NAZWA¶

setreuid, seteuid - ustawia rzeczywisty i/lub efektywny identyfikator użytkownika lub grupy

BIBLIOTEKA¶

Standardowa biblioteka C (libc, -lc)

SKŁADNIA¶

#include <unistd.h>

int setreuid(uid_t ruid, uid_t euid);
int setregid(gid_t rgid, gid_t egid);

setreuid(), setregid():

    _XOPEN_SOURCE >= 500


        || /* Od glibc 2.19: */ _DEFAULT_SOURCE


        || /* glibc <= 2.19: */ _BSD_SOURCE

OPIS¶

setreuid() ustawia rzeczywisty i efektywny identyfikator użytkownika procesu wywołującego.

Podanie wartości -1 dla rzeczywistego lub efektywnego ID użytkownika wymusza na systemie pozostawienie tego ID niezmienionym.

Nieuprzywilejowane procesy mogą jedynie ustawić efektywny identyfikator użytkownika na identyfikatory użytkownika: rzeczywisty, efektywny lub zachowany set-user-ID.

Nieuprzywilejowani użytkownicy mogą ustawić ustawić jedynie rzeczywisty identyfikator użytkownika na identyfikatory użytkownika: rzeczywisty lub efektywny.

Jeśli rzeczywisty ID użytkownika jest ustawiony (tj. ruid nie jest równy -1) lub efektywny ID użytkownika jest ustawiany na wartość różną od poprzedniego rzeczywistego ID użytkownika, to zachowanemu set-user-ID zostanie nadana wartość nowego efektywnego ID użytkownika.

Zupełnie analogicznie setregid() ustawia rzeczywisty i efektywny identyfikator grupy bieżącego procesu, a wszystko powyżej nadal obowiązuje po zmianie słowa „użytkownik” na „grupa”.

WARTOŚĆ ZWRACANA¶

Po pomyślnym zakończeniu zwracane jest zero. Po błędzie zwracane jest -1 i ustawiane errno, wskazując błąd.

Uwaga: są przypadki, gdy setreuid() może zawieść nawet wówczas, gdy wywołujący ma UID 0. Pominięcie sprawdzenia zwrotu niepowodzenia z setreuid() jest poważnym zagrożeniem bezpieczeństwa.

BŁĘDY¶

EAGAIN

Wywołanie mogłoby zmienić rzeczywisty UID wywołującego (tzn. ruid nie pasowałby do rzeczywistego UID wywołującego), lecz wystąpiło tu tymczasowe niepowodzenie w przydzieleniu niezbędnych struktur danych jądra.

EAGAIN

ruid nie pasuje do rzeczywistego UID wywołującego, a to wywołanie spowodowałoby przekroczenie limitu zasobów RLIMIT_NPROC wywołującego przez liczbę procesów należących do rzeczywistego ID użytkownika ruid. Od Linuksa 3.1 błąd ten już się nie pojawia (lecz solidne aplikacje powinny dokonywać jego sprawdzenia); zob. opis EAGAIN w execve(2).

EINVAL

Jeden lub więcej docelowych identyfikatorów użytkownika lub grupy jest nieprawidłowych w tej przestrzeni użytkownika.

EPERM

Proces wywołujący nie jest uprzywilejowany (w Linuksie: nie ma wymaganego przywileju (ang. capability) w swojej przestrzeni nazw użytkownika: CAP_SETUID w przypadku setreuid() albo CAP_SETGID w przypadku setregid()), a zażądano zmian innych niż (i) zamiana efektywnego ID użytkownika (grupy) z rzeczywistym lub (ii) ustawienie jednej z tych wartości na podstawie drugiej, lub (iii) ustawienie efektywnego ID użytkownika (grupy) na podstawie wartości zachowanego set-user-ID (zapisanego set-group-ID).

STANDARDY¶

POSIX.1-2001, POSIX.1-2008, 4.3BSD (setreuid() i setregid() pojawiły się pierwotnie w 4.2BSD).

UWAGI¶

Ustawianie efektywnego ID użytkownika (grupy) na podstawie zachowanego set-user-ID (zapisanego set-group-ID) jest możliwe poczynając od Linuksa 1.1.37 (1.1.38).

POSIX.1 nie określa wszystkich zmian identyfikatorów użytkownika, które Linux dopuszcza w przypadku procesów nieuprzywilejowanych. Dla setreuid(), efektywny ID użytkownika może zostać ustawiony na identyczny jak rzeczywisty ID użytkownika lub zapisany set-user-ID i nie jest określone, czy proces nieuprzywilejowany może ustawić rzeczywisty ID użytkownika na rzeczywisty ID użytkownika, efektywny ID użytkownika lub zapisany set-user-ID. Dla setregid(), rzeczywisty ID grupy może zostać zmieniony na wartość rzeczywistego ID grupy lub zapisanego set-group-ID. Dokładne detale tego, jakie zmiany identyfikatorów są możliwe, różnią się między implementacjami.

POSIX.1 nie określa wpływu, jaki mają te wywołania na zapisany set-user-ID i zapisany set-group-ID.

Oryginalne, linuksowe wywołania setreuid() i setregid() obsługiwały tylko 16-bitowe identyfikatory użytkownika i grupy. Następnie w Linuksie 2.4 dodano setreuid32() i setregid32(), obsługujące 32-bitowe identyfikatory. Funkcje opakowujące setreuid() i setregid() biblioteki glibc obsługują te warianty wywołań w różnych wersjach jądra w sposób przezroczysty dla użytkownika.

ZOBACZ TAKŻE¶

getgid(2), getuid(2), seteuid(2), setgid(2), setresuid(2), setuid(2), capabilities(7), credentials(7), user_namespaces(7)

TŁUMACZENIE¶

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Przemek Borys <pborys@dione.ids.pl>, Andrzej Krzysztofowicz <ankry@green.mf.pg.gda.pl> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.

Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej manpages-pl-list@lists.sourceforge.net.