NAZWA¶

SKŁADNIA¶

#include <signal.h>

int sigaction(int signum, const struct sigaction *act,
              struct sigaction *oldact);

Wymagane ustawienia makr biblioteki glibc (patrz feature_test_macros(7)):

sigaction(): _POSIX_C_SOURCE

siginfo_t: _POSIX_C_SOURCE >= 199309L

OPIS¶

signum określa sygnał i może być dowolnym prawidłowym sygnałem poza SIGKILL i SIGSTOP.

Jeśli act nie jest NULL-em, to nowa akcja dla sygnału signum jest brana z act. Jeśli oldact też jest różny od NULL, to poprzednia akcja jest w nim zachowywana.

Struktura sigaction jest zdefiniowana jako:

struct sigaction {
    void     (*sa_handler)(int);
    void     (*sa_sigaction)(int, siginfo_t *, void *);
    sigset_t   sa_mask;
    int        sa_flags;
    void     (*sa_restorer)(void);
};

Na niektórych architekturach część tej struktury może być unią: nie należy ustawiać jednocześnie pól sa_handler oraz sa_sigaction.

Pole sa_restorer nie jest przeznaczone do bezpośredniego stosowania (POSIX nie określa pola sa_restorer). Więcej informacji o przeznaczeniu tego pola można znaleźć w podręczniku sigreturn(2).

sa_handler podaje akcję, związaną z sygnałem signum i może to być m.in. SIG_DFL dla akcji domyślnej, SIG_IGN dla akcji ignorowania lub wskaźnik do funkcji obsługującej sygnał. Funkcja ta ma tylko jeden argument, w którym będzie przekazany numer sygnału.

Jeżeli wartość SA_SIGINFO jest podana w sa_flags, to sa_sigaction (zamiast sa_handler) określa funkcję obsługi sygnału dla signum. Funkcja ta otrzymuje numer sygnału jako pierwszy argument, wskaźnik do siginfo_t jako drugi argument oraz wskaźnik do ucontext_t (rzutowany na void *) jako jej trzeci argument (Zazwyczaj funkcja obsługi sygnału w ogóle nie używa trzeciego argumentu. Więcej informacji o ucontext_t można znaleźć w getcontext(3)).

sa_mask określa maskę sygnałów, które powinny być blokowane (tj. dodane do maski sygnałów wątku, z którego sygnał został wywołany) podczas wywoływania funkcji obsługi sygnałów. Dodatkowo, sygnał, który wywołał tę funkcję obsługi będzie zablokowany, chyba że użyto flagi SA_NODEFER.

sa_flags podaje zbiór flag, które modyfikują zachowanie procesu obsługi sygnałów. Jest to zbiór wartości połączonych bitowym OR:

Argument siginfo_t z sa_sigaction jest strukturą zawierającą następujące pola:

siginfo_t {
    int      si_signo;    /* Numer sygnału */
    int      si_errno;    /* Wartość zmiennej errno */
    int      si_code;     /* Kod sygnału */
    int      si_trapno;   /* Numer pułapki, które spowodowała
                             sprzętowe wygenerowanie sygnału
                             (nieużywane na większości architektur) */
    pid_t    si_pid;      /* ID procesu wysyłającego */
    uid_t    si_uid;      /* Rzeczywiste ID użytk. procesu wysyłającego */
    int      si_status;   /* Kod lub sygnał zakończenia */
    clock_t  si_utime;    /* Czas zużyty w przestrzeni użytkownika */
    clock_t  si_stime;    /* Czas zużyty przez system operacyjny */
    sigval_t si_value;    /* Wartość sygnału */
    int      si_int;      /* Sygnał POSIX.1b */
    void    *si_ptr;      /* Sygnał POSIX.1b */
    int      si_overrun;  /* Licznik przekr. timerów; timery POSIX.1b */
    int      si_timerid;  /* ID timera; timery POSIX.1b */
    void    *si_addr;     /* Adres pamięci powodujący błąd */
    long     si_band;     /* Grupa zdarzenia (był int w
                             glibc 2.3.2 i wcześniejszych) */
    int      si_fd;       /* Deskryptor pliku */
    short    si_addr_lsb; /* Mniej istotny bit adresu
                             (od Linuksa 2.6.32) */
    void    *si_lower;    /* Kres dolny przy wystąpieniu naruszenia
                             adresu (od Linuksa 3.19) */
    void    *si_upper;    /* Kres górny przy wystąpieniu naruszenia
                             adresu (od Linuksa 3.19) */
    int      si_pkey;     /* Klucz zabezpieczający na PTE będący powodem
                             błędu (od Linuksa 4.6) */
    void    *si_call_addr;/* Adres instrukcji wywołania systemowego
                             (od Linuksa 3.5) */
    int      si_syscall;  /* Liczba próbowanych wywołań systemowych
                             (od Linuksa 3.5) */
    unsigned int si_arch; /* Architektura próbowanego wywoł. systemowego
                             (od Linuksa 3.5) */
}

si_signo, si_errno i si_code są zdefiniowane dla wszystkich sygnałów. (Generalnie si_errno nie jest używane pod Linuksem). Pozostałe pola struktury mogą być unią; powinno się odczytywać tylko pola istotne dla danego sygnału.

