Wypisywanie montowań¶

Tryby wypisywania są utrzymywane tylko dla wstecznej kompatybilności.

Aby uzyskać spójniejsze i dające się konfigurować wyjście, proszę korzystać z findmnt(8), w szczególności w swoich skryptach. Proszę zauważyć, że znaki kontrolne w nazwach punktów montowania są zastępowane znakiem "?".

Poniższe polecenie wypisze wszystkie zamontowane systemy plików (typu typ):

Opcja -l ujmuje w zestawieniu również etykiety. Patrz niżej.

Wskazywanie urządzenia i systemu plików¶

Większość urządzeń jest wskazywanych przez nazwę pliku (specjalnego urządzenia blokowego), jak np. /dev/sda1, lecz istnieją inne możliwości. Na przykład w wypadku montowania NFS, urządzenie może wyglądać tak: knuth.cwi.nl:/katalog.

Nazwy urządzeń partycji dysku są niestabilne i mogą ulec zmianie na skutek zmiany konfiguracji sprzętu albo dodaniu lub usunięciu urządzenia. Z tego względu usilnie zaleca się używanie UUID lub LABEL (etykieta) do identyfikowania systemów plików i partycji. Obecnie obsługiwane są następujące znaczniki:

LABEL=etykieta

UUID=uuid

PARTLABEL=etykieta

PARTUUID=uuid

ID=id

Polecenie lsblk --fs udostępni przegląd systemów plików, etykiet (LABEL) oraz UUID-ów dla dostępnych urządzeń blokowych. Polecenie blkid -p <urządzenie> wypisze szczegóły o systemie plików na podanym urządzeniu.

Proszę nie zapomnieć o tym, że nie ma gwarancji, że etykiety i UUID-y są faktycznie unikalne, szczególnie jeśli kopiuje się, współdzieli lub przenosi urządzenie. Polecenie lsblk -o +UUID,PARTUUID pozwoli na zweryfikowanie unikalności UUID-ów w bieżącym systemie.

Zalecaną metodą jest używanie znaczników (np. LABEL=etykieta) zamiast dowiązań symbolicznych /dev/disk/by-{label,uuid,id,partuuid,partlabel} udev w pliku /etc/fstab. Znaczniki są bardziej czytelne, solidne i przenośne. Polecenie mount(8) używa wewnętrznie dowiązań symbolicznych udev, tak więc ich używanie w /etc/fstab nie daje żadnej przewagi nad znacznikami. Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z libblkid(3).

System plików proc nie jest związany z żadnym urządzeniem specjalnym i podczas jego montowania zamiast nazwy urządzenia można użyć dowolnego słowa kluczowego, np. proc (zwyczajowy wybór none jest mniej udany: komunikat błędu `none already mounted' (nic już zamontowane) od umount może być mylący).

Pliki /etc/fstab, /etc/mtab i /proc/mounts¶

Plik /etc/fstab (zobacz fstab(5)), może zawierać wiersze opisujące, jakie urządzenia gdzie są zazwyczaj montowane i przy użyciu jakich opcji. Domyślne położenie pliku fstab(5) można przesłonić opcją wiersza poleceń --fstab ścieżka (więcej szczegółów poniżej).

Polecenie

(zwykle podawane w skryptach startowych) powoduje zamontowanie wszystkich systemów plików (danego typu) wymienionych w fstab, poza tymi, których wpisy zawierają słowo kluczowe noauto. Podanie opcji -F spowoduje, że mount się rozdzieli na kilka procesów, tak że systemy plików będą montowane równocześnie.

Podczas montowania systemu plików wymienionego w fstab lub mtab, wystarczy podać w wierszu poleceń tylko nazwę urządzenia lub tylko punkt montowania.

Programy mount i umount(8) tradycyjnie opiekowały się listą obecnie zamontowanych systemów plików w pliku /etc/mtab. Obsługa klasycznego pliku /etc/mtab domyślnie jest całkowicie wyłączona przy kompilacji, ponieważ na aktualnych systemach linuksowych lepiej uczynić /etc/mtab dowiązaniem symbolicznym do /proc/mounts. Zwykły plik mtab funkcjonujący w przestrzeni użytkownika nie działa stabilnie z przestrzeniami nazw, kontenerami i innymi zaawansowanymi funkcjami systemu Linux. Jeśli obsługa klasycznego pliku mtab jest włączona, możliwe jest korzystanie z niego lub z dowiązania symbolicznego.

