Scroll to navigation

LSBLK(8) Administracja systemem LSBLK(8)

NAZWA

lsblk - wypisuje urządzenia blokowe

SKŁADNIA

lsblk [opcje] [urządzenie...]

OPIS

lsblk wypisuje informacje o wszystkich dostępnych lub podanych urządzeniach blokowych. Polecenie lsblk odczytuje system plików sysfs i udev db w celu zebrania informacji. Jeśli baza udev jest niedostępna lub skompilowano lsblk bez obsługi udev, stara się on odczytać etykiety, UUID-y i typy systemów plików z urządzenia blokowego. W tym przypadku uprawnienia roota nie są wymagane.

Domyślnie polecenie wypisuje informacje o wszystkich urządzeniach (z wyjątkiem dysków RAM) w formacie drzewa. Za pomocą lsblk --help można uzyskać listę dostępnych kolumn.

Domyślny wynik, jak również domyślny wynik z opcji takich jak --fs i --topology może ulec zmianie. Gdy to tylko możliwe należy unikać używania domyślnych wyników w swoich skryptach. Proszę zawsze jawnie określać oczekiwane kolumny opcją --output lista oraz --list w środowiskach wymagającego stabilnego wyniku.

Proszę zauważyć, że lsblk może być wykonane w momencie, gdy udev nie ma jeszcze wszystkich informacji o ostatnio dodanych lub zmodyfikowanych urządzeniach. W takim przypadku zaleca się użycie najpierw udevadm settle, aby dokonać synchronizacji z udev.

OPCJE

Wypisuje również puste urządzenia oraz dyski RAM.
Wypisuje kolumnę SIZE w bajtach zamiast w formacie czytelnym dla ludzi.
Wypisuje informacje o funkcjach "discard" (TRIM, UNMAP) przy każdym urządzeniu.
Nie wypisuje urządzeń nadrzędnych ani podrzędnych. Przykładowo lsblk --nodeps /dev/sda wypisze informacje tylko o urządzeniu sda.
Kolumna jest kluczem deduplikującym, służącym do usunięcia duplikatów z wynikowego drzewa. Jeśli dla urządzenia nie jest dostępny klucz, lub urządzenie jest partycją, a nadrzędne urządzenie zawierające cały dysk udostępnia ten sam klucz, to urządzenie zawsze zostanie wyświetlone.

Typowym zastosowaniem jest uniknięcie duplikatów w systemach z urządzeniami dostępnymi w wielu ścieżkach, np. za pomocą opcji -E WWN.

Pomija urządzenia podane w liście urządzeń określonych głównymi numerami urządzeń i oddzielonych przecinkami. Domyślnie pomijane są dyski RAM (główny numer urządzenia równy 1), jeśli nie podano opcji --all. Filtr ma zastosowanie jedynie do urządzeń najwyższego poziomu. Może być to mylące, w przypadku formatu wynikowego --list, w którym hierarchia urządzeń nie jest oczywista.
Wypisuje informacje o systemach plików. Jest to odpowiednik -o NAME,FSTYPE,LABEL,UUID,FSAVAIL,FSUSE%,MOUNTPOINT. Pełne informacje o systemach plików i macierzach RAID są udostępniane przez polecenie blkid(8).
Wyświetla ten tekst i kończy pracę.
Obejmuje urządzenia podane w liście urządzeń określonych głównymi numerami urządzeń i oddzielonych przecinkami. Filtr ma zastosowanie jedynie do urządzeń najwyższego poziomu. Może być to mylące w przypadku formatu wynikowego --list, w którym hierarchia urządzeń nie jest oczywista.
Do formatowania drzewa używa znaków ASCII.
Używa formatu wyjściowego JSON. Zdecydowanie zaleca się używanie opcji --output oraz -tree, jeśli są potrzebne.
Wypisuje wynik w postaci listy. Brak w nim informacji o powiązaniach pomiędzy urządzeniami, a od wersji 2.34 każde urządzenie jest pokazane tylko raz, o ile nie podano opcji --pairs lub --raw (wyniki nadające się do automatycznego przetwarzania są wstecznie kompatybilne).
Grupuje urządzenia nadrzędne dla poddrzew, aby uczynić wynik czytelniejszym w przypadku urządzeń RAID i urządzeń o wielu ścieżkach. Wymagany jest wynik w postaci drzewa.
Wypisuje informacje o posiadaczu, grupie i trybie urządzenia. Jest to odpowiednik -o NAME,SIZE,OWNER,GROUP,MODE.
Nie wypisuje nagłówka.
Określa wypisywane kolumny. Ich listę można poznać podając opcję --help. Kolumny mogą mieć wpływ na wynik w postaci drzewa. Domyślnie drzewo jest używane do kolumny "NAME" (zob. też --tree).

