Scroll to navigation

MOUNT(8) Administracja systemem MOUNT(8)

NAZWA

mount - montuje system plików

SKŁADNIA

mount [-l|-h|-V]

mount -a [-fFnrsvw] [-t typ-systemu] [-O lista-opcji]

mount [-fnrsvw] [-o opcje] urządzenie|katalog

mount [-fnrsvw] [-t typ-systemu] [-o opcje] urządzenie katalog

OPIS

All files accessible in a Unix system are arranged in one big tree, the file hierarchy, rooted at /. These files can be spread out over several devices. The mount command serves to attach the filesystem found on some device to the big file tree. Conversely, the umount(8) command will detach it again. The filesystem is used to control how data is stored on the device or provided in a virtual way by network or another services.

Standardowa postać polecenia mount to:

mount -t typ urządzenie katalog

This tells the kernel to attach the filesystem found on device (which is of type type) at the directory dir. The option -t type is optional. The mount command is usually able to detect a filesystem. The root permissions are necessary to mount a filesystem by default. See section "Non-superuser mounts" below for more details. The previous contents (if any) and owner and mode of dir become invisible, and as long as this filesystem remains mounted, the pathname dir refers to the root of the filesystem on device.

Jeśli podano jedynie urządzenie lub katalog, na przykład:

mount /katalog

to mount szuka punktu montowania (i jeśli go nie znajdzie – urządzenia) w pliku /etc/fstab. Można użyć opcji --target lub --source, aby uniknąć niejednoznacznej interpretacji podanego argumentu np.:

mount --target /mountpoint

The same filesystem may be mounted more than once, and in some cases (e.g. network filesystems) the same filesystem maybe be mounted on the same mountpoint more times. The mount command does not implement any policy to control this behavior. All behavior is controlled by kernel and it is usually specific to filesystem driver. The exception is --all, in this case already mounted filesystems are ignored (see --all below for more details).

Wypisywanie montowań

Tryby wypisywania są utrzymywane tylko dla wstecznej kompatybilności.

Aby uzyskać spójniejsze i dające się konfigurować wyjście, proszę korzystać z findmnt(8), w szczególności w swoich skryptach. Proszę zauważyć, że znaki kontrolne w nazwach punktów montowania są zastępowane znakiem "?".

Poniższe polecenie wypisze wszystkie zamontowane systemy plików (typu typ):

mount [-l] [-t typ]

Opcja -l ujmuje w zestawieniu również etykiety. Patrz niżej.

Indicating the device and filesystem

Większość urządzeń jest wskazywanych przez nazwę pliku (specjalnego urządzenia blokowego), jak np. /dev/sda1, lecz istnieją inne możliwości. Na przykład w wypadku montowania NFS, urządzenie może wyglądać tak: knuth.cwi.nl:/katalog. Specjalne urządzenie blokowe można wskazać również podając jego etykietę lub UUID (zob. opcje -L i -U poniżej) albo etykietę lub UUID partycji. Identyfikatory partycji są obsługiwane np. przy tabeli partycji typu GUID Partition Table – GPT.

The device name of disk partitions are unstable; hardware reconfiguration, adding or removing a device can cause change in names. This is reason why it's strongly recommended to use filesystem or partition identificators like UUID or LABEL.

The command lsblk --fs provides overview of filesystems, LABELs and UUIDs on available block devices. The command blkid -p <device> provides details about a filesystem on the specified device.

Proszę nie zapomnieć o tym, że nie ma gwarancji, że etykiety i UUID-y są faktycznie unikalne, szczególnie jeśli kopiuje się, współdzieli lub przenosi urządzenie. Polecenie lsblk -o +UUID,PARTUUID pozwoli na zweryfikowanie unikalności UUID-ów w bieżącym systemie.

The recommended setup is to use tags (e.g. UUID=uuid) rather than /dev/disk/by-{label,uuid,partuuid,partlabel} udev symlinks in the /etc/fstab file. Tags are more readable, robust and portable. The mount(8) command internally uses udev symlinks, so the use of symlinks in /etc/fstab has no advantage over tags. For more details see libblkid(3).

Proszę zauważyć, że mount(8) używa UUID-ów jako łańcuchów. UUID-y z wiersza poleceń lub fstab(5) nie są konwertowane do wewnętrznej reprezentacji binarnej. Litery w reprezentacji łańcucha UUID powinny być małymi literami.

System plików proc nie jest związany z żadnym urządzeniem specjalnym i podczas jego montowania zamiast nazwy urządzenia można użyć dowolnego słowa kluczowego, np. proc (zwyczajowy wybór none jest mniej udany: komunikat błędu `none already mounted' od mount może być mylący).

Pliki /etc/fstab, /etc/mtab i /proc/mounts

Plik /etc/fstab (zobacz fstab(5)), może zawierać wiersze opisujące, jakie urządzenia gdzie są zazwyczaj montowane i przy użyciu jakich opcji. Domyślne położenie pliku fstab(5) można przesłonić opcją wiersza poleceń --fstab ścieżka (więcej szczegółów poniżej).

Polecenie

mount -a [-t typ] [-O lista-opcji]

(zwykle podawane w skryptach startowych) powoduje zamontowanie wszystkich systemów plików (danego typu) wymienionych w fstab, poza tymi, których wpisy zawierają słowo kluczowe noauto. Podanie opcji -F spowoduje, że mount się rozdzieli na kilka procesów, tak że systemy plików będą montowane równocześnie.

Podczas montowania systemu plików wymienionego w fstab lub mtab, wystarczy podać w wierszu poleceń tylko nazwę urządzenia lub tylko punkt montowania.

The programs mount and umount traditionally maintained a list of currently mounted filesystems in the file /etc/mtab. The support for regular classic /etc/mtab is completely disabled in compile time by default, because on current Linux systems it is better to make it a symlink to /proc/mounts instead. The regular mtab file maintained in userspace cannot reliably work with namespaces, containers and other advanced Linux features. If the regular mtab support is enabled than it's possible to use the file as well as the symlink.

Jeśli nie poda się argumentów do mount, wypisywana jest lista zamontowanych systemów plików.

Aby przesłonić opcje montowania z /etc/fstab konieczne jest użycie opcji -o:

mount urządzenie|katalog -o opcje

and then the mount options from the command line will be appended to the list of options from /etc/fstab. This default behaviour is possible to change by command line option --options-mode. The usual behavior is that the last option wins if there are conflicting ones.

Program mount nie odczytuje pliku /etc/fstab jeśli podano urządzenie (lub LABEL, UUID, PARTUUID lub PARTLABEL) oraz katalog. Na przykład, aby zamontować urządzenie foo w /katalogu:

mount /dev/foo /katalog

This default behaviour is possible to change by command line option --options-source-force to always read configuration from fstab. For non-root users mount always read fstab configuration.

Montowanie przez zwykłych użytkowników

Tradycyjnie, tylko superużytkownik może montować systemy plików. Jednak jeśli fstab w danym wierszu zawiera opcję user, to każdy może zamontować odpowiadający temu wpisowi system plików.

Tak więc, jeśli mamy wiersz

/dev/cdrom /cd iso9660 ro,user,noauto,unhide

to dowolny użytkownik może zamontować system plików iso9660 umieszczony na włożonym CD-ROM-ie, posługując się poleceniem
mount /cd

Note that mount is very strict about non-root users and all paths specified on command line are verified before fstab is parsed or a helper program is executed. It's strongly recommended to use a valid mountpoint to specify filesystem, otherwise mount may fail. For example it's bad idea to use NFS or CIFS source on command line.

Szczegóły opisuje fstab(5). Tylko użytkownik, który zamontował system plików może ponownie go odmontować. Jeżeli zachodzi potrzeba, by odmontowywać mógł każdy, w odpowiednim wierszu fstab należy zamiast user wpisać users. Opcja owner przypomina opcję user, poza tym, że dany użytkownik musi być właścicielem odpowiedniego pliku specjalnego. Jest przydatna np. w przypadku /dev/fd jeśli skrypt zgłoszeniowy (login script) czyni danego użytkownika korzystającego z konsoli właścicielem tego urządzenia. Opcja group jest podobna, z tym ograniczeniem, że użytkownik musi być członkiem grupy pliku specjalnego.

Bind mount operation

Remount part of the file hierarchy somewhere else. The call is:


mount --bind stary-katalog nowy-katalog

lub za pomocą tego wpisu fstab:


/stary-katalog /nowy-katalog none bind

After this call the same contents are accessible in two places.

It is important to understand that "bind" does not to create any second-class or special node in the kernel VFS. The "bind" is just another operation to attach a filesystem. There is nowhere stored information that the filesystem has been attached by "bind" operation. The olddir and newdir are independent and the olddir maybe be umounted.

One can also remount a single file (on a single file). It's also possible to use the bind mount to create a mountpoint from a regular directory, for example:


mount --bind foo foo

Wywołanie montowania z podpięciem dołącza tylko (część) pojedynczego systemu plików, bez możliwych montowań znajdujących się poniżej. Cała hierarchia plików, uwzględniając takie montowania jest dołączana w drugie miejsce za pomocą:


mount --rbind stary-katalog nowy-katalog

Note that the filesystem mount options maintained by kernel will remain the same as those on the original mount point. The userspace mount options (e.g. _netdev) will not be copied by mount(8) and it's necessary explicitly specify the options on mount command line.

mount(8) od wersji 2.27 pozwala na zmianę opcji montowania przez przekazanie ich razem z --bind np.:


mount --bind,ro foo foo

This feature is not supported by the Linux kernel; it is implemented in userspace by an additional mount(2) remounting system call. This solution is not atomic.

Alternatywnym (klasycznym) sposobem utworzenia montowania z podpięciem, tylko do odczytu, jest operacja przemontowania np.:


mount --bind stary-katalog nowy-katalog
mount -o remount,bind,ro stary-katalog nowy-katalog

Proszę zauważyć, że tego typu montowanie utworzy punkt montowania tylko do odczytu (wpis VFS), ale oryginalny superblok systemu plików wciąż będzie zapisywalny, tzn. stary-katalog będzie zapisywalny, a nowy-katalog tylko do odczytu.

It's also possible to change nosuid, nodev, noexec, noatime, nodiratime and relatime VFS entry flags by "remount,bind" operation. The another (for example filesystem specific flags) are silently ignored. It's impossible to change mount options recursively (for example with -o rbind,ro).

mount(8) since v2.31 ignores the bind flag from /etc/fstab on remount operation (if "-o remount" specified on command line). This is necessary to fully control mount options on remount by command line. In the previous versions the bind flag has been always applied and it was impossible to re-define mount options without interaction with the bind semantic. This mount(8) behavior does not affect situations when "remount,bind" is specified in the /etc/fstab file.