• Sygnały wysłane przez kill(2) i sigqueue(3) mają wypełnione pola si_pid oraz si_uid. Dodatkowo sygnały wysłane przez sigqueue(3) mają w polach si_int i si_ptr ustawione wartości podane przez nadawcę sygnału; szczegóły opisano w sigqueue(3).
• Sygnały wysłane przez timery POSIX.1b (od Linuksa 2.6) mają uzupełnione pola si_overrun i si_timerid. Pole si_timerid zawiera wewnętrzny identyfikator używany przez jądro do identyfikacji timera; nie jest to ten sam identyfikator, który zwraca timer_create(2). Pole si_overrun zawiera informację o tym, ile razy timer się przepełnił — jest to ta sama informacja, którą zwraca timer_getoverrun(2). Pola te są niestandardowymi rozszerzeniami Linuksa.
• Sygnały wysłane w celu notyfikacji kolejki komunikatów (patrz opis SIGEV_SIGNAL in mq_notify(3)) mają pola si_int/si_ptr wypełnione wartościami sigev_value przekazanymi do mq_notify(3); ponadto si_pid zawiera identyfikator procesu wysyłającego sygnał, a si_uid rzeczywisty identyfikator użytkownika - nadawcy sygnału.
• SIGCHLD ustawia pola si_pid, si_uid, si_status, si_utime i si_stime, dostarczając informacji o procesie potomnym. Pole si_pid jest identyfikatorem potomka, si_uid jest identyfikatorem rzeczywistego użytkownika procesu potomnego. Pole si_status zawiera kod zakończenia potomka (jeśli si_code jest równe CLD_EXITED) lub numer sygnału, który spowodował zmianę stanu. Pola si_utime i si_stime zawierają czasy spędzone przez potomka w przestrzeniach użytkownika i systemowej; w przeciwieństwie do getrusage(2) i times(2), pola te nie zawierają czasów oczekiwania na potomków. W jądrach wcześniejszych niż 2.6, a także w 2.6.27 i nowszych, pola zawierają czas CPU w jednostkach sysconf(_SC_CLK_TCK). W jądrach 2.6 wcześniejszych niż 2.6.27 z powodu błędu używane były (konfigurowalne) jednostki jiffy (patrz time(7)).
• SIGILL, SIGFPE, SIGSEGV, SIGBUS oraz SIGTRAP wypełniają pole si_addr, ustawiając w nim adres błędu. Na niektórych architekturach sygnały wypełniają także pole si_trapno.

  Niektóre błędy pochodne SIGBUS, w szczególności BUS_MCEERR_AO i BUS_MCEERR_AR ustawiają także si_addr_lsb. Pole to oznacza najmniej znaczący bit adresu, zatem i rozmiary uszkodzeń. Na przykład jeśli cała strona została uszkodzona, si_addr_lsb zawierać będzie log2(sysconf(_SC_PAGESIZE)). Gdy jako odpowiedź na zdarzenie ptrace(2) (PTRACE_EVENT_foo) zostanie dostarczony SIGTRAP, pole si_addr nie jest wypełnione, natomiast pola si_pid i si_uid są wypełnione identyfikatorami odpowiednio procesu i użytkownika odpowiedzialnego za dostarczenie pułapki. W przypadku seccomp(2) jako dostarczenie zdarzenia pokazany zostanie zrzut. BUS_MCERR_* i si_addr_lsb są rozszerzeniami specyficznymi dla Linuksa.

  SEGV_BNDERR będący podbłędem SIGSEGV wypełnia pola si_lower i si_upper.

  SEGV_PKUERR będący podbłędem SIGSEGV wypełnia pole si_pkey.

