Scroll to navigation

SENDMAIL(8) System Manager's Manual SENDMAIL(8)

NAZWA

sendmail - agent transportu poczty elektronicznej

SKŁADNIA

sendmail [flagi] [adres ...]
newaliases
mailq [-v]
hoststat
purgestat
smtpd

OPIS

Sendmail wysyła wiadomość do jednego lub więcej odbiorców, przerzucając ją przez wszelkie niezbędne sieci. Sendmail może dokonywać przekazywania między sieciami, aby dostarczyć wiadomość do właściwego miejsca.

Sendmail nie jest komendą interfejsu użytkownika; do tego służą inne programy; sendmail używany jest jedynie do dostarczania preformatowanych wiadomości.

Bez podanych flag, sendmail czyta standardowe wejście, aż do napotkania znaku końca pliku lub linii zawierającej pojedynczą kropkę i wysyła kopię tej wiadomości do wszystkich wymienionych adresów. Określa używane sieci na podstawie składni i zawartości adresów.

Adresy lokalne są wyszukiwane w pliku i odpowiednio aliasowane. Aliasowanie można wyłączyć, poprzedzając adres odwrotnym ukośnikiem. Od wersji 8.10 w rozszerzeniach aliasowych jest włączony nadawca, np. jeśli „jan” wysyła do „grupy”, a „grupa” zawiera „jana”, to wiadomość będzie także dostarczana „janowi”.

