NAZWA¶

tcpd - usługa kontroli dostępu do usług internetowych

OPIS¶

Program tcpd może zostać skonfigurowany do monitorowania nadchodzących żądań usług telnet, finger, ftp, exec, rsh, rlogin, tftp, talk, comsat i innych, które mają mapowanie jeden do jednego na pliki wykonywalne.

Program wspiera zarówno gniazda typu 4.3BSD, jak i TLI z System V.4. Funkcjonalność może być ograniczona, gdy protokół pod TLI nie jest protokołem internetowym (internet protocol).

Możliwe są dwa następujące sposoby działania: uruchomienie programu tcpd przed usługą uruchamianą przez inetd albo skonsolidowanie usługi z biblioteką współdzieloną libwrap, tak jak to udokumentowano na stronie podręcznika host_access(3). Gdy usługa jest uruchamiane przez inetd, to działanie jest następujące: kiedy tylko pojawi się żądanie usługi, demon inetd uruchamia program tcpd zamiast oczekiwanego serwera. tcpd loguje żądanie i wykonuje pewne dodatkowe sprawdzenia. Gdy wszystko jest w porządku, tcpd uruchamia odpowiedni serwer i wyłącza się.

Dodatkowe opcje to: kontrola dostępu oparta na wzorcach, podglądanie nazw użytkownika wg RFC 931 itp., ochrona przeciw komputerom, które udają, że mają inną nazwę domenową niż w rzeczywistości, a także ochrona przeciw komputerom podszywającym się pod czyjś inny adres sieciowy.

LOGOWANIE¶

Połączenia monitorowane przez tcpd są raportowane przez syslog(3). Każdy rekord zawiera znak czasu, nazwę hosta klienta, a także żądaną usługę. Te wiadomości mogą być przydatne do wykrywania niechcianych działań, szczególnie gdy połączone są dane z logów wielu hostów.

Aby dowiedzieć się, gdzie są zapisywane logi, należy przejrzeć konfigurację demona syslog, zwykle w pliku /etc/syslog.conf.

KONTROLA DOSTĘPU¶

Opcjonalnie, tcpd wspiera prosty mechanizm kontroli dostępu, opartej na porównywaniu wzorców. Umożliwia to akcję podczas wywoływania komend powłoki, kiedy wzorzec będzie odpowiadał. Szczegóły opisano na stronie podręcznika hosts_access(5).

WERYFIKACJA NAZWY HOSTA¶

Schemat autentykacji niektórych protokołów (rlogin, rsh) bazuje na nazwach komputerów. Niektóre implementacje wierzą nazwie komputera, którą otrzymują od losowego serwera nazw; inne implementacje są bardziej ostrożne, lecz używają wadliwych algorytmów.

tcpd weryfikuje nazwę komputera klienta, która jest zwracana przez zapytanie serwera DNS adres->nazwa, sprawdzając nazwę komputera i adres zwróconego przez zapytanie serwera DNS nazwa->adres. Jeśli pojawi się niezgodność, tcpd wnioskuje, że ma do czynienia z komputerem podszywającym się pod inny komputer.

Jeśli źródła są skompilowane z -DPARANOID, tcpd porzuci połączenie w wypadku niezgodności nazwy/adresu. W przeciwnym wypadku, nazwa komputera może być porównana z "dziką kartą" PARANOID, po czym może zostać podjęte odpowiednie działanie.

HOST ADDRESS SPOOFING¶

Opcjonalnie tcpd wyłącza opcje rutowania źródeł (source-routing) gniazd na każdym połączeniu, z którym ma do czynienia. Załatwia to problem większości ataków od hostów, które udają adres, nienależący do ich sieci. Usługi UDP nie odnoszą z tego zabezpieczenia żadnej korzyści. Opcja ta musi być włączona podczas kompilacji.

RFC 931¶

Gdy wyszukiwania RFC 931 itp. są włączone (opcja kompilacji), tcpd spróbuje uzyskać nazwę użytkownika klienta. Powiedzie się to tylko, jeśli na komputerze klienta pracuje demon kompatybilny z RFC 931. Nie działa to na połączeniach zorientowanych datagramowo i może spowodować zauważalne spowolnienia w wypadku połączeń z PC.

PRZYKŁADY¶

Detale używania tcpd zależą od informacji o ścieżce, która została wkompilowana w program.

