.\" -*- nroff -*- .\" Copyright 1993, 1994, 1995 by Theodore Ts'o. All Rights Reserved. .\" This file may be copied under the terms of the GNU Public License. .\" .\"******************************************************************* .\" .\" This file was generated with po4a. Translate the source file. .\" .\"******************************************************************* .\" This file is distributed under the same license as original manpage .\" Copyright of the original manpage: .\" Copyright © 1993-2008 Theodore Ts'o (GPL-2) .\" Copyright © of Polish translation: .\" Przemek Borys (PTM) , 1999. .\" Grzegorz Goławski (PTM) , 2002. .\" Michał Kułach , 2012. .TH MKE2FS 8 "kwiecień 2012" "E2fsprogs wersja 1.42.2" .SH NAZWA mke2fs \- tworzy linuksowy system plików ext2/ext3/ext4 .SH SKŁADNIA \fBmke2fs\fP [ \fB\-c\fP | \fB\-l\fP \fInazwa\-pliku\fP ] [ \fB\-b\fP \fIrozmiar\-bloku\fP ] [ \fB\-D\fP ] [ \fB\-f\fP \fIrozmiar\-fragmentu\fP ] [ \fB\-g\fP \fIbloki\-na\-grupę\fP ] [ \fB\-G\fP \fIliczba\-grup\fP ][ \fB\-i\fP \fIbajty\-na\-i\-węzeł\fP ] [ \fB\-I\fP \fIrozmiar\-i\-węzła\fP ] [ \fB\-j\fP ] [ \fB\-J\fP \fIopcje\-dziennika\fP ] [ \fB\-N\fP \fIliczba\-i\-węzłów\fP ] [ \fB\-n\fP ] [ \fB\-m\fP \fIprocent\-zarezerwowanych\-bloków\fP ] [ \fB\-o\fP \fItworzący\-os\fP ] [ \fB\-O\fP \fIwłaściwość\fP[,...] ] [ \fB\-q\fP ] [ \fB\-r\fP \fIrewizja\-fs\fP ] [ \fB\-E\fP \fIopcje\-rozszerzone\fP ] [ \fB\-v\fP ] [ \fB\-F\fP ] [ \fB\-L\fP \fIetykieta\-woluminu\fP ] [ \fB\-M\fP \fIkatalog\-ostatniego\-montowania\fP ] [ \fB\-S\fP ] [ \fB\-t\fP \fItyp\-systemu\-plików\fP ][ \fB\-T\fP \fItyp\-użycia\fP ] [ \fB\-U\fP \fIUUID\fP ] [ \fB\-V\fP ] \fIurządzenie\fP [ \fIliczba\-bloków\fP ] .sp .\" No external-journal specific journal options yet (size is ignored) .\" [ .\" .B \-J .\" .I journal-options .\" ] \fBmke2fs \-O journal_dev\fP [ \fB\-b\fP \fIrozmiar\-bloku\fP ] [ \fB\-L\fP \fIetykieta\-woluminu\fP ] [ \fB\-n\fP ] [ \fB\-q\fP ] [ \fB\-v\fP ] \fIzewnętrzny\-dziennik\fP [ \fIliczba\-bloków\fP ] .SH OPIS \fBmke2fs\fP jest używany do tworzenia linuksowego systemu plików ext2, ext3 lub ext4, zwykle na partycji dysku twardego. \fIUrządzenie\fP jest specjalnym plikiem odpowiadającym urządzeniu (np. \fI/dev/hdXX\fP). \fILiczba\-bloków\fP jest liczbą bloków na urządzeniu. Jeśli jest pominięta, \fBmke2fs\fP wykrywa ją automatycznie. Gdy program jest wywołany jako \fBmkfs.ext3\fP tworzony jest dziennik, tak jak gdyby była podana opcja \fB\-j\fP. .PP Domyślne parametry do nowo tworzonych systemów plików, jeśli nie są przesłonięte przez poniższe opcje, są kontrolowane przez plik konfiguracyjny \fB/etc/mke2fs.conf\fP. Strona podręcznika \fBmke2fs.conf\fP(5) zawiera więcej szczegółów na ten temat. .SH OPCJE .TP \fB\-b\fP\fI rozmiar\-bloku\fP Określa rozmiar bloku w bajtach. Poprawnymi wartościami są 1024, 2048 oraz 4096 bajtów na blok. Gdy wartość ta zostanie pominięta, rozmiar\-bloku mke2fs jest ustalany na podstawie rozmiaru