez \fBsocket(AF_PACKET, SOCK_RAW, \fP\fIprotokół\fP\fB)\fP. Głównym powodem jest różnica w strukturze adresowej \fIsockaddr_ll\fP przechowującej informacje dla warstwy łącza (dokładniej: warstwy kanałowej), które kiedyś przechowywane były w \fBsockaddr_pkt\fP. .SH BŁĘDY Jest zbyt wiele nieokreślonych wartości błędów. .PP Nie są opisane kontrolki wejścia/wyjścia do konfigurowania specyficznych dla IP opcji interfejsu i tabele ARP. .PP Niektóre wersje glibc zapominają zadeklarować \fIin_pktinfo\fP. Można to obejść, kopiując ją do programu z niniejszej strony podręcznika. .PP .\" .SH AUTHORS .\" This man page was written by Andi Kleen. Pobieranie pierwotnego adresu docelowego za pomocą wywołania \fBrecvmsg\fP(2) z \fBMSG_ERRQUEUE\fP w \fImsg_name\fP nie działa w niektórych jądrach 2.2. .SH "ZOBACZ TAKŻE" \fBrecvmsg\fP(2), \fBsendmsg\fP(2), \fBbyteorder\fP(3), \fBipfw\fP(4), \fBcapabilities\fP(7), \fBnetlink\fP(7), \fBraw\fP(7), \fBsocket\fP(7), \fBtcp\fP(7), \fBudp\fP(7) .PP RFC\ 791 zawiera pierwotną specyfikację protokołu IP. .br RFC\ 1122 zawiera wymagania dla hostów IPv4. .br .\" FIXME autobind INADDR REUSEADDR RFC\ 1812 zawiera wymagania dla routerów IPv4. .SH "O STRONIE" Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 3.40 projektu Linux \fIman\-pages\fP. Opis projektu oraz informacje dotyczące zgłaszania błędów można znaleźć pod adresem http://www.kernel.org/doc/man\-pages/. .SH TŁUMACZENIE Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Paweł Wilk (PTM) i Robert Luberda . .PP Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją \fB 3.40 \fPoryginału.