Parametry

Używa submit.cf nawet jeśli sposób wywołania nie wskazuje na to, że sendmail został uruchomiony w trybie wysyłania wiadomości [tj. został uruchomiony jako demon nasłuchujący na porcie SMTP - przyp. tłum.].
Używa sendmail.cf nawet jeśli sposób wywołania wskazuje, że sendmail został uruchomiony [np. przez program mailx lub mutt - przyp. tłum.] w trybie wysyłania wiadomości.
Ustawia rodzaj ciała listu na typ. Obecnie dozwolone wartości to 7BIT i 8BITMIME.
Wchodzi w tryb ARPANET. Wszystkie linie wejściowe muszą kończyć się CRLF i wszystkie generowane wiadomości będą miały na końcu CRLF. Poza tym, pola „From:” i „Sender:” są przeszukiwane w celu znalezienia nazwy nadawcy.
Sprawdza plik konfiguracyjny.
Działa jako demon. Sendmail się rozdzieli (patrz fork(2)) i uruchomi w tle, oczekując na gnieździe 25 na nadchodzące połączenia SMTP. Jest to zwyczajowy sposób uruchamiania z /etc/rc.
To samo, co -bd, lecz powoduje uruchomienie się sendmaila jako procesu pierwszoplanowego (nie wywołuje fork()).
Drukuje trwałą bazę danych stanów komputerów.
Usuwa przeterminowane wpisy z trwałej bazy danych stanów komputerów.
Inicjuje bazę aliasów.
Dostarcza pocztę w normalny sposób (domyślne).
Wyświetla zawartość kolejki (kolejek).
Wyświetla liczbę wpisów w kolejce (kolejkach); dostępne tylko, gdy włączone jest wsparcie dla pamięci dzielonej.
Używa na standardowym wejściu i wyjściu protokołu SMTP opisanego w RFC 821. Flaga ta powoduje włączenie wszystkich operacji flagi -ba kompatybilnych z SMTP.
Działa w trybie testowania adresu. Tryb ten odczytuje adresy i pokazuje etapy ich obróbki; może to być używane do testowania tablic konfiguracji.
Tylko weryfikuje nazwy — nie próbuje zebrać lub dostarczyć wiadomości. Tryb ten jest używany zwykle do sprawdzania poprawności nazw użytkowników lub list dyskusyjnych.
Używa alternatywnego pliku konfiguracyjnego. Sendmail pozbywa się dodatkowych uprawnień (set-user-ID lub set-group-ID), jeśli zostanie podany alternatywny plik konfiguracyjny.
Zapisuje komunikaty debugowania do podanego pliku zamiast na standardowe wyjście.
Ustawia znacznik debugowania dla kategorii na poziom. Kategoria jest albo liczbą całkowitą, albo nazwą określającą dany temat, a poziom jest liczbą całkowitą określającą żądany poziom komunikatów debugowania. Wyższe poziomy oznaczają więcej komunikatów. Można podać więcej niż jeden znacznik, rozdzielając je przecinkami. Listę numerów kategorii debugowania można znaleźć w pliku TRACEFLAGS w kodach źródłowych sendmaila.
Opcja -d0.1 wyświetla wersję programu sendmail i opcje, z którymi został skompilowany.
Większość innych kategorii jest użyteczna tylko podczas pracy z kodem źródłowym sendmaila i tam jest udokumentowana.
Ustawia pełną nazwę nadawcy.
Ustawia nazwę osoby wymienionej w polu „from” (tj. nazwę nadawcy umieszczonego na kopercie maila). Adres ten może być także użyty w nagłówku „From:”, jeżeli nagłówek ten nie występuje podczas pierwotnego wysyłania wiadomości. Adres nadawcy z koperty używany jako adresat notyfikacji o stanie dostarczenia wiadomości, a także może pojawiać się w nagłówku „Return-Path:”. Opcja -f może być używana tylko i wyłącznie przez zaufanych („trusted”) użytkowników (zazwyczaj root, daemon oraz network) lub przez użytkowników, którzy podadzą jako jej wartość swój adres e-mail. W przeciwnym wypadku do wiadomości dodany zostanie nagłówek „X-Authentication-Warning:”.
Przekaźnik (brama) wiadomości, na przykład gdy rmail wywoła sendmaila.
Ustawia licznik hopów na N. Licznik ten jest zwiększany za każdym przetworzeniem listu. Gdy sięgnie limitu, list zwracany jest z komunikatem o błędzie, jako ofiara pętli aliasowej. Jeśli opcja ta nie jest podana, linie „Received:” nie są zliczane.
Nie wycina początkowych kropek w wierszach nadchodzących wiadomości i nie traktuje samotnej kropki jako końca nadchodzącej wiadomości. Powinno to być ustawione, jeśli odczytuje się dane z pliku.
Ustawia identyfikator używany w komunikatach sysloga na podaną etykietę.
