NAZWA¶

SKŁADNIA¶

OPIS¶

Dostępne opcje:

-d

Włącza debugowanie.

-E

Zapobiega ignorowaniu przez inetd środowiska. Bez tej opcji część potencjalnie niebezpiecznych zmiennych środowiskowych, w tym PATH zostanie usuniętych i nie będzie dziedziczone przez usługi.

-i

Program nie przechodzi w tryb demona.

-l

Włącza logowanie połączeń i kontrolę dostępu przez libwrap. Usługi wewnętrzne nie mogą być opakowywane. Gdy opcja jest aktywna, po cichu nie dokonuje się wykonania /usr/sbin/tcpd nawet gdy jest ono obecne w pliku /etc/inetd.conf, a w zamian inetd bezpośrednio wywołuje libwrap.

-q długość

Określa długość kolejki połączeń listen(2) (domyślnie 128).

-R częstość

Określa maksymalną częstość, z jaką usługa może być wywołana w ciągu minuty (domyślnie 256). Jeśli usługa przekroczy ten limit, inetd zapisze problem do dziennika i zaprzestanie obsługi żądań dla danej usługi przez dziesięć minut. Więcej informacji można przeczytać też w poniższym opisie pól wait/nowait.

Podczas uruchamiania, inetd odczytuje swoją konfigurację z pliku konfiguracyjnego, którym domyślnie jest /etc/inetd.conf. Musi tam być wpis dla każdego pola pliku konfiguracyjnego, z poszczególnymi wpisami dla danego pola; wpisy są oddzielane znakiem tabulacji lub spacji. Komentarze są zaznaczane przez “#” na początku wiersza. Pola pliku konfiguracyjnego są następujące:

nazwa usługi (service name)
rodzaj gniazda (socket type)
protokół[,sndbuf=rozmiar][,rcvbuf=rozmiar]
					(protocol[,sndbuf=size][,rcvbuf=size])
określenie, czy usługa ma "zwlekać" (wait/nowait[.max])
użytkownik[.grupa] lub użytkownik[:grupa]
					(user[.group] lub user[:group])
program serwera (server program)
argumenty programu serwera (server program arguments)

Aby podać usługę opartą o Sun-RPC , wpis powinien zawierać te pola:

nazwa usługi/wersja (service name/version)
rodzaj gniazda (socket type)
rpc/protokół[,sndbuf=rozmiar][,rcvbuf=rozmiar]
 					(rpc/protocol[,sndbuf=size][,rcvbuf=size])
zwłoka (wait/nowait[.max])
użytkownik[.grupa] lub użytkownik[:grupa]
					(user[.group] or user[:group])
program serwera (server program)
argumenty programu serwera (server program arguments)

For internet services, the first field of the line may also have a host address specifier prefixed to it, separated from the service name by a colon. If this is done, the string before the colon in the first field indicates what local address inetd should use when listening for that service. Multiple local addresses can be specified on the same line, separated by commas. Numeric IP addresses in dotted-quad notation can be used as well as symbolic hostnames. Symbolic hostnames are looked up using getaddrinfo(). If a hostname has multiple address mappings, inetd creates a socket to listen on each address.

Pojedynczy znak “*” oznacza INADDR_ANY, czyli “wszystkie adresy lokalne”. Aby zapobiec powtarzaniu adresów występujących wielokrotnie, wiersz z wyrażeniami określającymi adresy hosta i dwukropkiem, bez kolejnych pól, powoduje że adresy są zapamiętywane i używane do wszystkich kolejnych wierszy bez bezpośrednio podanego wyrażenia określającego adres (do momentu napotkania kolejnego tak skonstruowanego wiersza lub dotarcia do końca pliku). Wiersz

Wpis nazwa-usługi jest nazwą prawidłowej usługi, zdefiniowanej w pliku /etc/services lub portem. Dla usług “wewnętrznych” (internal) (opisanych niżej), nazwa usługi musi być oficjalną nazwą usługi (to znaczy pierwszym wpisem w /etc/services). Podczas podawania usługi opartej o Sun-RPC, pole to jest prawidłową nazwą usługi RPC, zdefiniowaną w pliku /etc/rpc. Część na prawo od “/” jest numerem wersji RPC. Może to być zwyczajny argument numeryczny, lub zakres wersji. Zakres jest obramowany od niższej wersji do wyższej - “rusers/1-3”. W przypadku gniazd UNIX-domain pole to określa ścieżkę gniazda.

Wpis rodzaj gniazda powinien być jednym z “stream”, “dgram”, “raw”, “rdm”, lub “seqpacket”, zależnie od tego, czy gniazdo jest strumieniowe (stream), datagramowe (datagram), lub typu raw, reliably delivered message, czy też sequenced packet.

Protokół musi być prawidłowym protokołem, podanym w pliku /etc/protocols lub w “unix”. Przykładami mogą być “tcp” lub “udp”. Usługi oparte na RPC są podawane z typem usługi “rpc/tcp” lub “rpc/udp”. “tcp” i “udp” będą rozpoznawane jako “TCP lub UDP w domyślnej wersji IP”. Obecnie jest to IPv4, lecz w przyszłości będzie to IPv6. Aby bezpośrednio wskazać IPv4 lub IPv6 należy zastosować zapis taki jak w przykładach: “tcp4”, “udp6”. Protokół równy “unix” służy do wskazania gniazda w UNIX-domain.