systemu plików oraz oczekiwanej jego eksploatacji (zobacz opcję \fB\-T\fP). Jeśli \fIrozmiar\-bloku\fP jest poprzedzony minusem ("\-"), to \fBmke2fs\fP używa heurystyki, aby określić poprawny rozmiar bloku z tym ograniczeniem, że będzie on wynosił co najmniej \fIrozmiar\-bloku\fP bajtów. Jest to przydatne przy sprzęcie wymagającym rozmiaru bloku będącego wielokrotnością 2k. .TP \fB\-c\fP Powoduje, że przed utworzeniem systemu plików, urządzenie zostanie sprawdzone w poszukiwaniu uszkodzonych bloków. Gdy opcja ta zostanie podana dwa razy, wykonany będzie wolniejszy test w trybie odczyt\-zapis, zamiast szybkiego testu w trybie tylko\-do\-odczytu. .TP \fB\-D\fP Używa bezpośredniego wejścia/wyjścia podczas zapisu na dysk. Zapobiega to zajmowaniu przez mke2fs wielu buforów podręcznych, które mogą wpłynąć na inne aplikacje, podczas działania na obciążonym serwerze. Opcja ta spowoduje znaczne spowolnienie działania mke2fs, więc jest to pójście na kompromis. .TP \fB\-E\fP\fI opcje\-rozszerzone\fP Ustawia rozszerzone opcje systemu plików. Opcje rozszerzone są oddzielone przecinkami i mogą zawierać argument podany po znaku równości ("="). Opcja \fB\-E\fP była nazwana \fB\-R\fP we wcześniejszych wersjach \fBmke2fs\fP i jest wciąż akceptowana w celu zachowania kompatybilności wstecznej. Obsługiwane są następujące opcje: .RS 1.2i .TP \fBmmp_update_interval=\fP\fIinterwał\fP Dostosowuje pierwotny interwał aktualizacji MMP do \fIinterwał\fP sekund. Podanie wartości 0 spowoduje użycia domyślnego interwału. Podany interwał musi być mniejszy niż 300 sekund. Wymaga włączonej funkcji \fBmmp\fP. .TP \fBstride=\fP\fIrozmiar\-części\fP Konfiguruje system plików do macierzy RAID z \fIrozmiarem\-części\fP (ang. stride size lub chunk size) bloków systemu plików. Jest to liczba bloków odczytywanych lub zapisywanych na dysk przed przejściem na następny dysk. To ustawienie wpływa głównie na położenie metadanych systemu plików, takich jak mapy bitów podczas wykonywania \fBmke2fs\fP, aby zapobiec umieszczeniu ich na jednym dysku, co mogłoby negatywnie wpłynąć na wydajność. Może być również użyte przez alokator bloków. .TP \fBstripe_width=\fP\fIszerokość\-paska\fP Konfiguruje system plików do macierzy for RAID z \fIrozmiarem\-paska\fP (ang. stripe width) bloków systemu plików na pasek. Zazwyczaj jest to rozmiar\-części * N, gdzie N jest liczbą dysków z danymi w macierzy RAID (np. przy RAID 5, gdzie jest jeden dysk parzystości, M jest liczbą dysków w macierzy minus jeden). Pozwala to alokatorowi bloków na przeciwdziałanie cyklowi odczytu\-modyfikacji\-zapisu w pasku RAID, jeśli to możliwe, przy zapisie danych. .TP \fBresize=\fP\fImaksymalna\-zmiana\-online\fP Rezerwuje przestrzeń, dzięki której tablica deskryptora grupy bloków może się powiększyć, aby obsłużyć system plików z \fImaksymalną\-zmianą\-online\fP bloków. .TP \fBlazy_itable_init\fP[\fB= \fP\fI<0 aby wyłączyć, 1 aby włączyć>\fP] Jeśli jest włączone oraz włączona