.\" Copyright (C) 1994, 1995 by Daniel Quinlan (quinlan@yggdrasil.com) .\" and Copyright (C) 2002-2008 Michael Kerrisk .\" with networking additions from Alan Cox (A.Cox@swansea.ac.uk) .\" and scsi additions from Michael Neuffer (neuffer@mail.uni-mainz.de) .\" and sysctl additions from Andries Brouwer (aeb@cwi.nl) .\" and System V IPC (as well as various other) additions from .\" Michael Kerrisk .\" .\" This is free documentation; you can redistribute it and/or .\" modify it under the terms of the GNU General Public License as .\" published by the Free Software Foundation; either version 2 of .\" the License, or (at your option) any later version. .\" .\" The GNU General Public License's references to "object code" .\" and "executables" are to be interpreted as the output of any .\" document formatting or typesetting system, including .\" intermediate and printed output. .\" .\" This manual is distributed in the hope that it will be useful, .\" but WITHOUT ANY WARRANTY; without even the implied warranty of .\" MERCHANTABILITY or FITNESS FOR A PARTICULAR PURPOSE. See the .\" GNU General Public License for more details. .\" .\" You should have received a copy of the GNU General Public .\" License along with this manual; if not, write to the Free .\" Software Foundation, Inc., 59 Temple Place, Suite 330, Boston, MA 02111, .\" USA. .\" .\" Modified 1995-05-17 by faith@cs.unc.edu .\" Minor changes by aeb and Marty Leisner (leisner@sdsp.mc.xerox.com). .\" Modified 1996-04-13, 1996-07-22 by aeb@cwi.nl .\" Modified 2001-12-16 by rwhron@earthlink.net .\" Modified 2002-07-13 by jbelton@shaw.ca .\" Modified 2002-07-22, 2003-05-27, 2004-04-06, 2004-05-25 .\" by Michael Kerrisk .\" 2004-11-17, mtk -- updated notes on /proc/loadavg .\" 2004-12-01, mtk, rtsig-max and rtsig-nr went away in 2.6.8 .\" 2004-12-14, mtk, updated 'statm', and fixed error in order of list .\" 2005-05-12, mtk, updated 'stat' .\" 2005-07-13, mtk, added /proc/sys/fs/mqueue/* .\" 2005-09-16, mtk, Added /proc/sys/fs/suid_dumpable .\" 2005-09-19, mtk, added /proc/zoneinfo .\" 2005-03-01, mtk, moved /proc/sys/fs/mqueue/* material to mq_overview.7. .\" 2008-06-05, mtk, Added /proc/[pid]/oom_score, /proc/[pid]/oom_adj, .\" /proc/[pid]/limits, /proc/[pid]/mountinfo, /proc/[pid]/mountstats, .\" and /proc/[pid]/fdinfo/*. .\" 2008-06-19, mtk, Documented /proc/[pid]/status. .\" 2008-07-15, mtk, added /proc/config.gz .\" .\" FIXME 2.6.13 seems to have /proc/vmcore implemented .\" in the source code, but there is no option available under .\" 'make xconfig'; eventually this should be fixed, and then info .\" from the patch-2.6.13 and change log could be used to write an .\" entry in this man page. .\" Needs CONFIG_VMCORE .\" .\" FIXME cross check against Documentation/filesystems/proc.txt .\" to see what information could be imported from that file .\" into this file. .\" .\"******************************************************************* .\" .\" This file was generated with po4a. Translate the source file. .\" .\"******************************************************************* .\" This file is distributed under the same license as original manpage .\" Copyright of the original manpage: .\" Copyright © 1994, 1995 Daniel Quinlan, 2002-2008 Michael Kerrisk /et al/ (GPL-2+) .\" Copyright © of Polish translation: .\" Przemek Borys (PTM) , 1998. .\" Robert Luberda , 2006, 2012. .\" Michał Kułach , 2012. .TH PROC 5 08\-02\-2012 Linux "Podręcznik programisty Linuksa" .SH NAZWA proc \- pseudosystem plików z informacjami o procesach .SH OPIS \fIproc\fP jest pseudosystemem plików, który służy jako lepszy interfejs do struktur jądra. Zazwyczaj jest montowany w katalogu \fI/proc\fP. Jest on w większości przeznaczony tylko do odczytu, lecz niektóre pliki umożliwiają modyfikacje zmiennych jądra. .LP Następujący szkic ukazuje w szybki sposób hierarchię \fI/proc\fP. .PD 1 .TP \fI/proc/[pid]\fP .\" FIXME Describe /proc/[pid]/attr and .\" /proc/[pid]/task/[tid]/attr .\" This is a directory .\" Added in ??? .\" CONFIG_SECURITY .\" Każdemu działającemu procesowi odpowiada katalog o numerycznej nazwie; nazwą tą jest identyfikator procesu. Każdy z tych katalogów zawiera następujące pseudopliki i podkatalogi: .TP \fI/proc/[pid]/auxv\fP (od wersji jądra 2.6.0\-test7) .\" FIXME Describe /proc/[pid]/cgroup and .\" /proc/[pid]/task/[tid]/cgroup .\" Info in Documentation/cgroups.txt .\" Added in 2.6.24 .\" CONFIG_CGROUPS .\" .\" FIXME Describe /proc/[pid]/clear_refs .\" Added in 2.6.22 .\" "Clears page referenced bits shown in smaps output" .\" write-only .\" CONFIG_PROC_PAGE_MONITOR Zawartość informacji ELF przekazanej do procesu podczas uruchomienia. Formatem jest jeden identyfikator w postaci \fIunsigned long\fP plus jedna wartość \fIunsigned long\fP dla każdego wpisu. Ostatni wpis zawiera dwa zera. .TP \fI/proc/[pid]/cmdline\fP .\" In 2.3.26, this also used to be true if the process was swapped out. Zawiera pełną linię polecenia wydanego przy uruchamianiu procesu, chyba że jest to proces\-duch (zombie). Wówczas plik będzie pusty, tzn. odczyt tego pliku zwróci zawsze 0 znaków. Argumenty linii poleceń występują w tym pliku rozdzielone znakami NUL (\(aq\e0\(aq), z dodatkowym znakiem NUL po ostatnim łańcuchu. .TP \fI/proc/[pid]/coredump_filter\fP (od wersji jądra 2.6.23) Patrz \fBcore\fP(5). .TP \fI/proc/[pid]/cpuset\fP (od wersji jądra 2.6.12) .\" and/proc/[pid]/task/[tid]/cpuset Patrz \fBcpuset\fP(7). .TP \fI/proc/[pid]/cwd\fP Jest dowiązaniem do bieżącego katalogu roboczego procesu. Aby dowiedzieć się, jaki jest katalog roboczy procesu, na przykład o identyfikatorze 20, można wydać następujące polecenie: .in +4n .nf $\fB cd /proc/20/cwd; /bin/pwd\fP .fi .in Należy zauważyć, że polecenie \fIpwd\fP jest często wbudowanym poleceniem powłoki i może nie działać w tym kontekście w sposób właściwy. W powłoce \fBbash\fP(1) można użyć \fIpwd\ \-P\fP. .\" The following was still true as at kernel 2.6.13 W procesie wielowątkowym zawartość tego linku symbolicznego nie jest dostępna, jeżeli wątek główny już się zakończył (zazwyczaj przez wywołanie \fBpthread_exit\fP(3)). .TP \fI/proc/[pid]/environ\fP Plik ten zawiera środowisko procesu. Wpisy są oddzielone znakami NULL ("\e0"), mogą także wystąpić znaki NULL na końcu. Dlatego, aby wypisać zmienne środowiskowe procesu 1, należy wykonać: .in +4n .nf $\fB (cat /proc/1/environ; echo) | tr \(aq\e000\(aq \(aq\en\(aq\fP .fi .in .TP \fI/proc/[pid]/exe\fP .\" The following was still true as at kernel 2.6.13 W Linuksie 2.2 i wersjach późniejszych plik ten jest dowiązaniem symbolicznym zawierającym rzeczywistą nazwę ścieżki działającego polecenia. Dowiązaniem symbolicznym można się normalnie posługiwać \- próba jego otwarcia otworzy plik programu. Można nawet wydać polecenie \fI/proc/[pid]/exe\fP, aby uruchomić kolejną kopię tego samego procesu co [pid].W procesie wielowątkowym zawartość tego linku symbolicznego nie jest dostępna, jeżeli główny wątek już się zakończył (wywołując zapewne \fBpthread_exit\fP(3)). W Linuksie 2.0 i wcześniejszych wersjach, \fI/proc/[pid]/exe\fP jest wskaźnikiem do uruchomionego pliku binarnego i ma postać dowiązania symbolicznego. Wywołanie \fBreadlink\fP(2) na tym pliku zwróci w Linuksie 2.0 łańcuch znakowy postaci: [urządzenie]:i\-węzeł Na przykład, [0301]:1502 będzie 1502 i\-węzłem na urządzeniu o numerze głównym 03 (IDE, MFM itp.) i pobocznym 01 (pierwsza partycja pierwszego dysku). Do zlokalizowania pliku, można posłużyć się poleceniem \fBfind\fP(1) z opcją \fI\-inum\fP. .TP \fI/proc/[pid]/fd\fP Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdego otwartego przez proces pliku; nazwą tego wpisu jest deskryptor pliku i jest on dowiązaniem symbolicznym do rzeczywistego pliku. Dlatego 0 jest standardowym wejściem, 1 jest standardowym wyjściem, 2 jest standardową diagnostyką, itd. .\" The following was still true as at kernel 2.6.13 W procesie wielowątkowym zawartość tego katalogu nie jest dostępna, jeżeli wątek główny już się zakończył (zazwyczaj przez wywołanie \fBpthread_exit\fP(3)). Programy, które przyjmują nazwę pliku jako argument wiersza polecenia, lecz nie czytają standardowego wejścia, jeśli nie podano argumentu albo które zapisują do pliku nazwanego argumentem wiersza polecenia, lecz nie wysyłają danych wyjściowych na standardowe wyjście, można zmusić do używania standardowego wejścia lub wyjścia wykorzystując \fI/proc/[pid]/fd\fP. Na przykład, zakładając, że opcja \fI\-i\fP określa plik wejściowy, a opcja \fI\-o\fP określa plik wyjściowy: .in +4n .nf $\fB foobar \-i /proc/self/fd/0 \-o /proc/self/fd/1 ...\fP .fi .in .\" The following is not true in my tests (MTK): .\" Note that this will not work for .\" programs that seek on their files, as the files in the fd directory .\" are not seekable. co daje działający filtr. \fI/proc/self/fd/N\fP jest w przybliżeniu tym samym co \fI/dev/fd/N\fP na niektórych systemach uniksowych i uniksopodobnych. Większość linuksowych skryptów MAKEDEV tworzy dowiązania symboliczne \fI/dev/fd\fP do \fI/proc/self/fd\fP. Większość systemów udostępnia dowiązania symboliczne \fI/dev/stdin\fP, \fI/dev/stdout\fP i \fIdev/stderr\fP, które linkują odpowiednio do plików \fI0\fP, \fI1\fP i \fI2\fP w \fI/proc/self/fd\fP. Powyższe, przykładowe polecenie może być więc zapisane również tak: .in +4n .nf $\fB foobar \-i /dev/stdin \-o /dev/stdout ...\fP .fi .in .\" FIXME Describe /proc/[pid]/loginuid .\" Added in 2.6.11; updating requires CAP_AUDIT_CONTROL .\" CONFIG_AUDITSYSCALL .TP \fI/proc/[pid]/fdinfo/\fP (od wersji jądra 2.6.22) Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdego pliku otwartego przez proces; nazwą tego wpisu jest deskryptor pliku. Zawartość pliku można odczytać, aby uzyskać informacje o odpowiadającym mu deskryptorze pliku, na przykład: .in +4n .nf $\fB cat /proc/12015/fdinfo/4\fP pos: 1000 flags: 01002002 .fi .in Pole \fIpos\fP jest liczbą dziesiętną oznaczającą bieżące przesunięcie w pliku. Pole \fIflags\fP jest liczbą ósemkową zawierającą prawa dostępu do pliku i znaczniki stanu (patrz \fBopen\fP(2)). .\" FIXME document /proc/[pid]/io .\" .TP .\" .IR /proc/[pid]/io " (since kernel 2.6.20)" Tylko właściciel procesu może odczytywać pliki z tego katalogu. .TP \fI/proc/[pid]/limits\fP (od wersji jądra 2.6.24) Plik zawiera informacje o miękkim limicie, twardym limicie i jednostkach, w których mierzone są limity zasobów procesów (patrz \fBgetrlimit\fP(2)). Plik jest zabezpieczony, aby pozwolić na odczyt jedynie przez realny identyfikator UID procesu. .TP \fI/proc/[pid]/maps\fP Plik zawierający aktualnie zmapowane obszary pamięci wraz z prawami dostępu do nich. Format pliku jest następujący: .nf \f(CWaddress perms offset dev inode pathname 08048000\-08056000 r\-xp 00000000 03:0c 64593 /usr/sbin/gpm 08056000\-08058000 rw\-p 0000d000 03:0c 64593 /usr/sbin/gpm 08058000\-0805b000 rwxp 00000000 00:00 0 40000000\-40013000 r\-xp 00000000 03:0c 4165 /lib/ld\-2.2.4.so 40013000\-40015000 rw\-p 00012000 03:0c 4165 /lib/ld\-2.2.4.so 4001f000\-40135000 r\-xp 00000000 03:0c 45494 /lib/libc\-2.2.4.so 40135000\-4013e000 rw\-p 00115000 03:0c 45494 /lib/libc\-2.2.4.so 4013e000\-40142000 rw\-p 00000000 00:00 0 bffff000\-c0000000 rwxp 00000000 00:00 0\fP .fi gdzie "address" jest przestrzenią adresową procesu, który ją zajmuje, a "perms" jest zbiorem uprawnień: .nf .in +5 r = odczyt w = zapis x = wykonywanie s = wspólne p = prywatne (kopiowane przy zapisie) .fi .in "offset" jest przesunięciem w pliku lub czymkolwiek innym, "dev" zawiera numery (główny:poboczny) urządzenia, a "inode" jest i\-węzłem na tym urządzeniu. 