Scroll to navigation

exec(3) Library Functions Manual exec(3)

NAZWA

execl, execlp, execle, execv, execvp, execvpe - uruchamia plik

BIBLIOTEKA

Standardowa biblioteka C (libc, -lc)

SKŁADNIA

#include <unistd.h>
extern char **environ;
int execl(const char *pathname, const char *arg, ...
/*, (char *) NULL */);
int execlp(const char *file, const char *arg, ...
/*, (char *) NULL */);
int execle(const char *pathname, const char *arg, ...
                /*, (char *) NULL, char *const envp[] */);
int execv(const char *pathname, char *const argv[]);
int execvp(const char *file, char *const argv[]);
int execvpe(const char *file, char *const argv[], char *const envp[]);

Wymagane ustawienia makr biblioteki glibc (patrz feature_test_macros(7)):

execvpe():



    _GNU_SOURCE

OPIS

Rodzina funkcji exec() zastępuje w pamięci obraz bieżącego procesu obrazem nowego procesu. Funkcje opisane na tej stronie podręcznika są tylko nakładkami dla funkcji execve(2). (Dodatkowe informacje na temat nadpisywania bieżącego procesu można znaleźć na stronie podręcznika execve(2)).

Pierwszym argumentem tych funkcji jest ścieżka do pliku, który ma być uruchomiony.

Funkcje mogą być pogrupowane na podstawie liter, które następują po przedrostku „exec”.

l - execl(), execlp(), execle()

Kolejne wyrażenia const char *arg można traktować jako arg0, arg1, ..., argn. Razem opisują one listę jednego lub więcej wskaźników do zakończonych znakiem NUL łańcuchów, reprezentujących listę argumentów udostępnianych wykonywanemu programowi. Pierwszy argument, zgodnie z konwencją, powinien wskazywać na nazwę pliku powiązaną z wykonywanym plikiem. Lista argumentów musi być zakończona wskaźnikiem null, a ponieważ te funkcje są funkcjami o zmiennej liczbie argumentów, wskaźnik ten musi być rzutowany na (char *) NULL.

W odróżnienie od funkcji zawierających w nazwie „l”, poniższe funkcje z „v” określają argumenty wiersza poleceń wykonywanego programu, jako wektor.

v - execv(), execvp(), execvpe()

Argument char *const argv[] jest tablicą wskaźników do zakończonych znakami NUL łańcuchów reprezentujących listę argumentów dostępnych dla wykonywanego programu. Pierwszy argument, zgodnie z konwencją, powinien wskazywać na nazwę pliku powiązaną z wykonywanym plikiem. Tablica wskaźników musi być zakończona wskaźnikiem null.

e - execle(), execvpe()

Środowisko nowego obrazu procesu podaje się za pomocą argumentu envp. Argument envp jest tablicą wskaźników do zakończonych znakiem NUL łańcuchów znaków i musi być zakończony wskaźnikiem null.

Wszystkie pozostałe funkcje exec() (które nie zawierają w przyrostku „e”), pobierają środowisko dla obrazu nowego procesu z zewnętrznej zmiennej environ procesu wywołującego.

p - execlp(), execvp(), execvpe()

Funkcje te wykonują zadania powłoki, szukając pliku wykonywalnego, jeśli nazwa pliku nie zawiera znaku ukośnika (/). Plik jest wyszukiwany w rozdzielonej dwukropkami liście ścieżek do katalogów podanej w zmiennej środowiskowej PATH. Jeśli ta zmienna nie jest zdefiniowana, lista ścieżek korzysta z listy domyślnej, która zawiera katalogi zwracane przez confstr(_CS_PATH) (zwykle zwraca wartość „/bin:/usr/bin”) i być może również bieżący katalog roboczy; więcej szczegółów w UWAGACH.

execvpe() szuka programu za pomocą wartości zmiennej PATH ze środowiska wywołującego, a nie z argumentu envp.

Jeśli podana nazwa pliku zawiera znak ukośnika, to wartość zmiennej PATH jest ignorowana i wykonywany jest plik z podanej lokalizacji.

Dodatkowo pewne błędy są traktowane w specjalny sposób.