Jeśli nie poda się argumentów do mount, wypisywana jest lista zamontowanych systemów plików.

Aby przesłonić opcje montowania z /etc/fstab konieczne jest użycie opcji -o:

po czym opcje montowania z wiersza poleceń zostaną dodane do listy opcji z /etc/fstab. To domyślne zachowanie można zmienić opcją wiersza poleceń --options-mode. Zwykłym zachowaniem jest działanie ostatniej opcji, jeśli występują sprzeczne.

Program mount nie odczytuje pliku /etc/fstab jeśli podano urządzenie (lub LABEL, UUID, ID, PARTUUID lub PARTLABEL) oraz katalog. Na przykład, aby zamontować urządzenie foo w /katalogu:

To domyślne zachowanie można zmienić opcją wiersza poleceń --options-source-force, aby zawsze odczytywać konfigurację z fstab. W przypadku zwykłych użytkowników, mount zawsze odczytuje konfigurację fstab.

Montowanie przez zwykłych użytkowników¶

Tradycyjnie, tylko superużytkownik może montować systemy plików. Jednak jeśli fstab w danym wierszu zawiera opcję user, to każdy może zamontować odpowiadający temu wpisowi system plików.

Tak więc, jeśli mamy wiersz

to dowolny użytkownik może zamontować system plików iso9660 umieszczony na włożonym CD-ROM-ie, posługując się poleceniem

Proszę zauważyć, że mount jest bardzo restrykcyjny w przypadku zwykłych użytkowników; wszystkie ścieżki podane w wierszu poleceń są weryfikowane, przed przetworzeniem fstab lub wykonaniem programu pomocniczego. Usilnie zaleca się używanie prawidłowego punktu montowania przy podawaniu systemu plików, w innym przypadku mount może zwrócić błąd. Złym pomysłem jest na przykład użycie źródła CIFS lub NFS w wierszu poleceń.

Od util-linux 2.35, mount nie wychodzi, w przypadku gdy uprawnienia użytkownika są niewystarczające zgodnie z wewnętrznymi regułami bezpieczeństwa libmount. Program porzuca wówczas uprawnienia suid i kontynuuje jako zwykły użytkownik. To zachowanie pozwala na obsługę przypadków, gdy uprawnienia roota nie są wymagane (np. systemy plików w przestrzeni użytkownika, przestrzeń nazw użytkownika itp).

Szczegóły opisuje fstab(5). Tylko użytkownik, który zamontował system plików może ponownie go odmontować. Jeżeli zachodzi potrzeba, by odmontowywać mógł każdy, w odpowiednim wierszu fstab należy zamiast user wpisać users. Opcja owner przypomina opcję user, poza tym, że dany użytkownik musi być właścicielem odpowiedniego pliku specjalnego. Jest przydatna np. w przypadku /dev/fd jeśli skrypt zgłoszeniowy (login script) czyni danego użytkownika korzystającego z konsoli właścicielem tego urządzenia. Opcja group jest podobna, z tym ograniczeniem, że użytkownik musi być członkiem grupy pliku specjalnego.

Operacja montowania przez podpięcie (ang. bind mount)¶

Możliwe jest ponowne zamontowanie części systemu plików w innym miejscu. Służy do tego wywołanie:

lub za pomocą tego wpisu fstab:

Po tym wywołaniu ta sama zawartość jest dostępna w dwóch miejscach.

Ważne jest zrozumienie, że w wirtualnym systemie plików jądra (VFS) operacja ta nie tworzy żadnego węzła gorszego sortu, czy specjalnego typu. Jest to jedynie inny sposób na dołączenie systemu plików. Informacja o tym, że system plików został podpięty za pomocą "bind" nie jest nigdzie przechowywana. Stary-katalog i nowy-katalog są niezależne od siebie, a stary-katalog może być odmontowany.

Można również zamontować ponownie pojedynczy plik (na pojedynczym pliku). Jest także możliwe użycie montowania "bind" do utworzenia punktu montowania ze zwykłego katalogu, na przykład:

Wywołanie montowania przez podpięcie dołącza tylko (część) pojedynczego systemu plików, bez możliwych montowań znajdujących się poniżej. Cała hierarchia plików, uwzględniając takie montowania może być dołączana w drugie miejsce za pomocą:

Proszę zauważyć, że opcje montowania systemu plików zarządzane przez jądro pozostaną takie same jak te pierwotnego punktu montowania. Opcje montowania w przestrzeni użytkownika (np. _netdev) nie zostaną skopiowane przez mount i trzeba je jawnie podać w wierszu polecenia mount.