0 wskazuje, że nie istnieje i\-węzeł związany z tym obszarem pamięci, jak to na przykład ma miejsce w przypadku segmentu BSS (niezainicjowanych danych). W Linuksie 2.0 nie ma pola pathname podającego nazwę ścieżki. .TP \fI/proc/[pid]/mem\fP Za pośrednictwem tego pliku można, korzystając z \fBopen\fP(2), \fBread\fP(2) i \fBlseek\fP(2), uzyskać dostęp do stron pamięci procesu. .TP \fI/proc/[pid]/mountinfo\fP (od wersji jądra 2.6.26) .\" This info adapted from Documentation/filesystems/proc.txt Plik zawiera informacje o punktach montowania. Składa się z linii w postaci: .nf \f(CW36 35 98:0 /mnt1 /mnt2 rw,noatime master:1 \- ext3 /dev/root rw,errors=continue (1)(2)(3) (4) (5) (6) (7) (8) (9) (10) (11)\fP .fi .IP Liczby w nawiasach są etykietami poniższych opisów: .RS 7 .TP 5 (1) ID montowania: unikatowy identyfikator montowania (może zostać użyty ponownie po wykonaniu \fBumount\fP(2)). .TP (2) ID rodzica: identyfikator rodzica (lub siebie samego, jeśli montowanie znajduje się na szczycie drzewa montowań). .TP (3) główny:poboczny: wartość pola \fIst_dev\fP (patrz \fBstat\fP(2)) dla plików w systemie plików. .TP (4) korzeń: korzeń (root) montowania w systemie plików. .TP (5) punkt montowania: punkt montowania w odniesieniu do korzenia procesów. .TP (6) opcje montowania: opcje montowania dla każdego montowania. .TP (7) pola opcjonalne: zero lub więcej pól w postaci "znacznik[:wartość]" .TP (8) separator: oznacza koniec pól opcjonalnych. .TP (9) typ systemu plików: nazwa systemu plików w postaci "typ[.podtyp]". .TP (10) źródło montowania: informacja zależna od systemu plików lub "none". .TP (11) super opcje: opcje dla superbloku. .RE .IP Parsery powinny ignorować wszystkie nierozpoznane pola opcjonalne. Obecnie są to: .RS 12 .TP 18 shared:X montowanie jest współdzielone w grupie węzłów X .TP master:X montowanie jest podrzędne w stosunku do grupy węzłów X .TP propagate_from:X montowanie jest podrzędne i podlega propagacji z grupy węzłów X (*) .TP unbindable montowanie jest niepodpinalne .RE .IP (*) X jest najbliższą dominującą grupą węzłów pod korzeniem procesów. Jeśli X jest bezpośrednio nadrzędne w stosunku do montowania, lub jeśli nie istnieje dominująca grupa węzłów pod tym samym korzeniem, to obecne jest wyłącznie pole "master:X", bez pola "propagate_from:X". Aby dowiedzieć się więcej o propagacji montowań, proszę zapoznać się z \fIDocumentation/filesystems/sharedsubtree.txt\fP w drzewie źródeł jądra. .TP \fI/proc/[pid]/mounts\fP (od wersji Linuksa 2.4.19) Jest to lista wszystkich systemów plików obecnie zamontowanych w przestrzeni montowań procesów. Format tego pliku jest udokumentowany w \fBfstab\fP(5). Od wersji 2.6.15 jądra Linuksa, ten plik może być użyty w wywołaniu funkcji poll(): po otwarciu tego pliku do odczytu, zmiana w nim (np. montowanie lub odmontowanie systemu plików) powoduje, że \fBselect\fP(2) oznaczy deskryptor jako możliwy do odczytu, a \fBpoll\fP(2) i \fBepoll_wait\fP(2) zaznaczą, że w pliku wystąpił błąd. .TP \fI/proc/[pid]/mountstats\fP (Od wersji Linuksa 2.6.17) Plik eksportuje informacje (statystyki, informacje konfiguracyjne) o punktach montowań w przestrzeni nazwy procesów. Wiersze pliku mają następującą postać: .nf device /dev/sda7 mounted on /home with fstype ext3 [statistics] ( 1 ) ( 2 ) (3 ) (4) .fi .IP Pola w każdym wierszu są następujące: .RS 7 .TP 5 (1) Nazwa zamontowanego urządzenia (lub "nodevice", jeśli nie ma odpowiadającego urządzenia). .TP (2) Punkt montowania w drzewie systemu plików. .TP (3) Typ systemu plików. .TP (4) Opcjonalne statystyki i informacje konfiguracyjne. Obecnie (Linux 2.6.26) tylko system plików NFS eksportuje opcje za pomocą tego pola. .RE .IP Plik jest odczytywalny wyłącznie dla właściciela procesu. .TP \fI/proc/[pid]/ns/\fP (od Linuksa 3.0) .\" See commit 6b4e306aa3dc94a0545eb9279475b1ab6209a31f Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdej przestrzeni nazw, która obsługuje manipulację za pomocą \fBsetns\fP(2). Aby dowiedzieć się więcej o przestrzeniach nazw, proszę zapoznać się z \fBclone\fP(2). .TP \fI/proc/[pid]/ns/ipc\fP (od Linuksa 3.0) Montowanie używając podpięcia wykonane na tym pliku (patrz \fBmount\fP(2)) do jakiegoś innego miejsca w systemie plików utrzymuje przestrzeń nazwy IPC procesu określoną przez \fIpid\fP nawet, gdy zakończą się wszystkie procesy znajdujące się obecnie w przestrzeni nazwy. Otwarcie tego pliku przywróci obsługę pliku dotyczącą przestrzeni nazwy IPC procesu, określonego przez \fIpid\fP. Tak długo jak jego deskryptor pliku pozostanie otwarty, przestrzeń nazwy IPC pozostanie aktywna, nawet jeśli wszystkie procesy w przestrzeni nazwy zakończą się. Deskryptor pliku może być podany do \fBsetns\fP(2). .TP \fI/proc/[pid]/ns/net\fP (od Linuksa 3.0) Montowanie używając podpięcia wykonane na tym pliku (patrz \fBmount\fP(2)) do jakiegoś innego miejsca w systemie plików utrzymuje sieciową przestrzeń nazwy procesu określoną przez \fIpid\fP nawet, gdy zakończą się wszystkie procesy znajdujące się w przestrzeni nazwy. Otwarcie tego pliku przywróci obsługę pliku dotyczącą sieciowej przestrzeni nazwy procesu, określonego przez \fIpid\fP. Tak długo jak jego deskryptor pliku pozostanie otwarty, sieciowa przestrzeń nazwy pozostanie aktywna, nawet jeśli wszystkie procesy w przestrzeni nazwy zakończą się. Deskryptor pliku może być podany do \fBsetns\fP(2). .TP \fI/proc/[pid]/ns/uts\fP (od Linuksa 3.0) Montowanie używając podpięcia wykonane na tym pliku (patrz \fBmount\fP(2)) do jakiegoś innego miejsca w systemie plików utrzymuje przestrzeń nazwy UTS procesu określoną przez \fIpid\fP nawet, gdy zakończą się wszystkie procesy znajdujące się obecnie w przestrzeni nazwy. Otwarcie tego pliku przywróci obsługę pliku dotyczącą przestrzeni nazwy UTS procesu, określonego przez \fIpid\fP. Tak długo jak jego deskryptor pliku pozostanie otwarty, przestrzeń nazwy UTS pozostanie aktywna, nawet jeśli wszystkie procesy w przestrzeni nazwy zakończą się. Deskryptor pliku może być podany do \fBsetns\fP(2). .TP \fI/proc/[pid]/numa_maps\fP (od Linuksa 2.6.14) Patrz \fBnuma\fP(7). .TP \fI/proc/[pid]/oom_adj\fP (od Linuksa 2.6.11) Plik może być użyty do dostosowania wyniku, używanego do wybrania procesów do zabicia, w przypadku sytuacji braku pamięci (out\-of\-memory \- OOM). Jądro używa tej wartości do operacji przesunięcia bitowego wartości \fIoom_score\fP procesu: poprawne wartości mieszczą się w zakresie od \-16 do +15, wraz ze specjalną wartością \-17, która całkowicie wyłącza zabijanie przy OOM danego procesu. Dodatni wynik zwiększa prawdopodobieństwo, że proces zostanie zabity przez OOM\-killer, ujemny zmniejsza je. Domyślną wartością tego pliku jest 0, nowy proces dziedziczy ustawienie \fIoom_adj\fP swojego rodzica. Proces musi być uprzywilejowany (\fBCAP_SYS_RESOURCE\fP) aby móc zaktualizować ten plik. .TP \fI/proc/[pid]/oom_score\fP (od Linuksa 2.6.11) .\" See mm/oom_kill.c::badness() in the 2.6.25 sources .\" See mm/oom_kill.c::badness() in the 2.6.25 sources Plik wyświetla bieżący wynik, jaki jądro przydziela temu procesowi w celu wybrania procesu do zabicia przez OOM\-killer. Wyższy wynik oznacza, że proces ma większe prawdopodobieństwo zostania wybranym przez OOM\-killer. Podstawą wyniku jest liczba pamięci użytej przez proces, a jest on zwiększany (+) lub zmniejszany (\-) przez następujące czynniki: .RS .IP * 2 czy proces tworzy wiele potomków przy użyciu \fBfork\fP(2) (+), .IP * czy proces jest używany przez długi czas lub używa dużo czasu procesora (\-), .IP * czy proces ma niską wartość nice (np. > 0) (+), .IP * .\" More precisely, if it has CAP_SYS_ADMIN or CAP_SYS_RESOURCE czy proces jest uprzywilejowany (\-) oraz .IP * .\" More precisely, if it has CAP_SYS_RAWIO czy proces wykonuje bezpośredni dostęp do sprzętu (\-). .RE .IP .\" FIXME Describe /proc/[pid]/pagemap .\" Added in 2.6.25 .\" CONFIG_PROC_PAGE_MONITOR Wartość \fIoom_score\fP uwzględnia również przesunięcie bitowe określone przez ustawienie procesu \fIoom_adj\fP. .TP \fI/proc/[pid]/root\fP UNIX i Linux wspierają pomysł określonego dla każdego procesu osobno katalogu głównego systemu plików, ustawianego przez wywołanie systemowe \fBchroot\fP(2). Plik ten wskazuje na katalog główny systemu plików i zachowuje się jak exe, fd/*, itp. .\" The following was still true as at kernel 2.6.13 .\" FIXME Describe /proc/[pid]/seccomp .\" Added in 2.6.12 .\" FIXME Describe /proc/[pid]/sessionid .\" Added in 2.6.25; read-only; only readable by real UID .\" CONFIG_AUDITSYSCALL .\" FIXME Describe /proc/[pid]/sched .\" Added in 2.6.23 .\" CONFIG_SCHED_DEBUG, and additional fields if CONFIG_SCHEDSTATS .\" Displays various scheduling parameters .\" This file can be written, to reset stats .\" FIXME Describe /proc/[pid]/schedstats and .\" /proc/[pid]/task/[tid]/schedstats .\" Added in 2.6.9 .\" CONFIG_SCHEDSTATS W procesie wielowątkowym zawartość tego linku symbolicznego nie jest dostępna, jeżeli wątek główny już się zakończył (zazwyczaj przez wywołanie \fBpthread_exit\fP(3)). .TP \fI/proc/[pid]/smaps\fP (od Linuksa 2.6.14) .\" CONFIG_PROC_PAGE_MONITOR Plik ten pokazuje zużycie pamięci dla każdego mapowania procesu. Dla każdego takiego mapowania pokazana jest lista następujących linii: .in +4n .nf 08048000\-080bc000 r\-xp 00000000 03:02 13130 /bin/bash Size: 464 kB Rss: 424 kB Shared_Clean: 424 kB Shared_Dirty: 0 kB Private_Clean: 0 kB Private_Dirty: 0 kB .fi .in Pierwsza z tych linii pokazuje te same informacje o mapowaniach, co w \fI/proc/[pid]/maps\fP. Pozostałe linie zawierają rozmiar mapowania, ilość mapowań obecnych w RAM, liczbę czystych i brudnych stron współdzielonych w mapowaniu oraz liczbę czystych i brudnych prywatnych stron w mapowaniu. Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję \fBCONFIG_MMU\fP. .TP \fI/proc/[pid]/stat\fP Informacje o stanie procesu. Korzysta z tego \fBps\fP(1). Są one zdefiniowane w \fI/usr/src/linux/fs/proc/array.c\fP. Kolejne pola i ich właściwe specyfikatory formatu \fBscanf\fP(3) to: .RS .TP 12 \fIpid\fP %d Identyfikator procesu (PID). .TP \fIcomm\fP %s Nazwa pliku wykonywalnego w nawiasach. Widać, czy plik uległ wymianie. .TP \fIstate\fP %c Jeden znak spośród "RSDZTW", gdzie R (running) oznacza proces działający, S \- (sleeping) proces uśpiony w oczekiwaniu przerywalnym, D \- (disk) proces uśpiony w oczekiwaniu nieprzerywalnym, Z \- (zombie) proces duch, T \- (traced) śledzony lub zatrzymany (przez sygnał), a W \- którego strony zastąpiono. .TP \fIppid\fP %d PID procesu macierzystego. .TP \fIpgrp\fP %d Identyfikator grupy procesów danego procesu. .TP \fIsession\fP %d Identyfikator sesji procesu. .TP \fItty_nr\fP %d Kontroluje terminal procesu (poboczny numer urządzenia jest przechowywany w kombinacji bitów 31 do 20 i 7 do 0, natomiast główny numer urządzenia jest w bitach 15 do 8). .TP \fItpgid\fP %d .