Nazwa¶

mformat - dodaje system plików MS-DOS do niskopoziomowo sformatowanej dyskietki

OSTRZEŻENIE¶

Ta strona podręcznika ekranowego została automatycznie wygenerowana z dokumentacji texinfo pakietu mtools i może nie być kompletna i całkowicie dokładna. Szczegóły można znaleźć na końcu strony.

Opis¶

Polecenie mformat jest używane do dodawania systemu plików MS-DOS do niskopoziomowo sformatowanej dyskietki. Ma następującą składnię:

mformat [-t cylindry|-T całkowite_sektory] [-h głowice] [-s sektory]


  [-f rozmiar] [-1] [-4] [-8]


  [-v etykieta_wolumenu]


  [-F] [-S rozmiar_kodu]


  [-M rozmiar_sektora_sprzętowego]


  [-N numer_seryjny] [-a]


  [-C] [-H ukryte_sektory] [-I wersja_systemu_plików]


  [-r główne_sektory] [-L fat_len]


  [-B sektor_ładowania] [-k]


  [-m bajt_opisu_mediów]


  [-K kopia_sektora_ładowania]


  [-R liczba_zarezerowanych_sektorów]


  [-c klastrów_na_sektor]


  [-d kopie_fat]


  [-X] [-2 sectory_na_ścieżce_0] [-3]


  [-0 prędkość_ścieżki_0] [-A prędkość_innych_ścieżek]


  drive:

Mformat dodaje minimalne elementy systemu plikowego MS-DOS (boot sector, FAT i katalog główny) do dyskietki, która została już sformatowana niskopoziomowo przez Unixa.

Obsługiwane są następujące opcje (mogą nie być dostępne opcje S, 2, 1 oraz M, jeśli mtools zostały skompilowane bez opcji USE_2M):

Następujące opcje są takie same jak w przypadku polecenia format z MS-DOS:

Opcje¶

v 

Określa etykietę wolumenu. Etykieta identyfikuje dyski i może się składać z maksymalnie 11 znaków. Jeśli -v zostanie pominięte, to mformat nie nada dyskowi żadnej etykiety.

f 

Określa rozmiar systemu plików DOS do sformatowania. Opcja ta obsługuje tylko kilka predefiniowanych rozmiarów; opcji -h/-t/-s należy użyć dla innych rozmiarów. Obsługiwane są następujące rozmiary:

t 

Określa liczbę ścieżek na dysku.

T 

Określa liczbę wszystkich sektorów na dysku. Tylko jedna z tych dwóch opcji (liczba ścieżek lub liczba sektorów) może być użyta.

h 

Liczba głowic (stron).

s 

Określa liczbę sektorów na ścieżkę. Przy użyciu opcji 2m jest to liczba 512-bajtowych równoważników sektora na typową ścieżkę (tj. inną niż głowica 0 ścieżka 0). Jeśli nie użyto opcji 2m, jest to liczba fizycznych sektorów na ścieżkę (mogą być one większe niż 512 bajtów).

1 

Jednostronne formatowanie (odpowiednik -h 1)

4 

Formatowanie dwustronnego dysku 360K (odpowiednik -f 360). Użyty razem z opcją -1 powoduje sformatowanie dysku 180K.

8 

Formatowanie dysku z 8 sektorami na ścieżce.

Opcje q, u i b programu format z MS-DOS nie są obsługiwane. Opcja s ma inne znaczenie.

Następujące opcje są specyficzne dla mtools:

F 

Formatowanie partycji jako FAT32.

S 

Rozmiar kodu. Rozmiar sektora wynosi 2 ^ (rozmiarkodu + 7).

X 

Formatuje dyskietkę jako dyskietkę XDF. Patrz sekcja XDF w mtools(1). Dyskietka musi być uprzednio sformatowana niskopoziomowo przy użyciu narzędzia xdfcopy zawartego w pakiecie fdutils. Dyski XDF są używane na przykład jako dyski instalacyjne systemu OS/2.