Domyślną listę kolumn można rozszerzyć, jeśli listę poda się w formacie +lista (np. lsblk -o +UUID).

Wypisuje wszystkie dostępne kolumny.
Produkuje wynik w formie par klucz="wartość". Wynikowe wiersze są wciąż posortowane wg powiązań między urządzeniami. Wszystkie potencjalnie niebezpieczne znaki są cytowane szesnastkowo (\x<kod>).
Wypisuje pełne ścieżki urządzeń.
Produkuje wynik w formacie surowym. Wynikowe wiersze są wciąż posortowane wg powiązań między urządzeniami. Wszystkie potencjalnie niebezpieczne znaki są cytowane szesnastkowo (\x<kod>) w kolumnach NAME, KNAME, LABEL, PARTLABEL i MOUNTPOINT.
Wypisuje informacje jedynie o urządzeniach SCSI. Wszystkie partycje, urządzenia podrzędne i kieszenie na urządzenia są ignorowane.
Wypisuje zależności w odwróconej kolejności. Jeśli zażądano formatu --list, to wiersze są wciąż posortowane wg powiązań między urządzeniami.
Wymusza format w postaci drzewa. Jeśli podano kolumnę, to drzewo jest wyświetlone w danej kolumnie. Domyślnie jest to kolumna NAME.
Wypisuje informacje o topologii urządzeń blokowych. Jest to odpowiednik -o NAME,ALIGNMENT,MIN-IO,OPT-IO,PHY-SEC,LOG-SEC,ROTA,SCHED,RQ-SIZE,RA,WSAME.
Wyświetla informacje o wersji i kończy działanie.
Sortuje wynik według kolumny. Opcja ta włącza domyślnie format wyjściowy --list. Można również połączyć ją z opcją --tree, aby wymusić format w postaci drzewa; wówczas jego gałęzie są posortowane według kolumny.
Wypisuje model strefy dla każdego urządzenia.
Pozyskuje dane dla systemu Linux innego niż ten, z którego uruchomiono lsblk. Podany katalog jest korzeniem systemu Linux, który ma być sprawdzony. Rzeczywiste węzły urządzenia w katalogu docelowym można zastąpić plikami tekstowymi z atrybutami udev.

KOD ZAKOŃCZENIA

0
sukces
1
niepowodzenie
32
nie znaleziono żadnych podanych urządzeń
64
znaleziono jedynie część podanych urządzeń

ŚRODOWISKO

włącza wyjście debugowania lsblk.
włącza wyjście debugowania libblkid.
włącza wyjście debugowania libmount.
włącza wyjście debugowania libsmartcols.
używa widocznych znaków wypełniających. Wymaga włączenia LIBSMARTCOLS_DEBUG.

UWAGI

W przypadku partycji część informacji (np. atrybuty kolejki) jest dziedziczona z urządzenia nadrzędnego.

Polecenie lsblk musi być w stanie odszukać każde urządzenie blokowe przez nr-główny:nr-poboczny (major:minor), co jest dokonywane za pomocą /sys/dev/block. Ten katalog urządzeń blokowych sysfs pojawił się w wersji jądra 2.6.27 (październik 2008). Jeśli z tak odpowiednio nowym jądrem występują problemy, proszę sprawdzić, czy jądro zbudowano z włączoną opcją CONFIG_SYSFS.

AUTORZY

Milan Broz <mbroz@redhat.com>
Karel Zak <kzak@redhat.com>

ZOBACZ TAKŻE

ls(1), blkid(8), findmnt(8)

DOSTĘPNOŚĆ

Polecenie lsblk jest częścią pakietu util-linux i jest dostępne pod adresem https://www.kernel.org/pub/linux/utils/util-linux/.

TŁUMACZENIE

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.

Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej manpages-pl-list@lists.sourceforge.net.

luty 2013 util-linux