PRZYKŁAD 1¶

Ten przykład odnosi się do przypadku, gdy tcpd oczekuje, że oryginalne demony sieciowe zostaną przeniesione w "inne" miejsce.

Aby monitorować dostęp do usługi finger, przenieś oryginalnego demona finger w "inne" miejsce, a zamiast niego zainstaluj tcpd. Nie rób żadnych zmian w plikach konfiguracyjnych.

# mkdir /inne/miejsce
# mv /usr/sbin/in.fingerd /inne/miejsce
# cp tcpd /usr/sbin/in.fingerd

Przykład zakłada, że demony sieciowe są w /usr/sbin. Na niektórych systemach, demony sieciowe znajdują się w /usr/sbin lub /usr/libexec, czasem nie mają przedrostka "in." w nazwie.

PRZYKŁAD 2¶

Ten przykład odnosi się do przypadku, gdy tcpd oczekuje, że demony sieciowe są w swoim oryginalnym miejscu.

Aby monitorować dostęp do usługi finger, należy dokonać następujących edycji w pliku konfiguracyjnym inetd (zwykle /etc/inetd.conf):

finger  stream  tcp  nowait  nobody  /usr/sbin/in.fingerd  in.fingerd

stanie się:

finger  stream  tcp  nowait  nobody  /usr/sbin/tcpd     in.fingerd

Przykład zakłada, że demony sieciowe są w /usr/sbin. Na niektórych systemach, demony sieciowe znajdują się w /usr/sbin lub /usr/libexec, czasem nie mają przedrostka "in." w nazwie albo plik konfiguracyjny inetd nie zawiera pola z identyfikatorem użytkownika.

Podobne zmiany będą wymagane dla innych usług, które mają być objęte tcpd. Po ich dokonaniu należy wysłać programowi inetd(8) "kill -HUP", aby zaczęły działać.

PRZYKŁAD 3¶

W wypadku demonów, które nie istnieją w ogólnym katalogu ("tajnych", czy innych), należy zmienić plik konfiguracyjny inetd tak, aby wskazywał absolutną ścieżkę dla pola nazwy procesu. Na przykład:

    ntalk  dgram  udp  wait  root  /usr/sbin/tcpd  /usr/local/lib/ntalkd

Tylko ostatni komponent (ntalkd) ścieżki zostanie użyty do kontroli dostępu i do logowania.

BŁĘDY¶

Niektóre demony UDP (i RPC) zwlekają chwilę po tym, jak zakończą pracę, aby móc ewentualnie obsłużyć następne żądanie. W pliku konfiguracyjnym inetd, usługi te są zarejestrowane z flagą wait. Tylko żądanie, które uruchomiło taki daemon, zostanie zalogowane.

Program nie działa z usługami RPC poprzez TCP. Usługi te są zarejestrowane w pliku inetd jako rpc/tcp. Jedyną nietrywialną usługą, która jest dotknięta tym ograniczeniem, jest rexd, używany przez komendę on(1). Nie jest to wielka strata. Na większości systemów rexd jest mniej bezpieczny niż użycie gwiazdki w /etc/hosts.equiv.

Żądania typu broadcast RPC (np: rwall, rup, rusers) zawsze pojawią się jako pochodzące od komputera odpowiadającego na te żądania. Dzieje się tak dlatego, że jeśli klient rozgłasza żądanie do wszystkich demonów portmap w jego sieci, to każdy daemon portmap przekazuje żądanie lokalnemu demonowi. Z kolei demony typu rwall itp. widzą, że żądanie pochodzi od komputera lokalnego.

PLIKI¶

Domyślne lokacje tabel kontroli dostępu do hosta to:

/etc/hosts.allow
/etc/hosts.deny

ZOBACZ TAKŻE¶

hosts_access(3), funkcje biblioteki libwrap.
hosts_access(5), format tabel kontroli dostępu tcpd.
syslog.conf(5), format pliku kontrolnego syslogd.
inetd.conf(5), format pliku konfiguracyjnego inetd.

AUTORZY¶

Wietse Venema (wietse@wzv.win.tue.nl),
Department of Mathematics and Computing Science,
Eindhoven University of Technology
Den Dolech 2, P.O. Box 513,
5600 MB Eindhoven, The Netherlands

TŁUMACZENIE¶

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Przemek Borys <pborys@dione.ids.pl> i Robert Luberda <robert@debian.org>

Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.

Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej manpages-pl-list@lists.sourceforge.net.