• SIGIO/SIGPOLL (te dwie nazwy są synonimami pod Linuksem) wypełnia pola si_band i si_fd. Zdarzenie si_band jest maską bitową zawierającą te same wartości, które poll(2) umieszcza w polu revents. Pole si_fd oznacza deskryptor pliku, na którym wystąpiło dane zdarzenie wejścia/wyjścia; więcej szczegółów w opisie F_SETSIG w podręczniku fcntl(2).
• SIGSYS, generowany (od Linuksa 3.5) gdy filtr seccomp zwróci SECCOMP_RET_TRAP, wypełnia pola si_call_addr, si_syscall, si_arch, si_errno i inne, zgodnie z opisem z seccomp(2).

si_code jest wartością (a nie maską bitową) określającą powód wysłania sygnału. Dla zdarzenia ptrace(2), pole si_code będzie zawierać SIGTRAP i mieć zdarzenie ptrace w najwyższym bajcie:

    (SIGTRAP | PTRACE_EVENT_foo << 8).

W przypadku zwykłego sygnału, poniżej zestawiono wartości, które mogą występować w si_code dowolnego sygnału razem z powodami, dla których sygnał był wygenerowany.

Następujące wartości mogą zostać umieszczone w si_code sygnału SIGILL:

Następujące wartości mogą zostać umieszczone w si_code sygnału SIGFPE:

Następujące wartości mogą zostać umieszczone w si_code sygnału SIGSEGV:

Następujące wartości mogą zostać umieszczone w si_code sygnału SIGBUS:

Następujące wartości mogą zostać umieszczone w si_code sygnału SIGTRAP:

Następujące wartości mogą zostać umieszczone w si_code sygnału SIGCHLD:

Następujące wartości mogą zostać umieszczone w si_code sygnału SIGIO/SIGPOLL:

Następująca wartość może zostać umieszczona w si_code sygnału SIGSYS:

WARTOŚĆ ZWRACANA¶

BŁĘDY¶

EFAULT

act lub oldact wskazują na pamięć poza przestrzenią adresową procesu.

EINVAL

Podano nieprawidłowy sygnał. Będzie to też generowane w przypadku próby zmienienia akcji dla sygnałów SIGKILL lub SIGSTOP, które nie mogą być przechwycone lub zignorowane.

ZGODNE Z¶

UWAGI¶

Zgodnie z POSIX, zachowanie procesu po zignorowaniu sygnału SIGFPE, SIGILL lub SIGSEGV, niewygenerowanego przez kill(2) lub raise(3), jest niezdefiniowane. Dzielenie liczby całkowitej przez zero ma wynik niezdefiniowany. Na niektórych architekturach generuje sygnał SIGFPE (Także dzielenie najmniejszej ujemnej liczby całkowitej przez -1 może wygenerować SIGFPE). Ignorowanie go może prowadzić do nieskończonej pętli.

POSIX.1-1990 zabraniał ustawiania akcji dla SIGCHLD na SIG_IGN. POSIX.1-2001 i późniejsze pozwalają na to, tak że można użyć ignorowania SIGCHLD, żeby zapobiec tworzeniu procesów-duchów (patrz wait(2)). Niemniej jednak, historyczne zachowanie systemów BSD i System V w zakresie ignorowania SIGCHLD jest inne, tak więc jedyną całkowicie przenośną metodą zapewnienia, że potomek po zakończeniu nie zostanie procesem-duchem jest przechwytywanie sygnału SIGCHLD i wywołanie funkcji wait(2) lub podobnej.

POSIX.1-1990 określał tylko SA_NOCLDSTOP. W POSIX.1-2001 dodano SA_NOCLDSTOP, SA_NOCLDWAIT, SA_NODEFER, SA_ONSTACK, SA_RESETHAND, SA_RESTART oraz SA_SIGINFO. Używanie tych nowych wartości sa_flags może być mniej przenośne w aplikacjach przewidzianych do użycia w starszych implementacjach Uniksa.

Flaga SA_RESETHAND jest kompatybilna z flagą w SVr4 o tej samej nazwie.

Flaga SA_NODEFER jest kompatybilna z podobną flagą z SVr4 dla jąder Linuksa 1.3.9 i nowszych.

sigaction() może być wywoływany z drugim argumentem o wartości NULL, powodując w ten sposób zapytanie o bieżący handler sygnału. Może go też użyć do sprawdzenia, czy dany sygnał jest prawidłowy na obecnej maszynie. W tym celu należy zarówno drugi, jak i trzeci argument ustawić na NULL.

Nie można zablokować sygnałów SIGKILL lub SIGSTOP (przez podanie ich w sa_mask). Próby takie zostaną zignorowane.

Zobacz sigsetops(3) dla szczegółów o operacjach na zbiorach sygnałów.

Listę funkcji, które można bezpiecznie wywołać w procedurze obsługi sygnału, można znaleźć w podręczniku signal(7).

BŁĘDY¶

PRZYKŁAD¶

ZOBACZ TAKŻE¶

O STRONIE¶

TŁUMACZENIE¶

Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 4.07 oryginału.