Operacja przenoszenia

Move a mounted tree to another place (atomically). The call is:


mount --move stary-katalog nowy-katalog

Spowoduje to pojawienie się zawartości, która wcześniej znajdowała się w starym-katalogu, dostępnej w nowym-katalogu. Fizyczne położenie plików nie zmienia się. Proszę zauważyć, że stary-katalog musi być punktem montowania.

Proszę zauważyć, że przeniesienie punktu montowania leżącego pod współdzielonym punktem montowania jest nieprawidłowe i niewspierane. Proszę użyć findmnt -o TARGET,PROPAGATION aby sprawdzić bieżące flagi propagacji.

Współdzielone operacje na poddrzewach

Od Linuksa 2.6.15 możliwe jest oznaczenie montowania i jego podmontowań jako współdzielone (shared), prywatne (private), podrzędne (slave) i niepodpinalne (unbindable). Montowania współdzielone udostępniają możliwość tworzenia kopii takich montowań tak, że montowania i odmontowania którejkolwiek z kopii dotyczy ich wszystkich. Montowania podrzędne otrzymują montowania i odmontowywania z montowania nadrzędnego, ale nie działa to w drugą stronę. Montowania prywatne nie posiadają powyższych właściwości. Montowanie niepodpinalne jest montowaniem prywatnym, które nie może zostać sklonowane za pomocą operacji podpięcia (bind). Szczegółowe wyjaśnienia można znaleźć w pliku dokumentacji w Documentation/filesystems/sharedsubtree.txt w drzewie źródeł jądra.

Obsługiwane są następujące operacje:

mount --make-shared punkt-montowania
mount --make-slave punkt-montowania
mount --make-private punkt-montowania
mount --make-unbindable punkt-montowania

Następujące polecenia pozwalają na rekursywną zmianę typu wszystkich montowań pod danym punktem montowania.

mount --make-rshared punkt-montowania
mount --make-rslave punkt-montowania
mount --make-rprivate punkt-montowania
mount --make-runbindable punkt-montowania

mount(8) nie odczytuje fstab(5) gdy żądana jest operacja --make-*. Wszystkie potrzebne informacje trzeba podać w wierszu polecenia.

Note that the Linux kernel does not allow to change multiple propagation flags with a single mount(2) system call, and the flags cannot be mixed with other mount options and operations.

Since util-linux 2.23 the mount command allows to do more propagation (topology) changes by one mount(8) call and do it also together with other mount operations. This feature is EXPERIMENTAL. The propagation flags are applied by additional mount(2) system calls when the preceding mount operations were successful. Note that this use case is not atomic. It is possible to specify the propagation flags in fstab(5) as mount options (private, slave, shared, unbindable, rprivate, rslave, rshared, runbindable).

Na przykład:

mount --make-private --make-unbindable /dev/sda1 /foo

jest tym samym co:

mount /dev/sda1 /foox
mount --make-private /foo
mount --make-unbindable /foo

OPCJE LINII POLECEŃ

Pełny zestaw opcji używanych przy wywoływaniu mount jest ustalany przez pobranie opcji dla danego systemu plików z fstab, a następnie zastosowanie wszelkich opcji podanych argumentem -o, a na koniec opcji -r lub -w, o ile istnieją.

Polecenie mount nie przekazuje wszystkich opcji wiersza poleceń do programów pomocniczych /sbin/mount.przyrostek. Interfejs pomiędzy mount i programami pomocniczymi opisano poniżej, w rozdziale ZEWNĘTRZNE PROGRAMY POMOCNICZE.

Opcje wiersza poleceń, dostępne do polecenia mount to:

-a, --all
Mount all filesystems (of the given types) mentioned in fstab (except for those whose line contains the noauto keyword). The filesystems are mounted following their order in fstab. The mount command compares filesystem source, target (and fs root for bind mount or btrfs) to detect already mounted filesystems. The kernel table with already mounted filesystems is cached during mount --all. It means that all duplicated fstab entries will be mounted.

Note that it is a bad practice to use mount -a for fstab checking. The recommended solution is findmnt --verify.

-B, --bind
Montuje ponownie poddrzewo w innym miejscu (tak, że jego zawartość jest dostępna w obu miejscach). Patrz wyżej w rozdziale Montowanie z podpięciem (bind).
-c, --no-canonicalize
Nie normalizuje ścieżek. Polecenie montowania domyślnie normalizuje wszystkie ścieżki (z wiersza poleceń lub fstab). Opcja może być użyta razem z -f do już znormalizowanych ścieżek absolutnych. Opcja jest przeznaczona dla programów pomocniczych wywołujących mount -i. Zdecydowanie nie zaleca się korzystania z tej opcji przy normalnych operacjach montowania.

Proszę zauważyć, że mount(8) nie przekazuje tej operacji do programów pomocniczych /sbin/mount.typ.

-F, --fork
(Użyte w połączeniu z -a.) Dla każdego urządzenia tworzy nowy proces równoległy mount. Powoduje to równoległy przebieg montowania różnych urządzeń lub różnych serwerów NFS. Zaletą jest większa szybkość: także przekroczenia czasu dla NFS będą wyznaczane równolegle. Wadą jest to, że montowania wykonywane są w niezdefiniowanej kolejności. Nie można zatem zastosować tej opcji do równoczesnego montowania /usr i /usr/spool.
-f, --fake
Powoduje wykonywanie wszystkiego poza faktycznym wywołaniem funkcji systemowej. Jeśli nie jest to oczywiste: "udaje" to montowanie systemu plików. W połączeniu z flagą -v przydaje się do ustalenia, co usiłuje zrobić polecenie mount. Może być też używana do dodawania wpisów dla urządzeń, które zamontowano wcześniej z opcją -n. Opcja -f sprawdza istnienie rekordu w /etc/mtab i zawodzi, jeśli rekord już istnieje (w przypadku zwykłych, nieudawanych montowań, to sprawdzenie jest wykonywane przez jądro).
-i, --internal-only
Nie wywołuje programu pomocniczego /sbin/mount.system-plików, nawet jeśli istnieje.
-L, --label etykieta
Montuje partycję posiadającą podaną etykietę.
-l, --show-labels
Dokłada etykiety do wyjścia wypisywanego przez mount. Żeby opcja ta mogła działać, mount musi mieć prawo odczytu urządzania dyskowego (np. suid root). Można ustawić taką etykietę dla ext2, ext3 lub ext4 za pomocą narzędzia e2label(8), zaś dla XFS - stosując xfs_admin(8) lub dla reiserfs używając reiserfstune(8).
-M, --move
Przenosi poddrzewo w inne miejsce. Patrz powyżej w podrozdziale Operacja przenoszenia.
-n, --no-mtab
Montuje bez zapisywania w /etc/mtab. Jest to niezbędne na przykład gdy /etc znajduje się na systemie plików tylko do odczytu.
-N, --namespace ns
Perform mount in namespace specified by ns. ns is either PID of process running in that namespace or special file representing that namespace.

mount(8) switches to the namespace when it reads /etc/fstab, writes /etc/mtab (or writes to /run/mount) and calls mount(2) system call, otherwise it runs in the original namespace. It means that the target namespace does not have to contain any libraries or another requirements necessary to execute mount(2) command.

See namespaces(7) for more information.

-O, --test-opts opcje
Ogranicza grupę systemów plików do której stosowana jest opcja -a. Podobnie jak -t, z tym wyjątkiem, że -O jest bezużyteczna bez opcji -a. Na przykład polecenie:

mount -a -O no_netdev

montuje wszystkie systemy plików z wyjątkiem posiadających podaną opcją _netdev w polu opcji pliku /etc/fstab.

Różni się od -t tym, że każda opcja jest dopasowywana dokładnie; a podanie no na początku jednej opcji, nie neguje pozostałych.

Opcje -t i -O łączą swe działanie; to jest polecenie

mount -a -t ext2 -O _netdev

montuje wszystkie systemy plików ext2 z opcją _netdev, a nie wszystkie systemy które są albo typu ext2, albo mają podaną opcją _netdev.
-o, --options opcje
Używa podanej opcji montowania. Argument opcje jest listą rozdzieloną przecinkami. Na przykład:

mount LABEL=mydisk -o noatime,nodev,nosuid

Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z rozdziałami OPCJE MONTOWANIA NIEZALEŻNE OD SYSTEMU PLIKÓW i OPCJE MONTOWANIA SPECYFICZNE DLA RÓŻNYCH SYSTEMÓW PLIKÓW.

--options-mode tryb
Controls how to combine options from fstab/mtab with options from command line. mode can be one of ignore, append, prepend or replace. For example append means that options from fstab are appended to options from command line. Default value is prepend -- it means command line options are evaluated after fstab options. Note that the last option wins if there are conflicting ones.

--options-source source
Source of default options. source is comma separated list of fstab, mtab and disable. disable disables fstab and mtab and disables --options-source-force. Default value is fstab,mtab.

--options-source-force
Use options from fstab/mtab even if both device and dir are specified.

-R, --rbind
Montuje ponownie poddrzewo wraz ze wszystkimi ewentualnymi montowaniami znajdującymi się poniżej, w innym miejscu (tak, że jego zawartość jest dostępna w obu miejscach). Patrz wyżej w podrozdziale Montowania z podbięciem (bind).
-r, --read-only
Montuje system plików w trybie tylko do odczytu. Synonimem jest -o ro.

Proszę zauważyć że, w zależności od systemu plików, stanu i zachowania jądra, system może wciąż zapisywać na urządzenie. Na przykład ext3 lub ext4 będzie odświeżał swój dziennik, jeśli system plików jest zaśmiecony. Aby zapobiec takiemu typowi dostępu do zapisu, można zamontować system plików ext3 lub ext4 z opcją montowania ro,noload lub ustawić urządzenie blokowe w trybie tylko do odczytu, patrz polecenie blockdev(8).