\" This field and following, up to and including wchan added 0.99.1 Identyfikator grupy procesów pierwszoplanowych kontrolującego terminala procesu. .TP \fIflags\fP %u (%lu przed wersją 2.6.22 Linuksa) Słowo flag jądra dla danego procesu. Znaczenie poszczególnych bitów określają definicje PF_* w pliku \fI\fP. Szczegóły zależą od wersji jądra. .TP \fIminflt\fP %lu Liczba drobnych błędów, które popełnił proces, a które nie wymagały załadowania strony pamięci z dysku. .TP .\" field 11 \fIcminflt\fP %lu Liczba drobnych błędów procesów potomnych. .TP \fImajflt\fP %lu Liczba głównych błędów, które popełnił proces, a które wymagały załadowania strony pamięci z dysku. .TP \fIcmajflt\fP %lu Liczba głównych błędów procesów potomnych. .TP \fIutime\fP %lu Czas jaki został przydzielony procesowi w trybie użytkownika, mierzony w taktach zegara (podzielonych przez \fIsysconf(_SC_CLK_TCK)\fP). Obejmuje to czas gościa, \fIguest_time\fP (czas spędzony w czasie działania wirtualnego CPU, patrz niżej), tak więc aplikacje, które nie wiedzą o polu czasu gościa nie tracą tego czasu ze swych obliczeń. .TP \fIstime\fP %lu Czas, jaki został przydzielony procesowi w trybie jądra, mierzony w taktach zegara (podzielonych przez \fIsysconf(_SC_CLK_TCK)\fP. .TP \fIcutime\fP %ld Czas, jaki został przydzielony procesom potomnym tego procesu w stanie waited\-for w trybie użytkownika, mierzony w taktach zegara (podzielonych przez \fIsysconf(_SC_CLK_TCK)\fP, patrz także \fBtimes\fP(2)). Obejmuje to czas gościa, \fIcguest_time\fP (czas spędzony działając na procesorze wirtualnym, patrz niżej). .TP \fIcstime\fP %ld Czas, jaki został przydzielony procesom potomnym tego procesu w stanie waited\-for w trybie jądra, mierzony w taktach zegara (podzielonych przez \fIsysconf(_SC_CLK_TCK)\fP. .TP \fIpriority\fP %ld (Wyjaśnienie dla Linuksa 2.6) W przypadku procesów działających z zasadami planisty czasu rzeczywistego (\fIpolicy\fP poniżej; patrz \fBsched_setscheduler\fP(2)), jest to liczba przeciwna w stosunku do priorytetu planisty minus jeden, tzn. jest to zakres \-2 do \-100 odpowiadający priorytetom czasu rzeczywistego od 1 do 99. W przypadku procesów nie działających według tych zasad, jest to surowa wartość nice (\fBsetpriority\fP(2) zgodna z podaną przez jądro. Jądro przechowuje wartości nice jako liczby w zakresie od 0 (wysoki) do 39 (niski), co odpowiada widocznemu dla użytkownika zakresowi nice od \-20 do 19. .\" And back in kernel 1.2 days things were different again. Przed Linuksem 2.6 była to wartość skalowana w oparciu o wagę jaką planista przypisał do danego procesu. .TP \fInice\fP %ld .\" Back in kernel 1.2 days things were different. Wartość "nice" (patrz \fBsetpriority\fP(2)) zawierająca się w zakresie od 19 (niski priorytet) do \-20 (wysoki priorytet). .TP .\" .TP .\" \fIcounter\fP %ld .\" The current maximum size in jiffies of the process's next timeslice, .\" or what is currently left of its current timeslice, if it is the .\" currently running process. .\" .TP .\" \fItimeout\fP %u .\" The time in jiffies of the process's next timeout. .\" timeout was removed sometime around 2.1/2.2 \fInum_threads\fP %ld Liczba wątków procesu (od Linuksa 2.6). Przed jądrem 2.6 to pole miało przydzieloną na sztywno wartość 0, jako wypełniacz do usuniętego wcześniej pola. .TP .\" field 21 \fIitrealvalue\fP %ld Czas w jiffies poprzedzający wysłanie przez czasomierz do procesu następnego sygnału \fBSIGALRM\fP. Od jądra 2.6.17, to pole nie jest dłużej utrzymywane i ma ustawioną na sztywno wartość 0. .TP \fIstarttime\fP %llu (było %lu przed Linuksem 2.6) Czas uruchomienia procesu wyrażony w jiffies od uruchomienia systemu. .TP \fIvsize\fP %lu Rozmiar pamięci wirtualnej w bajtach. .TP \fIrss\fP %ld Resident Set Size: liczba stron, które proces ma w rzeczywistej pamięci. Są to po prostu strony, które obejmują segment text, segment data i przestrzeń stosu. Nie obejmuje to stron, które nie były ładowane na żądanie lub które uległy wymianie. .TP \fIrsslim\fP %lu Aktualne miękkie ograniczenie rss procesu w bajtach; patrz opis \fBRLIMIT_RSS\fP w \fBgetpriority\fP(2). .TP \fIstartcode\fP %lu Adres, pod którym zaczyna się kod programu. .TP \fIendcode\fP %lu Adres, pod którym kończy się kod programu. .TP \fIstartstack\fP %lu Adres początku (np. spód) stosu. .TP \fIkstkesp\fP %lu Bieżąca wartość ESP (wskaźnika stosu), określona na podstawie strony stosu jądra dla danego procesu. .TP \fIkstkeip\fP %lu Aktualny EIP (wskaźnik instrukcji). .TP .\" field 31 \fIsignal\fP %lu Maska bitowa oczekujących sygnałów, wyświetlana jako liczba dziesiętna. Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach czasu rzeczywistego; prosimy używać \fI/proc/[pid]/status\fP zamiast tego pliku. .TP \fIblocked\fP %lu Maska bitowa zablokowanych sygnałów, wyświetlana jako liczba dziesiętna. Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach czasu rzeczywistego; prosimy używać \fI/proc/[pid]/status\fP zamiast tego pliku. .TP \fIsigignore\fP %lu Maska bitowa ignorowanych sygnałów, wyświetlana jako liczba dziesiętna. Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach czasu rzeczywistego; prosimy używać \fI/proc/[pid]/status\fP zamiast tego pliku. .TP \fIsigcatch\fP %lu Maska bitowa schwytanych sygnałów, wyświetlana jako liczba dziesiętna. Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach czasu rzeczywistego; prosimy używać \fI/proc/[pid]/status\fP zamiast tego pliku. .TP \fIwchan\fP %lu Jest to "kanał", na którym oczekuje proces. Jest to adres funkcji systemowej i można go znaleźć na liście nazw, jeśli potrzebna jest nazwa tekstowa. (Gdy \fI/etc/psdatabase\fP jest aktualne, można zobaczyć działanie pola WCHAN, próbując \fIps \-l\fP.) .TP \fInswap\fP %lu .\" nswap was added in 2.0 Liczba stron, które uległy wymianie (nieutrzymywane). .TP \fIcnswap\fP %lu .\" cnswap was added in 2.0 Łączna wartość \fInswap\fP dla procesów potomnych (nieutrzymywane). .TP \fIexit_signal\fP %d (od Linuksa 2.1.22) Sygnał wysyłany przez ginący proces do jego procesu macierzystego. .TP \fIprocessor\fP %d (od Linuksa 2.2.8) Numer CPU, na którym proces ostatnio działał. .TP \fIrt_priority\fP %u (od Linuksa 2.5.19; było %lu przed Linuksem 2.6.22) Priorytet planisty czasu rzeczywistego, liczba w zakresie od 1 do 99 do procesów przydzielanych według zasad czasu rzeczywistego lub 0 do procesów nie czasu rzeczywistego (patrz \fBsched_setscheduler\fP(2)). .TP .\" field 41 \fIpolicy\fP %u (od Linuksa 2.5.19; było %lu przed Linuksem 2.6.22) Polityka przydzielania zadaniom czasu procesora (patrz \fBsched_setscheduler\fP(2)). Dekodowana używając stałych SCHED_* w \fIlinux/sched.h\fP. .TP \fIdelayacct_blkio_ticks\fP %llu (od Linuksa 2.6.18) Sumaryczna zwłoka bloków wejścia/wyjścia, mierzona w taktach zegara (centysekundy). .TP \fIguest_time\fP %lu (od Linuksa 2.6.24) Czas gościa procesu (czas, jaki upłynął podczas działania na wirtualnym procesorze systemu operacyjnego gościa), mierzony w taktach zegara (podzielony przez \fIsysconf(_SC_CLK_TCK)\fP .TP \fIcguest_time\fP %ld (od Linuksa 2.6.24) Czas gościa potomków procesu, mierzony w taktach zegara (podzielony przez \fIsysconf(_SC_CLK_TCK)\fP. .RE .TP \fI/proc/[pid]/statm\fP Udostępnia informacje o użyciu pamięci, mierzone w stronach. Występują następujące kolumny: .in +4n .nf .\" (not including libs; broken, includes data segment) .\" (including libs; broken, includes library text) size łączny rozmiar programu (taki sam jak VmSize w \fI/proc/[pid]/status\fP) resident rozmiar części rezydentnej (taki sam jak VmRSS w \fI/proc/[pid]/status\fP) share strony wspólne (z wspólnych mapowań) text tekst (kod) lib biblioteki (nieużywane w Linuksie 2.6) data dane i stos dt strony nieaktualne (dirty; nieużywane w Linuksie 2.6) .fi .in .TP \fI/proc/[pid]/status\fP Udostępnia sporo informacji ze \fI/proc/[pid]/stat\fP i \fI/proc/[pid]/statm\fP w postaci łatwiejszej do przeanalizowania przez człowieka. Oto przykład: .in +4n .nf $\fB cat /proc/$$/status\fP Name: bash State: S (sleeping) Tgid: 3515 Pid: 3515 PPid: 3452 TracerPid: 0 Uid: 1000 1000 1000 1000 Gid: 100 100 100 100 FDSize: 256 Groups: 16 33 100 VmPeak: 9136 kB VmSize: 7896 kB VmLck: 0 kB VmHWM: 7572 kB VmRSS: 6316 kB VmData: 5224 kB VmStk: 88 kB VmExe: 572 kB VmLib: 1708 kB VmPTE: 20 kB Threads: 1 SigQ: 0/3067 SigPnd: 0000000000000000 ShdPnd: 0000000000000000 SigBlk: 0000000000010000 SigIgn: 0000000000384004 SigCgt: 000000004b813efb CapInh: 0000000000000000 CapPrm: 0000000000000000 CapEff: 0000000000000000 CapBnd: ffffffffffffffff Cpus_allowed: 00000001 Cpus_allowed_list: 0 Mems_allowed: 1 Mems_allowed_list: 0 voluntary_ctxt_switches: 150 nonvoluntary_ctxt_switches: 545 .fi .in .IP Występują następujące pola: .RS .IP * 2 \fIName\fP: Polecenie uruchomione przez ten proces. .IP * \fIState\fP: Bieżący stan procesu. Jeden z: "R (running)", "S (sleeping)", "D (disk sleep)", "T (stopped)", "T (tracing stop)", "Z (zombie)", or "X (dead)". .IP * \fITgid\fP: identyfikator grupy wątku (np. identyfikator procesu). .IP * \fIPid\fP: identyfikator wątku (patrz \fBgettid\fP(2)). .IP * \fIPPid\fP: PID procesu macierzystego. .IP * \fITracerPid\fP: PID procesu śledzącego ten proces (0 gdy nie jest śledzony). .IP * \fIUid\fP, \fIGid\fP: UID (GID): realny, efektywny, zapisany oraz systemu plików. .IP * \fIFDSize\fP: Liczba slotów aktualnie przydzielonych deskryptorów plików. .IP * \fIGroups\fP: Uzupełniająca lista grup. .IP * \fIVmPeak\fP: Szczytowy rozmiar pamięci wirtualnej. .IP * \fIVmSize\fP: Rozmiar pamięci wirtualnej. .IP * \fIVmLck\fP: Rozmiar pamięci zablokowanej (patrz \fBmlock\fP(3)). .IP * \fIVmHWM\fP: Szczytowy ustawiony rozmiar rezydentny ("high water mark"). .IP * \fIVmRSS\fP: Ustawiony rozmiar rezydentny. .IP * \fIVmData\fP, \fIVmStk\fP, \fIVmExe\fP: Rozmiar segmentów danych, stosu i tekstu. .IP * \fIVmLib\fP: Rozmiar kodu biblioteki współdzielonej. .IP * \fIVmPTE\fP: Rozmiar wpisów tablicy strony (od Linuksa 2.6.10). .IP * \fIThreads\fP: Liczba wątków w procesie zawierających ten wątek. .IP * \fISigQ\fP: Pole zawiera dwie liczby oddzielone ukośnikiem, które odnoszą się do skolejkowanych sygnałów do realnego identyfikatora użytkownika tego procesu. Pierwsza jest liczbą aktualnie skolejkowanych sygnałów do tego realnego identyfikatora użytkownika, a druga jest limitem zasobów liczby skolejkowanych sygnałów do tego procesu (patrz opis \fBRLIMIT_SIGPENDING\fP w \fBgetrlimit\fP(2)). .IP * \fISigPnd\fP, \fIShdPnd\fP: Liczba sygnałów oczekujących na wątek i na proces jako całość (patrz \fBpthreads\fP(7) i \fBsignal\fP(7)). .IP * \fISigBlk\fP, \fISigIgn\fP, \fISigCgt\fP: Maski oznaczające zablokowane, zignorowane i przechwycone sygnały (patrz \fBsignal\fP(7)). .IP * \fICapInh\fP, \fICapPrm\fP, \fICapEff\fP: Maski możliwości, włączonych w zestawach dziedziczonych (inheritable), dozwolonych (permitted) i efektywnych (effective) (patrz \fBcapabilities\fP(7)). .IP * \fICapBnd\fP: Zestaw możliwości ograniczających (capability bounding set) (od jądra 2.6.26, patrz \fBcapabilities\fP(7)). .IP * \fICpus_allowed\fP: Maska procesorów, na których proces może być uruchomiony (od Linuksa 2.6.24, patrz \fBcpuset\fP(7)). .IP * \fICpus_allowed_list\fP: Jak wyżej, ale w "formacie listy" (od Linuksa 2.6.26, patrz \fBcpuset\fP(7)). .IP * \fIMems_allowed\fP: Maska węzłów pamięci, dozwolonych dla tego procesu (od Linuksa 2.6.24, patrz \fBcpuset\fP(7)). .IP * \fIMems_allowed_list\fP: Jak wyżej, ale w "formacie listy" (od Linuksa 2.6.26, patrz \fBcpuset\fP(7)). .IP * \fIvoluntary_context_switches\fP, \fInonvoluntary_context_switches\fP: Liczba dobrowolnych i przymusowych przełączeń kontekstu (od Linuksa 2.6.23). .RE .TP \fI/proc/[pid]/task\fP (od Linuksa 2.6.0\-test6) Jest to katalog zawierający po jednym podkatalogu dla każdego wątku procesu. Nazwą każdego podkatalogu jest numeryczne ID (\fI[tid]\fP) wątku (patrz \fBgettid\fP(2)). Każdy z podkatalogów zawiera zbiór plików o tej samej nazwie i zawartości, co katalogi \fI/proc/[pid]\fP. Dla atrybutów, które są współdzielone przez wszystkie wątki zawartość każdego z plików w podkatalogach \fItask/[tid]\fP będzie taka sama jak zawartość odpowiednich plików w nadrzędnym katalogu \fI/proc/[pid]\fP (np. w procesie wielowątkowym wszystkie pliki \fItask/[tid]/cwd\fP będą miały taką samą zawartość, jak plik \fI/proc/[pid]/cwd\fP w katalogu nadrzędnym, ponieważ wszystkie wątki procesu dzielą katalog bieżący). Dla atrybutów, które dla każdego wątku są różne, odpowiednie pliki w\fItask/[tid]\fP mogą mieć różne wartości (np. różne pola w każdym z plików \fItask/[tid]/status\fP mogą być inne dla każdego wątku). .\" The following was still true as at kernel 2.6.13 W procesie wielowątkowym zawartość katalogu \fI/proc/[pid]/task\fP nie jest dostępna, jeżeli wątek główny już się zakończył (najprawdopodobniej wywołując \fBpthread_exit\fP(3)). .TP \fI/proc/apm\fP Wersja APM (Zaawansowane zarządzanie energią) oraz informacja o akumulatorach, gdy \fBCONFIG_APM\fP było zdefiniowane podczas kompilacji jądra. .TP \fI/proc/bus\fP Zawiera podkatalogi odpowiadające zainstalowanym magistralom. .TP \fI/proc/bus/pccard\fP Podkatalog dla urządzeń PCMCIA, gdy \fBCONFIG_PCMCIA\fP było zdefiniowane podczas kompilacji jądra. .TP \fI/proc/bus/pccard/drivers\fP .TP \fI/proc/bus/pci\fP Zawiera różne podkatalogi magistral oraz pseudopliki zawierające informacje o magistralach PCI, zainstalowanych urządzeniach oraz sterownikach urządzeń. Niektóre z tych plików nie są w postaci ASCII. .TP \fI/proc/bus/pci/devices\fP Informacje o urządzeniach PCI. Dostęp do nich może się odbywać poprzez \fBlspci\fP(8) i \fBsetpci\fP(8). .TP \fI/proc/cmdline\fP Argumenty przekazane jądru Linux podczas startu systemu. Zazwyczaj odbywa się to poprzez zarządcę startu systemu, takiego jak \fBlilo\fP(8) lub \fBgrub\fP(8). .TP \fI/proc/config.gz\fP (od Linuksa 2.6) Plik pokazuje opcje konfiguracyjne, które były użyte do zbudowania aktualnie działającego jądra, w tym samym formacie, jaki jest używany przez plik \&\fI.config\fP, który jest wynikiem konfiguracji jądra (używając \fImake xconfig\fP, \fImake config\fP i podobnych poleceń). Zawartość pliku jest skompresowana; można ją odczytać lub wyszukać za pomocą \fBzcat\fP(1), \fBzgrep\fP(1) itd. Tak długo jak nie zostały dokonane zmiany w poniższym pliku, zawartość \fI/proc/config.gz\fP jest taka sama jak ta udostępniona przez: .in +4n .nf cat /lib/modules/$(uname \-r)/build/.config .fi .in .IP \fI/proc/config.gz\fP jest udostępniany wyłącznie wtedy, gdy jądro jest skonfigurowane z \fBCONFIG_IKCONFIG_PROC\fP. .TP \fI/proc/cpuinfo\fP Jest to zbiór elementów zależnych od CPU i architektury systemu; dla każdej wspieranej architektury jest inna lista. Dwa popularne wpisy to: \fIprocessor\fP, który udostępnia numer CPU oraz \fIbogomips\fP; jest to stała systemowa, wyliczona podczas inicjalizacji jądra. Maszyny SMP zawierają informacje o każdym z procesorów. .TP \fI/proc/devices\fP Listing tekstowy numerów głównych oraz grup urządzeń. Może to służyć skryptom MAKEDEV do zachowania spójności z jądrem. .TP \fI/proc/diskstats\fP (od wersji Linuksa 2.5.69) Plik zawiera statystyki operacji wejścia/wyjścia dla każdego urządzenia dyskowego. Dalsze informacje można znaleźć w pliku \fIDocumentation/iostats.txt\fP w źródłach jądra. .TP \fI/proc/dma\fP Jest listą zarejestrowanych i używanych kanałów DMA (direct memory access) szyny \fIISA\fP. .TP \fI/proc/driver\fP Pusty podkatalog. .TP \fI/proc/execdomains\fP Lista domen uruchamiania (wcieleń ABI [Application Binary Interface \- przyp. tłum.]). .TP \fI/proc/fb\fP Informacje o buforze ramki, o ile podczas kompilacji jądra zdefiniowano \fBCONFIG_FB\fP. .TP \fI/proc/filesystems\fP Tekstowa lista systemów plików obsługiwanych przez jądro, a konkretnie systemów plików, które zostały wkompilowane w jądro lub których moduły jądra są obecnie załadowane (patrz również \fBfilesystems\fP(5)). Jeśli system plików jest oznaczony jako "nodev" oznacza to, że nie wymaga on zamontowania urządzenia blokowego (np. jest to wirtualny lub sieciowy system plików). Plik ten może być niekiedy użyty przez \fBmount\fP(8), gdy nie podano systemów plików i nie potrafi on określić typu systemu plików. Próbowane są wówczas systemy plików wypisane w tym pliku (poza systemami z oznaczeniem "nodev"). .TP \fI/proc/fs\fP Pusty podkatalog. .TP \fI/proc/ide\fP Katalog ten istnieje w systemach zawierających magistralę IDE. Zawiera po jednym katalogu dla każdego kanału IDE oraz dla przyłączonych urządzeń. Wśród plików są: .in +4n .nf cache rozmiar bufora w KB capacity liczba sektorów driver wersja sterownika geometry geometria fizyczna i logiczna identify szesnastkowo media rodzaj nośnika model numer modelu producenta settings ustawienia napędu smart_thresholds szesnastkowo smart_values szesnastkowo .fi .in Dostęp do tych informacji w przyjaznym formacie umożliwia program narzędziowy \fBhdparm\fP(8). .TP \fI/proc/interrupts\fP Plik jest używany do zapisania liczby przerwań na procesor na urządzenie wejścia/wyjścia. Od Linuksa 2.6.24, przynajmniej do architektur i386 i x86_64 zawiera on również przerwania wewnętrznosystemowe (to znaczy nie związane z urządzeniem jako takim), takie jak NMI (nonmaskable interrupt), LOC (local timer interrupt) i do systemów SMP: TLB (TLB flush interrupt), RES (rescheduling interrupt), CAL (remote function call interrupt), mogą również występować inne. Formatowanie jest bardzo czytelne do odczytu, wykonane w ASCII. .TP \fI/proc/iomem\fP Odwzorowanie portów we/wy w pamięci w Linuksie 2.4. .TP \fI/proc/ioports\fP Jest to lista obecnie zarejestrowanych i używanych obszarów portów we/wy. .TP \fI/proc/kallsyms\fP (od wersji Linuksa 2.5.71) Zawiera wyeksportowane przez jądro definicje symboli, które są używane przez narzędzia \fBmodules\fP(X) do dynamicznego podłączania ładowanych modułów. W wersji jądra Linux 2.5.47 i wcześniejszych podobny plik z troszkę odmienną zawartością był nazwany \fIksyms\fP. .TP \fI/proc/kcore\fP Plik ten reprezentuje pamięć fizyczną systemu i jest zachowany w formacie pliku core dla ELF. Korzystając z tego pseudopliku oraz z niezestripowanego binarnego pliku jądra (\fI/usr/src/linux/vmlinux\fP), można za pomocą GDB testować aktualny stan dowolnej struktury danych jądra. Całkowity rozmiar tego pliku to rozmiar fizycznej pamięci (RAM) plus 4 KB. .TP \fI/proc/kmsg\fP Plik ten może służyć do odczytu komunikatów jądra, zamiast funkcji systemowej \fBsyslog\fP(2). Aby odczytać ten plik, proces musi mieć uprawnienia superużytkownika i tylko jeden proces powinien dokonywać jego odczytu. Pliku tego nie należy czytać, gdy działa proces syslog, korzystający z funkcji systemowej \fBsyslog\fP(2) do rejestrowania komunikatów jądra. Z tego pliku pobiera komunikaty program \fBdmesg\fP(1). .TP \fI/proc/ksyms\fP (Linux 1.1.23\-2.5.47) Patrz \fI/proc/kallsyms\fP. .TP \fI/proc/loadavg\fP Pierwsze trzy pola w tym pliku zawierają średnie obciążenie (loadavg) podając informację o średniej liczbie zadań uruchomionych (stan R) oraz czekających na dyskowe operacje wejścia/wyjścia (stan D) w ciągu ostatnich 1, 5 i 15 minut. Są to te same wartości średniego obciążenia, które podaje \fBuptime\fP(1) i inne programy. Czwarte pole zawiera dwie liczby oddzielone od siebie znakiem ukośnika (/). Pierwsza z nich jest liczbą obecnie wykonywanych zadań (procesów, wątków). Wartość za ukośnikiem jest liczbą zadań, obecnych w systemie. Piąte pole zawiera PID najnowszego ostatnio utworzonego procesu w systemie. .TP \fI/proc/locks\fP Plik ten pokazuje aktualne blokady plików (\fBflock\fP(2) i \fBfcntl\fP(2)) oraz dzierżawy (\fBfcntl\fP(2)). .TP \fI/proc/malloc\fP (tylko do wersji 2.2 Linuksa włącznie) .\" It looks like this only ever did something back in 1.0 days Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji zdefiniowano \fBCONFIG_DEBUG_MALLOC\fP. .TP \fI/proc/meminfo\fP Plik zawiera statystyki o użyciu pamięci w systemie. Jest używany przez \fBfree\fP(1) do informowania o rozmiarze wolnej i zajętej pamięci (zarówno fizycznej, jak i wymiany) w systemie, a także o pamięci wspólnej i buforach używanych przez jądro. .TP \fI/proc/modules\fP Tekstowa lista modułów, które załadowano w systemie. Zobacz także \fBlsmod\fP(8). .TP \fI/proc/mounts\fP Przed jądrem 2.4.19 plik ten był listą wszystkich systemów plików zamontowanych aktualnie w systemie. Wraz z wprowadzeniem przestrzeni nazw montowań przydzielanych dla procesu w Linuksie 2.4.19, plik ten stał się dowiązaniem do \fI/proc/self/mounts\fP, który zawiera listę punktów montowań we własnej przestrzeni nazw montowań procesu. Format tego pliku jest opisany w \fBfstab\fP(5). .TP \fI/proc/mtrr\fP Memory Type Range Registers. Szczegóły można znaleźć w pliku źródeł jądra \fIDocumentation/mtrr.txt\fP. .TP \fI/proc/net\fP Różne sieciowe pseudopliki, z których wszystkie podają stan pewnej części warstwy sieciowej. Plik ten zawiera struktury ASCII i dlatego nadaje się do odczytu za pomocą \fBcat\fP(1). Jednak standardowy pakiet \fBnetstat\fP(8) daje dużo czystszy dostęp do tych plików. .TP \fI/proc/net/arp\fP Zawiera zrzut tabeli ARP jądra używanej do rozwiązywania adresów, w czytelnej postaci ASCII. Pokazane zostaną zarówno wyuczone dynamicznie, jak i wstępnie zaprogramowane wpisy w tabeli ARP. Format jest następujący: .nf .in 8n \f(CWIP address HW type Flags HW address Mask Device 192.168.0.50 0x1 0x2 00:50:BF:25:68:F3 * eth0 192.168.0.250 0x1 0xc 00:00:00:00:00:00 * eth0\fP .fi .in Gdzie "IP address" jest adresem IPv4 maszyny, a "HW type" jest rodzajem sprzętu wg RFC\ 826. "Flags" są to wewnętrzne znaczniki struktury ARP (zdefiniowane w \fI/usr/include/linux/if_arp.h\fP), a "HW address" jest odwzorowaniem adresu IP w warstwie fizycznej, jeśli jest ono określone. .TP \fI/proc/net/dev\fP Pseudoplik dev zawiera informacje o stanie urządzenia sieciowego. Zawierają one liczbę otrzymanych i wysłanych pakietów, liczbę błędów i kolizji oraz inne podstawowe statystyki. Informacje te są wykorzystywane przez program \fBifconfig\fP(8) do informowania o stanie urządzenia. Format jest następujący: .nf .in 1n \f(CWInter\-| Receive | Transmit face |bytes packets errs drop fifo frame compressed multicast|bytes packets errs drop fifo colls carrier compressed lo: 2776770 11307 0 0 0 0 0 0 2776770 11307 0 0 0 0 0 0 eth0: 1215645 2751 0 0 0 0 0 0 1782404 4324 0 0 0 427 0 0 ppp0: 1622270 5552 1 0 0 0 0 0 354130 5669 0 0 0 0 0 0 tap0: 7714 81 0 0 0 0 0 0 7714 81 0 0 0 0 0 0\fP .in .fi .