jest funkcja uninit_bg, to tabela i\-węzłów nie będzie w pełni inicjowana przez \fBmke2fs\fP. Przyspiesza to znacznie inicjalizację systemu plików, lecz wymaga zakończenia inicjowania systemu plików w tle, przez jądro, podczas gdy system plików jest wcześniej zamontowany. Jeśli pominie się wartość opcji, jest używana domyślnie 1, aby włączyć zerowanie leniwej tabeli i\-węzłów. .TP \fBlazy_journal_init\fP[\fB= \fP\fI<0 aby wyłączyć, 1 aby włączyć>\fP] Jeśli jest włączone, to i\-węzeł dziennika nie będzie w pełni zerowany przez \fBmke2fs\fP. Znacznie przyspiesza to inicjowanie systemu, ale niesie niewielkie ryzyko, jeśli system załamie się przed pełnym, jednokrotnym nadpisaniem dziennika. Jeśli opcja zostanie pominięta, przyjmuje domyślną wartość 1, włączając leniwe zerowanie i\-węzła dziennika. .TP \fBtest_fs\fP Ustawia flagę superbloku systemu plików, oznaczającą, że może być on montowany przy użyciu eksperymentalnego kodu jądra, np. kodu systemu plików ext4dev. .TP \fBdiscard\fP Próbuje wykonać operację discard na blokach w czasie tworzenia systemu (jest to przydatne na SSD albo tzw. rzadkich dyskach lub dyskach dynamicznie alokowanych). Gdy urządzenie informuje że operacja discard również zeruje dane (każde kolejne odczytanie po tej operacji, a przed zapisem, zwraca zero), to wszystkie jeszcze niewyzerowane tabele i\-węzłów są oznaczane jako wyzerowane. Znacznie przyspiesza to inicjowanie systemu. Tak jest domyślnie. .TP \fBnodiscard\fP Nie próbuje wykonać operacji discard na blokach w czasie tworzenia systemu plików. .TP \fBquotatype\fP Określa typ udziałów ("usr" lub "grp"), który ma być zainicjowany. Opcja ma znaczenie jedynie, jeśli ustawiona jest funkcja \fBquota\fP. Bez tej opcji rozszerzonej, domyślnym zachowaniem jest inicjowanie zarówno udziałów użytkownika jak i grupy. .RE .TP \fB\-f\fP\fI rozmiar\-fragmentu\fP Określa rozmiar fragmentów w bajtach. .TP \fB\-F\fP Wymusza na \fBmke2fs\fP utworzenie systemu plików, nawet jeśli podane urządzenie nie jest partycją na specjalnym urządzeniu blokowym lub inne parametry nie mają sensu. Aby wymusić na \fBmke2fs\fP utworzenie systemu plików, nawet jeśli wygląda na to, że system plików jest w użyciu lub jest zamontowany (jest to niezwykle niebezpieczne), to opcja musi zostać podana dwukrotnie. .TP \fBg\fP\fI bloki\-na\-grupę\fP Określa liczbę bloków w grupie bloków. Ogólnie rzecz biorąc, nie ma powodu, aby użytkownik musiał kiedykolwiek ustawiać ten parametr, ponieważ wartość domyślna jest optymalna dla systemu plików (administratorzy, którzy tworzą systemy plików na macierzach RAID, powinny używać parametru RAID \fIstride\fP jako część opcji \fB\-E\fP, zamiast zmieniać liczbą bloków na grupę). Opcja jest przeznaczona dla deweloperów, którzy używają jej w sytuacjach testowych. .TP \fB\-G\fP\fI liczba\-grup\fP Określa liczbę grup bloków, która będzie spakowana razem, tworząc większą, wirtualną grupę bloków (lub "flex_bg group") w systemie plików