-s
Toleruje nieodpowiednie opcje montowania, zamiast kończyć pracę niepowodzeniem. Powoduje to ignorowanie opcji montowania, które nie są obsługiwane przez dany system plików. Nie wszystkie systemy plików rozpoznają tę opcję. Obecnie jest ona rozpoznawana jedynie przez program pomocniczy mount.nfs.
--source urządzenie
Jeśli podano tylko jeden argument dla polecenia montowania, to może on zostać zinterpretowany jako cel (punkt montowania) lub źródło (urządzenie). Ta opcja pozwala jawnie zdefiniować, że argument jest źródłem montowania.
--target katalog
Jeśli podano tylko jeden argument dla polecenia montowania, to może on zostać zinterpretowany jako cel (punkt montowania) lub źródło (urządzenie). Ta opcja pozwala jawnie zdefiniować, że argument jest celem montowania.
-T, --fstab ścieżka
Określa alternatywny plik fstab. Jeśli ścieżka jest katalogiem, to pliki w katalogu są sortowane za pomocą strverscmp(3); pliki zaczynające się od "." lub nieposiadające rozszerzenia .fstab są ignorowane. Można podać tę opcję więcej niż jeden raz. Jest ona właściwie przeznaczona dla skryptów chroot i initramfs, gdy podawana jest dodatkowa konfiguracja poza standardową konfiguracją systemu.

Proszę zauważyć, że mount(8) nie przekazuje opcji --fstab programom pomocniczym /sbin/mount.typ, co oznacza, że alternatywne pliki fstab będą dla nich niewidoczne. Nie jest to problemem przy normalnych montowaniach, ale montowania wykonywane przez użytkownika (nie roota) zawsze wymagają fstab w celu weryfikacji jego uprawnień.

-t, --types typ_systemu_plików
Argument opcji -t określa typ systemu plików. To, jakie typy systemów plików są obecnie obsługiwane, zależy od jądra. Pełną listę można uzyskać sprawdzając pliki /proc/filesystems i /lib/modules/$(uname -r)/kernel/fs. Najpopularniejsze typy to: ext2, ext3, ext4, xfs, btrfs, vfat, sysfs, proc, nfs i cifs.

Programy mount i umount obsługują podtypy systemów plików. Podtypy są definiowane przyrostkiem ".podtyp". Przykładowo "fuse.sshfs". Zalecane jest używanie notacji podtypów zamiast dodawać jakieś przedrostki do źródła montowania (np. "sshfs#example.com" jest przestarzałe).

Bez podania opcji -t lub gdy podany jest typ auto, mount postara się odgadnąć właściwy typ. Mount używa biblioteki blkid do tego celu; jeśli nie zwróci to niczego, co wygląda znajomo, mount postara się odczytać plik /etc/filesystems lub, jeśli on nie istnieje /proc/filesystems. Wszystkie wypisane tam typy zostaną wypróbowane, z wyjątkiem tych oznaczonych jako "nodev" (np. devpts, proc i nfs). Jeśli /etc/filesystems kończy się wierszem z pojedynczą *, mount odczyta później plik /proc/filesystems. Podczas tych prób, wszystkie typy systemów plików będę montowane z opcją montowania silent.

Typ auto może być przydatny do montowanych przez użytkownika dyskietek. Utworzenie pliku /etc/filesystems przydaje się do zmiany kolejności rozpoznawania (np. do próbowania vfat przed msdos lub ext3 przez ext2) lub w przypadku stosowania modułu autoloadera.

Można podać więcej niż jeden typ, w postaci listy rozdzielonej przecinkami do opcji -t jak również jako wpis /etc/fstab. Lista typów systemów plików do opcji -t może być poprzedzona słowem no aby określić systemy plików, na których żadna akcja nie powinna być wykonywana. Przedrostek no nie działa przy wpisach w /etc/fstab.

Przedrostek no może być przydatny przy opcji -a. Na przykład polecenie

mount -a -t nomsdos,smbfs

montuje wszystkie systemy plików poza tymi, które są typu msdos lub smbfs.

Dla większości typów, jedyne, co robi program mount, to po prostu wywołuje funkcję systemową mount(2), i nie jest tu wymagana żadna szczegółowa wiedza o danym systemie plików. Jednakże dla kilku typów (jak np. nfs, nfs4, cifs, smbfs, ncpfs) konieczny jest niezaplanowany kod. Systemy plików nfs, nfs4, cifs, smbfs i ncpfs mają osobny program montujący. Żeby umożliwić jednolite traktowanie wszystkich typów, mount wywołany z typem typ uruchamia program /sbin/mount.typ (jeśli takowy istnieje). Ponieważ rozmaite wersje programu smbmount mają różne konwencje wywołań, być może /sbin/mount.smb będzie musiał być skryptem powłoki, który dobierze właściwe wywołanie.

-U, --uuid uuid
Montuje partycję posiadającą podany uuid.
-v, --verbose
Tryb szczegółowy (verbose).
-w, --rw, --read-write
Mount the filesystem read/write. The read-write is kernel default. A synonym is -o rw.

Note that specify -w on command line forces mount command to never try read-only mount on write-protected devices. The default is try read-only if the previous mount syscall with read-write flags failed.

-V, --version
Wyświetla informacje o wersji i kończy działanie.
-h, --help
Wyświetla ten tekst i kończy pracę.

OPCJE MONTOWANIA NIEZALEŻNE OD SYSTEMU PLIKÓW

Część opcji jest przydatna tylko wówczas, gdy znajdują się w pliku /etc/fstab.

Część tych opcji może zostać domyślnie włączona lub wyłączona przez jądro systemu. Aby sprawdzić bieżące ustawienia, proszę sprawdzić opcje w /proc/mounts. Proszę zauważyć, że istnieją również domyślne opcje montowania charakterystyczne dla poszczególnych systemów plików (zob. np. wynik tune2fs -l dla systemów plików extN).

Poniższe opcje dotyczą dowolnego montowanego systemu plików (choć nie każdy z systemów plików faktycznie je honoruje, np. opcja sync obecnie wpływa tylko na ext2, ext3, ext4, fat, vfat i ufs):

async
Wszelkie operacje wejścia/wyjścia dla tego systemu plików powinny być wykonywane asynchronicznie (patrz również opcja sync).
atime
Nie używa funkcji noatime, w związku z czym czas dostępu i-węzła jest kontrolowany przez wartość domyślną jądra. Patrz również opis opcji montowania relatime i strictatime.
noatime
Nie wykonuje aktualizacji czasu dostępu w i-węźle położonym na tym systemie plików (np. w celu uzyskania szybszego dostępu do bufora wiadomości, co przyspiesza działanie serwerów grup dyskusyjnych). Działa to dla wszystkich typów i-węzłów (również katalogów), co implikuje nodiratime.
auto
System plików może być montowany opcją -a.
noauto
Dany system plików może być montowany tylko jawnie (np. opcja -a nie spowoduje jego zamontowania).
context=kontekst, fscontext=kontekst, defcontext=kontekst
i rootcontext=kontekst The context= option is useful when mounting filesystems that do not support extended attributes, such as a floppy or hard disk formatted with VFAT, or systems that are not normally running under SELinux, such as an ext3 or ext4 formatted

disk from a non-SELinux workstation. You can also use context= on filesystems you do not trust, such as a floppy. It also helps in compatibility with xattr-supporting filesystems on earlier 2.4.<x> kernel versions. Even where xattrs are supported, you can save time not having to label every file by assigning the entire disk one security context.

Często używaną opcją w przypadku nośników wymiennych jest context="system_u:object_r:removable_t".

Dwiema innymi opcjami są fscontext i defcontext=, przy czym wykluczają one opcję context. Oznacza to, że można użyć razem fscontext i defcontext, ale żadnej nie można użyć z context.

Opcja fscontext= działa ze wszystkimi systemami plików, niezależnie od ich obsługi xattr. Opcja fscontext ustawia nadrzędną etykietę systemu plików na określony kontekst bezpieczeństwa. Etykieta systemu plików jest oddzielona od poszczególnych etykiet plików. Reprezentuje cały system plików w celu określonego typu sprawdzeń uprawnień, takich jak podczas montowania lub tworzenia pliku. Poszczególne etykiety pliku są wciąż pobierane z xattrs z samych plików. Opcja context w rzeczywistości ustawia zsumowany kontekst udostępniany przez fscontext, poza podawaniem samej etykiety poszczególnych plików.

Można ustawić domyślny kontekst bezpieczeństwa do plików bez etykiety, przy użyciu opcji defcontext=. Przesłania ona wartość ustawioną przez zasady (politykę) do plików bez etykiety i wymaga systemu plików obsługującego etykietowanie xattr.

Opcja rootcontext= pozwala na jawne podanie etykiety głównego i-węzła systemu plików przez tym, zanim ten system plików lub i-węzeł stanie się widoczny dla przestrzeni użytkownika. Może być to przydatne przy wykorzystaniu bezdyskowego Linuksa.

Proszę zauważyć, że jądro odrzuca żądania przemontowania, które zawierają opcję context, nawet gdy nie różni się ona od bieżącego kontekstu.

Uwaga: wartość context może zawierać przecinki, ale musi być wówczas odpowiednio cytowana, ponieważ w przeciwnym wypadku mount(8) zinterpretuje przecinki jako separatory pomiędzy punktami montowań. Proszę nie zapomnieć, że powłoka usunie cytowanie, dlatego konieczne jest podwójne cytowanie np.:

mount -t tmpfs none /mnt -o \
  'context="system_u:object_r:tmp_t:s0:c127,c456",noexec'

Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z selinux(8).

defaults
Używa opcji domyślnych: rw, suid, dev, exec, auto, nouser i async.

Proszę zauważyć, że rzeczywisty zestaw domyślnych opcji montowania zależy od jądra i typu systemu plików. Więcej szczegółów na początku tego rozdziału.

dev
Interpretuje specjalne urządzenia blokowe i znakowe na danym systemie plików.
nodev
Nie interpretuje specjalnych urządzeń blokowych ani znakowych na systemie plików.
diratime
Aktualizuje czas dostępu katalogu zapisany w i-węźle w danym systemie plików. Tak jest domyślnie. (Ta opcja jest ignorowana, gdy ustawiono noatime).
nodiratime
Aktualizuje czas dostępu katalogu zapisany w i-węźle w danym systemie plików (ta opcja jest dorozumiana, gdy ustawiono noatime).
dirsync
Aktualizacja wszystkich katalogów w systemie plików powinna być wykonywana synchronicznie. Dotyka to następujących wywołań systemowych: creat, link, unlink, symlink, mkdir, rmdir, mknod i rename.
exec
Zezwala na uruchamianie plików binarnych.
noexec
Do not permit direct execution of any binaries on the mounted filesystem.
group
Pozwala na zamontowanie tego systemu plików przez zwykłego użytkownika, jeśli jedna z grup tego użytkownika pasuje do grup urządzenia. Opcja ta implikuje opcje nosuid, i nodev (chyba że są przesłaniane przez następne opcje, jak w linii group,dev,suid).
iversion
Przy każdej modyfikacji i-węzła zwiększane jest pole i_version.
noiversion
Nie zwiększa pola i-węzła i_version.
mand
Pozwala na ściśle egzekwowane blokady w systemie plików. Patrz fcntl(2).
nomand
Nie pozwala na ściśle egzekwowane blokady w systemie plików.
_netdev
System plików znajduje się na urządzeniu wymagającym połączenia sieciowego (używane aby zapobiec montowania przez system takich systemów plików, dopóki sieć nie zostanie włączona w systemie).
nofail
Nie informuje o błędach urządzenia, jeśli ono nie istnieje.
relatime
Aktualizuje czas dostępu i-węzła relatywnie do czasu modyfikacji lub zmiany. Czas dostępu jest aktualizowany tylko wówczas, jeśli poprzedni czas dostępu był wcześniejszy od bieżącego czasu modyfikacji lub zmiany (podobne do noatime, ale nie psuje aplikacji mutt i innych, które potrzebują informacji o tym, czy plik zostać przeczytany od czasu jego ostatniej modyfikacji).