\" .TP .\" .I /proc/net/ipx .\" No information. .\" .TP .\" .I /proc/net/ipx_route .\" No information. .TP \fI/proc/net/dev_mcast\fP Zdefiniowany w \fI/usr/src/linux/net/core/dev_mcast.c\fP: .nf .in +5 indx interface_name dmi_u dmi_g dmi_address 2 eth0 1 0 01005e000001 3 eth1 1 0 01005e000001 4 eth2 1 0 01005e000001 .in .fi .TP \fI/proc/net/igmp\fP Internetowy Protokół Zarządzania Grupami. Zdefiniowany w \fI/usr/src/linux/net/core/igmp.c\fP. .TP \fI/proc/net/rarp\fP Plik ten ma ten sam format, co plik \fIarp\fP i zawiera aktualną bazę odwrotnych odwzorowań, używaną do udostępniania usług odwrotnego poszukiwania adresów \fBrarp\fP(8). Jeśli RARP nie jest skonfigurowane w jądrze, to plik ten nie będzie istniał. .TP \fI/proc/net/raw\fP .\" .TP .\" .I /proc/net/route .\" No information, but looks similar to .\" .BR route (8). Zawiera zrzut tabeli gniazd surowych (RAW). Większość informacji nie jest przeznaczona do użytku innego niż odpluskwiania. Wartość "sl" jest slotem mieszania jądra dla gniazda, "local_address" jest parą składającą się z lokalnego adresu i numeru protokołu. "st" jest stanem wewnętrznym gniazda. "tx_queue" i "rx_queue" są kolejkami danych przychodzących i wychodzących, w sensie zużycia pamięci jądra. Pola "tr", "tm\->when" i "rexmits" nie są używane przez gniazda surowe. Pole "uid" zawiera efektywny UID twórcy gniazda. .TP \fI/proc/net/snmp\fP Ten plik zawiera dane ASCII potrzebne bazom agenta SNMP zarządzającym informacjami o IP, ICMP, TCP i UDP. .TP \fI/proc/net/tcp\fP Zawiera zrzut tabeli gniazd TCP. Wiele informacji nie przydaje się do użytku poza odpluskwianiem. Wartość "sl" jest slotem mieszania jądra dla gniazda, "local_address" jest parą składającą się z lokalnego adresu i numeru portu. "rem_address" jest parą składającą się ze zdalnego adresu i numeru portu (jeśli gniazdo jest podłączone). \&"St" jest stanem wewnętrznym gniazda. "tx_queue" i "rx_queue" są kolejkami danych przychodzących i wychodzących w sensie zużycia pamięci jądra. Pola "tr", "tm\-when" i "rexmits" zawierają wewnętrzne informacje o stanie gniazda w jądrze i są przydatne tylko do odpluskwiania. Pole "uid" zawiera efektywny UID twórcy gniazda. .TP \fI/proc/net/udp\fP Zawiera zrzut tabeli gniazd UDP. Wiele informacji nie przydaje się do użytku poza odpluskwianiem. Wartość "sl" jest slotem mieszania jądra dla gniazda, "local_address" jest parą składającą się z lokalnego adresu i numeru portu. "rem_address" jest parą składającą się ze zdalnego adresu i numeru portu (jeśli gniazdo jest podłączone). "st" jest stanem wewnętrznym gniazda. "tx_queue" i "rx_queue" są kolejkami danych przychodzących i wychodzących w sensie zużycia pamięci jądra. Pola "tr", "tm\-when" i "rexmits" nie są używane w gniazdach UDP. Pole "uid" zawiera efektywny UID twórcy gniazda. Format jest następujący: .nf .in 1n \f(CWsl local_address rem_address st tx_queue rx_queue tr rexmits tm\->when uid 1: 01642C89:0201 0C642C89:03FF 01 00000000:00000001 01:000071BA 00000000 0 1: 00000000:0801 00000000:0000 0A 00000000:00000000 00:00000000 6F000100 0 1: 00000000:0201 00000000:0000 0A 00000000:00000000 00:00000000 00000000 0\fP .in .fi .TP \fI/proc/net/unix\fP Wymienia gniazda domeny UNIX, obecne w systemie oraz ich stan. Format jest następujący: .nf .sp .5 \f(CWNum RefCount Protocol Flags Type St Path 0: 00000002 00000000 00000000 0001 03 1: 00000001 00000000 00010000 0001 01 /dev/printer\fP .sp .5 .fi Gdzie "Num" jest numerem wpisu w tablicy jądra, "RefCount" jest liczbą użytkowników gniazda, "Protocol" obecnie jest zawsze zerem, "Flags" reprezentuje wewnętrzne znaczniki jądra, określające stan gniazda. "Type" jest zawsze równe "1" (Nie ma na razie w jądrze wsparcia dla gniazd datagramowych domeny UNIX). \&"St" jest wewnętrznym stanem gniazda, a ścieżka jest ścieżką (jeśli istnieje) związaną z gniazdem. .TP \fI/proc/partitions\fP Zawiera liczby główne i poboczne każdej z partycji oraz liczby bloków i nazwy partycji. .TP \fI/proc/pci\fP Listing wszystkich urządzeń PCI znalezionych podczas inicjalizacji jądra i ich konfiguracja. .\" FIXME /proc/sched_debug .\" .TP .\" .IR /proc/sched_debug " (since Linux 2.6.23)" .\" See also /proc/[pid]/sched Plik został zastąpiony nowym interfejsem \fI/proc\fP do PCI (\fI/proc/bus/pci\fP). Stał się opcjonalny w Linuksie 2.2 (dostępny przy ustawieniu opcji \fBCONFIG_PCI_OLD_PROC\fP przy kompilacji jądra). Ponownie stał się nieopcjonalny w Linuksie 2.4. Następnie, został uznany za przestarzały w Linuksie 2.6 (był wciąż dostępny przy ustawieniu \fBCONFIG_PCI_LEGACY_PROC\fP), aż w końcu usunięto go w Linuksie 2.6.17. .TP \fI/proc/scsi\fP Katalog z pseudoplikiem \fIscsi\fP na pośrednim poziomie i różnymi podkatalogami niskopoziomowych sterowników SCSI, zawierającymi po jednym pliku dla każdego kontrolera SCSI w danym systemie; każdy z nich podaje stan jakiejś części podsystemu we/wy SCSI. Pliki te zawierają struktury ASCII i dlatego nadają się do odczytu za pomocą \fBcat\fP(1). Możliwy jest też zapis do niektórych z tych plików, w celu rekonfiguracji podsystemu, lub przełączania różnych parametrów. .TP \fI/proc/scsi/scsi\fP Jest wypisaniem wszystkich znanych jądru urządzeń SCSI. Listing jest podobny do widzianego podczas ładowania systemu. scsi wspiera obecnie tylko polecenie \fIadd\-single\-device\fP umożliwiające rootowi dodanie do listy znanych urządzeń urządzenia włączonego na gorąco. Polecenie .in +4n .nf echo \(aqscsi add\-single\-device 1 0 5 0\(aq > /proc/scsi/scsi .fi .in spowoduje, że kontroler scsi1 przeprowadzi skanowanie kanału SCSI 0 w poszukiwaniu urządzenia o ID 5 i LUN 0. Jeśli już istnieje urządzenie o takim adresie, lub adres jest nieprawidłowy, zostanie zwrócony błąd. .TP \fI/proc/scsi/[nazwa\-sterownika]\fP \fI[nazwa\-sterownika]\fP może obecnie być jedną z: NCR53c7xx, aha152x, aha1542, aha1740, aic7xxx, buslogic, eata_dma, eata_pio, fdomain, in2000, pas16, qlogic, scsi_debug, seagate, t128, u15\-24f, ultrastore, or wd7000. Ukazują się te z katalogów, dla których odpowiednie sterowniki zarejestrowały przynajmniej jeden kontroler SCSI. Każdy katalog zawiera jeden plik dla każdego zarejestrowanego kontrolera. Każdy z plików kontrolera ma nazwę odpowiadającą numerowi kontrolera, przyznanemu podczas jego inicjacji. Czytanie tych plików zwykle pokaże konfigurację sterownika i kontrolera, statystyki itp. Pisanie do tych plików umożliwia różne operacje na różnych kontrolerach. Na przykład za pomocą poleceń \fIlatency\fP i \fInolatency\fP root może uaktywniać lub deaktywować kod pomiaru czasu oczekiwania dla poleceń (command latency) w sterowniku eata_dma. Za pomocą poleceń \fIlockup\fP i \fIunlock\fP root może sterować symulowanym przez sterownik scsi_debug blokowaniem magistrali. .TP \fI/proc/self\fP Ten katalog odnosi się do procesu korzystającego z systemu plików \fI/proc\fP i jest identyczny z katalogiem w \fI/proc\fP o nazwie będącej jego PID\-em. .TP \fI/proc/slabinfo\fP Informacje o buforach jądra. Od Linuksa 2.6.16 plik ten istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję \fICONFIG_SLAB\fP. Występują następujące kolumny w pliku \fI/proc/slabinfo\fP: .in +4n .nf cache\-name num\-active\-objs total\-objs object\-size num\-active\-slabs total\-slabs num\-pages\-per\-slab .fi .in Szczegóły można znaleźć w \fBslabinfo\fP(5). .TP \fI/proc/stat\fP statystyki jądra/systemu. Różnią się pomiędzy architekturami. Wśród wspólnych wpisów są: .RS .TP \fIcpu 3357 0 4313 1362393\fP .\" 1024 on Alpha and ia64 .\" FIXME Actually, the following info about the /proc/stat 'cpu' field .\" does not seem to be quite right (at least in 2.6.12) Czas, wyrażony w USER_HZ (jedna setna sekundy na większości architektur, proszę użyć \fIsysconf(_SC_CLK_TCK)\fP aby uzyskać prawidłową wartość), które system spędził w trybie użytkownika, trybie użytkownika o obniżonym priorytecie (nice), trybie systemowym i w zadaniu idle. Ostatnia wartość powinna być równa iloczynowi wartości USER_HZ z drugim wpisem w pseudopliku uptime. W Linuksie 2.6 linia ta zawiera trzy dodatkowe kolumny: \fIiowait\fP \- czas oczekiwania na zakończenie operacji I/O (od wersji 2.5.41); \fIirq\fP \- czas obsługiwania przerwań (od 2.6.0\-test4); \fIsoftirq\fP \- czas obsługiwania miękkich przerwań (softirqs) (od 2.6.0\-test4). Od Linuksa 2.6.11 istnieje również ósma kolumna, \fIsteal\fP \- czas "skradziony", który jest czasem spędzonym w innym systemie operacyjnym podczas pracy w środowisku zwirtualizowanym. .\" See Changelog entry for 5e84cfde51cf303d368fcb48f22059f37b3872de Od Linuksa 2.6.24 pojawiła się dziewiąta kolumna, \fIguest\fP, która jest czasem spędzonym podczas działania na wirtualnym procesorze systemu operacyjnego gościa, pod kontrolą jądra Linux. .TP \fIpage 5741 1808\fP Liczba stron, które system wstronicował i liczba tych, które wystronicował (z dysku). .TP \fIswap 1 0\fP Liczba stron wymiany, które wniesiono i wyniesiono. .TP .\" FIXME The following is not the full picture for the 'intr' of .\" /proc/stat on 2.6: \fIintr 1462898\fP Linia ta pokazuje licznik przerwań obsłużonych od czasu uruchomienia dla każdego możliwego przerwania systemowego. Pierwsza kolumna określa całkowitą liczbę wszystkich obsłużonych przerwań, każda następna określa całkowitą wartość dla danego przerwania. .TP \fIdisk_io: (2,0):(31,30,5764,1,2) (3,0):\fP... (major,disk_idx):(noinfo, read_io_ops, blks_read, write_io_ops, blks_written) .br (tylko Linux 2.4) .TP \fIctxt 115315\fP Liczba przełączeń kontekstu, które przeszedł system. .TP \fIbtime 769041601\fP Czas uruchomienia systemu, w sekundach od epoki: 1970\-01\-01 00:00:00 +0000 (UTC). .TP \fIprocesses 86031\fP Liczba rozwidleń procesów od uruchomienia systemu. .TP \fIprocs_running 6\fP Liczba procesów w stanie runnable (Linux 2.5.45 i późniejsze). .TP \fIprocs_blocked 2\fP Liczba procesów oczekujących na zakończenie operacji wejścia/wyjścia (Linux 2.5.45 i późniejsze). .RE .TP \fI/proc/swaps\fP Używane obszary wymiany. Zobacz także \fBswapon\fP(8). .TP \fI/proc/sys\fP Katalog ten (obecny od 1.3.57) zawiera wiele plików i podkatalogów odpowiadających zmiennym jądra. Zmienne te mogą być odczytywane i czasem modyfikowane za pośrednictwem systemu plików \fIproc\fP, jak też przy wykorzystaniu (przestarzałej) funkcji systemowej \fBsysctl\fP(2) .TP \fI/proc/sys/abi\fP (od Linuksa 2.4.10) .