Ustawia powiadamianie o statusie dostarczenia na wartość dsn, która albo może być równa „never” dla braku powiadomień, albo może być oddzieloną przecinkami listą wartości: „failure”, aby być powiadamianym po niepowiedzeniu się dostarczenia, „delay”, aby być powiadamianym po opóźnieniu dostarczenia, oraz „success”, aby być powiadamianym o poprawnym dostarczeniu wiadomości.
Nie robi aliasowania.
Ustawia opcję opcja na wartość wartość. Postać ta używa długich nazw. Szczegóły można znaleźć poniżej.
Ustawia opcję x na określoną wartość. Ta postać używa nazw jednoznakowych. Krótkie nazwy nie są opisane w tym podręczniku; szczegóły można znaleźć w Sendmail Installation and Operation Guide.
Ustawia nazwę protokołu używanego do odbierania wiadomości. Może to być prosta nazwa protokołu, taka jak „UUCP”, lub protokół i nazwa komputera, np. „UUCP:ucbvax”.
Przetwarza w podanych interwałach wiadomości zachowane w kolejce. Jeśli czas jest pominięty, przetwarza kolejkę tylko raz. Czas jest podawany jako liczba zawierająca jednostki, którymi mogą być: „s” oznaczające sekundy, „m” — minuty, „h” — godziny, „d” — dni i „w” — tygodnie. Na przykład „-q1h30m” oraz „-q90m” ustawiają timeout na półtorej godziny. Domyślnie sendmail będzie działał w tle. Opcja ta może być bezpiecznie używana z -bd.
Podobna do -qczas, z tym wyjątkiem, że zamiast okresowego tworzenia nowych dzieci do przetwarzania kolejki, sendmail tworzy dla każdej kolejki po jednym dziecku, które albo będzie przetwarzać kolejkę, albo będzie uśpione. Czas uśpienia jest podany jako argument, domyślnie wynosi 1 sekundę. Proces zawsze będzie spał co najmniej przez 5 sekund, jeśli kolejka była pusta podczas jej wcześniejszego przetwarzania.
Przetwarza zachowane wiadomości w kolejce tylko raz. Działa jako proces pierwszoplanowy (nie wywołuje fork()).
Przetwarza zadania z grupy kolejek o podanej nazwie.
Ogranicza przetwarzane zadania do zawierających podciąg lub — jeśli podano ! — go niezawierających w identyfikatorze kolejki.
Ogranicza przetwarzane zadania do będących w kwarantannie i zawierających podciąg lub — jeśli podano ! — go niezawierających w przyczynie kwarantanny.
Ogranicza przetwarzane zadania do zawierających podciąg lub — jeśli podano ! — go niezawierających w nazwie jednego z odbiorców.
Ogranicza przetwarzane zadania do tych, zawierających podciąg lub — jeśli podano ! — go niezawierających w nazwie nadawcy.
Umieszcza elementy zwykłej kolejki w kwarantannie, jeśli podano jej powód jako argument tej opcji. Jeśli nie podano powodu, to kończy kwarantannę elementów, które w niej były. Należy używać tego z pewnym rodzajem dopasowań elementów spośród rodzajów opisanych powyżej.
Ustawia liczbę wiadomości zwracanych przy odbijaniu listu. Parametr return może mieć wartość „full”, aby zwracać całą wiadomość, lub „hdrs”, aby zwracać jedynie nagłówki. W tym drugim przypadku także odbicia lokalnych wiadomości zawierają tylko nagłówki.
Alternatywna i przedawniona postać flagi -f.
Szuka odbiorców w wiadomości. W poszukiwaniu odbiorców, sendmail poszuka w wiadomości linii To:, Cc: oraz Bcc:. Nagłówek Bcc: zostanie usunięty przed dalszą transmisją wiadomości.
Jeśli wysyłanie wiadomości za pomocą wiersza poleceń wymaga użycia argumentu SMTPUTF8 dla polecenia MAIL np. ponieważ nagłówek korzysta z kodowania UTF-8, lecz adresy w wierszu polecenia są wyłącznie w ASCII, to konieczne jest podanie tej opcji. Dostępne tylko, gdy włączona jest obsługa EAI i ustawiona opcja SMTPUTF8.
Ustawia oryginalny identyfikator koperty. Jest to rozprzestrzeniane przez SMTP do serwerów obsługujących powiadomienia DSN i zwracane w wiadomościach o błędach, zgodnych z DSN.
Wchodzi w tryb gadatliwy. Rozwijanie aliasów będzie ogłaszane, itp.
Loguje cały przepływ do wskazanych plików dziennika. Powinno być używane tylko jako ostatni sposób debugowania błędów mailera. Będzie bardzo szybko logować duże ilości danych.
--
Kończy przetwarzanie parametrów i używa pozostałych argumentów linii poleceń jako adresów.