ext4. Usprawnia to lokowanie metadanych i wydajność metadanych przy dużym obciążeniu. Liczba grup musi być potęgą dwójki i może być podana jedynie gdy włączona jest funkcja systemu plików \fBflex_bg\fP. .TP \fB\-i\fP\fI bajty\-na\-i\-węzeł\fP Określa współczynnik bajty/i\-węzeł. \fBmke2fs\fP tworzy i\-węzeł co każde \fIbajty\-na\-i\-węzeł\fP bajtów dysku. Im większy współczynnik \fIbajty\-na\-i\-węzeł\fP, tym więcej i\-węzłów. Generalnie, wartość ta nie powinna być mniejsza od rozmiaru bloku w systemie plików, gdyż wtedy byłoby utworzonych zbyt dużo i\-węzłów. Ostrzeżenie: wartość ta nie może być już zmieniona po utworzeniu systemu plików, więc należy ostrożnie dobrać wartość tego parametru. .TP \fB\-I\fP\fI rozmiar\-i\-węzła\fP Określa rozmiar każdego i\-węzła w bajtach. \fBmke2fs\fP tworzy domyślnie 256\-bajtowe i\-węzły. W jądrach w wersji późniejszej niż 2.6.10 i od niektórych wcześniejszych dostawców jąder, jest możliwe wykorzystanie i\-węzłów większych niż 128 bajtów, do przechowania rozszerzonych atrybutów, do zwiększenia wydajności. Wartość \fIrozmiaru\-i\-węzła\fP musi być potęgą dwójki, większą lub równą 128. Większy rozmiar \fIrozmiaru\-i\-węzła\fP powoduje zwiększenie powierzchni zajmowanej przez tabelę i\-węzłów i zredukowanie użytecznej powierzchni systemu plików, a może również negatywnie wpłynąć na wydajność. Atrybuty rozszerzone przechowywane w dużych i\-węzłach nie są widziane przez starsze jądra i takie systemy plików nie będą w ogóle montowalne przez jądra 2.4. Nie da się zmienić tej wartości po utworzeniu systemu plików. .TP \fB\-j\fP Powoduje utworzenie system plików z księgowaniem ext3. Gdy nie podano opcji \fB\-J\fP, przy tworzeniu dziennika zostaną użyte domyślne parametry oraz dobrany będzie właściwy rozmiar tego dziennika (na podstawie wielkości systemu plików) przechowywanego we wnętrzu systemu plików. Proszę zauważyć, że trzeba korzystać z jądra posiadającego wsparcie dla ext3, aby móc używać dziennika. .TP \fB\-J\fP\fI opcje\-dziennika\fP Tworzy dziennik ext3 używając opcji podanych z linii poleceń. Opcje te są oddzielone przecinkami i mogą posiadać argument, podawany po znaku równości ('='). Obsługiwane są następujące opcje: .RS 1.2i .TP \fBsize=\fP\fIrozmiar\-dziennika\fP Tworzy wewnętrzny dziennik (np. przechowywany wewnątrz systemu plików) o rozmiarze \fIrozmiar\-dziennika\fP megabajtów. Rozmiar dziennika musi wynosić co najmniej 1024 bloki systemu plików (np. 1MB przy korzystaniu z bloków 1k, 4MB przy blokach 4k, itd.) i nie może być większy niż 10\ 240\ 000 bloków systemu plików lub połowę całkowitego rozmiaru systemu plików (mniejsza z tych dwóch wartości). .TP \fBdevice=\fP\fIzewnętrzny\-dziennik\fP Przyłącza dziennik system plików do urządzenia blokowego znajdującego się na \fIzewnętrzny\-dziennik\fP. Zewnętrzny dziennik musi być utworzony za pomocą polecenia .IP \fBmke2fs \-O journal_dev\fP \fIzewnętrzny\-dziennik\fP .IP Proszę zauważyć, że \fIzewnętrzny\-dziennik\fP