Od Linuksa w wersji 2.6.30, jądro używa domyślnie zachowania udostępnianego przez tę opcję (chyba że podano noatime), a opcja strictatime jest wymagana, aby uzyskać tradycyjny sposób działania. Dodatkowo, od tej wersji Linuksa, czas ostatniego dostępu pliku jest aktualizowany zawsze, jeśli wynosi więcej niż 1 dzień.

norelatime
Nie używa funkcji relatime. Patrz również opcja montowania strictatime.
strictatime
Pozwala na jawne żądanie pełnych aktualizacji atime. Umożliwia jądru na domyślne używanie relatime lub noatime, ale wciąż pozwala warstwie użytkownika na przesłonięcie tych opcji. Aby dowiedzieć się więcej o domyślnych, systemowych opcjach montowania należy zapoznać się z /proc/mount.
nostrictatime
Używa domyślnego zachowania jądra dotyczącego aktualizowania czasów dostępu i-węzłów.
lazytime
Aktualizuje czasy (atime, mtime, ctime) wyłącznie w wersji i-węzła pliku przechowywanej w pamięci.

Opcja ta zdecydowanie ogranicza zapisy do tablicy i-węzłów, jeśli czynione są częste, losowe zapisy do wstępnie zaalokowanych plików.

Znaczniki czasu przechowywane na dysku są aktualizowane tylko wtedy, gdy:

- i-węzeł musi być zaktualizowany w związku ze zmianą niezwiązaną ze znacznikami czasu

- aplikacja wykorzystuje fsync(2), syncfs(2) lub sync(2)

- przywrócony (po usunięciu) i-węzeł jest wyrzucany z pamięci

- minęło ponad 24 godziny od czasu zapisania i-węzła na dysk.

nolazytime
Nie używa funkcji lazytime.
suid
Umożliwia działanie bitom set-user-id i set-group-id.
nosuid
Nie pozwala na działanie bitom set-user-id i set-group-id.
silent
Włącza flagę "cicho".
loud
Wyłącza flagę "cicho".
owner
Pozwala każdemu zwykłemu użytkownikowi na zamontowanie i odmontowanie systemu plików, jeśli jest on właścicielem urządzenia. Opcja ta implikuje opcje nosuid, i nodev (chyba że są przesłaniane przez następne opcje, jak w linii owner,dev,suid).
remount
Usiłuje ponownie zamontować już zamontowany system plików. Często używane do zmiany flag montowania systemu, szczególnie aby umożliwić zapis na systemach tylko do odczytu. Nie zmienia urządzenia ani punktu montowania.

The remount operation together with the bind flag has special semantic. See above, the subsection Bind mounts.

Funkcja ponownego montowania przestrzega standardowego sposobu, w jaki polecenie mount działa z opcjami z fstab. Oznacza to, że polecenie mount nie odczytuje fstab (lub mtab) wyłącznie wtedy, jeśli podano zarówno urządzenie jak katalog.


mount -o remount,rw /dev/foo /katalog

Po tym wywołaniu wszystkie stare opcje montowania są zastępowane, a arbitralne rzeczy z fstab (lub mtab) są ignorowane, z wyjątkiem opcji loop=, która jest tworzona i zarządzana wewnętrznie przez polecenie mount.


mount -o remount,rw /katalog

Po tym wywołaniu mount odczytuje fstab i łączy te opcje z opcjami podanymi w wierszu poleceń (-o). Jeśli we fstab nie będzie podanego punktu montowania, to dopuszczalne jest przemontowanie z niezdefiniowanego źródła.

ro
Montuje system plików w trybie tylko do odczytu.
rw
Montuje system plików w trybie odczytu i zapisu.
sync
Wszystkie operacje wejścia/wyjścia systemu plików powinny być wykonywane synchroniczne. W przypadku nośników z ograniczoną liczbą cykli zapisu (np. niektórych napędów flash) "sync może spowodować skrócenie trwałości nośnika.
user
Pozwala na zamontowanie tego systemu plików przez zwykłego użytkownika. Nazwa montującego użytkownika jest zapisywana do pliku mtab (lub prywatnego pliku libmount w /run/mount w systemach bez zwykłego mtab), więc może on ponownie odmontować system plików. Opcja ta implikuje opcje noexec, nosuid, i nodev (chyba że są przesłaniane przez następne opcje, jak w linii user,exec,dev,suid).
nouser
Zabrania zwykłemu użytkownikowi montowania systemu plików. Tak jest domyślnie, przy czym nie implikuje to żadnych innych opcji.
users
Pozwala każdemu użytkownikowi na zamontowanie i odmontowanie tego systemu plików, nawet gdy zamontował go inny, zwykły użytkownik. Opcja ta implikuje opcje noexec, nosuid, i nodev (chyba że są przesłaniane przez następne opcje, jak w linii user,exec,dev,suid).
X-*
All options prefixed with "X-" are interpreted as comments or as userspace application-specific options. These options are not stored in the user space (e.g. mtab file), nor sent to the mount.type helpers nor to the mount(2) system call. The suggested format is X-appname.option.
x-*
The same as X-* options, but stored permanently in the user space. It means the options are also available for umount or another operations. Note that maintain mount options in user space is tricky, because it's necessary use libmount based tools and there is no guarantee that the options will be always available (for example after a move mount operation or in unshared namespace).

Note that before util-linux v2.30 the x-* options have not been maintained by libmount and stored in user space (functionality was the same as have X-* now), but due to growing number of use-cases (in initrd, systemd etc.) the functionality have been extended to keep existing fstab configurations usable without a change.

X-mount.mkdir[=tryb]
Allow to make a target directory (mountpoint). The optional argument mode specifies the filesystem access mode used for mkdir(2) in octal notation. The default mode is 0755. This functionality is supported only for root users. The option is also supported as x-mount.mkdir, this notation is deprecated for mount.mkdir since v2.30.

OPCJE MONTOWANIA SPECYFICZNE DLA RÓŻNYCH SYSTEMÓW PLIKÓW

You should consult the respective man page for the filesystem first. If you want to know what options the ext4 filesystem supports, then check the ext4(5) man page. If that doesn't exist, you can also check the corresponding mount page like mount.cifs(8). Note that you might have to install the respective userland tools.

Następujące opcje stosuje się tylko do określonych systemów plików. Są uporządkowane według systemu plików. Wszystkie występują po fladze -o.

To, czy opcje są obsługiwane, zależy w pewnej mierze od działającego jądra. Więcej informacji można uzyskać w podkatalogu źródeł jądra Documentation/filesystems.

Opcje montowania do adfs

uid=wartość i gid=wartość
Ustawia właściciela i grupę plików w danym systemie plików (domyślnie: uid=gid=0).
ownmask=wartość i othmask=wartość
Ustawia maskę praw dla, odpowiednio, uprawnień 'właściciela' i uprawnień 'innych' ADFS (domyślnie, odpowiednio: 0700 i 0077). Zobacz także /usr/src/linux/Documentation/filesystems/adfs.txt.

Opcje montowania do affs

uid=wartość i gid=wartość
Ustawia właściciela i grupę korzenia systemu plików (domyślnie: uid=gid=0), lecz opcje uid lub gid bez podanej wartości pobierają UID i GID bieżącego procesu).
setuid=wartość i setgid=wartość
Ustawia właściciela i grupę wszystkich plików.
mode=wartość
Ustawia prawa wszystkich plików na wartość & 0777, nie zważając na oryginalne prawa. Dodaje prawa przeszukiwania dla katalogów, które mają prawo odczytu. Wartość jest podawana ósemkowo.
protect
Nie dopuszcza do zmian w bitach ochrony systemu plików.
usemp
Ustawia UID i GID korzenia systemu plików na UID i GID punktu montowania, aż do pierwszego sync lub umount, a potem kasuje tę opcję. Dziwne...
verbose
Wypisuje informację o każdym pomyślnym montowaniu.
prefix=napis
Przedrostek używany przed nazwą wolumenu, przy podążaniu za dowiązaniem.
volume=napis
Przedrostek (długości najwyżej 30), używany przed '/' przy podążaniu za dowiązaniem symbolicznym.
reserved=wartość
(Domyślnie: 2.) Liczba nieużytkowanych bloków na początku urządzenia.
root=wartość
Podaje jawnie lokalizację bloku korzenia (root block).
bs=wartość
Podaje rozmiar bloku. Dozwolone wartości to 512, 1024, 2048, 4096.
grpquota|noquota|quota|usrquota
Opcje te są przyjmowane, lecz są ignorowane (jednakże narzędzia limitów dyskowych (quota) mogą reagować na takie łańcuchy w /etc/fstab).

Opcje montowania do debugfs

System plików debugfs jest pseudosystemem, montowanym tradycyjnie w /sys/kernel/debug. Z jądrem w wersji 3.4 debugfs ma następujące opcje:
uid=n, gid=n
Ustawia właściciela i grupę wszystkich punktów montowania.
mode=wartość
Ustawia tryb punktu montowania.