Opcje

Istnieje również spora liczba opcji przetwarzania, które można ustawić. Zazwyczaj są używane tylko przez administratora systemu. Opcje mogą być ustawiane albo z linii komend, przy użyciu flagi -o (dla nazw krótkich) lub -O (dla nazw długich), albo w pliku konfiguracyjnym. Oto częściowa lista, ograniczona do tych opcji, które mogą być przydatne w linii poleceń i pokazuje tylko długie nazwy; kompletna lista (i szczegóły) znajduje się w „Sendmail Installation and Operation Guide”. Opcje to:

Używa alternatywnego pliku z aliasami.
Na mailerach, z którymi połączenie jest kosztowne, nie inicjuje natychmiastowych połączeń. Wymaga to kolejkowania.
Sprawdza plik kolejki po każdych N pomyślnych dostarczeniach (domyślnie 10). Zapobiega to kosztownym dostarczaniom duplikatów, kiedy wysyłanie na duże listy dyskusyjne zostanie przerwane padem systemu.
Ustawia tryb dostarczania na x. Tryby dostarczania to: „i” dla interaktywnego dostarczania (synchronicznego), „b” dla dostarczania w tle (asynchronicznego), „q” dla kolejkowania - np. właściwe dostarczenie będzie dokonane w następnym uruchomieniu kolejki, „d” dla dostarczania odłożonego, które jest tym samym, co „q”, lecz unikane sa podglądy baz danych mających ustawioną opcję -D (mapa komputerów ma ją domyślnie ustawioną).
Ustawia przetwarzanie błędów na tryb x. Poprawne tryby to: „m” do odsyłania pocztą komunikatu o błędzie, „w” do wypisania komunikatu o błędzie (lub odesłania go z powrotem, jeśli nadawca nie jest zalogowany), „p” do wypisania błędów na terminal (domyślnie), „q” do zignorowania komunikatów o błędach (zwracany jest tylko status wyjścia) i „e” do robienia specjalnego przetwarzania dla BerkNet. Jeśli tekst wiadomości nie jest odsyłany przez tryby „m” lub „w” i jeśli nadawca jest lokalny, to kopia wiadomości jest doklejana do pliku dead.letter w katalogu domowym nadawcy.
Zachowuje będące w stylu Uniksa linie From z początku wiadomości.
Maksymalna liczba razy, kiedy wiadomość może przeżyć „hop”, zanim sendmail zdecyduje, że jest zapętlona.
Nie uważa kropek w pustych liniach za terminatory wiadomości.
Wysyła komunikaty o błędach w formacie MIME. Jeśli nie jest ustawione, rozszerzenie DSN (Delivery Status Notification — Powiadomienie o stanie dostarczenia) SMTP jest wyłączane.
Ustawia timeout cache połączenia.
Ustawia rozmiar cache połączenia.
Ustawia poziom logowania.
Nie wysyła wiadomości do „mnie” (nadawcy), jeśli znajduję się w rozwinięciu aliasowym.
Sprawdza poprawność prawej strony (wartości) aliasów podczas polecenia newaliases(1).
Jeśli jest to ustawione, wiadomości mogą mieć starodawne nagłówki. Jeśli nie, wiadomość musi mieć nowe nagłówki (np. przecinki zamiast spacji między adresami). Jeśli jest ustawione, używany jest adaptacyjny algorytm, który rozpoznaje prawidłowo te nagłówki.
Wybiera katalog kolejkowania wiadomości.
Zachowuje statystyki do podanego pliku.
Ustawia timeout dla niedostarczonych wiadomości z kolejki na określony czas. Po tym, jak dostarczenie nie powiedzie się przez podany czas, wiadomość zostanie zwrócona do nadawcy. Domyślną wartością jest 5 dni.
Jeśli jest to ustawione, to baza użytkowników jest używana podczas przekazywania wiadomości. Można uważać to za rozszerzenie mechanizmu aliasowania, poza tym, że ta baza może być rozproszona, a aliasy są lokalne na danym komputerze. Może to nie być dostępne, jeśli sendmail nie ma wkompilowanej opcji USERDB.
Forkuje każde zadanie podczas wykonywania kolejki. Może być przydatne dla maszyn z małą ilością pamięci.
Przekształca [przez usunięcie bitu ósmego - przyp. tłum.] przychodzące wiadomości do 7 bitów.
Ustawia traktowanie ósmego bitu wejściowego dla siedmiobitowych celów na podany tryb: „m” (mimefy) konwertuje na siedmiobitowy format MIME, „p” (pass) przekaże wiadomość jako ośmiobitową (naruszając protokoły), a „s” (strict) odbije wiadomość.
Ustawia, jak długo zadanie musi przebywać w kolejce, zanim nastąpi próba jego wysłania.
Ustawia domyślny zestaw znaków używany do oznaczania danych 8-bitowych, które nie są w inny sposób oznaczone.
Ustawia zachowanie, gdy nie ma nagłówków odbiorców (To:, Cc: lub Bcc:) w wiadomości na podaną akcję: „none” pozostawia wiadomość bez zmian, „add-to” dodaje nagłówek To: z odbiorcami koperty, „add-apparently-to” dodaje nagłówek Apparently-To: z odbiorcami koperty, „add-bcc” dodaje pusty nagłówek Bcc: i „add-to-undisclosed” dodaje nagłówek „To: undisclosed-recipients:;”.
Ustawia na N maksymalną liczbę dzieci, które demon SMTP może mieć naraz.
Ustawia na N maksymalną liczbę połączeń na sekundę na porcie SMTP.