2 

Format 2m. Parametr tej opcji opisuje liczbę sektorów na ścieżce 0, głowicy 0. Opcja zalecana dla sektorów większych niż zwykłe.

3 

Nie używa formatu 2m, nawet jeśli obecna geometria dysku jest geometrią 2m.

0 

Prędkość transferu danych na ścieżce 0.

A 

Prędkość transferu danych na ścieżkach innych niż 0.

M 

Rozmiar sektora programowego. Parametr ten opisuje rozmiar w bajtach sektora używanego przez system plikowy MS-DOS. Domyślnie jest on równy rozmiarowi sektora fizycznego.

N 

Używa podanego numeru seryjnego, zamiast wygenerować go automatycznie.

a 

Podanie tej opcji powoduje generowanie numeru seryjnego jak dla Atari. Atari przechowują numer seryjny w etykiecie OEM.

C 

Tworzy plik obrazu dysku, na którym będzie zainstalowany system plików MS-DOS. Oczywiście, bezużyteczne w odniesieniu do fizycznych urządzeń takich jak dyskietki czy partycje dysku twardego.

H 

Liczba sektorów ukrytych. Parametr przydatny do formatowania partycji dysku twardego, które nie są wyrównane do granic ścieżek (tj. pierwsza głowica pierwszej ścieżki nie należy do partycji, ale zawiera tablicę partycji). W takim przypadku liczba ukrytych sektorów jest zwykle liczbą sektorów na cylinder. Nie testowano.

I 

Ustawia identyfikator wersji systemu plików przy formatowaniu napędu FAT32. Aby dowiedzieć się, jaki jest ten identyfikator, należy uruchomić minfo na istniejącym napędzie FAT32, a następnie powiadomić autora przez e-mail, aby mógł dołączyć poprawną wartość w przyszłych wersjach mtools.

c 

Ustawia rozmiar klastra (cluster) w sektorach. Jeśli rozmiar ten spowodowałby utworzenie zbyt dużej tablicy alokacji plików (FAT), to mtools automatycznie powiększy go, aż do uzyskania dostatecznie małego FAT-u. Jeśli nie poda się rozmiaru klastra, mtools użyje wartości domyślnej opisanej w rozdziale „Liczba sektorów na klaster” poniżej.

d 

Ustawia liczbę kopii FAT. Domyślnie - 2. Opcja ta może być podana także za pomocą zmiennej środowiskowej MTOOLS_NFATS.

r 

Ustala rozmiar katalogu głównego (root) w sektorach. Odnosi się wyłącznie do 12- i 16-bitowych tablic alokacji plików (FAT). Opcja ta może być podana także za pomocą zmiennej środowiskowej MTOOLS_DIR_LEN.

L 

Ustawia rozmiar FAT-u.

B 

Używa sektora startowego (boot sector) przechowywanego w zadanym pliku lub na zadanym urządzeniu, zamiast używać własnego. Aktualizowane są jedynie pola geometrii, tak by pasowały do parametrów dysku docelowego.

k 

Zachowuje z istniejącego sektora startowego tyle, ile tylko możliwe. Aktualizowane są jedynie pola geometrii i inne podobne pola, tak by pasowały do parametrów dysku docelowego.

K 

Ustawia numer sektora, w którym będzie przechowywana kopia zapasowa sektora startowego (ma znaczenie tylko dla FAT32).

R 

Ustawia liczbę sektorów zarezerwowanych w tym systemie plików. Musi być to co najmniej 1 na dyskach innych niż FAT32 oraz co najmniej 3 na dyskach FAT (aby zmieścić sektor startowy, sektor informacyjny i zapasowy sektor startowy).

m 

Używa niestandardowego bajtu opisu mediów dysku. Bajt opisu mediów znajduje się na pozycji 21. sektora ładowania, a także jako pierwszy bajt każdej kopii FAT. Używanie tej opcji może wprawić DOS-a lub starsze wersje pakietu mtools w zakłopotanie i może spowodować, że dysku nie będzie się dało odczytać. Należy używać tej opcji tylko wtedy, gdy ma się pewność, co się robi.

b 

Używa niestandardowego numeru dysku bios dla tego dysku. Domyślnie, numer dysku bios jest wnioskowany z deskryptora nośnika: 0x80 dla deskryptora nośnika 0xf8 albo 0x00 w innym przypadku.