Opcje montowania do devpts

devpts jest pseudosystemem plików, tradycyjnie montowanym w /dev/pts. W celu uzyskania pseudoterminala, proces otwiera /dev/ptmx. Jest mu wówczas udostępniany numer pseudoterminala; podporządkowany pseudoterminal jest dostępny jako /dev/pts/<numer>.
uid=wartość i gid=wartość
Ustawia właściciela lub grupę nowotworzonych PTY według zadanych wartości. Jeśli nie podano żadnych, to zostaną nadane UID i GID procesu tworzącego. Na przykład, jeśli mamy grupę tty o GID=5, to gid=5 spowoduje, że nowo tworzone PTY będą należeć do grupy tty.
mode=wartość
Nadaje trybowi nowo tworzonych PTY zadaną wartość. Domyślnie jest to 0600. Wartość mode=620 i gid=5 powoduje, że dla nowo utworzonych PTY będzie domyślnie "mesg y".
newinstance
Tworzy prywatną instancję systemu plików devpts tak, że wskaźniki pty zaalokowane w tej nowej kopii są niezależne od wskaźników utworzonych w innych instancjach devpts.

Wszystkie montowania devpts bez opcji newinstance współdzielą ten sam zestaw wskaźników pty (np. tryb legacy). Każde zamontowanie devpts z opcją newinstance tworzy prywatny zestaw wskaźników pty.

Opcja jest używana głównie do obsługi kontenerów, w jądrze Linux, od wersji 2.6.29. Co więcej, ta opcja jest poprawna jedynie, jeśli w konfiguracji jądra włączono CONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES.

Aby użyć tej opcji w sposób efektywny, /dev/ptmx musi być dowiązaniem symbolicznym do pts/ptmx. Proszę zapoznać się z plikiem Documentation/filesystems/devpts.txt w kodzie źródłowym jądra Linux, aby dowiedzieć się więcej.

ptmxmode=wartość

Ustawia tryb nowego węzła urządzenia ptmx w systemie plików devpts.

Z obsługą wielu instancji devpts (patrz powyżej: opcja newinstance), każda kopia posiada prywatny węzeł ptmx w katalogu głównym systemu plików devpts (z reguły dev/pts/ptmx).

W celu uzyskania kompatybilności ze starszymi wersjami jądra, domyślnym trybem nowego węzła ptmx jest 0000. ptmxmode=wartość określa bardziej przydatny tryb dla nowego węzła ptmx i jest wysoce zalecany, gdy podana jest opcja newinstance.

Opcja została zaimplementowana jedynie w wersjach jądra Linux poczynając od 2.6.29. Co więcej, opcja ta jest poprawna jedynie, jeśli w konfiguracji jądra włączono CONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES.

Opcje montowania do fat

(Uwaga: fat nie jest odrębnym rodzajem systemu plików, ale wspólną częścią systemów plików msdos, umsdos i vfat.)
blocksize={512|1024|2048}
Ustawia rozmiar bloku (domyślnie 512). Opcja jest przestarzała.
uid=wartość i gid=wartość
Ustawia właściciela i grupę wszystkich plików (domyślnie: UID i GID bieżącego procesu).
umask=wartość
Ustawia umask (maskę bitową praw, które nie występują). Domyślnie używany jest umask bieżącego procesu. Wartość podawana jest ósemkowo.
dmask=wartość
Ustawia umask ustawiany wyłącznie do katalogów. Domyślnie używany jest umask bieżącego procesu. Wartość podawana jest ósemkowo.
fmask=wartość
Ustawia umask ustawiany wyłącznie do zwykłych plików. Domyślnie używany jest umask bieżącego procesu. Wartość podawana jest ósemkowo.
allow_utime=wartość
Opcja kontroluje sprawdzanie uprawnień mtime/atime
20
Jeśli bieżący proces jest w grupie identyfikatora grupy pliku, można zmienić pieczątkę czasową.
2
Inny użytkownicy mogą zmieniać pieczątkę czasową.

Wartość domyślna jest ustawiana z opcji "dmask" (jeśli katalog jest zapisywalny, to dozwolone jest również utime(2) np. ~dmask & 022)

Zwykle utime(2) sprawdza czy bieżący proces jest właścicielem pliku lub czy posiada właściwość CAP_FOWNER. Jednak systemy plików FAT nie posiadają na dysku UID ani GID, więc zwykłe sprawdzenie jest zbyt mało elastyczne. Opcja jest remedium na tę sytuację.

check=wartość
Można wybrać trzy stopnie ścisłości:
r[elaxed]
Akceptowane i równoważne sobie są zarówno wielkie, jak i małe litery. Części długich nazw są obcinane (np. verylongname.foobar staje się verylong.foo), początkowe i wtrącone spacje są akceptowane jako każda część nazwy (nazwy i rozszerzenia).
n[ormal]
Podobnie jak "relaxed", lecz wiele znaków specjalnych (jak *, ?, <, spacje, itp.) jest odrzucanych. Tak jest domyślnie.
s[trict]
Jak "normal", lecz nazwy które zawierają długie części i znaki specjalne, które czasem są używane pod Linuksem, lecz nie są akceptowane przez MS-DOS (+, = itp.) są odrzucane.
codepage=wartość
Ustawia stronę kodową do konwersji znaków krótkiej nazwy w systemach plików FAT i VFAT. Domyślnie stosowana jest strona kodowa 437.
conv=tryb
This option is obsolete and may fail or being ignored.
cvf_format=moduł
Wymusza na sterowniku stosowanie modułu CVF (Compressed Volume File) cvf_moduł zamiast automatycznego wykrywania. Jeżeli jądro obsługuje kmod, to opcja cvf_format=xxx steruje także ładowaniem na żądanie modułu CVF. Ta opcja jest przestarzała.
cvf_option=opcja
Opcja przekazywana do modułu CVF. Ta opcja jest przestarzała.
debug
Włącza flagę debug. Wypisana zostanie wersja i lista parametrów systemu plików (te dane wypisywane są też jeśli parametry są niespójne).
discard
Jeśli ustawione, powoduje wydawanie poleceń discard/TRIM na urządzeniu blokowym, gdy bloki są zwalniane. Jest to przydatne w przypadku urządzeń SSD i alokowania elastycznego/"rzadkiego" w jednostkach LUN.
dos1xfloppy
Jeśli ustawione, używa domyślnej, zapasowej konfiguracji BIOS Parameter Block, w zależności od rozmiaru danego urządzenia. Te statyczne parametry przyjmują domyślne wartości DOS-a 1.x dla dyskietek i obrazów dyskietek 160 kiB, 180 kiB, 320 kiB i 360 kiB.
errors={panic|continue|remount-ro}
Określa zachowanie FAT przy błędach krytycznych: panika, kontynuacja bez żadnej akcji, lub przemontowanie w tryb tylko do odczytu (tak jest domyślnie).
fat={12|16|32}
Określa fat 12-, 16- lub 32-bitowy. To przesłania procedurę automatycznego wykrywania typu FAT. Używaj ostrożnie!
iocharset=wartość
Zestaw znaków używany do konwersji między znakami 8-bitowymi a 16-bitowymi znakami Unikodu. Domyślnym jest iso8859-1. Długie nazwy plików są przechowywane na dysku w formacie Unicode.
nfs={stale_rw|nostale_ro}
Tę opcję należy włączyć przy eksporcie systemu plików FAT przez NFS.

stale_rw: Opcja ta zarządza indeksem (buforem) i-węzłów katalogów używanych przez kod związany z nfs do usprawnienia wyszukiwań. Operacja pełnoplikowe (odczyt/zapis) przez NFS są obsługiwane, ale przy usuwaniu bufora na serwerze NFS może to powodować fałszywe błędy ESTALE.

nostale_ro: Ta opcja bazuje na numerze i-węzła i uchwycie pliku w położeniu pliku na dysku we wpisie katalogu FAT. Zapewnia to, że nie zostanie zwrócone ESTALE po usunięciu pliku z bufora i-węzła. Jednak skutkuje to również tym, że operacja takie jak zmiana nazwy, utworzenie i usunięcie (unlink) może spowodować, że uchwyty plików wskazujące na jakiś plik zaczną wskazywać na inny, powodując potencjalnie uszkodzenie danych. Z tego powodu, opcja ta montuje jednocześnie system plików jako tylko do odczytu.

Aby zachować kompatybilność wsteczną, akceptowana jest również opcja "-o nfs", która daje stale_rw.

tz=UTC
Opcja wyłącza konwersję pieczątek czasowych pomiędzy czasem lokalnym (używanym przez Windows na FAT) i UTC (używanym wewnętrznie przez Linuksa). Jest to przydatne szczególnie podczas montowania urządzeń (np. aparatów cyfrowych), które są ustawione na UTC, aby uniknąć pułapki związanej z czasem lokalnym.
time_offset=minuty
Ustawia przesunięcie do przeliczania pieczątek czasowych pomiędzy czasem lokalnym z FAT na UTC, tj. liczba minut zostanie odjęta od każdej pieczątki czasowej, aby przeliczyć ją do czasu UTC używanego wewnętrznie przez Linuksa. Jest to przydatne, gdy strefa czasowa ustawiana przez jądro za pomocą settimeofday(2) nie pokrywa się ze strefą czasową systemu plików. Proszę zauważyć, że ta opcja wciąż nie da prawidłowych pieczątek czasowych w przypadkach korzystania z czasu letniego – w innym ustawieniu czasu letniego wystąpi godzina różnicy.
quiet
Włącza flagę quiet (cicho). Próby chown lub chmod nie zwracają błędów, chociaż się nie udają. Używaj ostrożnie!
rodir
FAT ma atrybut ATTR_RO (tylko do odczytu). W systemie Windows atrybut ten w przypadku katalogu zostanie zignorowany i jest używany tylko przez aplikacje, w dodatku jako flaga (np. jest ustawiany dla folderów skonfigurowanych przez użytkownika).

Jeśli atrybut ATTR_RO ma służyć jako flaga "tylko do odczytu" nawet dla katalogów, proszę ustawić tę opcję.

showexec
Jeśli ustawiona, bit wykonywalności pliku jest dozwolony tylko, jeśli część rozszerzenia nazwy jest jedną z .EXE, .COM lub .BAT. Domyślnie nie ustawiona.
sys_immutable
Jeśli ustawiona, atrybut ATTR_SYS w FAT jest obsługiwany jak flaga IMMUTABLE w Linuksie. Domyślnie nie ustawiona.
flush
Jeśli ustawiona, system plików będzie starał się opróżnić bufory na dysk wcześniej niż zwykle. Domyślnie nie ustawione.
usefree
Używa wartości "wolnych klastrów" ("free clusters"), przechowywanej w FSINFO. Jest ona używana do pozyskania liczby wolnych klastrów bez skanowania dysku. Nie jest ona jednak domyślnie używana, ponieważ ostatnie wersje Windows niekiedy nie aktualizują jej poprawnie. W przypadku przekonania, że wartość owych "wolnych klastrów" w FSINFO jest poprawna, używając tej opcji można zapobiec skanowaniu dysku.
dots, nodots, dotsOK=[yes|no]
Różne bezmyślne próby wymuszenia konwencji Uniksa lub DOS-u na systemie plików FAT.