Od util-linux 2.27 mount pozwala zmieniać opcje montowania przez przekazanie ich razem z --bind np.:

Opcja ta nie jest obsługiwana przez jądro Linux, jest zaimplementowana w przestrzeni użytkownika przez dodatkowe przemontowanie za pomocą wywołania systemowego mount(2). To rozwiązanie nie jest nierozdzielne (atomowe).

Alternatywnym (klasycznym) sposobem utworzenia montowania przez podpięcie, tylko do odczytu, jest operacja przemontowania np.:

Proszę zauważyć, że tego typu montowanie utworzy punkt montowania tylko do odczytu (wpis VFS), ale oryginalny superblok systemu plików wciąż będzie zapisywalny, tzn. stary-katalog będzie zapisywalny, a nowy-katalog tylko do odczytu.

It’s also possible to change nosuid, nodev, noexec, noatime, nodiratime, relatime and nosymfollow VFS entry flags via a "remount,bind" operation. The other flags (for example filesystem-specific flags) are silently ignored. It’s impossible to change mount options recursively (for example with -o rbind,ro).

Since util-linux 2.31, mount ignores the bind flag from /etc/fstab on a remount operation (if -o remount is specified on command line). This is necessary to fully control mount options on remount by command line. In previous versions the bind flag has been always applied and it was impossible to re-define mount options without interaction with the bind semantic. This mount behavior does not affect situations when "remount,bind" is specified in the /etc/fstab file.

Operacja przenoszenia¶

Przenosi nierozdzielne (atomowo) zamontowane drzewo w inne miejsce. Wywołaniem jest:

Spowoduje to pojawienie się zawartości, która wcześniej znajdowała się w starym-katalogu, w nowym-katalogu. Fizyczne położenie plików nie zmienia się. Istotne jest, że stary-katalog musi być punktem montowania.

Proszę zauważyć, że przeniesienie punktu montowania leżącego pod współdzielonym punktem montowania jest nieprawidłowe i niewspierane. Proszę użyć findmnt -o TARGET,PROPAGATION aby sprawdzić bieżące flagi propagacji.

Współdzielone operacje na poddrzewach¶

Od Linuksa 2.6.15 możliwe jest oznaczenie montowania i jego podmontowań jako współdzielone (shared), prywatne (private), podrzędne (slave) i niepodpinalne (unbindable). Montowania współdzielone udostępniają możliwość tworzenia kopii takich montowań tak, że montowania i odmontowania którejkolwiek z kopii dotyczy ich wszystkich. Montowania podrzędne otrzymują montowania i odmontowywania z montowania nadrzędnego, ale nie działa to w drugą stronę. Montowania prywatne nie posiadają powyższych właściwości. Montowanie niepodpinalne jest montowaniem prywatnym, które nie może zostać sklonowane za pomocą operacji podpięcia (bind). Szczegółowe wyjaśnienia można znaleźć w pliku dokumentacji w Documentation/filesystems/sharedsubtree.txt w drzewie źródeł jądra; zob. też mount_namespaces(7).

Obsługiwane są następujące operacje:

mount --make-shared punkt-montowania
mount --make-slave punkt-montowania
mount --make-private punkt-montowania
mount --make-unbindable punkt-montowania

Następujące polecenia pozwalają na rekursywną zmianę typu wszystkich montowań pod danym punktem montowania.

mount --make-rshared punkt-montowania
mount --make-rslave punkt-montowania
mount --make-rprivate punkt-montowania
mount --make-runbindable punkt-montowania

mount does not read fstab(5) when a --make-* operation is requested. All necessary information has to be specified on the command line.

Proszę zauważyć, że jądro Linux nie pozwala zmieniać wielu flag propagacji pojedynczym wywołaniem systemowym mount(2), flag tych nie można również łączyć z innymi opcjami i operacjami montowania.

Od util-linux 2.23 polecenie mount można użyć do wykonania wielu zmian propagacji (topologii) jednocześnie jednym wywołaniem mount(8) oraz łączenia ich również z innymi operacjami montowania. Flagi propagacji korzystają z dodatkowych wywołań systemowych mount(2), wykonywanych po pomyślnym zakończeniu wcześniejszych poleceń montowania. Proszę zauważyć, że w tym wypadku polecenie nie jest nierozdzielne (atomowe). Flagi propagacji można podać w fstab(5) jako opcje montowania (private, slave, shared, unbindable, rprivate, rslave, rshared, runbindable).