\" On some systems, it is not present. Plik może zawierać pliki z binarnymi informacjami aplikacji. Dalsze informacje można znaleźć w pliku \fIDocumentation/sysctl/abi.txt\fP w źródłach jądra. .TP \fI/proc/sys/debug\fP Ten katalog może być pusty. .TP \fI/proc/sys/dev\fP Ten katalog zawiera informacje specyficzne dla poszczególnych urządzeń. (np. \fIdev/cdrom/info\fP). W niektórych systemach może być pusty. .TP \fI/proc/sys/fs\fP Katalog zawierający pliki i podkatalogi do zmiennych jądra związanych z systemami plików. .TP \fI/proc/sys/fs/binfmt_misc\fP Dokumentacja plików z tego katalogu znajduje się w źródłach jądra w \fIDocumentation/binfmt_misc.txt\fP. .TP \fI/proc/sys/fs/dentry\-state\fP (od Linuksa 2.2) Plik zawiera informacje o statusie bufora katalogu (dcache). Zawiera sześć liczb: \fInr_dentry\fP, \fInr_unused\fP, \fIage_limit\fP (wiek w sekundach), \fIwant_pages\fP (strony żądane przez system) i dwie nieużywane wartości. .RS .IP * 2 \fInr_dentry\fP jest liczbą zaalokowanych dentries (wpisów dcache). To pole jest nieużywane w Linuksie 2.2. .IP * \fInr_unused\fP jest liczbą nieużywanych dentries. .IP * .\" looks like this is unused in kernels 2.2 to 2.6 \fIage_limit\fP jest wiekiem w sekundach, po którym wpisy dcache mogą być przydzielone ponownie, gdy jest zbyt mało pamięci. .IP * .\" looks like this is unused in kernels 2.2 to 2.6 \fIwant_pages\fP jest niezerowa, gdy jądro wywołało shrink_dcache_pages(), ale dcache nie zostały jeszcze przycięte. .RE .TP \fI/proc/sys/fs/dir\-notify\-enable\fP Plik ten może służyć do wyłączania lub włączania interfejsu \fIdnotify\fP opisanego w \fBfcntl\fP(2) dla całego systemu. Wartość 0 w tym pliku wyłącza interfejs, a wartość 1 go włącza. .TP \fI/proc/sys/fs/dquot\-max\fP Zawiera maksymalną liczbę buforowanych wpisów kwot dyskowych. W niektórych (2.4) systemach nie występuje. Gdy liczba wolnych zbuforowanych kwot dyskowych jest bardzo mała, a jest przerażająca liczba jednoczesnych użytkowników systemu, może istnieć potrzeba zwiększenia tego ograniczenia. .TP \fI/proc/sys/fs/dquot\-nr\fP Zawiera liczbę przydzielonych wpisów kwot dyskowych oraz liczbę wolnych wpisów kwot dyskowych. .TP \fI/proc/sys/fs/epoll\fP (od Linuksa 2.6.28) Katalog zawiera plik \fImax_user_watches\fP, którego można użyć, aby ograniczyć ilość pamięci jądra używanej przez interfejs \fIepoll\fP. Więcej szczegółów można znaleźć w \fBepoll\fP(7). .TP \fI/proc/sys/fs/file\-max\fP Zawiera ogólnosystemowe ograniczenie liczby plików otwartych przez wszystkie procesy. (Zobacz także \fBsetrlimit\fP(2), które może służyć procesom do ustawiania ograniczenia dla procesu, \fBRLIMIT_NOFILE\fP, jako liczby plików, które proces może otworzyć). Gdy otrzymuje się mnóstwo komunikatów o przekroczeniu liczby uchwytów plików (file handles), to można spróbować zwiększyć tę wartość: .br .br .nf \f(CWecho 100000 > /proc/sys/fs/file\-max\fP .fi Stała jądra \fBNR_OPEN\fP narzuca górne ograniczenie wartości, która może zostać umieszczone w \fIfile\-max\fP. Gdy zwiększa się \fI/proc/sys/fs/file\-max\fP, należy pamiętać o zwiększeniu \fI/proc/sys/fs/inode\-max\fP do wartości 3\-4 razy większej niż nowa wartość \fI/proc/sys/fs/file\-max\fP lub należy się liczyć z tym, że zabraknie i\-węzłów. .TP \fI/proc/sys/fs/file\-nr\fP Ten (tylko do odczytu) plik określa liczbę aktualnie otwartych plików. Zawiera on trzy liczby: liczbę przydzielonych uchwytów plików, liczbę wolnych uchwytów plików oraz maksymalną liczbę uchwytów plików. Jądro przydziela uchwyty plików dynamicznie, ale ich później nie zwalnia. Gdy liczba przydzielonych uchwytów plików zbliża się do maksimum, należy rozważyć zwiększenie tego maksimum. Gdy jest duża liczba wolnych uchwytów plików, oznacza to, że wystąpiło przesilenie w wykorzystaniu uchwytów plików i, prawdopodobnie, nie ma potrzeby zwiększania maksimum. .TP \fI/proc/sys/fs/inode\-max\fP Ten plik zawiera maksymalną liczbę i\-węzłów w pamięci. W niektórych (2.4) systemach może nie występować. Wartość ta powinna być 3\-4 razy większa niż wartość w \fIfile\-max\fP, gdyż \fIstdin\fP, \fIstdout\fP i gniazda sieciowe również potrzebują i\-węzłów, aby można było na nich operować. Gdy systematycznie brakuje i\-węzłów, istnieje potrzeba zwiększenia tej wartości. .TP \fI/proc/sys/fs/inode\-nr\fP Zawiera dwie pierwsze wartości z \fIinode\-state\fP. .TP \fI/proc/sys/fs/inode\-state\fP Zawiera siedem liczb: \fInr_inodes\fP, \fInr_free_inodes\fP, \fIpreshrink\fP i cztery wartości nieużywane. \fInr_inodes\fP jest liczbą przydzielonych w systemie i\-węzłów. Może ona być nieco większa niż \fIinode\-max\fP, gdyż Linux przydziela je pełnymi stronami. \fInr_free_inodes\fP przedstawia liczbę wolnych i\-węzłów. \fIpreshrink\fP jest niezerowe, gdy \fInr_inodes\fP > \fIinode\-max\fP oraz w systemie występuje potrzeba wyczyszczenia listy i\-węzłów zamiast przydzielania nowych. .TP \fI/proc/sys/fs/inotify\fP (od wersji Linuksa 2.6.13) Ten katalog zawiera pliki \fImax_queued_events\fP, \fImax_user_instances\fP i \fImax_user_watches\fP, których można użyć, aby ograniczyć ilość pamięci jądra używanej przez interfejs \fIinotify\fP. Więcej szczegółów można znaleźć w \fBinotify\fP(7). .TP \fI/proc/sys/fs/lease\-break\-time\fP Określa okres ulgi, przez jaki jądro zapewnia procesowi utrzymanie dzierżawy pliku (\fBfcntl\fP(2)), a po którym wyśle do tego procesu sygnał zawiadamiający go, że inny proces oczekuje na otwarcie pliku. Jeśli utrzymujący dzierżawę nie usunie jej lub nie ograniczy swoich praw do niej w przeciągu tego czasu, jądro wymusi zerwanie dzierżawy. .TP \fI/proc/sys/fs/leases\-enable\fP Ten plik może służyć do ogólnosystemowego włączania lub wyłączania dzierżaw plików (\fBfcntl\fP(2)). Gdy plik ten zawiera wartość 0, dzierżawy są wyłączone. Wartość niezerowa włącza dzierżawy. .TP \fI/proc/sys/fs/mqueue\fP (od wersji Linuksa 2.6.6) Ten katalog zawiera pliki \fImsg_max\fP, \fImsgsize_max\fP i \fIqueues_max\fP, kontrolujące zasoby używane przez kolejki komunikatów POSIX. Szczegółowe informacje można znaleźć w \fBmq_overview\fP(7). .TP \fI/proc/sys/fs/overflowgid\fP and \fI/proc/sys/fs/overflowuid\fP Te pliki umożliwiają zmianę wartości ustalonego UID\-u i GID\-u. Wartością domyślną jest 65534. Niektóre systemy plików wspierają jedynie 16\-bitowe UID\-y i GID\-y, podczas gdy linuksowe UID\-y i GID\-y są 32\-bitowe. Gdy któryś z takich systemów plików jest zamontowany z możliwością zapisu, to wszystkie UID\-y i GID\-y przekraczające 65535 są zastępowane podanymi tu wartościami przed zapisem na dysk. .TP \fI/proc/sys/fs/pipe\-max\-size\fP (od Linuksa 2.6.35) Wartość w tym pliku definiuje górny limit do podnoszenia pojemności potoku przy użyciu operacji \fBF_SETPIPE_SZ\fP \fBfcntl\fP(2). Limit ten odnosi się wyłącznie do procesów nieuprzywilejowanych. Domyślną wartością dla tego pliku jest 1\ 048\ 576. Wartość przypisana do pliku może być zaokrąglona w górę, odnosząc się do faktycznej wartości wykorzystanej z powodu dogodnej implementacji. Aby poznać zaokrągloną wartość, należy wyświetlić zawartość tego pliku po przypisaniu do niego wartości. Minimalną wartością, jaka może zostać przypisana do tego pliku jest systemowy rozmiar strony. .TP \fI/proc/sys/fs/suid_dumpable\fP (od wersji Linuksa 2.6.13) .\" The following is based on text from Documentation/sysctl/kernel.txt Wartość w tym pliku określa, czy pliki zrzutów pamięci są tworzone dla programów mających ustawiony bit set\-user\-ID albo chronionych w jakiś inny sposób. Można podać trzy różne wartości liczbowe: .sp \fI0\ (domyślny)\fP. Jest to tradycyjne zachowanie (sprzed Linuksa 2.6.13). Zrzut pamięci nie będzie tworzony dla procesu, który zmienił swoje uprawnienia (wywołując \fBseteuid\fP(2), \fBsetgid\fP(2) lub podobną funkcję albo gdy program miał ustawiony bit set\-user\-ID lub set\-group\-ID) albo gdy uprawnienia nadane plikowi binarnemu programu zabraniają jego odczytywania. .sp \fI1\ ("debug")\fP. Jeżeli jest to możliwe, to wszystkie procesy wykonują zrzut pamięci. Właścicielem pliku zrzutu jest użytkownik, którego uprawnienia do systemu plików ma proces wykonujący zrzut. Nie są stosowane żadne mechanizmy bezpieczeństwa. Jest to przeznaczone tylko do celów debugowania. Ptrace nie jest sprawdzane. .sp \fI2\ ("suidsafe")\fP. Zrzut pamięci programu, dla którego w normalnej sytuacji taki zrzut nie zostałby wykonany (patrz wyżej "0"), może być odczytany tylko przez administratora (root). Pozwala to użytkownikowi usunąć plik ze zrzutem, ale nie pozwala na jego odczytanie. Z powodów bezpieczeństwa w tym trybie pliki zrzutu nie nadpisują istniejących plików. Ten tryb jest odpowiedni, gdy administrator będzie chciał debugować problemy w naturalnym środowisku. .TP \fI/proc/sys/fs/super\-max\fP Plik steruje maksymalną liczbą superbloków, a więc i maksymalną liczbą systemów plików, które jądro może zamontować. Potrzeba zwiększenia wartości \fIsuper\-max\fP występuje tylko wtedy, gdy chce się zamontować więcej systemów plików, niż na to pozwala aktualna wartość \fIsuper\-max\fP. .TP \fI/proc/sys/fs/super\-nr\fP Plik zawiera liczbę obecnie zamontowanych systemów plików. .TP \fI/proc/sys/kernel\fP Katalog zawiera pliki kontrolujące wiele parametrów jądra, jak opisano poniżej. .TP \fI/proc/sys/kernel/acct\fP Plik zawiera trzy liczby: \fIhighwater\fP, \fIlowwater\fP i \fIfrequency\fP. Gdy włączone jest rejestrowanie procesów w stylu BSD, wartości te sterują jego zachowaniem. Gdy ilość wolnego miejsca w systemie plików, na którym znajdują się logi, spada poniżej wyrażonej w procentach wartości \fIlowwater\fP, rejestrowanie jest wstrzymywane. Gdy ilość wolnego miejsca stanie się większa niż wyrażona w procentach wartość \fIhighwater\fP, rejestrowanie jest wznawiane. \fIfrequency\fP określa, jak często jądro będzie sprawdzać ilość wolnego miejsca (wartość w sekundach). Wartościami domyślnymi są 4, 2 i 30. Oznacza to, że rejestrowanie procesów jest wstrzymywane, gdy ilość wolnego miejsca będzie wynosiła 2% lub mniej; wznowione zostanie, gdy wolne będzie 4% lub więcej; zakłada się, że informacja o ilości wolnego miejsca jest ważna przez 30 sekund. .TP \fI/proc/sys/kernel/cap\-bound\fP (od Linuksa 2.2 do 2.6.24) Plik przechowuje wartość \fIcapability bounding set\fP dla jądra (wyrażone jako liczba dziesiętna ze znakiem). Wartość ta jest mnożona (AND) bitowo z capabilities dozwolonymi dla procesu podczas \fBexecve\fP(2). Poczynając od Linuksa 2.6.25 ogólnosystemowe capability bounding set zostało usunięte i zastąpione bounding set na wątek, patrz \fBcapabilities\fP(7). .TP \fI/proc/sys/kernel/core_pattern\fP Patrz \fBcore\fP(5). .TP \fI/proc/sys/kernel/core_uses_pid\fP Patrz \fBcore\fP(5). .TP \fI/proc/sys/kernel/ctrl\-alt\-del\fP Ten plik steruje obsługą kombinacji klawiszy Ctrl\-Alt\-Del. Gdy w pliku tym znajduje się wartość 0, Ctrl\-Alt\-Del