musi zostać utworzony z tą samą wielkością bloku jak nowy system plików. Dodatkowo, o ile obsługa dołączania wielu systemów plików do pojedynczego dziennika zewnętrznego jest obecna, jądro Linux i \fBe2fsck\fP(8) nie obsługuje na razie dzielonych dzienników zewnętrznych. .IP Zamiast bezpośredniego podawania nazwy urządzenia, \fIzewnętrzny\-dziennik\fP można podać w postaci \fBLABEL=\fP\fIetykieta\fP lub \fBUUID=\fP\fIUUID\fP. Wtedy zewnętrzny dziennik zostanie znaleziony poprzez etykietę woluminu lub UUID przechowywany w superbloku ext2 na początku dziennika. Do wyświetlenia nazwy woluminu oraz UUID urządzenia dziennika użyj \fBdumpe2fs\fP(8). Zobacz także opcję \fB\-L\fP \fBtune2fs\fP(8). .RE .IP Dla danego systemu plików można podać tylko jedną z opcji: \fBsize\fP lub \fBdevice\fP. .TP \fB\-l\fP\fI nazwa\-pliku\fP Powoduje odczytanie listy uszkodzonych bloków z \fInazwy\-pliku\fP. Proszę zauważyć, że numery bloków na liście zepsutych bloków muszą być wygenerowane przy użyciu takiego samego rozmiaru bloków jaki użyty był w mke2fs. W rezultacie opcja \fB\-c\fP do \fBmke2fs\fP jest prostszą i mniej podatną na błędy metodą sprawdzenia dysku pod kątem zepsutych bloków przed formatowaniem go, gdyż \fBmke2fs\fP automatycznie podaje odpowiednie parametry do programu \fBbadblocks\fP. .TP \fB\-L\fP\fI nowa\-etykieta\-woluminu\fP Ustawia etykietę woluminu systemu plików na \fInową\-etykietę\-woluminu\fP. Maksymalna długość etykiety woluminu to 16 bajtów. .TP \fB\-m\fP\fI procent\-zarezerowanych\-bloków\fP Określa procent bloków systemu plików, zarezerwowanych dla superużytkownika. Zapobiega to fragmentacji i pozwala demonom działających z uprawnieniami roota, takim jak \fBsyslogd\fP(8), na poprawne kontynuowanie działania po tym, gdy procesy nieuprzywilejowane nie będą już mogły zapisywać do systemu plików. Domyślna wartość to 5%. .TP \fB\-M\fP\fI ostatnio\-zamontowany\-katalog\fP Ustawia katalog ostatniego montowania systemu plików. Opcja ta może być użyteczna ze względu na aplikacje, dla których katalog ostatniego montowania wskazuje, gdzie należy zamontować dany system plików. .TP \fB\-n\fP Powoduje, że \fBmke2fs\fP nie tworzy systemu plików, lecz wyświetla co zrobiłby, gdyby miał go utworzyć. Można wykorzystać tę opcję do określenia położenia zapasowych superbloków danego systemu plików tak długo, jak parametry \fBmke2fs\fP, które były podane podczas pierwotnego tworzenia systemu plików, są ponownie użyte (oczywiście z dodaną opcją \fB\-n\fP). .TP \fB\-N\fP\fI liczba\-i\-węzłów\fP Zmienia domyślnie wyliczoną liczbę i\-węzłów, które powinny być zarezerwowane dla systemu plików (a która bazuje na liczbie bloków i współczynniku \fIbajty\-na\-i\-węzeł\fP). To pozwala użytkownikowi podać bezpośrednio liczbę żądanych i\-węzłów. .TP \fB\-o\fP\fI tworzący\-os\fP Służy do ręcznej zmiany domyślnej wartości pola "creator operating system" (tworzący system operacyjny) systemu plików. Normalnie pole to jest ustawiane na nazwę systemu operacyjnego, do którego skompilowano plik wykonywalny \fBmke2fs\fP. .TP \fB\-O \fP\fIwłaściwość\fP[\fB,\fP\fI...