Na przykład:

mount --make-private --make-unbindable /dev/sda1 /foo

jest tym samym co:

mount /dev/sda1 /foo
mount --make-private /foo
mount --make-unbindable /foo

Opcje montowania do adfs¶

uid=wartość i gid=wartość

ownmask=wartość i othmask=wartość

Opcje montowania do affs¶

uid=wartość i gid=wartość

setuid=wartość i setgid=wartość

mode=wartość

protect

usemp

verbose

prefix=napis

volume=napis

reserved=wartość

root=wartość

bs=wartość

grpquota|noquota|quota|usrquota

Opcje montowania do debugfs¶

System plików debugfs jest pseudosystemem, montowanym tradycyjnie w /sys/kernel/debug. Z jądrem w wersji 3.4 debugfs ma następujące opcje:

uid=n, gid=n

mode=wartość

Opcje montowania do devpts¶

devpts jest pseudosystemem plików, tradycyjnie montowanym w /dev/pts. W celu uzyskania pseudoterminala, proces otwiera /dev/ptmx. Jest mu wówczas udostępniany numer pseudoterminala; podporządkowany pseudoterminal jest dostępny jako /dev/pts/<numer>.

uid=wartość i gid=wartość

mode=wartość

newinstance

ptmxmode=wartość

Opcje montowania do fat¶

(Uwaga: fat nie jest odrębnym rodzajem systemu plików, ale wspólną częścią systemów plików msdos, umsdos i vfat.)

blocksize={512|1024|2048}

uid=wartość i gid=wartość

umask=wartość

dmask=wartość

fmask=wartość

allow_utime=wartość

Wartość domyślna jest ustawiana z opcji "dmask" (jeśli katalog jest zapisywalny, to dozwolone jest również utime(2) np.~dmask & 022)

Zwykle utime(2) sprawdza czy bieżący proces jest właścicielem pliku lub czy posiada właściwość CAP_FOWNER. Jednak systemy plików FAT nie posiadają na dysku UID ani GID, więc zwykłe sprawdzenie jest zbyt mało elastyczne. Opcja jest remedium na tę sytuację.

check=wartość

codepage=wartość

conv=tryb

cvf_format=moduł

cvf_option=opcja

debug

discard

dos1xfloppy

errors={panic|continue|remount-ro}

fat={12|16|32}

iocharset=wartość

nfs={stale_rw|nostale_ro}

tz=UTC

time_offset=minuty

quiet

rodir

showexec

sys_immutable

flush

usefree

dots, nodots, dotsOK=[yes|no]

Opcje montowania do hpfs¶

creator=cccc, type=cccc

uid=n, gid=n

dir_umask=n, file_umask=n, umask=n

session=n

part=n

quiet

Opcje montowania do hpfs¶

uid=wartość i gid=wartość

umask=wartość

case={lower|asis}

conv=tryb

nocheck

Opcje montowania do iso9660¶

ISO 9660 jest standardem opisującym strukturę systemu plików na CD-ROM-ach (system ten jest również wykorzystywany na niektórych płytach DVD; patrz również system plików udf).

Normalne nazwy plików iso9660 pojawiają się w formacie 8.3 (tzn. występują DOS-owe ograniczenia długości nazw plików), a w dodatku wszystkie znaki pisane są wielkimi literami. Poza tym nie ma pola właściciela, ochrony, liczby dowiązań, zastrzeżeń dla urządzeń znakowych/blokowych, itd.

Rozszerzeniem iso9660 jest Rock Ridge, który udostępnia wszystkie te uniksopodobne właściwości. Najprościej mówiąc, dla każdego wpisu katalogowego istnieją w nim rozszerzenia, które uzupełniają wszystkie informacje. Gdy używane jest Rock Ridge, system plików jest nieodróżnialny od normalnego uniksowego systemu plików (poza tym, że jest tylko do odczytu, oczywiście).

norock

nojoliet

check={r[elaxed]|s[trict]}

uid=wartość i gid=wartość

map={n[ormal]|o[ff]|a[corn]}

mode=wartość

unhide

block={512|1024|2048}

conv=tryb

cruft

session=x

sbsector=xxx

Poniższe opcje są takie same jak do vfat i podawanie ich ma sens tylko przy używaniu płyt zakodowanych przy użyciu rozszerzeń Joliet firmy Microsoft.

iocharset=wartość

utf8

Opcje montowania do jfs¶

iocharset=nazwa

resize=wartość

nointegrity

integrity

errors={continue|remount-ro|panic}

noquota|quota|usrquota|grpquota

Opcje montowania do msdos¶

Zobacz opcje do fat. Jeśli system plików msdos wykryje niespójność, zgłasza błąd i ustawia system plików na tylko do odczytu. System plików może być znowu dostępny do zapisu przez ponowne zamontowanie.