jest przechwytywane i przesyłane do programu \fBinit\fP(8) w celu wykonania wdzięcznego restartu. Gdy wartość jest większa od 0, reakcją Linuksa na Wulkanicznie Nerwowe Nękanie (Vulcan Nerve Pinch (tm)) będzie natychmiastowy restart, nawet bez zrzucenia zmodyfikowanych buforów. Uwaga: gdy program (jak np. dosemu) korzysta z "surowego" trybu klawiatury, Ctrl\-Alt\-Del jest przechwytywane przez program, zanim dotrze do warstwy terminalowej jądra i decyzja, co z tym zrobić, zależy od programu. .TP \fI/proc/sys/kernel/hotplug\fP Plik ten zawiera ścieżkę do programu hotplug. Domyślną wartością w tym pliku jest \fI/sbin/hotplug\fP. .TP \fI/proc/sys/kernel/domainname\fP i \fI/proc/sys/kernel/hostname\fP Te pliki mogą służyć do ustawiania nazwy domeny i hosta NIS/YP maszyny dokładnie w ten sam sposób, jak za pomocą poleceń \fBdomainname\fP(1) i \fBhostname\fP(1), np.: .in +4n .nf #\fB echo \(aqdarkstar\(aq > /proc/sys/kernel/hostname\fP #\fB echo \(aqmydomain\(aq > /proc/sys/kernel/domainname\fP .fi .in daje taki sam efekt, jak .in +4n .nf #\fB hostname \(aqdarkstar\(aq\fP #\fB domainname \(aqmydomain\(aq\fP .fi .in Należy tu zauważyć, że klasyczny darkstar.frop.org posiada nazwę hosta "darkstar" i domenę "frop.org" w DNS (Internetowej Usłudze Nazw Domen \- Internet Domain Name Service), których nie należy mylić z domeną NIS (Sieciowej Usługi Informacyjnej \- Network Information Service) lub YP (Yellow Pages). Te dwa systemy nazw domenowych zasadniczo się różnią. Szczegółowe informacje można znaleźć na stronie podręcznika \fBhostname\fP(1). .TP \fI/proc/sys/kernel/htab\-reclaim\fP (Tylko PowerPC) Jeśli do tego pliku zostanie wpisana wartość niezerowa, htab PowerPC (zobacz: plik \fIDocumentation/powerpc/ppc_htab.txt\fP w źródłach jądra) jest czyszczony za każdym razem, gdy system natrafi na pętlę oczekiwania ("idle"). .TP \fI/proc/sys/kernel/l2cr\fP (Tylko PowerPC) Plik zawiera znacznik sterujący cache'em L2 płyt procesora G3. Jeśli zawiera 0, cache jest wyłączony. Cache jest włączony, gdy plik zawiera wartość różną od zera. .TP \fI/proc/sys/kernel/modprobe\fP Plik zawiera ścieżkę do programu ładującego moduły jądra. Domyślną wartością jest \fI/sbin/modprobe\fP. Plik jest obecny tylko, jeśli jądro zostało zbudowane z włączoną opcją \fBCONFIG_KMOD\fP. Jest on opisany w pliku źródeł jądra \fIDocumentation/kmod.txt\fP (obecnym tylko w jądrach 2.4 i wcześniejszych). .TP \fI/proc/sys/kernel/msgmax\fP Zawiera ogólnosystemowe ograniczenie maksymalnej liczby bajtów w pojedynczym komunikacie zapisywanym do kolejki komunikatów Systemu V. .TP \fI/proc/sys/kernel/msgmni\fP Określa ogólnosystemowe ograniczenie liczby identyfikatorów kolejek komunikatów. (Plik ten występuje począwszy od Linuksa 2.4). .TP \fI/proc/sys/kernel/msgmnb\fP Zawiera ogólnosystemowy parametr służący do inicjacji ustawienia \fImsg_qbytes\fP tworzonych później kolejek komunikatów. Ustawienie \fImsg_qbytes\fP określa maksymalną liczbę bajtów, które mogą zostać zapisane do kolejki komunikatów. .TP \fI/proc/sys/kernel/ostype\fP i \fI/proc/sys/kernel/osrelease\fP Pliki te zawierają poszczególne części z \fI/proc/version\fP. .TP \fI/proc/sys/kernel/overflowgid\fP i \fI/proc/sys/kernel/overflowuid\fP Pliki te są kopiami plików \fI/proc/sys/fs/overflowgid\fP i \fI/proc/sys/fs/overflowuid\fP. .TP \fI/proc/sys/kernel/panic\fP Plik umożliwia dostęp (odczyt i zapis) do zmiennej jądra \fIpanic_timeout\fP. Jeśli jest to zero, jądro będzie się zapętlać podczas paniki; jeśli wartość niezerowa, to określa liczbę sekund, po której jądro powinno się automatycznie przeładować. Jeśli używany jest software watchdog to zalecaną wartością jest 60. .TP \fI/proc/sys/kernel/panic_on_oops\fP (od Linuksa 2.5.68) Plik ten kontroluje zachowanie jądra, kiedy wystąpi oops lub BŁĄD. Jeśli ten plik zawiera 0, to system próbuje kontynuować operację. Jeśli zawiera 1, to system czeka parę sekund (aby dać procesowi klogd czas na zapisanie wyjścia z oops), a następnie panikuje. Jeżeli wartość w pliku \fI/proc/sys/kernel/panic\fP również jest niezerowa, to nastąpi restart komputera. .TP \fI/proc/sys/kernel/pid_max\fP (od Linuksa 2.5.34) .\" Prior to 2.6.10, pid_max could also be raised above 32768 on 32-bit .\" platforms, but this broke /proc/[pid] .\" See http://marc.theaimsgroup.com/?l=linux-kernel&m=109513010926152&w=2 Ten plik określa wartość po której nastąpi przewinięcie licznika PID (tj. wartość w tym pliku jest o 1 większa niż maksymalny PID). Domyślna wartość tego pliku, czyli 32768, określa taki sam zakres wartości PID, jak wcześniejsze wersje jądra. Dla platform 32\-bitowych 32768 jest maksymalną wartością, jaką może przyjmować \fIpid_max\fP. W systemach 64\-bitowych \fIpid_max\fP może zostać ustawiony na dowolną wartość, aż do 2^22 (\fBPID_MAX_LIMIT\fP, około 4 milionów). .TP \fI/proc/sys/kernel/powersave\-nap\fP (tylko PowerPC) Plik zawiera znacznik. Gdy jest on ustawiony, Linux\-PPC używa trybu oszczędzania energii "nap", a w przeciwnym przypadku trybu "doze". .TP \fI/proc/sys/kernel/printk\fP Cztery wartości w pliku \fIprintk\fP to: \fIconsole_loglevel\fP, \fIdefault_message_loglevel\fP, \fIminimum_console_level\fP i \fIdefault_console_loglevel\fP. Wartości te wpływają na zachowanie \fIprintk()\fP podczas wypisywania lub logowania komunikatów błędów. Informacja o różnych poziomach logowania można znaleźć w \fBsyslog\fP(2). Komunikaty o priorytecie wyższym niż \fIconsole_loglevel\fP będą wypisywane na konsoli. Komunikaty bez jawnego priorytetu będą wypisywane z priorytetem \fIdefault_message_level\fP. \fIminimum_console_loglevel\fP jest najmniejszą (najwyższą) wartością, którą można ustawić jako \fIconsole_loglevel\fP. \fIdefault_console_loglevel\fP jest domyślną wartością dla \fIconsole_loglevel\fP. .TP \fI/proc/sys/kernel/pty\fP (od wersji Linuksa 2.6.4) Ten katalog zawiera dwa pliki związane z liczbą pseudoterminali UNIX 98 (patrz \fBpts\fP(4)) w systemie. .TP \fI/proc/sys/kernel/pty/max\fP Plik określa maksymalną liczbę pseudoterminali. .TP \fI/proc/sys/kernel/pty/nr\fP Ten plik tylko do odczytu zawiera informację o liczbie obecnie używanych pseudoterminali. .TP \fI/proc/sys/kernel/random\fP Katalog ten zawiera różne parametry sterujące działaniem pliku \fI/dev/random\fP. Dalsze informacje można znaleźć w \fBrandom\fP(4). .TP \fI/proc/sys/kernel/real\-root\-dev\fP Plik ten jest udokumentowany w pliku \fIDocumentation/initrd.txt\fP w źródłach jądra. .TP \fI/proc/sys/kernel/reboot\-cmd\fP (tylko Sparc) Ten plik wydaje się stanowić mechanizm podawania argumentów SPARC\-owej ładowarce systemu w ROM/Flash. Może przekazuje jej, co zrobić po restarcie? .TP \fI/proc/sys/kernel/rtsig\-max\fP (Tylko w wersjach jądra nie późniejszych niż 2.6.7; patrz \fBsetrlimit\fP(2)). Plik ten może służyć do sterowania maksymalną liczbą zgodnych z POSIX nieobsłużonych (w kolejkach) sygnałów czasu rzeczywistego w systemie. .TP \fI/proc/sys/kernel/rtsig\-nr\fP (Tylko w wersjach jądra nie późniejszych niż 2.6.7). Plik ten podaje liczbę zgodnych z POSIX sygnałów czasu rzeczywistego oczekujących obecnie w kolejce. .TP \fI/proc/sys/kernel/sem\fP (od wersji Linuksa 2.4) Plik ten zawiera 4 liczby definiujące ograniczenia semaforów Systemu V. Są to w kolejności: .RS .IP SEMMSL 8 Maksymalna liczba semaforów w zestawie semaforów. .IP SEMMNS 8 Ogólnosystemowe ograniczenie liczby semaforów we wszystkich zestawiach semaforów. .IP SEMOPM 8 Maksymalna liczba operacji, które mogą zostać podane w wywołaniu \fBsemop\fP(2). .IP SEMMNI 8 Ogólnosystemowe ograniczenie maksymalnej liczby identyfikatorów semaforów. .RE .TP \fI/proc/sys/kernel/sg\-big\-buff\fP Plik ten zawiera rozmiar bufora niskopoziomowego urządzenia SCSI (sg). Nie można nim na razie sterować, ale można go zmienić podczas kompilacji poprzez edycję \fIinclude/scsi/sg.h\fP i zmianę wartości \fBSG_BIG_BUFF\fP. Jednakże nie ma żadnego powodu, aby to robić. .TP \fI/proc/sys/kernel/shmall\fP Ten plik zawiera ogólnosystemowe ograniczenie całkowitej liczby stron pamięci wspólnej Systemu V. .TP \fI/proc/sys/kernel/shmmax\fP Ten plik może służyć do odpytywania o aktualne ograniczenie maksymalnego rozmiaru tworzonego segmentu pamięci wspólnej (System V IPC) oraz do zmiany tego ograniczenia. Jądro wspiera obecnie segmenty pamięci wspólnej do 1 GB. Wartością domyślną jest \fBSHMMAX\fP. .TP \fI/proc/sys/kernel/shmmni\fP (dostępny począwszy od Linuksa 2.4) Ten plik określa ogólnosystemową maksymalną liczbę segmentów pamięci wspólnej Systemu V, które można utworzyć. .TP \fI/proc/sys/kernel/sysrq\fP Plik kontroluje dozwolone funkcje, które są wywoływane przy użyciu klawisza SysRq. Domyślnie, plik zawiera 1, oznaczające że dozwolona jest każde możliwe żądanie SysRq (w starszych wersjach jądra, SysRq było domyślnie wyłączone i konieczne było włączenie go w czasie uruchomienia, jednak ta sytuacja już nie występuje). Dozwolone wartości w pliku: 0 \- całkowicie wyłącza sysrq 1 \- włącza wszystkie funkcje sysrq >1 \- maska bitowa dozwolonych funkcji sysrq, jak poniżej: 2 \- włącza kontrolę poziomu logów konsoli 4 \- włącza kontrolę klawiatury (SAK, unraw) 8 \- włącza zrzuty procesów w celu debugowania itd. 16 \- włącza polecenie sync 32 \- włącza ponowne montowanie tylko do odczytu 64 \- włącza sygnały procesów (term, kill, oom\-kill) 128 \- pozwala na restartowanie/wyłączanie 256 \- pozwala ustawiać nice wszystkich zadań czasu rzeczywistego Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję \fBCONFIG_MAGIC_SYSRQ\fP. Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z plikiem \fIDocumentation/sysrq.txt\fP w źródłach jądra. .TP \fI/proc/sys/kernel/version\fP Plik zawiera tekst jak np.: #5 Wed Feb 25 21:49:24 MET 1998 Gdzie'#5' oznacza, że jest to piąte z kolei jądro zbudowane z tych samych źródeł, a następująca dalej data określa, kiedy jądro zostało zbudowane. .TP \fI/proc/sys/kernel/threads\-max\fP (od Linuksa 2.3.11) Ten plik określa ogólnosystemowe ograniczenie całkowitej liczby wątków (zadań), jakie mogą zostać utworzone w systemie. .TP \fI/proc/sys/kernel/zero\-paged\fP (tylko PowerPC) Plik zawiera znacznik. Gdy jest on ustawiony (niezerowy), Linux\-PPC wstępnie zeruje strony w pętli bezczynności. Prawdopodobnie przyspiesza to get_free_pages. .TP \fI/proc/sys/net\fP Ten katalog zawiera rzeczy związane z siecią. Wyjaśnienia dotyczące niektórych plików zawartych w tym katalogu można znaleźć w \fBtcp\fP(7) i \fBip\fP(7). .TP \fI/proc/sys/net/core/somaxconn\fP Plik definiuje wartość cechy górnej (sufitu) do argumentu \fIbacklog\fP funkcji \fBlisten\fP; patrz strona podręcznika \fBlisten\fP(2), aby dowiedzieć się więcej. .TP \fI/proc/sys/proc\fP Ten katalog może być pusty. .TP \fI/proc/sys/sunrpc\fP Ten katalog obsługuje Sunowskie zdalne wywoływanie procedur dla sieciowego systemu plikowego (NFS). W niektórych systemach może nie istnieć. .TP \fI/proc/sys/vm\fP Ten katalog zawiera pliki sterujące zarządzaniem pamięcią, buforami i zarządzaniem cachem. .TP \fI/proc/sys/vm/drop_caches\fP (od wersji Linuksa 2.6.16) Zapis do tego pliku powoduje zwolnienie przez jądro czystych buforów, dentries i i\-węzłów z pamięci, zwalniając tę pamięć. Aby zwolnić bufor stronicowania, należy użyć \fIecho 1 > /proc/sys/vm/drop_caches\fP; aby zwolnić dentries i i\-węzły, należy użyć \fIecho 2 > /proc/sys/vm/drop_caches\fP; aby zwolnić bufor stronicowania, dentries i i\-węzły, należy użyć \fIecho 3 > /proc/sys/vm/drop_caches\fP. Ponieważ operacja ta nie jest destrukcyjna i brudne obiekty nie są zwalniane, użytkownik powinien wcześniej uruchomić \fBsync\fP(8). .TP \fI/proc/sys/vm/legacy_va_layout\fP (od wersji Linuksa 2.6.9) .