Chcąc sformatować dyskietkę o gęstości innej niż domyślna, należy podać co najmniej te parametry linii poleceń, które są różne od domyślnych.

Mformat zwraca 0 w przypadku powodzenia lub 1 w przypadku błędu.

Polecenie nie zapisuje informacji o błędnych blokach (bad blocks) w FAT. Należy w tym celu użyć mbadblocks.

Liczba sektorów na klaster¶

Jeśli użytkownik nie poda rozmiaru klastra, mformat wylicza wartość domyślną.

W przypadku FAT32 używa poniższej tabeli, aby ustalić liczbę sektorów na klaster, w zależności od całkowitej liczby sektorów w systemie plików.

więcej niż 32*1024*1024*2: 64 sektory
pomiędzy 16*1024*1024*2 i 32*1024*1024*2: 32 sektory
pomiędzy 8*1024*1024*2 i 16*1024*1024*2: 16 sektorów
pomiędzy 260*1024*2 i 81024*1024*2: 1 sektor

Wartości pochodzą z informacji na 20 stronie dokumentu fatgen103 firmy Microsoft, który można obecnie znaleźć pod adresem:

https://staff.washington.edu/dittrich/misc/fatgen103.pdf

W przypadku FAT12 i FAT16, mformat korzysta z podejścia iteracyjnego, zaczynając od ustawionej wartości, która podwaja się aż do wypełnienia dysku za pomocą danego rozmiaru klastra i liczby klastrów mniejszej niż maksymalna dozwolona.

Wartością początkową jest 1 w dyskach z jedną głowicą lub mniej niż 2000 sektorów oraz 2 dla dysków z więcej niż jedną głowicą i ponad 2000 sektorów.

Liczba sektorów na klaster nie może przekroczyć 128.

ZOBACZ TAKŻE¶

Dokumentacja texinfo pakietu mtools

PRZEGLĄDANIE DOKUMENTACJI TEXINFO¶

Ta strona podręcznika została utworzona automatycznie z dokumentacji texinfo pakietu mtools. Proces ten jednak jest tylko przybliżony i niektóre elementy, jak odnośniki czy indeksy, mogą być utracone. W rzeczywistości elementy te nie mają właściwych odpowiedników w formacie stron podręcznika ekranowego. Ponadto nie wszystkie informacje zostały przełożone na wersję podręcznika ekranowego. Dlatego zdecydowanie zalecamy użycie oryginalnej dokumentacji texinfo. Na końcu niniejszej strony znajdują się instrukcje, jak przeglądać dokumentację w tym formacie.

*   

Zdatną do wydrukowania postać dokumentacji texinfo można otrzymać, uruchamiając poniższe polecenia:

    ./configure; make dvi; dvips mtools.dvi

*   

Aby utworzyć wersję html, należy uruchomić:

    ./configure; make html

Już utworzone wersje html można znaleźć na stronie `http://www.gnu.org/software/mtools/manual/mtools.html'

*   

Aby utworzyć kopię info (możliwą do przeglądania w trybie info Emacsa), należy uruchomić:

    ./configure; make info

Dokumentacja texinfo wygląda najlepiej wydrukowana lub w postaci html. W wersji info niektóre przykłady są naprawdę trudne w czytaniu z powodu konwencji cytowania używanych w formacie info.

TŁUMACZENIE¶

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Wojtek Kotwica <wkotwica@post.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.

Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej manpages-pl-list@lists.sourceforge.net.