Opcje montowania do ncpfs¶

Just like nfs, the ncpfs implementation expects a binary argument (a struct ncp_mount_data) to the mount(2) system call. This argument is constructed by ncpmount(8) and the current version of mount (2.12) does not know anything about ncpfs.

Opcje montowania do ntfs¶

iocharset=nazwa

nls=nazwa

utf8

uni_xlate={0|1|2}

posix=[0|1]

uid=wartość, gid=wartość i umask=wartość

Opcje montowania do overlay¶

Od Linuksa 3.18 pseudosystem plików overlay implementuje łączone montowanie dla innych systemów plików.

Overlay łączy dwa systemy plików – górny i dolny. Gdy jakaś nazwa istnieje w obu systemach plików, widoczny jest obiekt z górnego, a obiekt z dolnego jest albo ukryty, albo, w przypadku katalogów, łączony z górnym obiektem.

Dolnym system plików może być dowolny, obsługiwany przez Linuksa system plików. Nie musi być on zapisywalny. Dolny system plików może być nawet kolejnym systemem typu overlay. Górny system plików zwykle jest zapisywalny i jeśli tak jest, musi obsługiwać tworzenie rozszerzonych atrybytów trusted.* oraz zapewniać prawidłowe d_type w odpowiedziach readdir; z tego powodu NFS jest nieodpowiedni.

Overlay tylko o odczytu z dwóch systemów plików będących tylko do odczytu może korzystać z dowolnego typu systemu plików. Opcje lowerdir i upperdir są łączone do połączone katalogu za pomocą:

mount -t overlay  overlay  \


  -olowerdir=/dolny,upperdir=/gorny,workdir=/katal-rob  /poloczone

lowerdir=katalog

upperdir=katalog

workdir=katalog

userxattr

redirect_dir={on|off|follow|nofollow}

index={on|off}

uuid={on|off}

nfs_export={on|off}

xino={on|off|auto}

metacopy={on|off}

volatile

Opcje montowania do reiserfs¶

Reiserfs jest systemem plików z dziennikiem.

conv

hash={rupasov|tea|r5|detect}

hashed_relocation

no_unhashed_relocation

noborder

nolog

notail

replayonly

resize=liczba

user_xattr

acl

barrier=none / barrier=flush

Opcje montowania do ubifs¶

UBIFS jest systemem plików flash, którzy działa na woluminach UBI. Proszę zauważyć, że atime nie jest obsługiwane i jest zawsze wyłączone.

Nazwa urządzenia może zostać podana jako

Zamiast : można użyć separatora !.

Dostępne są następujące opcje montowania:

bulk_read

no_bulk_read

chk_data_crc

no_chk_data_crc.

compr={none|lzo|zlib}

Opcje montowania do udf¶

UDF is the "Universal Disk Format" filesystem defined by OSTA, the Optical Storage Technology Association, and is often used for DVD-ROM, frequently in the form of a hybrid UDF/ISO-9660 filesystem. It is, however, perfectly usable by itself on disk drives, flash drives and other block devices. See also iso9660.

uid=

gid=

umask=

mode=

dmode=

bs=

unhide

undelete

adinicb

noadinicb

shortad

longad

nostrict

iocharset=

utf8

Mount options for debugging and disaster recovery¶

novrs

session=

anchor=

lastblock=

Unused historical mount options that may be encountered and should be removed¶

uid=ignore

gid=ignore

volume=

partition=

fileset=

rootdir=

Opcje montowania do ufs¶

ufstype=wartość

onerror=wartość

Opcje montowania do umsdos¶

Zobacz opcje do msdos. Opcja dotsOK jest jawnie ubijana przez umsdos.

Opcje montowania do vfat¶

Przede wszystkim, rozpoznawane są wszystkie opcje do fat. Opcja dotsOK jest jawnie ubijana przez vfat. Ponadto istnieją

uni_xlate

posix

nonumtail

utf8

shortname=tryb

Opcje montowania do usbfs¶

devuid=uid i devgid=gid i devmode=tryb

busuid=uid i busgid=gid i busmode=tryb

listuid=uid i listgid=gid i listmode=tryb