Opcje montowania do hpfs

creator=cccc, type=cccc
Ustawia wartości creator/type pokazywane przez MacOS-owy Finder, używane do tworzenia nowych plików. Domyślne wartości: "????".
uid=n, gid=n
Ustawia właściciela i grupę wszystkich plików (domyślnie: UID i GID bieżącego procesu).
dir_umask=n, file_umask=n, umask=n
Ustawia umask, używany do wszystkich katalogów, wszystkich zwykłych plików lub wszystkich plików i katalogów. Domyślnie jest to umask bieżącego procesu).
session=n
Ustawia sesję CD-ROM-u do zamontowania. Domyślnie, decyzja jest pozostawiana sterownikowi CD-ROM-u. Opcja nie powiedzie się, jeśli urządzeniem będzie coś innego niż CD-ROM.
part=n
Wybiera numer partycji n z urządzenia. Ma sens tylko w przypadku CD-ROM-ów. Domyślnie, tablica partycji nie jest w ogóle przetwarzana.
quiet
Nie informuje o nieprawidłowych opcjach montowania.

Opcje montowania do hpfs

uid=wartość i gid=wartość
Ustawia właściciela i grupę wszystkich plików (domyślnie: UID i GID bieżącego procesu).
umask=wartość
Ustawia umask (maskę bitową praw, które nie występują). Domyślnie używany jest umask bieżącego procesu. Wartość podawana jest ósemkowo.
case={lower|asis}
Konwertuje wszystkie nazwy plików na małe litery lub pozostawia bez zmian (domyślnie: case=lower).
conv=tryb
This option is obsolete and may fail or being ignored.
nocheck
Nie przerywa montowania gdy zawiodą pewne kontrole spójności.

Opcje montowania do iso9660

ISO 9660 jest standardem opisującym strukturę systemu plików na CD-ROM-ach (system ten jest również wykorzystywany na niektórych płytach DVD; patrz również system plików udf).

Normalne nazwy plików iso9660 pojawiają się w formacie 8.3 (tzn. występują DOS-owe ograniczenia długości nazw plików), a w dodatku wszystkie znaki pisane są wielkimi literami. Poza tym nie ma pola właściciela, ochrony, liczby dowiązań, zastrzeżeń dla urządzeń znakowych/blokowych, itd.

Rozszerzeniem iso9660 jest Rock Ridge, który udostępnia wszystkie te uniksopodobne właściwości. Najprościej mówiąc, dla każdego wpisu katalogowego istnieją w nim rozszerzenia, które uzupełniają wszystkie informacje. Gdy używane jest Rock Ridge, system plików jest nieodróżnialny od normalnego uniksowego systemu plików (poza tym, że jest tylko do odczytu, oczywiście).

norock
Wyłącza korzystanie z rozszerzeń Rock Ridge, nawet jeśli są dostępne. Zob. map.
nojoliet
Wyłącza korzystanie z rozszerzeń Joliet firmy Microsoft, nawet jeśli są dostępne. Zob. map.
check={r[elaxed]|s[trict]}
Z check=relaxed, nazwa pliku przed dokonywaniem podglądu jest najpierw przekształcana na małe litery. Prawdopodobnie ma to znaczenie tylko razem z norock i map=normal. (Domyślnie: check=strict.)
uid=wartość i gid=wartość
Nadaje wszystkim plikom systemu plików wskazany identyfikator użytkownika i grupy, być może przesłaniając informacje znalezione w rozszerzeniach Rock Ridge. (Domyślnie: uid=0,gid=0.)
map={n[ormal]|o[ff]|a[corn]}
Dla wolumenów typu innego niż Rock Ridge, normalna translacja nazwy odwzorowuje wielkie litery ASCII na małe, porzuca kończące `;1' i zamienia `;' na `.'. Z map=off nie jest dokonywana konwersja nazw. Zobacz norock. (Domyślnie: map=normal.) map=acorn jest podobne do map=normal, ale stosuje także rozszerzenia Acorn, jeśli występują.
mode=wartość
For non-Rock Ridge volumes, give all files the indicated mode. (Default: read and execute permission for everybody.) Octal mode values require a leading 0.
unhide
Pokazuje również pliki ukryte i powiązane (jeśli zwykłe pliki i pliki powiązane lub ukryte mają te same nazwy plików, może to uczynić zwykłe pliki niedostępnymi).
block={512|1024|2048}
Ustawia rozmiar bloku we wskazanym wolumenie. (Domyślnie: block=1024.)
conv=tryb
This option is obsolete and may fail or being ignored.
cruft
Jeśli starszy bajt długości pliku zawiera inne śmieci, warto ustawić tę opcję montowania, aby był ignorowany. Powoduje to, że maksymalny rozmiar pliku nie może być większy niż 16 MB.
session=x
Wybiera numer sesji na CD wielosesyjnych.
sbsector=xxx
Sesja zaczyna się od sektora xxx.

Poniższe opcje są takie same jak do vfat i podawanie ich ma sens tylko przy używaniu płyt zakodowanych przy użyciu rozszerzeń Joliet firmy Microsoft.

iocharset=wartość
Zestaw znaków używany do konwersji z 16-bitowych znaków Unikodu na CD do 8-bitowych znaków. Domyślnie jest to iso8859-1.
utf8
Konwertuje 16-bitowe znaki Unikodu na CD do UTF-8.

Opcje montowania do jfs

iocharset=nazwa
Zestaw znaków, używany do konwersji z Unikodu do ASCII. Domyślnie konwersja nie jest przeprowadzana. Proszę użyć iocharset=utf8 w celu tłumaczeń UTF-8. Opcja wymaga ustawienia CONFIG_NLS_UTF8 w pliku jądra .config.
resize=wartość
Zmienia wielkość woluminu do wartość bloków. JFS obsługuje jedynie powiększanie woluminu, nie zmniejszanie go. Opcja jest prawidłowa tylko podczas ponownego montowania, gdy wolumin jest zamontowany do odczytu i zapisu. Słowo kluczowe resize bez wartości, powiększy wolumin do pełnego rozmiaru partycji.
nointegrity
Nie zapisuje do dziennika. Głównym użyciem tej opcji jest możliwość uzyskania wyższej wydajności przy przywracaniu woluminu z kopii zapasowej. Integralność woluminu nie jest gwarantowana, jeśli system zostanie nieprawidłowo zamknięty.
integrity
Domyślne. Zapisuje zmiany metadanych do dziennika. Można użyć tej opcji do ponownego zamontowania woluminu, gdy wcześniej użyto opcji nointegrity, w celu przywrócenia normalnego zachowania.
errors={continue|remount-ro|panic}
Definiuje zachowanie przy napotkaniu błędu (albo ignoruje błędy, zaznaczając tylko system plików jako błędny i kontynuując, albo ponownie montuje system plików na tylko do odczytu, albo panikuje i zatrzymuje system).
noquota|quota|usrquota|grpquota
Opcje te są przyjmowane, lecz ignorowane.

Opcje montowania do msdos

Zobacz opcje do fat. Jeśli system plików msdos wykryje niespójność, zgłasza błąd i ustawia system plików na tylko do odczytu. System plików może być znowu dostępny do zapisu przez ponowne zamontowanie.

Opcje montowania do ncpfs

Tak jak przy nfs, implementacja ncpfs oczekuje binarnego argumentu (struct ncp_mount_data) funkcji systemowej mount. Argument ten jest konstruowany przez ncpmount(8), a bieżąca wersja mount (2.12) nic nie wie o ncpfs.

Opcje montowania do ntfs

iocharset=nazwa
Zestaw znaków stosowany przy zwracaniu nazw plików. W przeciwieństwie do VFAT, NTFS eliminuje nazwy zawierające znaki nie dające się przekształcić. Przestarzałe.
nls=nazwa
Nowa nazwa dla opcji zwanej wcześniej iocharset.
utf8
Do konwersji nazw plików stosuje UTF-8.
uni_xlate={0|1|2}
Dla 0 (lub "no" albo "false") nie używa specjalnych kodowań nieznanych znaków Unikodu. Dla 1 (lub "yes" albo "true") lub 2 używa 4-bajtowych sekwencji specjalnych w stylu vfat zaczynających się od ":". Liczba 2 oznacza kodowanie little-endian, a 1 - kodowanie big-endian, z odwróconymi bajtami.
posix=[0|1]
Jeśli jest włączone (posix=1), to system plików rozróżnia wielkie i małe litery. Nazwy zastępcze 8.3 są przedstawiane jako dowiązania twarde, a nie pomijane. Ta opcja jest przestarzała.
uid=wartość, gid=wartość i umask=wartość
Ustawia prawa plików dla danego systemu. Wartość umask powinna być podana ósemkowo. Domyślnie właścicielem plików jest root i nikt inny nie może ich czytać.

Opcje montowania do overlay

Od Linuksa 3.18 pseudosystem plików overlay implementuje łączone montowanie dla innych systemów plików.

Overlay łączy dwa systemy plików – górny i dolny. Gdy jakaś nazwa istnieje w obu systemach plików, widoczny jest obiekt z górnego, a obiekt z dolnego jest albo ukryty, albo, w przypadku katalogów, łączony z górnym obiektem.

Dolnym system plików może być dowolny, obsługiwany przez Linuksa system plików. Nie musi być on zapisywalny. Dolny system plików może być nawet kolejnym systemem typu overlay. Górny system plików zwykle jest zapisywalny i jeśli tak jest, musi obsługiwać tworzenie rozszerzonych atrybytów trusted.* oraz zapewniać prawidłowe d_type w odpowiedziach readdir; z tego powodu NFS jest nieodpowiedni.

Overlay tylko o odczytu z dwóch systemów plików będących tylko do odczytu może korzystać z dowolnego typu systemu plików. Opcje lowerdir i upperdir są łączone do połączone katalogu za pomocą:


mount -t overlay  overlay  \
-olowerdir=/dolny,upperdir=/gorny,workdir=/katal-rob  /poloczone

lowerdir=katalog
Dowolny system plików, nie musi być zapisywalny.
upperdir=katalog
Katalog górny jest zwykle na zapisywalnym systemie plików.
workdir=katalog
Katalog roboczy musi być pustym katalogiem na tym samym systemie plików, co katalog górny.