Oprócz protokołu, plik konfiguracyjny może określać rozmiary buforów nasłuchujących gniazd do wysyłania i otrzymywania danych. Jest to szczególnie przydatne przy TCP, jako współczynnik skalujący okna, co bazuje na fakcie, że rozmiar bufora gniazda danych otrzymywanych jest ogłaszany przy nawiązaniu połączenia, a zatem rozmiar bufora gniazda serwera musi być ustawiony na gnieździe nasłuchującym. Zwiększając rozmiary buforów gniazda, w pewnych sytuacjach można uzyskać lepszą wydajność TCP. Rozmiar buforów gniazda są podawane przez dołączanie ich wartości do określenia protokołów, jak poniżej:

tcp,rcvbuf=16384
tcp,sndbuf=64k
tcp,rcvbuf=64k,sndbuf=1m

Można podać wartość dosłowną lub zmodyfikować ją podając ‘k’ do wskazania kilobajtów lub ‘m’ - jeśli chodzi o megabajty.

Wpis wait/nowait (zwłoka) jest używany do przekazania inetd czy powinien on czekać na powrót programu serwera, czy kontynuować obsługę połączeń na gnieździe. Jeśli serwer datagramowy łączy się ze swoim rozmówcą, zwalniając gniazdo w ten sposób, że inetd może odbierać dalsze wiadomości z tego gniazda, to mówi się o nim jako o serwerze “wielowątkowym” (multi-threaded) i powinno się używać wpisu “nowait” Serwery datagramowe, które przetwarzają wszystkie nadchodzące do gniazda datagram, które ostatecznie przedawniają się, nazywa się “jednowątkowymi” (single threaded) i powinno używać się dla nich wpisu “wait”. comsat(8) (biff(1)) i talkd(8) są przykładami tego drugiego rodzaju serwerów datagramowych. Opcjonalny przyrostek “max” (oddzielony od “wait” lub “nowait” kropką) określa maksymalną liczbę instancji serwera, jakie mogą zostać postawione przez inetd w czasie 60 sekund, domyślnie wynosi 256. Jeśli usługa przekroczy ten limit, inetd zapisze ten problem do dziennika i zaprzestanie obsługi żądań dla danej usługi przez dziesięć minut. Proszę sprawdzić też opis opcji -R (powyżej).

Serwery strumieniowe są zwykle oznaczane jako “nowait”, lecz jeśli pojedynczy serwer strumieniowy ma obsługiwać wiele połączeń, można go oznaczyć “wait”. Główne gniazdo zostanie wówczas przekazane jako fd 0 do serwera, który następnie będzie musiał akceptować połączenia przychodzące. Serwer powinien ostatecznie przedawnić się i wyjść gdy nie będzie już aktywnych połączeń. inetd będzie kontynuował nasłuch na głównym gnieździe czekając na połączenia, więc serwer nie powinien zamykać go przy wychodzeniu.

Wpis użytkownik powinien zawierać nazwę użytkownika, pod którym powinien uruchamiać się serwer. Umożliwia to serwerom posiadanie mniejszych praw niż prawa roota. Opcjonalnie, po dodaniu kropki do nazwy użytkownika, można podać w tym polu nazwę grupy. Umożliwia to serwerom pracę z innym (podstawowym) identyfikatorem grupy niż ten, podany w pliku z hasłami. Jeśli grupa jest podana, a użytkownik nie jest rootem, to uzupełniające grupy związane z użytkownikiem wciąż będą ustawione.

Wpis program serwera powinien zawierać ścieżkę programu, który ma być wywoływany przez inetd po otrzymaniu żądania na gnieździe. Jeśli inetd udostępnia tę usługę wewnętrznie, to wpis ten powinien być wpisem “internal”.

Wpis argumenty programu serwera powinien wyglądać tak jak zwykłe argumenty, poczynając od argv[0], który jest nazwą programu. Jeśli usługa jest udostępniana wewnętrznie, to wpis powinien przyjąć nazwę “internal.”

Program inetd udostępnia wiele “trywialnych” usług wewnętrznie, używając do tego swoich własnych procedur. Tymi usługami są “echo”, “discard”, “chargen” (generator znaków), “daytime” (odczytywalny przez człowieka czas) oraz “time” (czas odczytywalny przez maszynę, liczba sekund od północy 1 stycznia 1900). Wszystkie te usługi są oparte o tcp. Dla dalszych szczegółów o tych usługach, skonsultuj się z odpowiednim RFC z Centrum Informacji Sieci (Network Information Center).

inetd rereads its configuration file when it receives a hangup signal, SIGHUP. Services may be added, deleted or modified when the configuration file is reread.

ZOBACZ TAKŻE¶

HISTORIA¶

Marco d'Itri przeniósł ten kod z OpenBSD latem 2002 roku oraz dodał możliwość modyfikacji buforów gniazd oraz obsługę libwrap z drzewa źródeł NetBSD.

BŁĘDY¶

Programy serwera używane z “dgram” “udp” “nowait” muszą czytać z gniazd sieciowych lub inetd będzie mnożył procesy aż do osiągnięcia limitu.

Wyrażenia określające adres hosta, choć ich koncepcja ma sens przy usługach RPC, nie działają do końca poprawnie. Dzieje się tak w dużej części z powodu faktu, iż interfejs portmappera nie udostępnia metody rejestracji różnych portów dla tej samej usługi na różnym adresie lokalnym. Jeśli nie będzie się używało więcej niż jednego wpisu dla danej usługi RPC, to wszystko powinno działać poprawnie (proszę zauważyć, że do wierszy RPC bez bezpośredniego określenia adresu ma zastosowanie domyślne wyrażenie określające adres hosta).

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Przemek Borys <pborys@dione.ids.pl> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.

Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres manpages-pl-list@lists.sourceforge.net