\fP] Tworzy system plików z podanymi właściwościami (opcjami systemu plików), przesłaniając domyślne opcje systemu plików. Właściwości, które są włączane domyślnie, są podane w relacji \fIbase_features\fP, albo w sekcji \fI[defaults]\fP pliku \fB/etc/mke2fs.conf\fP , albo w podsekcji \fI[fs_types]\fP w przypadku typów użycia, zgodnie z opcją \fB\-T\fP, zmodyfikowane później przez relację \fIfeatures\fP z podsekcji \fI[fs_types\fP] w przypadku systemu plików i typów użycia. Strona podręcznika \fBmke2fs.conf\fP(5) zawiera więcej szczegółów. Konfiguracja charakterystyczna dla danego system plików mieszcząca się w sekcji \fI[fs_types]\fP przesłoni domyślne opcje globalne z sekcji \fI[defaults]\fP. .sp Właściwość systemu plików będzie edytowana później albo przez zestaw właściwości podanych przez tę opcję lub, jeśli nie użyto tej opcji, przez relację \fIdefault_features\fP do tworzonych typów systemów plików, lub w sekcji \fI[defaults]\fP pliku konfiguracyjnego. .sp Zestaw właściwości systemu plików składa się z listy właściwości, oddzielonych przecinkami, które mają być włączone. Aby wyłączyć którąś funkcję, należy poprzedzić nazwę właściwości znakiem karetki ("^"). Pseudo\-właściwość "none" wyłączy wszystkie właściwości systemu plików. .RS 1.2i .TP \fBdir_index\fP Używa haszowanych B\-drzew, aby przyspieszyć przeszukiwanie dużych katalogów. .TP \fBextent\fP Zamiast używać pośredniego schematu bloków do przechowywania położenia bloków z danymi w i\-węźle, używa w zamian ekstentów. Jest to znacznie wydajniejsze kodowanie, które przyspiesza dostęp do systemu plików, szczególnie do dużych plików. .TP \fBfiletype\fP Przechowuje informacje o typach plików we wpisach katalogów. .TP \fBflex_bg\fP Pozwala metadanym grup bloków (mapom bitów i tabelom i\-węzłów) na bycie umieszczanym w dowolnym miejscu nośnika. Co więcej, \fBmke2fs\fP będzie umieszczał je razem, poczynając od pierwszej grupy bloków każdego "flex_bg group". Rozmiar flex_bg group można podać przy użyciu opcji \fB\-G\fP. .TP \fBhas_journal\fP Tworzy dziennik ext3 (tak jak przy użyciu opcji \fB\-j\fP). .TP \fBjournal_dev\fP Tworzy zewnętrzny dziennik ext3 na podanym urządzeniu zamiast w systemie plików ext2. Proszę zauważyć, że \fIzewnętrzny\-dziennik\fP musi być utworzony z takim samym rozmiarem bloku jak system plików, który będzie go używał. .TP \fBlarge_file\fP System plików może zawierać pliki większe niż 2 GB (obecne jądra ustawiają tę funkcję automatycznie, gdy tylko tworzony jest plik większy niż 2 GB). .TP \fBquota\fP Tworzy i\-węzły udziałów (trzeci i\-węzeł do udziałów użytkownika i czwarty do udziałów grupy) i ustawia je w superbloku. Z tą właściwością, udziały są włączane automatycznie, przy montowaniu systemu plików. .TP \fBresize_inode\fP Rezerwuje przestrzeń, dzięki której tabela deskryptora