Opcje montowania do reiserfs

Reiserfs jest systemem plików z dziennikiem.
conv
Mówi wersji 3.6 oprogramowania reiserfs, aby zamontowała wersję 3.5 systemu plików, używając formatu 3.6 dla nowo utworzonych plików. Ten system plików nie będzie już zgodny z wersją 3.5 narzędzi reiserfs.
hash={rupasov|tea|r5|detect}
Wybiera funkcję mieszającą (haszującą) do znajdowania plików w katalogach.
rupasov
Funkcja haszująca autorstwa Yury Yu. Rupasova. Jest szybka i zachowuje lokalizację, mapując nazwy plików bliskie w porządku leksykograficznym na bliskie sobie wartości funkcji. Z powodu wysokiego prawdopodobieństwa kolizji w haszowaniu, ta opcja nie powinna być używana.
tea
Funkcja Davis-Meyera zaimplementowana przez Jeremy'ego Fitzhardinge'a. Używa mieszania permutującego bity w nazwie pliku. Wykazuje dużą losowość wyników i teoretycznie małe prawdopodobieństwo kolizji. Może być używana, jeżeli funkcja r5 powoduje błędy EHASHCOLLISION.
r5
Zmodyfikowana wersja funkcji rupasov. Używana domyślnie i jest najlepszym wyborem, jeżeli system plików nie zawiera dużych katalogów i niezwykłych nazw plików.
detect
Powoduje, że mount wykryje, która funkcja mieszająca jest używana, sprawdzając właśnie montowany system plików, i zapisze tę informację w superbloku systemu reiserfs. Ta opcja jest użyteczna przy pierwszym montowaniu systemu plików o starym formacie.
hashed_relocation
Stroi mechanizm przydzielania bloków. Może powodować w pewnych okolicznościach poprawienie wydajności systemu.
no_unhashed_relocation
Stroi mechanizm przydzielania bloków. Może powodować w pewnych okolicznościach poprawienie wydajności systemu.
noborder
Wyłącza algorytm przydzielania granicznego wymyślony przez Yury'ego Yu. Rupasova. Może powodować w pewnych okolicznościach poprawienie wydajności systemu.
nolog
Wyłącza dziennik. Może w pewnych sytuacjach spowodować nieznaczne podniesienie wydajności systemu kosztem utracenia szybkiego odzyskiwania danych po krachu systemu. Nawet jeśli ta opcja jest włączona, reiserfs wciąż przeprowadza wszystkie operacje związane z dziennikiem, ale go nie zapisuje. Prace przy implementacji opcji nolog wciąż trwają.
notail
Domyślnie reiserfs przechowuje małe pliki i `końcówki plików' bezpośrednio w swoim drzewie. Jest to zachowanie mylące dla niektórych narzędzi użytkowych takich jak LILO(8). Ta opcja wyłącza pakowanie plików do drzewa.
replayonly
Powtarza transakcje zapisane w dzienniku, ale nie montuje systemu plików. Głównie używane przez reiserfsck.
resize=liczba
Opcje remontowania, która pozwala na rozszerzenie partycji reiserfs. Z tą opcją reiserfs przyjmuje, że na urządzeniu jest liczba bloków. Opcja jest używana z urządzeniami zarządzanymi przez menedżera logicznych woluminów (LVM). Istnieje specjalne narzędzie resizer, które można pobrać z ftp://ftp.namesys.com/pub/reiserfsprogs.
user_xattr
Włącza rozszerzone atrybuty użytkownika (Extended User Attributes). Patrz strona podręcznika attr(5).
acl
Włącza listy kontroli dostępu (Acces Control Lists) POSIX. Patrz strona podręcznika acl(5).
barrier=none / barrier=flush
Wyłącza/włącza wykorzystanie barier zapisu w kodzie dziennikowania. barrier=none wyłącza, a barrier=flush włącza (domyślnie). Opcja wymaga stosu wejścia/wyjścia zdolnego obsłużyć bariery; jeśli reiserfs otrzyma błąd przy zapisie barier wyłączy bariery ponownie, wypisując ostrzeżenie. Bariery zapisu wymuszają poprawną kolejność wpisów dziennika na dysku, czyniąc ulotne bufory zapisu dysku bezpieczne w użyciu, z pewnym obniżeniem wydajności. Jeśli dyski mają w jakiś sposób zabezpieczone zasilanie, to wyłączenie barier może w bezpieczny sposób poprawić wydajność.

Opcje montowania do ubifs

UBIFS jest systemem plików flash, którzy działa na woluminach UBI. Proszę zauważyć, że atime nie jest obsługiwane i jest zawsze wyłączone.
Nazwa urządzenia może zostać podana jako
ubiX_Y numer urządzenia UBI X, numer woluminu Y
ubiY
numer urządzenia UBI 0, numer woluminu Y
ubiX:NAZWA
numer urządzenia UBI X, wolumin o nazwie NAZWA
ubi:NAZWA
numer urządzenia UBI 0, wolumin o nazwie NAZWA
Zamiast : można użyć separatora !.
Dostępne są następujące opcje montowania:
bulk_read
Włącza bulk-read. Odczyt z wyprzedzeniem VFS jest wyłączony, ponieważ zwalnia on system plików. Bulk-Read jest wewnętrzną optymalizacją. Część pamięci flash może czytać szybciej, jeśli dane są odczytywane za jednym razem, zamiast przy użyciu kilku żądań odczytu. Na przykład OneNAND może wykonać "read-while-load" gdy czyta więcej niż jedną stronę NAND.
no_bulk_read
Nie wykonuje bulk-read. Tak jest domyślne.
chk_data_crc
Sprawdza sumy kontrolne CRC-32 danych. Tak jest domyślnie.
no_chk_data_crc.
Nie sprawdza sum kontrolnych CRC-32 danych. Z tą opcją system plików nie sprawdza sum kontrolnych CRC-32 danych, lecz sprawdza je w celu wewnętrznej informacji indeksowania. Opcja wpływa jedynie na odczyt, nie na zapis. Sumy CRC-32 są obliczane zawsze podczas zapisu danych.
compr={none|lzo|zlib}
Wybiera domyślny tryb kompresji używany podczas zapisywania nowych plików. Nadal da się odczytać skompresowane pliki, jeśli montowanie będzie wykonane z opcją none.

Opcje montowania do udf

UDF is the "Universal Disk Format" filesystem defined by OSTA, the Optical Storage Technology Association, and is often used for DVD-ROM, frequently in the form of a hybrid UDF/ISO-9660 filesystem. It is, however, perfectly usable by itself on disk drives, flash drives and other block devices. See also iso9660.
uid=
Make all files in the filesystem belong to the given user. uid=forget can be specified independently of (or usually in addition to) uid=<user> and results in UDF not storing uids to the media. In fact the recorded uid is the 32-bit overflow uid -1 as defined by the UDF standard. The value is given as either <user> which is a valid user name or the corresponding decimal user id, or the special string "forget".
gid=
Make all files in the filesystem belong to the given group. gid=forget can be specified independently of (or usually in addition to) gid=<group> and results in UDF not storing gids to the media. In fact the recorded gid is the 32-bit overflow gid -1 as defined by the UDF standard. The value is given as either <group> which is a valid group name or the corresponding decimal group id, or the special string "forget".
umask=
Mask out the given permissions from all inodes read from the filesystem. The value is given in octal.
mode=
If mode= is set the permissions of all non-directory inodes read from the filesystem will be set to the given mode. The value is given in octal.
dmode=
If dmode= is set the permissions of all directory inodes read from the filesystem will be set to the given dmode. The value is given in octal.
bs=
Set the block size. Default value prior to kernel version 2.6.30 was 2048. Since 2.6.30 and prior to 4.11 it was logical device block size with fallback to 2048. Since 4.11 it is logical block size with fallback to any valid block size between logical device block size and 4096.

For other details see the mkudffs(8) 2.0+ manpage, sections COMPATIBILITY and BLOCK SIZE.

unhide
Pokazuje pliki, które inaczej byłyby ukryte.
undelete
Pokazuje usunięte pliki na na listach.
adinicb
Embed data in the inode. (default)
noadinicb
Don't embed data in the inode.
shortad
Use short UDF address descriptors.
longad
Use long UDF address descriptors. (default)
nostrict
Wyłącza ustawianie ścisłej zgodności.
iocharset=
Set the NLS character set. This requires kernel compiled with CONFIG_UDF_NLS option.
utf8
Ustawia zestaw znaków UTF-8.

Mount options for debugging and disaster recovery

novrs
Ignore the Volume Recognition Sequence and attempt to mount anyway.
session=
Select the session number for multi-session recorded optical media. (default= last session)
anchor=
Przesłania położenie standardowego zakotwiczenia (anchor). (Domyślnie: 256)
lastblock=
Ustawia ostatni blok systemu plików.

Unused historical mount options that may be encountered and should be removed

uid=ignore
Ignored, use uid=<user> instead.
gid=ignore
Ignored, use gid=<group> instead.
volume=
Unimplemented and ignored.
partition=
Unimplemented and ignored.
fileset=
Unimplemented and ignored.
rootdir=
Unimplemented and ignored.

Opcje montowania do ufs

ufstype=wartość
UFS jest systemem plików szeroko wykorzystywanym w różnych systemach operacyjnych. Problem stanowią różnice pomiędzy implementacjami. Cechy niektórych z nich są nieudokumentowane, tak więc trudno rozpoznać automatycznie typ ufs. Z tego powodu użytkownik musi określić typ ufs za pomocą opcji montowania. Możliwe wartości to:
old
Stary format ufs, jest to typ domyślny, tylko do odczytu (proszę nie zapomnieć podać opcji -r).
44bsd
Dla systemów plików utworzonych przez system typu BSD (NetBSD, FreeBSD, OpenBSD).
ufs2
Używane w FreeBSD 5.x obsługiwanego jako do odczytu i zapisu.
5xbsd
Synonim do ufs2.
sun
Do systemów plików utworzonych przez SunOS lub Solaris na komputerze Sparc.
sunx86
Do systemów plików utworzonych przez Solaris na x86.
hp
Do systemów plików utworzonych przez HP-UX, tylko do odczytu.
nextstep
Do systemów plików utworzonych przez NeXTStep (na stacji roboczej NeXT) (obecnie tylko do odczytu).
nextstep-cd
Do CD-ROM-ów NextStep (block_size == 2048), tylko do odczytu.
openstep
Do systemów plików utworzonych przez OpenStep (obecnie tylko do odczytu). Ten sam typ systemów plików jest również używany przez Mac OS X.

onerror=wartość
Ustala zachowanie w przypadku błędu:
panic
Jeśli napotkano błąd, powoduje panikę jądra.
[lock|umount|repair]
Te opcje montowania teraz nic nie robią: po napotkaniu błędu wypisują tylko komunikat na konsoli.