W aliasach pierwszy znak nazwy może być pionową kreską, powodując interpretację reszty nazwy jako polecenie, do którego należy przesłać list przez potok. Może być niezbędne zacytowanie tej nazwy, by sendmail nie wyciął spacji między argumentami. Na przykład częstym aliasem jest:

msgs: "|/usr/bin/msgs -s"

Aliasy mogą mieć też składnię „:include:nazwa_pliku”, prosząca sendmaila o odczytanie podanego pliku z listą odbiorców. Na przykład, alias taki jak:

poets: ":include:/usr/local/lib/poets.list"

odczyta /usr/local/lib/poets.list dla uzyskania listy adresów tworzących grupę.

Sendmail zwraca status wyjścia opisujący, co zrobił. Kody są zdefiniowane w <sysexits.h>:

Szczęśliwe zakończenie dla wszystkich adresów.
Nierozpoznana nazwa użytkownika.
Potrzebne zasoby nie były dostępne.
Błąd składni w adresie.
Wewnętrzny błąd oprogramowania, włączający nieprawidłowe argumenty.
Tymczasowy błąd systemu operacyjnego, taki jak „nie można wykonać fork()”.
Nazwa hosta nierozpoznana.
Wiadomość nie mogła być dostarczona, lecz jest skolejkowana.

Sendmail uruchomiony jako newaliases przebuduje bazę aliasów. Uruchomiony jako mailq wypisze zawartość kolejki wiadomości. Uruchomiony jako hoststat wypisze bazę danych stanów komputerów. Uruchomiony jako purgestat usunie przeterminowane wpisy z bazy danych stanów komputerów. Uruchomiony jako smtpd przejdzie w tryb demona, tak jakby podano opcję -bd.

UWAGI

Sendmail często jest obwiniany o wiele problemów, które zasadniczo wynikają z innych problemów, takich jak pozwalające na zbyt wiele prawa dostępu do katalogów. Z tego powodu sendmail sprawdza prawa dostępu do katalogów i plików systemowych, określając, czy można ufać ich zawartości. Chociaż można wyłączyć te sprawdzenia, obniżając przy okazji bezpieczeństwo systemu, za pomocą opcji DontBlameSendmail, to jednak te uprawienia powinny zostać poprawione. Więcej informacji w podręczniku Sendmail Installation and Operation Guide

PLIKI

Z wyjątkiem pliku /etc/mail/sendmail.cf wszystkie wymienione poniżej ścieżki są określane w pliku /etc/mail/sendmail.cf. Dlatego lokalizacje podane poniżej są tylko przybliżeniami.


/etc/mail/aliases
czyste dane dla nazw aliasowych

/etc/mail/aliases.db
baza danych nazw aliasowych

/etc/mail/sendmail.cf
plik konfiguracyjny

/etc/mail/helpfile
plik pomocy

/var/lib/sendmail/sendmail.st
zebrane statystyki

/var/spool/mqueue/*
pliki tymczasowe

ZOBACZ TAKŻE

binmail(1), mail(1), rmail(1), syslog(3), aliases(5), mailaddr(7), rc(8)

DARPA Internet Request For Comments RFC819, RFC821, RFC822. Sendmail Installation and Operation Guide, No. 8, SMM.

http://www.sendmail.org/

US Patent Numbers 6865671, 6986037.

HISTORIA

Polecenie sendmail pojawiło się w 4.2BSD.

TŁUMACZENIE

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Przemek Borys <pborys@dione.ids.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.

Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej manpages-pl-list@lists.sourceforge.net.

$Data: 2013-11-22 20:51:56 $