grupy bloków może się powiększyć w przyszłości. Przydatne do zmiany rozmiaru "w locie" za pomocą \fBresize2fs\fP. Domyślnie, \fBmke2fs\fP będzie próbował zarezerwować wystarczającą przestrzeń, aby system plików mógł powiększyć się 1024 razy. Można to zmienić, przy użyciu opcji rozszerzonej \fBresize\fP. .TP \fBsparse_super\fP Tworzy system plików z mniejszą liczbą kopii zapasowych superbloku (oszczędza miejsce na dużych systemach plików). .TP \fBuninit_bg\fP Tworzy system plików, bez inicjowania wszystkich grup bloków. Ta właściwość włącza również sumy kontrolne i statystyki najwyższego użytego i\-węzła w każdej grupie bloków. Funkcja ta może znacznie przyspieszyć tworzenie systemu plików (jeśli włączono lazy_itable_init), może również zdecydowanie zmniejszyć czas potrzebny na wykonanie \fBe2fsck\fP. Jest obsługiwana wyłącznie przez system plików ext4, w ostatnich jądrach Linux. .RE .TP \fB\-q\fP Ciche wywołanie. Przydatne gdy \fBmke2fs\fP jest uruchamiany ze skryptu. .TP \fB\-r\fP\fI rewizja\fP Ustawia rewizję (wersję) systemu plików dla nowego systemu plików. Proszę zauważyć, że jądra 1.2 wspierają jedynie systemy plików o rewizji 0. Domyślnie tworzone są systemy plików o rewizji 1. .TP \fB\-S\fP .\" .TP .\" .BI \-t " test" .\" Check the device for bad blocks before creating the file system .\" using the specified test. Zapisuje jedynie superblok i deskryptory grupy. Przydaje się, gdy uszkodzony zostanie cały superblok i kopie zapasowe superbloków. Jest to ostateczna metoda odzyskania. Powoduje ona, że \fBmke2fs\fP ponownie inicjuje superblok i deskryptory grup, lecz nie dotyka tablicy i\-węzłów, bloku, ani map bitowych i\-węzłów. Natychmiast po użyciu tej opcji należy uruchomić program \fBe2fsck\fP, a i tak nie jest pewne, czy że uda się odzyskać jakiekolwiek dane. Podczas korzystania z tej opcji najważniejsze jest ustawienie dobrego rozmiaru bloku systemu plików. Bez tego nie ma żadnej szansy na odzyskanie danych. .TP \fB\-T\fP\fI typ\-systemu\-plików\fP Określa typ systemu plików (np. ext2, ext3, ext4 itp.) do utworzenia. Jeśli nie poda się tej opcji, \fBmke2fs\fP wybierze domyślny na podstawie polecenia, które go uruchomiło (np. mkfs.ext2, mkfs.ext3 itd.) lub na podstawie domyślnego systemu plików, zdefiniowanego plikiem \fB/etc/mke2fs.conf\fP(5). Opcja kontroluje, który system plików jest używany jako domyślny, na podstawie wpisu konfiguracyjnego \fBfstypes\fP w \fB/etc/mke2fs.conf\fP(5). .sp Jeśli opcja \fB\-O\fP jest użyta do jawnego dodania lub usunięcia opcji systemu plików, które powinny być ustawiane w nowo tworzonych systemach plików, to wynikowy system plików może nie być obsługiwany przez żądany \fItyp\-systemu\-plików\fP. (np. "\fBmke2fs \-t ext3 \-O extent /dev/sdXX\fP" utworzy system plików, który nie jest obsługiwany przez implementację ext3 w jądrze Linux, a "\fBmke2fs \-t ext3 \-O ^has_journal /dev/hdXX\fP" utworzy system plików nieposiadający dziennika i, w związku z tym, nieobsługiwany przez kod systemu plików ext3 w jądrze Linux). .TP \fB\-T\fP\fI typ\-użycia\fP[\fB,\fP\fI...