Opcje montowania do umsdos

Zobacz opcje do msdos. Opcja dotsOK jest jawnie ubijana przez umsdos.

Opcje montowania do vfat

Przede wszystkim, rozpoznawane są wszystkie opcje do fat. Opcja dotsOK jest jawnie ubijana przez vfat. Ponadto istnieją
uni_xlate
Tłumaczy nieobsługiwane znaki Unikodu na specjalne sekwencje unikowe. To umożliwia wykonywanie kopii zapasowych i odtwarzanie plików o nazwach, utworzonych ze znakami Unikodu. Bez tej opcji, w wypadku braku możliwości konwersji używane jest '?'. Znakiem unikowym jest ':', ponieważ na systemie vfat jest w innych wypadkach nieprawidłowy. Sekwencja specjalna, która byłaby użyta dla znaku u, gdzie u jest znakiem Unikodu to: ':', (u & 0x3f), ((u>>6) & 0x3f), (u>>12).
posix
Pozwala, by dwa pliki miały nazwy różniące się tylko wielkością liter. Ta opcja jest przestarzała.
nonumtail
Zanim zacznie próbować nazwa~nr.roz najpierw próbuje zrobić krótką nazwę bez numeru kolejnego.
utf8
UTF8 jest systemem plików bezpiecznego 8-bitowego kodowania Unikodu, który jest wykorzystywany przez konsolę. Tą opcją można go włączyć dla danego systemu plików lub wyłączyć za pomocą utf8=0, utf8=no lub utf8=false. Jeśli zostanie ustawione `uni_xlate', UTF8 jest wyłączane.
shortname=tryb
Definiuje zachowanie w przypadku tworzenia i wyświetlania nazw plików mieszczących się w schemacie 8.3 znaków. Jeśli istnieje długa nazwa pliku, będzie zawsze preferowanym sposobem wyświetlania. Istnieją cztery tryby:
lower
Wymusza na krótkiej nazwie wyświetlanie jej za pomocą małych liter; przechowuje długą nazwę, gdy nie wszystkie litery krótkiej nazwy są wielkie.
win95
Wymusza na krótkiej nazwie wyświetlanie jej za pomocą wielkich liter; przechowuje długą nazwę, gdy nie wszystkie litery krótkiej nazwy są wielkie.
winnt
Wyświetla krótką nazwę bez zmian; przechowuje długą nazwę, gdy nie wszystkie litery krótkiej nazwy są wielkie lub nie wszystkie są małe.
mixed
Wyświetla krótką nazwę bez zmian; przechowuje długą nazwę, gdy nie wszystkie litery krótkiej nazwy są wielkie. Ten tryb jest domyślny od Linuksa 2.6.32.

Opcje montowania do usbfs

devuid=uid i devgid=gid i devmode=tryb
Ustawia właściciela i grupę i tryb plików w plikach urządzeń systemu plików usbfs (domyślnie: uid=gid=0, mode=0644). Tryb jest podany ósemkowo.
busuid=uid i busgid=gid i busmode=tryb
Ustawia właściciela i grupę i tryb plików w katalogach szyny (bus) systemu plików usbfs (domyślnie: uid=gid=0, mode=0555). Tryb podany jest ósemkowo.
listuid=uid i listgid=gid i listmode=tryb
Ustawia właściciela i grupę i tryb pliku devices (domyślnie: uid=gid=0, mode=0444). Tryb jest podany ósemkowo.

URZĄDZENIE LOOP

Kolejnym możliwym typem jest montowanie poprzez urządzenie loop. Na przykład, polecenie

mount /tmp/disk.img /mnt -t vfat -o loop=/dev/loop3

ustawi urządzenie loop /dev/loop3 tak, aby odpowiadał plikowi /tmp/disk.img, a następnie zamontuje to urządzenie w /mnt.

Jeśli nie podano jawnie urządzenia loop (tylko opcję -o loop), to mount spróbuje znaleźć jakieś nieużywane urządzenie loop i użyć je, na przykład

mount /tmp/disk.img /mnt -o loop

Polecenie mount automatycznie tworzy urządzenie loop ze zwykłego pliku, jeśli nie podano systemu plików lub system plików jest znany libblkid, na przykład:

mount /tmp/disk.img /mnt

mount -t ext4 /tmp/disk.img /mnt

Ten typ montowań zna trzy opcje, loop, offset i sizelimit, które są tak naprawdę opcjami do losetup(8) (opcje te mogą być używane oprócz opcji specyficznych dla danego systemu plików).

Od Linuksa 2.6.25 obsługiwane jest samozniszczenie urządzeń loop, co oznacza, że każde urządzenie loop przydzielone przez mount zostanie zwolnione przez umount niezależnie od /etc/mtab.

Można również zwolnić urządzenie loop ręcznie, przy użyciu losetup -d lub umount -d.

Since util-linux v2.29 mount command re-uses the loop device rather than initialize a new device if the same backing file is already used for some loop device with the same offset and sizelimit. This is necessary to avoid a filesystem corruption.

KODY ZAKOŃCZENIA

mount posiada następujące kody zakończeń (bity mogą być złożone używając alternatywy - OR):
0
sukces
1
nieprawidłowe wywołanie lub uprawnienia
2
błąd systemu (brak pamięci, niemożność wykonania fork, nie ma więcej urządzeń loop)
4
wewnętrzny błąd mount
8
przerwanie przez użytkownika
16
problemy podczas zapisu lub blokowania /etc/mtab
32
niepowodzenie montowania
64
cześć montowań powiodła się

Polecenie mount -a zwraca 0 (wszystkie się powiodły), 32 (wszystkie nie powiodły się) lub 64 (część się powiodła, a część nie).

ZEWNĘTRZNE PROGRAMY POMOCNICZE

Składnia zewnętrznych programów pomocniczych mount jest następująca:


/sbin/mount.suffix spec dir [-sfnv] [-N namespace] [-o options] [-t type.subtype]

gdzie typ jest typem systemu plików, a opcje -sfnvoN mają to samo znaczenie, co standardowe opcje mount. Opcja -t jest używana do systemów plików z obsługa podtypów (np. /sbin/mount.fuse -t fuse.sshfs).

Polecenie mount nie przekazuje opcji montowania unbindable, runbindable, private, rprivate, slave, rslave, shared, rshared, auto, noauto, comment, x-*, loop, offset, ani sizelimit do programów pomocniczych mount.<przyrostek>. Wszystkie inne opcje są w postaci listy (rozdzielonej przecinkami) przekazanej jako argument do opcji -o.

PLIKI

See also "The files /etc/fstab, /etc/mtab and /proc/mounts" section above.
/etc/fstab
tabela systemów plików
/run/mount
libmount private runtime directory
/etc/mtab
table of mounted filesystems or symlink to /proc/mounts
/etc/mtab~
lock file (unused on systems with mtab symlink)
/etc/mtab.tmp
temporary file (unused on systems with mtab symlink)
/etc/filesystems
lista systemów plików do wypróbowania

ŚRODOWISKO

LIBMOUNT_FSTAB=<ścieżka>
przesłania domyślne położenie pliku fstab (ignorowane dla suid)
LIBMOUNT_MTAB=<ścieżka>
przesłania domyślne położenie pliku mtab (ignorowane dla suid)
LIBMOUNT_DEBUG=all
włącza wyjście debugowania libmount
LIBBLKID_DEBUG=all
włącza wyjście debugowania libblkid
LOOPDEV_DEBUG=all
włącza wyjście debugowania konfiguracji urządzenia loop

ZOBACZ TAKŻE

mount(2), umount(2), umount(8), fstab(5), nfs(5), xfs(5), e2label(8), findmnt(8), losetup(8), mke2fs(8), mountd(8), nfsd(8), swapon(8), tune2fs(8), xfs_admin(8)

BŁĘDY

Jest możliwe, że uszkodzony system plików spowoduje załamanie systemu.

Niektóre linuksowe systemy plików nie obsługują -o sync i -o dirsync (systemy ext2, ext3, ext4, fat i vfat obsługują synchroniczne odświeżania (updates) (a la BSD), gdy zostaną zamontowane z opcją sync).

Opcja -o remount może nie być w stanie zmienić parametrów montowania (np. wszystkie parametry ext2fs, poza sb, dają się zmieniać przy ponownym montowaniu, lecz nie można zmienić gid czy umask dla fatfs).

Zdarza się, że pliki /etc/mtab i /proc/mounts nie odpowiadają sobie, na systemach ze zwykłym plikiem mtab. Pierwszy plik opiera się wyłącznie na opcjach poleceń mount, a zawartość drugiego zależy również od jądra i innych ustawień (np. na zdalnym serwerze NFS – w szczególnych przypadkach, polecenie mount może dawać niepewne informacje o punkcie montowania NFS; plik /proc/mounts zawiera z reguły pewniejsze informacje). Jest to kolejny powód do zastąpienia pliku mtab dowiązaniem symbolicznym do pliku /proc/mounts.

Sprawdzanie plików w systemie plików NFS, odnosząc się do deskryptorów pliku (np. rodziny funkcji fcntl i ioctl) może powodować niespójny rezultat, z powodu braku sprawdzania spójności w jądrze, nawet gdy używane jest noac.

Opcja loop używana razem z opcjami offset lub sizelimit może nie powieść się, gdy używa się starszych jąder, a polecenie mount nie może potwierdzić, że rozmiar urządzenia blokowego został skonfigurowany zgodnie z żądaniem. Można to obejść wywołując ręcznie polecenie losetup przed wywołaniem polecenia mount już ze skonfigurowanym urządzeniem blokowym.

HISTORIA

Polecenie mount pojawiło się w wersji 5 AT&T UNIX.

AUTORZY

Karel Zak <kzak@redhat.com>

DOSTĘPNOŚĆ

Polecenie mount jest częścią pakietu util-linux i jest dostępne pod adresem https://www.kernel.org/pub/linux/utils/util-linux/.

TŁUMACZENIE

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Przemek Borys <pborys@dione.ids.pl>, Andrzej Krzysztofowicz <ankry@green.mf.pg.gda.pl>, Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com> i Robert Luberda <robert@debian.org>

Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.

Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres manpages-pl-list@lists.sourceforge.net.

sierpień 2015 util-linux