Jeśli dostęp do pliku został zabroniony (wywołanie execve(2) zakończyło się błędem EACCES), funkcje te będą przeszukiwać resztę ścieżki. Jeśli jednak nie odnajdą innego pliku, powrócą i ustawią wartość zmiennej errno na EACCES.

Jeśli nagłówek nie zostanie rozpoznany (wywołanie execve(2) zakończy się błędem ENOEXEC), funkcje te spróbują uruchomić powłokę (/bin/sh) ze ścieżką do pliku jako pierwszym argumentem. (Jeśli i ta próba się nie powiedzie, przeszukiwanie zostanie zakończone).

Wszelkie inne funkcje exec() (które nie zawierają „p” w przyrostku) przyjmują jako swój pierwszy argument ścieżkę (względną lub absolutną), która identyfikuje program do wykonania.

WARTOŚĆ ZWRACANA

Funkcje exec() powracają tylko wtedy, gdy wystąpi błąd. Zwracana jest wartość -1 i ustawiana jest zmienna errno, określająca rodzaj błędu.

BŁĘDY

Każda z tych funkcji może zakończyć się niepowodzeniem i ustawić jako wartość errno dowolny błąd określony dla execve(2).

WERSJE

Funkcja execvpe() pojawiła się po raz pierwszy w wersji 2.11 biblioteki glibc.

ATRYBUTY

Informacje o pojęciach używanych w tym rozdziale można znaleźć w podręczniku attributes(7).

Interfejs Atrybut Wartość
execl(), execle(), execv() Bezpieczeństwo wątkowe MT-bezpieczne
execlp(), execvp(), execvpe() Bezpieczeństwo wątkowe MT-bezpieczne env

STANDARDY

POSIX.1-2001, POSIX.1-2008.

execvpe() jest rozszerzeniem GNU.

UWAGI

Domyślna ścieżka przeszukiwana (używana, gdy środowisko nie zawiera zmiennej PATH) ukazuje pewne różnice między systemami. Zwykle zawiera /bin i /usr/bin (w tej kolejności), może też zawierać bieżący katalog roboczy. W niektórych innych systemach, bieżący katalog roboczy występuje po /bin i /usr/bin, co ma utrudnić ataki trojanów. Implementacja glibc przez długi czas działała zgodnie z tradycyjnymi wartościami domyślnymi, gdy bieżący katalog roboczy jest umieszczony na początku ścieżki przeszukiwania. Jednak pewien refaktoring kodu, jaki miał miejsce podczas rozwoju glibc 2.24 spowodował zupełne porzucenie bieżącego katalogu roboczego z domyślnej ścieżki przeszukiwania. Ta przypadkowa zmiana zachowania jest uważana za dość pozytywną i nie zostanie odwrócona.

Zachowanie execlp() oraz execvp() w przypadku wystąpienia błędów podczas uruchamiania pliku jest przyjęte jako tradycyjne, ale nie jest udokumentowane przez standard POSIX. BSD (a być może także inne systemy) po napotkaniu błędu ETXTBSY czeka przez chwilę i próbuje ponownie. Linux traktuje to jako błąd i powraca natychmiast.

Tradycyjnie funkcje execlp() oraz execvp() ignorowały wszystkie błędy oprócz podanych powyżej oraz ENOMEM i E2BIG, po których powracały. Obecnie powracają także wtedy, gdy wystąpi dowolny błąd inny od opisanych powyżej.

USTERKI

Przed glibc 2.24, execl() i execle() korzystały wewnętrznie z realloc(3) dlatego nie były async-signal-safe, co stanowiło naruszenie wymagań POSIX.1. Poprawiono to w glibc 2.24.

Szczegóły typowe dla architektury

Na architekturach sparc i sparc64, execv() jest udostępnione jako wywołanie systemowe przez jądro (z prototypem ukazanym powyżej) ze względu na kompatybilność z SunOS. Ta funkcja nie jest wykorzystywana przez przez funkcję opakowującą execv() na tych architekturach.

ZOBACZ TAKŻE

sh(1), execve(2), execveat(2), fork(2), ptrace(2), fexecve(3), system(3), environ(7)

TŁUMACZENIE

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Adam Byrtek <alpha@irc.pl>, Andrzej Krzysztofowicz <ankry@green.mf.pg.gda.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.

Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej manpages-pl-list@lists.sourceforge.net.

7 stycznia 2023 r. Linux man-pages 6.03