\fP] Określa, w jaki sposób dany system plików będzie wykorzystywany. Dzięki temu \fBmke2fs\fP może wybrać optymalne parametry dla systemu plików. Obsługiwane typy użycia są zdefiniowane w pliku konfiguracyjnym \fB/etc/mke2fs.conf\fP(5). Użytkownik może podać jeden lub więcej typów użycia, za pomocą listy, oddzielając poszczególne pozycje przecinkiem. .sp Jeśli nie poda się tej opcji, to \fBmke2fs\fP wybierze pojedynczy, domyślny typ użycia, bazując na rozmiarze tworzonego systemu plików. Jeśli rozmiar systemu plików jest równy lub mniejszy od 3 megabajtów, to \fBmke2fs\fP użyje typu \fIfloppy\fP (dyskietka) systemu plików. Jeśli rozmiar będzie się zawierał w przedziale 3\-512 megabajtów, to \fBmke2fs\fP utworzy system plików typu \fIsmall\fP (mały). Jeśli rozmiar systemu plików będzie większy lub równy 4 terabajty, ale mniejszy niż 16 terabajtów, użytym typem będzie \fIbig\fP (duży). W przypadku systemu plików o wielkości ponad 16 terabajtów, użyty zostanie typ \fIhuge\fP (ogromny). W pozostałych przypadkach, \fBmke2fs\fP(8) użyje domyślnego typu systemu plików: \fIdefault\fP. .TP \fB\-U\fP\fI UUID\fP Tworzy system plików z podanym UUID\-em. .TP \fB\-v\fP Wypisuje szczegółowe informacje. .TP \fB\-V\fP Wypisuje numer wersji \fBmke2fs\fP i wychodzi. .SH ŚRODOWISKO .TP \fBMKE2FS_SYNC\fP Jeśli jest ustawiona na niezerową wartość całkowitą, to jej wartość jest używana do określenia częstości wywoływania \fBsync\fP(2) podczas inicjowania tabeli i\-węzłów. .TP \fBMKE2FS_CONFIG\fP Określa położenie pliku konfiguracyjnego (patrz \fBmke2fs.conf\fP(5)). .TP \fBMKE2FS_FIRST_META_BG\fP Jeśli jest ustawiona na niezerową wartość całkowitą, to jej wartość jest używana do określenia pierwszej grupy metabloków. Przeznaczona jest głównie do debugowania. .TP \fBMKE2FS_DEVICE_SECTSIZE\fP Jeśli jest ustawiona na niezerową wartość całkowitą, to jej wartość jest używana do określenia fizycznego rozmiaru sektora \fIurządzenia\fP. .TP \fBMKE2FS_SKIP_CHECK_MSG\fP Jeśli jest ustawiona, nie są pokazywane wiadomości automatycznego sprawdzania systemu plików, spowodowane liczbą montowań lub interwałem sprawdzania. .SH AUTOR Ta wersja \fBmke2fs\fP została napisana przez Theodora Ts'o . .SH BŁĘDY \fBmke2fs\fP przyjmuje opcję \fB\-f,\fP lecz obecnie ją ignoruje, gdyż drugi rozszerzony system plików jeszcze nie obsługuje fragmentów. .br Mogą być też inne. Proszę zgłaszać je autorowi. .SH DOSTĘPNOŚĆ \fBmke2fs\fP jest częścią pakietu e2fsprogs i jest dostępne na stronie http://e2fsprogs.sourceforge.net. .SH "ZOBACZ TAKŻE" \fBmke2fs.conf\fP(5), \fBbadblocks\fP(8), \fBdumpe2fs\fP(8), \fBe2fsck\fP(8), \fBtune2fs\fP(8) .SH TŁUMACZENIE Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek Borys (PTM) , Grzegorz Goławski (PTM) i Michał Kułach . .PP Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją \fB 1.42.4 \fPoryginału.