\" The following is from Documentation/filesystems/proc.txt Wartość niezerowa oznacza wyłączenie nowego, 32\-bitowego rozmieszczenia mapowania pamięci; jądro będzie używać starego (2.4) rozmieszczenia dla wszystkich procesów. .TP \fI/proc/sys/vm/memory_failure_early_kill\fP (od Linuksa 2.6.32) .\" The following is based on the text in Documentation/sysctl/vm.txt Kontroluje jak zabijać procesy z nienaprawialnym błędem pamięci (z reguły 2\-bitowy błąd w module pamięci), które nie mogą być obsłużone przez jądro, wykryte w tle przez sprzęt. W niektórych przypadkach (np. jeśli strona ma wciąż poprawną kopię na dysku), jądro obsłuży taki błąd w sposób przezroczysty, bez wpływu na pracę aplikacji. Jednak jeśli nie istnieje inna, zaktualizowana kopia danych, jądro zabija procesy, aby zapobiec uszkodzeniu danych wynikłego z propagacji błędu. Plik posiada jedną z następujących wartości: .RS .IP 1: 4 Wszystkie procesy, które posiadają zmapowaną uszkodzoną i nieprzeładowaną stronę, są zabijane zaraz po wykryciu uszkodzenia. Proszę zauważyć, że nie jest to obsługiwane dla nielicznych typów stron, takich jak wewnętrzne przypisanie danych przez jądro lub pamięć podręczna na dysku (swap), ale działa w przypadku większości stron użytkownika. .IP 0: 4 Usuwana (unmap) jest jedynie uszkodzona strona, a zabijane są wyłącznie procesy, które chcą uzyskać do niej dostęp. .RE .IP Zabicie jest wykonywane za pomocą sygnału \fBSIGBUS\fP z \fIsi_code\fP ustawionym na \fBBUS_MCEERR_AO\fP. Procesy mogą obsłużyć tę sytuację, jeśli chcą; proszę zapoznać się z \fBsigaction\fP(2), aby dowiedzieć się więcej. Funkcja jest aktywna wyłącznie na architekturach/platformach z zaawansowaną, maszynową obsługą sprawdzania i zależy od możliwości sprzętowych. Aplikacje mogą indywidualnie przesłonić ustawienie \fImemory_failure_early_kill\fP za pomocą operacji \fBPR_MCE_KILL\fP \fBprctl\fP(2). .IP Obecne tylko, jeśli jądro zostało skonfigurowane z \fBCONFIG_MEMORY_FAILURE\fP. .TP \fI/proc/sys/vm/memory_failure_recovery\fP (od Linuksa 2.6.32) .\" The following is based on the text in Documentation/sysctl/vm.txt Włącza odzyskiwanie po błędzie pamięci (jeśli jest obsługiwane przez daną platformę) .RS .IP 1: 4 Próbuje odzyskiwać. .IP 0: 4 Zawsze panikuje przy błędzie pamięci. .RE .IP Obecne tylko, jeśli jądro zostało skonfigurowane z \fBCONFIG_MEMORY_FAILURE\fP. .TP \fI/proc/sys/vm/oom_dump_tasks\fP (od Linuksa 2.6.25) .\" The following is from Documentation/sysctl/vm.txt Włącza tworzenie ogólnosystemowego zrzutu zadania (bez wątków jądra), gdy jądro wykonuje OOM\-killing. Zrzut zawiera następujące informacje o każdym zadaniu (wątku, procesie): identyfikator wątku, realny identyfikator użytkownika, identyfikator grupy wątku (identyfikator procesu), rozmiar pamięci wirtualnej, rozmiar zestawu rezydentnego, procesor któremu przydzielono zadanie, wynik oom_adj (patrz opis \fI/proc/[pid]/oom_adj\fP) i nazwę polecenia. Jest to przydatne do określenia dlaczego OOM\-killer został przywołany i zidentyfikowania zadania, które to spowodowało. Jeśli zawiera wartość zero, ta informacja nie jest zrzucana. Zrobienie zrzutu stanu pamięci każdego zadania może nie być wykonalne w bardzo dużych systemach, z tysiącami zadań. Takie systemy nie powinny być zmuszane do narażania się na dodatkowy spadek wydajności w sytuacjach braku pamięci, gdy taka informacja nie może być przydatna. Jeśli wartość jest niezerowa, ta informacja jest pokazywana kiedy tylko OOM\-killer rzeczywiście zabija zadanie zajmujące dużo pamięci. Domyślną wartością jest 0. .TP \fI/proc/sys/vm/oom_kill_allocating_task\fP (od Linuksa 2.6.24) .\" The following is from Documentation/sysctl/vm.txt Włącza lub wyłącza zabijanie zadania kolejkującego OOM w sytuacjach braku pamięci (Out\-Of\-Memory). Jeśli jest ustawione na zero OOM\-killer przeskanuje całą listę zadań i do zabicia wybierze zadania na podstawie heurystyki. Z reguły wybierane są zadania zajmujące wiele pamięci, które zwalniają dużą ilość pamięci po zabiciu. Jeśli jest ustawione na wartość niezerową, OOM\-killer po prostu zabija zadanie, które wyzwoliło stan braku pamięci. W ten sposób unika się potencjalnie kosztownego skanowania listy zadań. Jeśli \fI/proc/sys/vm/panic_on_oom\fP jest niezerowe, to ma ono pierwszeństwo, niezależnie od wartości użytej w \fI/proc/sys/vm/oom_kill_allocating_task\fP. Domyślną wartością jest 0. .TP \fI/proc/sys/vm/overcommit_memory\fP Plik zawiera tryb rozliczeń pamięci wirtualnej jądra. Dopuszczalne wartości: .RS .IP 0: heurystyczny overcommit (domyślnie) .br 1: zawsze robi overcommit, nigdy nie sprawdza .br 2: zawsze sprawdza, nigdy nie robi overcommitu .RE .IP W trybie 0 nie są sprawdzane wywołania \fBmmap\fP(2) z \fBMAP_NORESERVE\fP, a domyślne sprawdzenia są bardzo słabe, prowadząc do ryzyka zabicia procesu przez "OOM\-killera". Pod Linuksem 2.4 jakakolwiek wartość niezerowa oznacza tryb 1. W trybie 2 (dostępnym od Linuksa 2.6), całkowity adres przestrzeni wirtualnej w systemie jest ograniczony do (SS + RAM*(r/100)), gdzie SS jest rozmiarem przestrzeni wymiany, RAM jest rozmiarem fizycznej pamięci, a r \- zawartością pliku \fI/proc/sys/vm/overcommit_ratio\fP. .TP \fI/proc/sys/vm/overcommit_ratio\fP Zobacz opis \fI/proc/sys/vm/overcommit_memory\fP. .TP \fI/proc/sys/vm/panic_on_oom\fP (od wersji Linuksa 2.6.18) .\" The following is adapted from Documentation/sysctl/vm.txt Włącza lub wyłącza panikę jądra w sytuacjach braku pamięci. Jeśli plik ma ustawioną wartość 0, OOM\-killer jądra zabija któryś z nieposłusznych procesów. Z reguły OOM\-killer jest w stanie to wykonać i system może pracować dalej. Jeśli plik ma ustawioną wartość 1, to jądro zwykle panikuje przy sytuacji braku pamięci. Jednak jeśli proces limituje przydzielanie do konkretnych węzłów używając zasad pamięci (\fBmbind\fP(2) \fBMPOL_BIND\fP) lub cpuset (\fBcpuset\fP(7)) i te węzły dotknie problem braku pamięci, to taki proces może być zabity przez OOM\-killer. Nie występuje wówczas panika, ponieważ pamięć innych węzłów może być wolna, co oznacza że system jako całość mógł nie osiągnąć jeszcze sytuacji braku pamięci. Jeśli ustawiono wartość 2, to jądro zawsze panikuje w sytuacji braku pamięci. Domyślną wartość jest 0. 1 i 2 są przeznaczone do poprawnej pracy klastrów mimo wystąpienia problemów. Proszę wybrać właściwą z nich, zgodnie z używanymi zasadami w takich sytuacjach. .TP \fI/proc/sys/vm/swappiness\fP .\" The following is from Documentation/sysctl/vm.txt Wartość w tym pliku kontroluje jak agresywnie jądro przenosi strony pamięci do pamięci wymiany (swapu). Wyższe wartości zwiększają agresywność, mniejsze zmniejszają ją. Domyślną wartością jest 60. .TP \fI/proc/sysrq\-trigger\fP (od Linuksa 2.4.21) Zapisanie znaków do tego pliku wyzwala tę samą funkcję SysRq, jaka zostałaby wykonana przy użyciu kombinacji ALT\-SysRq\- (patrz opis \fI/proc/sys/kernel/sysrq\fP). Plik jest normalnie zapisywalny tylko dla roota. Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z plikiem \fIDocumentation/sysrq.txt\fP w źródłach jądra. .TP \fI/proc/sysvipc\fP Podkatalog zawierający pseudopliki \fImsg\fP, \fIsem\fP i \fIshm\fP. Pliki te zawierają obiekty komunikacji międzyprocesowej (Interprocess Communication \- IPC) Systemu V (odpowiednio: kolejki komunikatów, semafory i pamięć wspólną) obecnie istniejące w systemie, udostępniając informacje podobne do tych, które są dostępne poprzez \fBipcs\fP(1). Pliki te zawierają nagłówki i są sformatowane (jeden obiekt IPC w wierszu) w celu łatwiejszego zrozumienia. \fBsvipc\fP(7) podaje dodatkowe informacje o zawartości tych plików. .TP \fI/proc/tty\fP Podkatalog zawierający psuedopliki i podkatalogi sterowników terminali (tty) oraz protokołów sterowania linią (line discipline). .TP \fI/proc/uptime\fP Ten plik zawiera dwie liczby: czas pracy systemu (w sekundach) i ilość czasu spędzonego na wykonywaniu procesu idle (w sekundach). .TP \fI/proc/version\fP Ten napis określa wersję obecnie działającego jądra. Zawiera on w sobie zawartość \fI/proc/sys/ostype\fP, \fI/proc/sys/osrelease\fP i \fI/proc/sys/version\fP. Na przykład: .nf .in -2 \f(CWLinux version 1.0.9 (quinlan@phaze) #1 Sat May 14 01:51:54 EDT 1994\fP .in +2 .fi .\" FIXME Document /proc/timer_list .\" .TP .\" .IR /proc/timer_list " (since Linux 2.6.21)" .\" See the 2.6.21 Change log .\" FIXME Document /proc/timer_stats .\" .TP .\" .IR /proc/timer_stats " (since Linux 2.6.21)" .\" See the 2.6.21 Change log .TP \fI/proc/vmstat\fP (od wersji Linuksa 2.6) Plik ten wyświetla różne statystyki pamięci wirtualnej. .TP \fI/proc/zoneinfo\fP (od wersji Linuksa 2.6.13) .\" FIXME more should be said about /proc/zoneinfo Plik zawiera informacje o strefach pamięci. Może być przydatny podczas analizowania zachowania pamięci wirtualnej. .SH UWAGI Wiele łańcuchów znakowych (np. środowisko czy linia poleceń) występuje w postaci wewnętrznej, z polami zakończonymi bajtami NUL (\(aq\e0\(aq), więc jeśli do ich czytania użyje się \fIod \-c\fP lub \fItr "\e000" "\en"\fP, to mogą być bardziej czytelne. Alternatywnie, \fIecho \`cat \`\fP działa równie dobrze. .\" .SH ACKNOWLEDGEMENTS .\" The material on /proc/sys/fs and /proc/sys/kernel is closely based on .\" kernel source documentation files written by Rik van Riel. Ta strona podręcznika jest niekompletna, prawdopodobnie niedokładna i należy do tych, które powinny być bardzo często poprawiane. .SH "ZOBACZ TAKŻE" \fBcat\fP(1), \fBdmesg\fP(1), \fBfind\fP(1), \fBfree\fP(1), \fBps\fP(1), \fBtr\fP(1), \fBuptime\fP(1), \fBchroot\fP(2), \fBmmap\fP(2), \fBreadlink\fP(2), \fBsyslog\fP(2), \fBslabinfo\fP(5), \fBhier\fP(7), \fBtime\fP(7), \fBarp\fP(8), \fBhdparm\fP(8), \fBifconfig\fP(8), \fBinit\fP(8), \fBlsmod\fP(8), \fBlspci\fP(8), \fBmount\fP(8), \fBnetstat\fP(8), \fBprocinfo\fP(8), \fBroute\fP(8) .br Pliki w źródłach jądra: \fIDocumentation/filesystems/proc.txt\fP, \fIDocumentation/sysctl/vm.txt\fP .SH "O STRONIE" Ta strona jest częścią wydania 3.40 projektu \fIman\-pages\fP Linuksa. Opis projektu, informacje o zgłaszaniu błędów dostępne na stronie http://www.kernel.org/doc/man\-pages/. .SH TŁUMACZENIE \fIJiffy\fP to wartość wynosząca, w zależności od architektury, od 1 do 10 ms (4 ms w przypadku i386). .PP Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek Borys (PTM) , Robert Luberda i Michał Kułach . .PP Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją \fB 3.40 \fPoryginału.